Zastąpienie majątku dłużnika. Ustawa federalna „O niewypłacalności (bankructwie)”, N 127-ФЗ, art. 115

Duża liczba obywateli i osób prawnych co roku ogłasza upadłość. Jak przebiega proces rejestracji upadłości i jaką rolę odgrywa wymiana majątku dłużnika w tej procedurze? Odpowiedź na to pytanie znajduje się w ustawie federalnej nr 127-ФЗ „O niewypłacalności”, której główne postanowienia zostaną rozważone w artykule.

O czym jest prawo?

Przedstawiona ustawa federalna została stworzona ściśle według przepisów rosyjskiego kodeksu cywilnego. Ustanawia podstawy do ogłoszenia upadłości finansowej osoby fizycznej lub prawnej, a zatem reguluje proces i zasady wdrażania środków zapobiegających upadłości, a także procedurę ogłaszania upadłości. Prawo ustanawia zasadę pierwszeństwa norm międzynarodowych, zgodnie z którą konflikt między prawem krajowym a międzynarodowym powinien automatycznie doprowadzić do uznania głównych przepisów prawa międzynarodowego. Ponadto przedstawiony akt regulacyjny reguluje przepisy dotyczące procesu wymiany majątku dłużnika - procedura, która staje się coraz bardziej aktualna w naszych czasach

Co to jest bankructwo? Zgodnie z art. 2 badanego aktu normatywnego jest to niezdolność dłużnika do zaspokojenia roszczeń wierzycieli. Ponadto niezdolność ta musi zostać uznana i zarejestrowana przez trybunał arbitrażowy. Dłużnikiem jest tutaj osoba zobowiązana do zapłaty określonej kwoty wierzycielowi, a wierzyciel to osoba ustalająca odpowiednie wymagania dla dłużnika. Kredytodawcy mogą być zwyczajni i konkurencyjni. W tym drugim przypadku mówimy o osobach mających zobowiązania pieniężne zarejestrowane w postępowaniu upadłościowym.

Sprawy upadłościowe

Jak rozwiązywane są sprawy upadłościowe? Pierwszą rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę, jest obowiązkowa rola w rozpatrywanym procesie arbitrażowym. Jedynymi wyjątkami są przypadki, w których roszczenia wierzyciela wobec dłużnika wynoszą mniej niż 300 tysięcy rubli. Jeżeli wymogi dotyczące płatności zostaną potwierdzone przez organy podatkowe lub celne, a także przez rosyjski sąd arbitrażowy, wówczas stają się wiążące dla dłużnika.

Kto ma prawo odwołać się do sądu arbitrażowego? Zgodnie z art. 7 badanego aktu normatywnego osoby takie mogą być wierzycielami upadłościowymi, dłużnikami, indywidualnymi organami, a także pracownikami lub byłymi pracownikami dłużnika. Wierzyciel upadłościowy ma również prawo do odwołania się do sądu, to znaczy organizacji kredytowej, która pojawiła się dokładnie w momencie ogłoszenia upadłości.

Dłużnik składa wniosek do sądu polubownego tylko wtedy, gdy ma dowody na zbliżające się bankructwo. Tylko przez udowodnienie przed sądem niewypłacalności finansowej osoba może uzyskać odpowiedni status. Warto również zauważyć, że dłużnik może mieć lidera, który będzie reprezentował swojego podwładnego w sądzie.

O prawach i funkcjach wierzycieli

Jaki organ ma wierzyciel? Artykuł 11 odnosi się do prawa do złożenia wniosku do sądu o ogłoszenie upadłości dłużnika. Jeżeli wierzyciel jest organem wykonawczym, wówczas będzie można wziąć udział w sądzie dopiero po rozważeniu zasadności wymogów dotyczących płatności.

Kredytodawcy mogą brać udział w spotkaniach.Uczestnikami spotkania są wierzyciele upadłościowi, a także poszczególne organy władzy wykonawczej wpisane do rejestru wierzycieli. Liderem spotkania jest kierownik arbitrażu. Jakie uprawnienia mają pożyczkodawcy na spotkaniu? Oto kilka najważniejszych informacji:

• monitorowanie procesu;
• prowadzenie prac związanych z odzyskiwaniem środków finansowych lub zarządzaniem zewnętrznym, jeżeli odmówiono sprzedaży przedmiotu zastawu;
• apelacja do sądu arbitrażowego z wnioskiem o usunięcie kierownika spotkania;
• rozwiązywanie kwestii możliwości zastąpienia majątku dłużnika;
• wybór menedżera arbitrażu.

Oprócz powyższego zgromadzenie wierzycieli może zatwierdzić lub zmienić plan zarządzania, zawrzeć polubowne umowy, złożyć wniosek do sądu arbitrażowego w różnych sprawach itp. Należy zauważyć, że większość decyzji na danym spotkaniu podejmowana jest w drodze głosowania. Ponadto pożyczkodawcy mają specjalny rejestr wymagań, które należy kierować w odpowiednim czasie.

Zapobieganie bankructwom

Cały drugi rozdział rozważanego aktu regulacyjnego poświęcony jest zapobieganiu procesom upadłościowym. Artykuł 30 stanowi, że pojawienie się oznak niewypłacalności finansowej powinno pociągać za sobą wpisanie informacji o dłużniku lub jego liderze do jednego rejestru federalnego. Następnie dłużnik jest zobowiązany działać wyłącznie w ścisłej zgodności z wymogami prawnymi i interesami wierzyciela. Przywódcy dłużnika nie powinni popełniać czynów, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na sytuację finansową dłużnika. To samo dotyczy założycieli dłużnika jako przedsiębiorstwa jednolitego. Wszyscy założyciele powinni przyczynić się do zapobiegania bankructwu.

Artykuł 31 ustawy federalnej dotyczy reorganizacji - pomocy finansowej udzielanej przez wierzycieli lub inne osoby w celu spłaty zobowiązań pieniężnych lub roszczeń o zapłatę. Środki zaradcze są udzielane na zasadzie zwrotu przez osoby, które zawarły umowę z dłużnikiem. Tak więc sam dłużnik zobowiązuje się na rzecz osób, które udzieliły pomocy. Środki zaradcze pomagają w pełni lub częściowo przywrócić wypłacalność dłużnika. Zasadniczo procedury naprawcze są „pożyczkami na pożyczki”, jednak są dość popularne wśród osób prawnych-dłużników.

O zarządzaniu zewnętrznym

Czym jest zarządzanie zewnętrzne, któremu poświęcony jest cały rozdział rozważanego aktu regulacyjnego? Zgodnie z prawem po wprowadzeniu tego systemu wszystkie uprawnienia i funkcje głowy dłużnika muszą całkowicie wygasnąć. Kierownictwo spoczywa na stronie trzeciej, czyli zewnętrznym menedżerze. Osoba ta ma możliwość wydania dekretu o zwolnieniu byłego przywódcy lub zaoferowania mu innej pracy. Od czasu wprowadzenia zewnętrznego systemu zarządzania uprawnienia organów zarządzających systemem dłużnika wygasają. Za odpowiednią nieruchomość odpowiada również nowy zarządca. Cała dokumentacja, znaczki, pieczęcie i inne wartości organizacyjne muszą zostać przekazane nowemu liderowi w ciągu trzech dni. Wprowadzane są specjalne środki w celu spełnienia wymogów dłużników, a moratoria są przyjmowane w celu zapewnienia zobowiązań pieniężnych. Zewnętrzni menedżerowie mogą podejmować decyzje dotyczące wymiany majątku dłużnika, wyboru nowych założycieli itp.

Jak dokładnie wprowadzono zewnętrzny system zarządzania? Prawo odnosi się do orzeczenia trybunału arbitrażowego. Tak więc nowy menedżer i wymiana całego istniejącego systemu będzie całkowicie legalna przez osiemnaście miesięcy - mianowicie taki maksymalny okres jest zapisany w rozpatrywanym prawie federalnym. Oczywiście od decyzji sądu w sprawie wprowadzenia kontroli zewnętrznej można się odwołać.Jednak w okresie składania skarg nowy system dla osoby będącej dłużnikiem będzie już działał na pełnych obrotach.

O postępowaniu upadłościowym

Co to jest postępowanie upadłościowe? Informacje o tym systemie są określone w rozdziale 7 rozpatrywanej ustawy federalnej. Zgodnie z art. 124 trybunał arbitrażowy akceptuje postępowanie upadłościowe niezwłocznie po ogłoszeniu upadłości danej osoby. Ten rodzaj produkcji trwa do sześciu miesięcy.

Postępowanie upadłościowe dotyczy specjalistycznej procedury stosowanej do upadłości w celu zaspokojenia roszczeń wierzycieli w sposób proporcjonalny. Decyzją sądu cała produkcja jest wdrażana i kontrolowana przez specjalnego syndyka masy upadłości, do którego obowiązków należy praca nad osiągnięciem następującej serii zjawisk:

• zakończenie naliczania kar, odsetek i innych sankcji za niewykonanie zobowiązań pieniężnych;
• wypowiedzenie tajemnicy finansowej dotyczącej finansów dłużnika;
• termin wykonania płatności płatności dłużnika staje się wymagalny;
• uprzednio nałożone aresztowania na majątku dłużnika w upadłości są usuwane itp.

Jakie obowiązki ma syndyk masy upadłości? Odpowiedzi na to pytanie udziela rozważany art. 129 ustawy federalnej. Tutaj warto podkreślić:

• podejmowanie środków w celu poszukiwania majątku dłużnika znajdującego się w posiadaniu osób nieupoważnionych;
• zapewnienie bezpieczeństwa majątku dłużnika;
• przeprowadzanie inwentaryzacji majątku dłużnika;
• włączenie danych inwentaryzacyjnych do Jednolitego Rejestru Federalnego;
• powiadomienie pracowników o dłużniku o zwolnieniu;
• zawieranie, za zgodą wierzycieli, transakcji, które mogą być skuteczne dla dłużnika;
• konkurencyjne zastępowanie majątku dłużnika itp.

Zgodnie z prawem syndyk masy upadłościowej ma dość dużą liczbę praw i obowiązków. W rzeczywistości całkowicie zastępuje byłego przywódcę dłużnika, a zatem zakres jego uprawnień jest dość duży.

Wymiana aktywów dłużnika: ogólny opis procesu

Rozdział ustawy federalnej o zarządzaniu zewnętrznym zawiera artykuł 115, który opisuje proces zastępowania aktywów finansowych. Czym jest ta procedura i jak może być przydatna? Zgodnie z prawem cały proces wymiany oparty jest na własności samego dłużnika. Procedura może zostać uwzględniona w zewnętrznym planie zarządzania i wdrożona na mocy zarządzenia nowego menedżera, powołanego na to stanowisko na mocy orzeczenia sądu arbitrażowego. Wszyscy obecni wierzyciele muszą głosować za decyzją o wdrożeniu rozpatrywanej procedury, jeżeli ich zobowiązania są zabezpieczone majątkiem dłużnika (lub odpowiednim zastawem).

Zastąpienie majątku dłużnika zewnętrzną metodą zarządzania jest bardzo skuteczną i odpowiednią procedurą, którą często stosuje się obecnie w celu wyjścia ze stanu upadłości. W trakcie postępowania powstaje szereg spółek akcyjnych, w których kapitał docelowy składa się z aktywów dłużnika. Niezbędny skład nieruchomości dłużnika określa się zgodnie z zewnętrznym planem zarządzania.

Kto zgodnie z prawem jest założycielem nowych spółek akcyjnych? Co dziwne, nie jest to sąd arbitrażowy ani zarządca zewnętrzny, ale sam dłużnik. Ponadto jest jedynym założycielem, udział w działalności innych osób jest niedozwolony. Dłużnik nie wpływa na ustalenie kwoty kapitału docelowego. To jest tylko spotkanie wierzycieli. Wielkość kapitału docelowego każdej spółki o charakterze akcyjnym jest obliczana zgodnie z oszacowaniem wartości rynkowej nieruchomości, która jest wpłacana kapitałowo.

O cechach procesu wymiany majątku dłużnika

Artykuł 115 wspomnianego aktu normatywnego stanowi, że w okresie wdrażania procesu wymiany aktywów wszystkie istniejące umowy o pracę zachowują ważność,obowiązki i uprawnienia pracodawcy przechodzą jednak na nowo utworzone spółki akcyjne.

Co dzieje się z zapasami tworzonymi na podstawie majątku osoby, która ogłosiła upadłość? Zgodnie z prawem są one częścią majątku dłużnika, a następnie sprzedawane na aukcji. Łatwo zgadnąć, że proces sprzedaży udziałów zapewni akumulację środków finansowych na pełne lub częściowe przywrócenie wypłacalności dłużnika. W takim przypadku sprzedaż akcji powinna odbywać się wyłącznie na prawnie zorganizowanym rynku sprzedaży papierów wartościowych.

Warto zwrócić uwagę na wymianę majątku dłużnika podczas postępowania upadłościowego. Tak więc u wierzycieli konkurencyjnych następuje zamiana przedmiotu zastawu. Osoby te mają zastaw na nowych akcjach pochodzących od nowo utworzonych spółek akcyjnych.

Prawo federalne ustanawia jedną bardzo ważną zasadę: spółki akcyjne utworzone przez dłużnika nie mogą rozporządzać majątkiem wniesionym do kapitału docelowego, dopóki wszystkie procedury zastosowane w sprawie upadłości nie zostaną w pełni wdrożone.

Od wartości aktywów dłużnika

W procesie zastępowania majątku osoby, która jest dłużnikiem, prawidłowe obliczenie tych aktywów odgrywa ważną rolę. Zajmuje się obliczaniem odpowiednich firm księgowych i audytowych pod nadzorem zewnętrznego menedżera.

Jaka jest wartość bilansowa aktywów? Dłużnik, który był kiedyś zarządcą w spółce (jeśli działał jako zarządca), terminowo ustalił w swoim przedsiębiorstwie całkowitą wartość aktywów bilansu, to znaczy kwotę, o jaką aktywa zostały odzwierciedlone w bilansie. Ich wartość jest głównym wskaźnikiem charakteryzującym sytuację finansową organizacji w określonym dniu.

Jak obliczyć wskaźnik bezpieczeństwa dłużnika z jego aktywami? Formuła C._ost = D.₀₁ - K₀₂ zapewnia odpowiedź na to pytanie. Tutaj d₀₁ to saldo debetowe, K₀₂ - saldo rodzaju kredytu. Wartości niematerialne są również obliczane przy użyciu tego wzoru.

Dlaczego konieczne jest utrzymanie wartości księgowej aktywów? Przede wszystkim do analizy finansowej. Niezależnie od tego, czy osoba prawna, czy osoba fizyczna optymalnie funkcjonuje, czy dłużnik, problem właściwej analizy finansowej nie zniknie. Zwłaszcza, gdy w porządku dziennym jest kwestia procedury wymiany aktywów.

O odzyskiwaniu środków finansowych

Piąty rozdział omawianego aktu normatywnego dotyczy procesu o bardzo zachęcającej nazwie „odzyskiwanie środków finansowych”. Prawie wszystkie wcześniej reprezentowane osoby biorą udział w tej procedurze - to sam dłużnik, spotkanie wierzycieli i sąd arbitrażowy, który ustanawia ten proces. Na zgromadzenie wierzycieli składają wniosek osoby z odpowiednim wnioskiem. Dokumenty sporządzone przez kierownika tymczasowego są dołączone do wniosku.

Jak przebiega procedura odzyskiwania środków? Prawo stanowi, że sąd arbitrażowy podejmie odpowiednią decyzję, po czym sam proces podlega natychmiastowej egzekucji. Konsekwencje ożywienia finansowego są zwykle następujące zjawiska:

• wcześniej podjęte środki w celu wdrożenia wymogów wierzycieli podlegają umorzeniu;
• wykonywanie kar majątkowych jest zawieszone;
• zajęcie majątku dłużnika przez bezpośredniego właściciela jest niedozwolone;
• nie są już naliczane kary, jednostki, grzywny, kary i inne sankcje. Wyjątkiem są tylko bieżące płatności.

Proces odzyskiwania środków finansowych nie zawsze kończy się powodzeniem. Wszystko zależy od stanu osoby, która ogłosiła bankructwo oraz od pracy odpowiednich urzędników.