Niektóre przedsiębiorstwa kupują i sprzedają produkty bez wysyłania ich do magazynu. Ta aktywność nazywa się handel tranzytowy. Zastanów się nad jego funkcjami. 
Ogólna charakterystyka
Tranzytowy handel towarami obejmuje dwie niezależne od siebie transakcje. Firma sporządza umowę sprzedaży z producentem, importerem itp. Na jej podstawie firma przyjmuje obowiązek zapłaty za produkty. Kontrahent z kolei wyraża zgodę na wysyłkę towarów do magazynu, co firma wskaże.
Druga transakcja dotyczy nabywcy. Oznacza to obowiązek dostarczenia towaru za uzgodnioną opłatą. W pierwszej umowie firma działa jako nabywca, a w drugiej - sprzedawca. Warto powiedzieć, że właśnie w ramach obrotu cywilnego staje się coraz bardziej popularny handel tranzytowy. Przepływ pracy tymczasem w tym obszarze ma wiele funkcji. Przedsiębiorstwa muszą jasno rozumieć i przestrzegać zasad wypełniania rozliczeń i dokumentów towarzyszących.
Specyfika branży
Tranzyt hurtowy ma wiele funkcji. Przede wszystkim firma na podstawie pierwszej umowy przekazuje środki producentowi (importerowi itp.). Końcowy konsument działa jako rodbiorca. Odbiór w handlu tranzytowym nie wpływa na istotę transakcji. Ten sposób sprzedaży produktów jest możliwy na podstawie art. 509 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z prawem dostawa może nastąpić między innymi poprzez przekazanie podmiotowi określonemu w umowie jako odbiorcy.
Produkty w tym przypadku tak naprawdę nie pojawiają się w magazynie. W praktyce może być całkowicie nieobecny, ponieważ ustawodawstwo nie wymaga jego istnienia. Tymczasem firma ma prawo własności produktu. Zgodnie z drugą umową kupujący przekazuje środki na przeniesione produkty. Nadawca jest dostawcą pierwszej transakcji, a nie firmą handlową.
Ważne punkty
At tranzytowa umowa dostawy po nabyciu zostanie uznany za ukończony w momencie dostarczenia produktu do przewoźnika. On z kolei przyjmuje na siebie obowiązek dostarczenia produktów konsumentowi końcowemu. Po wdrożeniu obowiązek tranzytowej firmy handlowej do przekazania produktów nabywcy zostanie uznany za spełniony w momencie dostawy do konsumenta. Wynika to z faktu, że transakcja sprzedaży nakłada na sprzedającego obowiązek dostarczenia towarów kupującemu.
Przeniesienie własności
At tranzytowa umowa dostawy powinien ustalić konkretny moment przeniesienia praw do produktów. Dotyczy to zarówno pierwszej transakcji, jak i drugiej. Jasna definicja momentu, w którym własność zakupionego produktu od dostawcy do firmy handlowej i od firmy tranzytowej do konsumenta końcowego pozwala stronom na sprawiedliwe rozłożenie ryzyka utraty własności, poprawnie odzwierciedla datę sprzedaży produktów w oświadczeniach przy zastosowaniu metody memoriałowej. 
Zasady
Własność produktu powstaje w momencie jego przekazania. Odpowiedni przepis jest zapisany w art. 223 Kodeksu cywilnego w ust. 1. Przez przekazanie produktów rozumie się ich bezpośrednią dostawę. Transport tranzytowy nie przewiduje takiego działania. Wynika to z faktu, że produkty faktycznie nie docierają do magazynu.Jeżeli przedmiotów nie można przekazać odbiorcy, ich przekazanie pierwszemu przewoźnikowi w celu późniejszej dostawy do nabywcy działa jak moment przekazania. Zasada ta jest zapisana w art. 224 Kodeksu cywilnego w ust. 1.
Transfer towarów nie jest przeprowadzany przez firmę handlową, ale przez dostawcę, który wysyła je ze swojego magazynu. W takim przypadku moment dostawy może zostać potwierdzony przez powiadomienie. Ukończone „Uniwersalne transmisje” są dołączone do ogłoszenia. dokumenty ". W handlu tranzytowym data otrzymania dochodu może być ustalona przez spółkę na różne sposoby. Zależy to od momentu przeniesienia własności produktu.
Uznanie przychodów
Kiedy własność zostaje przeniesiona, gdy towary są wysyłane z magazynów dostawcy, a konsumentowi końcowemu, gdy są przekazywane do jego firmy, zysk organizacji pojawia się w dniu przekazania przedmiotów po dostarczeniu do klienta. Jeżeli umowa przewiduje, że produkty zostaną przekazane nabywcy na przechowanie, a on obejmie je dopiero po zapłacie, dochód ujmuje się po ostatecznym rozliczeniu. Zdarza się, że przeniesienie własności na firmę handlową ma miejsce, gdy przedmioty są wysyłane z magazynu dostawcy (na przykład w obecności przedstawiciela firmy). W takim przypadku produkty są natychmiast przekazywane konsumentowi końcowemu (odbiór). W handlu tranzytowym W takim przypadku zysk pojawi się po dostarczeniu produktów do przewoźnika / nabywcy.
Podstawowe artykuły
Jako jedna z nich faktura za f. TORG-12. W handlu tranzytowym ten papier jest sporządzony w 2 egzemplarzach. Pierwszy pozostaje w przedsiębiorstwie, które sprzedaje produkty, drugi zostaje przekazany nabywcy. Na podstawie informacji podanych w formularzu dokonywane jest księgowanie. Ze względu na to, że handel tranzytowy wiąże się z zawarciem dwóch transakcji, wówczas organizacja powinna mieć taką samą ilość papierów wartościowych. Jednocześnie końcowy nabywca i producent (importer itp.) Będą mieli kopie różnych formularzy. Sprzedawca „tranzytowy” nie odbiera towarów w magazynie, nie wydaje go odpowiednio kupującemu, nie będzie działał jako nadawca lub odbiorca towarów.
Funkcje napełniania
UPD w handlu tranzytowym potwierdza fakt przeniesienia własności produktów. Odpowiednio formularz wydany kupującemu odzwierciedla wysyłkę produktów. Formalności w handlu tranzytowym przeprowadzane zgodnie z ustalonymi zasadami. Zgodnie z przepisami branżowymi faktura musi zawierać obowiązkowe dane szczegółowe. W formularzu sporządzonym przez dostawcę wiersze są wypełnione:
- „Płatnik”. Wskazane jest przedsiębiorstwo sprzedawcy „tranzytowego”.
- „Dostawca” i „Nadawca”. Dostarcza informacji o producencie, importerze itp.
- "Odbiorca ". W handlu tranzytowym (do odbioru lub dostawa przez przewoźnika) ta linia wskazuje użytkownika końcowego.
- „Fundacja”. Oto szczegóły umowy zawartej przez dostawcę i firmę handlową tranzytem.
W kolumnie „Urlop wykonany” - podpisuje się odpowiedzialnego pracownika. Wiersze „Ładunek odebrany / przyjęty” nie są wypełnione. Tak sporządzony list przewozowy potwierdza wypełnienie obowiązku dostarczenia produktów konsumentowi końcowemu wskazanemu przez firmę handlową. Papier jest wypełniony 2 kopiami. Data jest dniem, w którym towary są wysyłane do odbiorcy, a przed tym sprzedawca tranzytowy musi przekazać fakturę dla kupującego dostawcy. Wskazuje wartość sprzedaży produktu (a nie cenę, po której produkt został zakupiony od producenta (importera itp.). Fakturę należy również sporządzić w 2 egzemplarzach. Wypełniono następujące wiersze:
- „Nadawca” - wprowadzana jest informacja o pierwotnym dostawcy.
- „Dostawca” jest organizacją sprzedającą tranzyt.
- „Płatnik” i „Odbiorca” - nazwa końcowego nabywcy.
- „Podstawa” - szczegóły umowy dostawy zawartej przez spółkę handlową i nabywcę produktów.
Wiersz „Wakacje wyprodukowane” nie wprowadza danych. Na stronie „Ładunek przyjęty” informację podaje przedstawiciel przewoźnika. Należy zauważyć, że w praktyce wolno pozostawić to pole puste, jeśli firma transportowa odmówi wprowadzenia do niego informacji. Wiersz „Otrzymano ładunek” powinien być opatrzony podpisem odpowiedzialnego pracownika kupującego.
Niuanse
Po wysyłce dostawca musi przekazać oryginał faktury sprzedawcy tranzytowemu. Z kolei końcowy nabywca przekazuje mu kopię wykonaną na jego nazwisko. W rezultacie sprzedawca tranzytowy otrzyma obie wersje faktury, a pierwotny dostawca i nabywca końcowy otrzymają kopię różnych formularzy. Często uczestnicy transakcji nie wypełniają zobowiązań. W takich przypadkach „zdalny”papierkowa robota. W handlu tranzytowym dokumenty wysyłane są kurierem lub pocztą.
List przewozowy
Oprócz uniwersalnej formy można to przeprowadzić projekt TTN. W handlu tranzytowymZ reguły stosuje się wspólny list przewozowy. Jest w nim specjalne pole, w którym wskazane są szczegóły wypełnionych dokumentów w zależności od rodzaju dostarczonego pojazdu. At odprawa tranzytowa są używane:
- Transportowe listy przewozowe. Są one napełniane przy dostawie pojazdami samochodowymi.
- Listy przewozów kolejowych. Są one napełniane podczas transportu koleją.
- List przewozowy Służy do wysyłki.
- Faktura nadawcy i list przewozowy. Są one napełniane podczas transportu samolotem.
Faktura musi zawierać znaki nadawcy i klienta końcowego. Są one niezbędne do potwierdzenia wypełnienia przez strony zobowiązań wynikających z transakcji. Ponadto dane te są wykorzystywane przy ubieganiu się o warunki ekonomiczne rozliczanie operacji tranzytowych w handlu hurtowym. 
Formularz 1-T
Aby odzwierciedlić ruch, można zastosować MPZ, jak wspomniano powyżej, TTN. W handlu tranzytowym faktura wystawiana jest w 4 egzemplarzach. Pierwszy pozostaje u nadawcy. To jest dostawca. Jego faktura służy do odpisywania produktów. Kopie 2., 3., 4. są poświadczone pieczęciami i podpisami nadawcy i kierowcy, z którym pozostają. Drugi formularz jest przekazywany klientowi końcowemu. Ta kopia służy do wielkich liter produktów. Trzeci i czwarty formularz są przekazywane firmie będącej właścicielem transportu. Trzecia kopia służy jako podstawa do obliczeń. Jego firma, właściciel pojazdu, dołącza fakturę do transportu i wysyła pojazd do klienta. W niektórych przypadkach produkty są dostarczane na koszt firmy handlowej. W takich sytuacjach będzie działać jako klient i płatnik na podstawie umowy transportowej. Czwarta kopia jest dołączona do listu przewozowego. Służy do rejestrowania pracy transportu i listy płac dla kierowcy.
Publikowanie
Jeżeli główna działalność przedsiębiorstwa to handel tranzytowy, wówczas nabywa własność produktów, niezależnie od ich otrzymania w magazynie. Jak wskazano w instrukcji do planu kont, księgowanie produktów odbywa się na koncie. 41. Ponieważ jednak produkty nie docierają do magazynu, korzystanie z tego konta jest uważane za nieprawidłowe. Alternatywnie, por. 45. Instrukcja zawiera zalecenie dotyczące wykorzystania tego artykułu do podsumowania danych dotyczących dostępności i przepływu produktów, których przychody ze sprzedaży przez pewien czas nie mogą być odzwierciedlone w dziale księgowym.
Komentarze
Firma, której główną działalnością jest handel tranzytowy, przy nabyciu i sprzedaży produktów dokonuje następujących wpisów:
- Db sc 41 (45) cd. 60 - akceptacja produktów.
- Db sc 19 cd 60 - podział kwoty podatku VAT przedłożony przez producenta (importera itp.).
- Db sc 68, podpunkt. „Obliczenia dla podatku VAT” Cd. 19 - odliczenie podatku.
- Db sc 62 cd 90 - odzwierciedlenie długu kupującego.
- Db sc 90, podpunkt. 0,2 cd 41 (45) - odpis wartości zakupu.
- Db sc 90, podpunkt. 90,3 cd 68 - naliczenie kwoty podatku VAT od przychodów ze sprzedaży produktów.
Podatek VAT
W ogólnych przypadkach, do obliczenia podatku VAT przez organizację handlową, data wskazana w dokumentach przewozowych, tj. Dzień wystawienia faktury dla kupującego, stanowi moment ustalenia podstawy dla wysłanych produktów. Jednocześnie produkty nie są przekazywane konsumentowi końcowemu i nie są dostarczane przewoźnikowi. Czynności te wykonuje nadawca produktu. W takim przypadku za pierwszą wysyłkę należy uznać datę pierwszej kompilacji papieru podstawowego, która jest wypełniona zarówno dla przewoźnika, jak i dla kupującego. W przypadku producenta (importera itp.) Będzie to numer kalendarza wskazany na fakturze, który jest wydawany ostatecznemu nabywcy. 
Warunki odliczenia
Odpowiednie prawo powstaje, jeżeli:
- Produkty zakupione w celu odsprzedaży.
- Jest faktura od dostawcy.
- Produkty są pisane wielkimi literami i są odpowiednie papiery podstawowe.
Pojęcie „nabycia” obejmuje przeniesienie własności przedmiotu. Księgowanie oznacza, że odbiór produktów znajduje odzwierciedlenie na koncie. 41 lub 45.
Faktura
Szczególną uwagę należy zwrócić na projekt tego dokumentu. Faktura musi zawierać następujące informacje:
- W wierszach 2–2b podano dane producenta (importera itp.). Oto adres dostawcy, TIN, PPC.
- Wiersz 3 odzwierciedla te same szczegóły.
- Informacje na temat klienta końcowego znajdują się na stronie 4.
- Linie 6-6b powinny zawierać informacje o organizacji handlu, jej punkcie kontrolnym i NIP.
Podczas wystawiania faktury w imieniu końcowego nabywcy odzwierciedlane są funkcje związane ze sprzedażą produktów. W wierszach dotyczących sprzedawcy wskazane są dane firmy tranzytowej, w polu „Nadawca” - informacje o dostawcy (importerze, producencie itp.). Faktura jest wystawiana w ciągu 5 dni kalendarzowych. Odliczanie rozpoczyna się od daty wysyłki. Faktura jest zapisana w księdze sprzedaży.
Podatek dochodowy
Datą otrzymania przychodu ze sprzedaży jest dzień sprzedaży produktu. Jest to określone w przepisach art. 39 kodeksu podatkowego. Zgodnie z ust. 1 normy data jest ustalana niezależnie od faktycznego otrzymania środków na płatności za produkt. W związku z tym dochód uznaje się za uzyskany w wyniku przeniesienia własności ze spółki handlowej na nabywcę. Jeżeli organizacja odzwierciedla wydatki i wpływy przy użyciu metody kasowej, moment, w którym nastąpi zysk, zostanie rozpoznany jako data otrzymania środków w kasie lub w kasie, przekazanie istotnych aktywów z tytułu płatności i tak dalej. W takich przypadkach kwoty otrzymane za wcześniej dostarczone produkty są uznawane za przychód, ale również zaliczki kupującego na poczet przyszłych dostaw.
Wydatki
Przy sprzedaży produktów koszty związane z ich nabyciem i sprzedażą powstają z uwzględnieniem przepisów art. 320 Kodeksu podatkowego. Norma określa procedurę podziału wydatków między płatników, którzy stosują metodę memoriałową. Koszty bieżącego miesiąca w firmie handlowej są podzielone na pośrednie i bezpośrednie. Te ostatnie obejmują:
- Koszt pozyskania produktów sprzedanych w danym okresie.
- Koszty transportu związane z dostarczeniem produktów do magazynu kupującego, jeśli nie zostały uwzględnione w cenie zakupu.
Należy zwrócić uwagę na jeden ważny punkt. Koszt nabycia produktów wysłanych, ale nie sprzedanych na koniec okresu nie jest wliczany w koszty związane z produkcją i sprzedażą do momentu ich sprzedaży. Koszty transportu związane z saldami produktów są określane przez średni% dla bieżącego miesiąca. W takim przypadku brana jest pod uwagę kwota przeniesienia pozostałych produktów na początku miesiąca. Wszystkie pozostałe wydatki są uważane za pośrednie. 
Koszty płatności za usługi przewoźnika
Rachunkowość może uwzględnić te koszty na jeden z następujących sposobów:
- Koszt pracy przewoźnika jest rozpoznawany jako koszt nabycia produktów i jest wliczany w jego koszt. Odpowiedni przepis ustala paragraf 6 PBU 5/01.
- Koszty są uważane za koszty związane z nabyciem produktów, ale nie są uwzględniane w ich koszcie. Są one rozdzielane między zrealizowane obiekty i ich salda na koniec każdego okresu zgodnie z metodologią przewidzianą w art. 320 kodeksu podatkowego.
- Koszty są uważane za koszty związane ze sprzedażą produktów i są uwzględnione w kosztach bieżącego miesiąca. Ta opcja została ustalona w paragrafie 9 PBU 10/99.
W większości przypadków przedsiębiorstwa stosują drugą lub trzecią metodę księgową. W celu odzwierciedlenia wydatków otwierane jest specjalne subkonto dla 44. konta. W przypadku częściowych odpisów koszty należy rozdzielić pomiędzy sprzedane produkty i ich saldo na koniec okresu (miesiąca). Wybrana opcja jest koniecznie ustalona w polityce finansowej firmy.
Pisanie notatek
Jeśli w umowie dostawy ustalono, że dostawa odbywa się na koszt kupującego, wówczas w księgowaniach używane jest 76 kont. W takim przypadku okablowanie jest kompilowane:
- Db sc 76 cd 60 - odzwierciedla dług za transport produktów.
- Db sc 60 cd 51 - przelew środków do firmy transportowej.
- Db sc 62 cd 76 - dług wobec kupującego z tytułu rekompensaty kosztów transportu.
- Db sc 51 cd 62 - otrzymanie środków na zwrot kosztów transportu.
Specyfika opodatkowania
Według niektórych ekspertów istnieje niepewność w prowadzeniu handlu tranzytowego kwalifikowalnymi kosztami transportu w celu obliczenia podatku dochodowego. W rozumieniu art. 320 kodeksu podatkowego koszty bezpośrednie obejmują koszt transportu zakupionych produktów do magazynu płatnika-nabywcy. Jeśli produkty są wysyłane w tranzycie, to znaczy firma płaci za transport od dostawcy do nabywcy bez składowania, dostawa odpowiednio do magazynu jest nieobecna. W związku z tym niezwykle ryzykowne jest uznanie takich kosztów za bezpośrednie. W końcu nie są one związane z nabywaniem zakupionych produktów i dostarczaniem ich do magazynu. Koszty takie można zakwalifikować jako koszty transportu związane z wdrożeniem. W takim przypadku można je uznać za koszty pośrednie. Takie podejście pozwoliłoby przypisać je do wydatków okresu sprawozdawczego.
Według niektórych autorów najbardziej akceptowalną opcją jest uznanie kosztów transportu za wydatki związane z nabyciem produktów. W takim przypadku kwota kosztów jest wliczona w cenę zakupionego towaru. Jeśli nie zostanie to zrobione, organy regulacyjne mogą wymagać przypisania ich do kosztów wysyłki produktów do magazynu podatnika. Ta opcja implikuje potrzebę rozdzielenia tych kwot między sprzedane produkty i ich saldo o średni% w bieżącym okresie, biorąc pod uwagę kwotę przeniesienia pozostałych przedmiotów na początku miesiąca.