Rodzaje i klasyfikacja obligacji

Dokumentem stanowiącym zabezpieczenie potwierdzające zadłużenie emitenta wobec inwestora jest obligacja. Innymi słowy, prywatny inwestor pożycza pieniądze emitentowi, czyli temu, który wyemitował obligację. Ten typ dokumentu jest swobodnie sprzedawany i kupowany na rynku. W tym artykule omówiono obligacje, ich charakter, klasyfikację i rynki obligacji.

Definicja

Obligacja jest papierowym instrumentem dłużnym, który oddaje pożyczone relacje między wierzycielami a emitentem. Emitent wypłaca inwestorowi odsetki w procentach, a następnie zwraca mu pożyczone pieniądze w określonym czasie. W rzeczywistości obligację można nazwać instrumentem finansowym, za pomocą którego powstaje dług.

Charakterystyka i klasyfikacja obligacji

Prywatne dłużne papiery wartościowe to obligacje wyemitowane przez osoby prawne. Generują dochód jako stałą stopę procentową do wartości. Istnieją również obligacje o zmiennym oprocentowaniu. Z reguły zmienia się zgodnie z pewnym algorytmem.

Płatności odsetkowe od obligacji w określonym okresie występują na specjalnych kuponach, które są kuponami, na których drukowana jest stopa procentowa. Kupon jest pobierany z dołączonej karty. Płatność odsetek odbywa się z określoną częstotliwością, która jest określona przez warunki samej pożyczki. Płatności mogą być roczne, półroczne lub kwartalne. Obligacja jest tym bardziej opłacalna, im częściej dochód narasta, co prowadzi do wzrostu jego ceny rynkowej.

Opcje emisji obligacji

Wyróżnia się następujące główne parametry emisji obligacji:

• Daty zapadalności obligacji.
• Kwota emisji obligacji.
• Kwota dochodu wypłacanego z obligacji.
• Wartość nominalna obligacji.

Daty zapadalności obligacji

Z reguły wszystkie obligacje są emitowane z określonym terminem wykupu. Wyróżnia się następującą klasyfikację obligacji według terminu wykupu:

• Obligacje długoterminowe. Ich okres obiegu przekracza 10 lat.
• Obligacje średnioterminowe. Ich okres obiegu wynosi około 5-10 lat.
• Obligacje krótkoterminowe. Ich średni okres obiegu wynosi do 1 roku lub od 1 do 5 lat.

Właściwości wiązania

Rozważ klasyfikację obligacji, ich rodzaje i typy, a także właściwości. Objawy obejmują:

• Obecność wielkości obligacji i częstotliwości płatności.
• Zdefiniowany okres ważności.
• Priorytet dochodu od obligatariusza.
• Prawo pierwszeństwa właściciela obligacji do spełnienia jego istotnych wymagań przy zamykaniu przedsiębiorstwa.

Obligacje są zwykle kupowane przez inwestorów, którzy mają konserwatywną strategię inwestycyjną. Starają się niezawodnie oszczędzać swój kapitał i nie osiągać dużych zysków. Jednocześnie inwestor ma nadzieję, że będzie otrzymywać regularne i stałe dochody w formie odsetek. Po wygaśnięciu obligacji spodziewa się odzyskać swój kapitał.

Emitując obligacje, każdy emitent bierze pod uwagę możliwość ich sprzedaży. Jest to możliwe przy użyciu wymiany za pośrednictwem aukcji. W takim przypadku emitent ma możliwość dodania swoich obligacji do listy instrumentów giełdowych do obrotu. Ponadto może sprzedać swoje obligacje na rynku pozagiełdowym. Zazwyczaj dochód z obligacji jest wyższy niż oprocentowanie depozytów w bankach i niższy niż oprocentowanie pożyczek.

Rodzaje obligacji według metod płatności dochodu

Istnieją następujące rodzaje (klasyfikacja) obligacji według metod wypłacania dochodu:

1. Obligacje o stałym oprocentowaniu kuponu - kupon.Po ich wydaniu dołączane są kupony, które są wyciętymi kuponami z zaznaczoną na nich datą wypłaty dochodu i stopą procentową. Aby uzyskać dochód, posiadacz musi przedstawić obligację z kuponami. W takim przypadku właściciel otrzymuje dochód, a kupon zostaje wykupiony.
2. Obligacje o zmiennej stopie procentowej (oprocentowanie zależy od oprocentowania kredytu).
3. Obligacje o równomiernie rosnącej stopie procentowej.
4. Obligacje z kuponem zerowym - dyskonto. Odsetki od nich nie są płacone, a ich właściciel ma dochód ze sprzedaży obligacji ze zniżką. Stopa emisji jest wprowadzana poniżej wartości nominalnej, a dochód inwestora stanowi różnicę między ceną nominalną a ceną zakupu. Na giełdzie w Rosji obligacje dyskontowe są wszechobecne.
5. Obligacje z płatnością selektywną (jeśli inwestor sobie tego życzy, dochód z kuponu można zastąpić nowymi obligacjami).
6. Obligacje mieszane. Po pierwsze, dochód wypłacany jest według stałej stawki, a następnie według zmiennej. Posiadacz otrzymuje dochód po wykupie obligacji według wartości nominalnej, a także stały dochód w formie płatności kuponowych.

Klasyfikacja zabezpieczeń obligacji

Obligacje są również dzielone zgodnie z metodą zabezpieczenia:

• Obligacje w postaci kolejnych kwitów zabezpieczających (komunalne, obligacje funduszy publicznych).
• Obligacje z zabezpieczeniem w postaci nieruchomości (na przykład aktywa złotowe zapewniają obligacje złote).
• Obligacje ze szczególnymi zobowiązaniami gwarancyjnymi.
• Obligacje, których zastaw reprezentuje, pochodzą z późniejszych czynności w gospodarstwie.
• Obligacje, które nie są zabezpieczone zabezpieczeniem (są emitowane, ponieważ spółka nie ma wymaganej kwoty aktywów finansowych lub z powodu wysokiej reputacji firmy, co umożliwia otrzymywanie długów, bez uciekania się do zapewniania aktywów majątkowych na obligacje).

Ponadto wiązanie dzieli się na zamienne i zwykłe według rodzaju obiegu. Obligacje zamienne mogą być wymieniane na akcje tego samego emitenta na określonych warunkach.

Obligacje zwykłe są emitowane bez możliwości zamiany na inne papiery wartościowe lub akcje. Z reguły posiadacz takiej obligacji stosuje ją do terminu zapadalności. Jednocześnie otrzymuje pewien dochód, który jest przewidziany w specjalnych warunkach emisji obligacji. Ponadto właściciel ma możliwość sprzedaży obligacji po cenie rynkowej przed terminem wykupu. Cena będzie zależeć od skumulowanego dochodu z kuponu, stawki i innych czynników.

Obligacje zamienne

Obligacje, które dają posiadaczowi prawo do zamiany na akcje zwykłe tego samego emitenta po stałej cenie w określonym dniu, nazywane są obligacjami zamiennymi. Są emitowane przez spółkę w celu przyspieszenia realizacji emisji obligacji. Inwestor, który kupił obligacje na wtórnym rynku akcji lub w trakcie pierwszej oferty, ma prawo do konwersji. Przy jego realizacji należy wziąć pod uwagę wartość rynkową akcji, cenę konwersji, dochód z inwestycji w takie obligacje.

Całkowity zwrot z akcji zależy z reguły od wzrostu wartości stopy i wielkości dywidendy. Przekracza to rentowność obligacji, więc głównym przedmiotem inwestycji są akcje. Jednak rentowność obligacji ma znacznie niższą podatność na zmiany warunków rynkowych. Z tego powodu, przy niestabilnej sytuacji w gospodarce, priorytet przy wyborze środków trwałych jako pozycji inwestycyjnych może być inny.

W bankach komercyjnych obligacje mogą stać się głównym przedmiotem inwestycji, ponieważ takie instytucje myślą o wiarygodności swoich depozytów, a nie tylko o rentowności. Prywatne agencje handlowe, które są powszechne w krajach rozwiniętych gospodarczo, usystematyzują obligacje korporacyjne pod względem bezpieczeństwa.

Korporacyjny

Następnie rozważamy klasyfikację obligacji korporacyjnych. Metodą zabezpieczenia obligacji na istotnych aktywach spółki można je podzielić na nieobciążone hipoteką i zabezpieczone hipoteką.

Obligacje hipoteczne to obligacje, które są w posiadaniu papierów wartościowych spółki lub aktywów fizycznych. Firma zazwyczaj wydaje jeden kredyt hipoteczny na wszystkie nieruchomości materialne objęte hipoteką. Hipoteka ta jest zwykle przechowywana w firmie powierniczej. Cała nieruchomość obciążona hipoteką jest dzielona przez spółkę powierniczą na określoną liczbę obligacji kupowanych przez osoby prawne i osoby fizyczne.

To firma powiernicza jest gwarantem przestrzegania interesów inwestorów. Ponadto spółka ta jest powiernikiem wszystkich wierzycieli, którzy kupili obligacje. Do obowiązków spółki powierniczej należy monitorowanie kierunku firmy, jej sytuacji finansowej, stanu kapitału obrotowego i kapitału. Powinien także chronić interesy wszystkich inwestorów, podejmując niezbędne środki i zapewniając wywiązanie się ze zobowiązań pożyczkobiorcy wobec wierzycieli. Firma, która wydaje hipotekę, z reguły płaci za wszystkie usługi firmy powierniczej.

Relacja między firmą powierniczą a firmą jest regulowana umową, która określa wszystkie warunki pożyczki. Jeśli firma narusza warunki umowy, firma powiernicza musi wymagać od niej spełnienia tych wymagań. Jeżeli warunki nie zostaną spełnione, spółka powiernicza może wezwać do odkupu wszystkich wyemitowanych obligacji.

Listy zastawne są następujące:

• Ogólne hipoteki.
• Pierwsze hipoteki.
• Zabezpieczone papierami wartościowymi.
• Bezprawia.

Emisja początkowych obligacji przeprowadzana jest w ramach pierwszego zabezpieczenia majątkowego spółki. Z reguły hipoteką podaje się opis nieruchomości, która jest przedmiotem zastawu, po czym jest ona oceniana. Zwykle rzeczoznawca nieruchomości jest proszony o ustalenie wartości zastawionej nieruchomości. Jego wniosek jest głównym narzędziem do określania wartości zabezpieczenia.

Emisja ogólnych listów zastawnych jest zabezpieczona wtórnym zastawem na nieruchomościach. Te same aktywa mogą służyć jako zabezpieczenie emisji obligacji. Roszczenia z tytułu takich obligacji są z reguły zaspokajane po wszystkich rozliczeniach z posiadaczami początkowych listów zastawnych.

Za pomocą papierów wartościowych różnych spółek obligacje są zabezpieczone przed papierami wartościowymi. Firmy te nie powinny być własnością spółki wydającej. Jeżeli dług nie zostanie spłacony, papiery te zostaną przekazane właścicielom określonych obligacji.

Obligacje bez obligacji

Obligacje, które nie są opodatkowane, nazywane są obligacjami. Stanowią bezpośrednie zobowiązania dłużne spółki, nie zabezpieczone żadnymi zabezpieczeniami. Spełnienie wymogów posiadaczy takich obligacji następuje w sposób ogólny wraz z warunkami innych wierzycieli. Ogólna wypłacalność spółki służy bowiem jako obligacje zabezpieczone.