Τι είναι τα περιβαλλοντικά τέλη;

Καθ 'όλη την ιστορική περίοδο του σχηματισμού του κράτους ως πολιτικού θεσμού, τα τέλη περιβαλλοντικής διαχείρισης ενήργησαν ως μία από τις κύριες πηγές εισοδήματος. Ας το εξετάσουμε λεπτομερέστερα.

Ιστορικό υπόβαθρο

Από την αρχαιότητα, υπήρξαν διάφοροι τύποι τελών περιβαλλοντικής διαχείρισης. Έτσι, ο φόρος γης θεωρήθηκε η πιο κοινή μορφή υποχρεωτικών πληρωμών. Στην αρχαία Ελλάδα, τη Ρώμη, την Αίγυπτο, το σύστημα αυτονομίας έφθασε σε ένα πολύ περίπλοκο επίπεδο και ήταν εξαιρετικά ακριβές. Τα κρατικά δάση και τα εδάφη ενήργησαν επίσης ως μία από τις πρώτες πηγές κεφαλαίων στο δημόσιο ταμείο. Κατά τον Μεσαίωνα, το regalia αναπτύχθηκε ευρέως. Ήταν στην παραλαβή από την κυβέρνηση των εσόδων από την παροχή της ευκαιρίας για τους πολίτες να πραγματοποιήσουν ορισμένες δραστηριότητες. Έτσι, στη Ρωσία κατά την εποχή του Πέτρου η ορεινή ράγια ήταν ευρέως διαδεδομένη. Λόγω αυτού, οι πληρωμές στο δημόσιο ταμείο προέρχονται από επιχειρηματίες που ασχολούνται με την εξόρυξη.

Τρέχουσα κατάσταση

Σήμερα, πολλές χώρες δεν στρέφονται μόνο στις δημοσιονομικές προτεραιότητες στον τομέα της χρέωσης για περιβαλλοντική διαχείριση, αλλά λαμβάνουν επίσης υπόψη τη ρυθμιστική τους λειτουργία. Πολλοί φυσικοί πόροι είναι μη ανανεώσιμοι και εξαντλητικοί. Σε τέτοιες συνθήκες, διαμορφώνεται ο αντίστοιχος στόχος της καθιέρωσης πληρωμής για περιβαλλοντική διαχείριση. Συνίσταται στη ρύθμιση της ορθολογικής εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, τη μείωση των αρνητικών επιπτώσεων στο περιβάλλον των επιχειρηματικών οντοτήτων. Βασική σημασία έχουν τα προστατευτικά μέτρα. Η πληρωμή για την περιβαλλοντική διαχείριση είναι μια αρκετά μεγάλη ομάδα αμοιβών, φόρων και άλλων υποχρεωτικών εισφορών. Χαρακτηριστικά του υπολογισμού τους συνδέονται με το σκοπό και το περιεχόμενο ενός συγκεκριμένου είδους πόρων, τον μηχανισμό για την παροχή του για λειτουργία.

Νομική πτυχή

Η πληρωμή για περιβαλλοντική διαχείριση καθορίζεται σύμφωνα με τα ακόλουθα κανονιστικά κείμενα:

1. Κυβερνητικό διάταγμα αριθ. 344, το οποίο ορίζει τα πρότυπα έκπτωσης για εκπομπές ατμοσφαιρικών, υπόγειων και επιφανειακών υδάτων ρυπογόνων ενώσεων από κινητές και σταθερές πηγές, τη διάθεση της κατανάλωσης και των αποβλήτων παραγωγής.
2. Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 7 (όπως τροποποιήθηκε από τον ομοσπονδιακό νόμο αριθ. 118).
3. Η κυβερνητική απόφαση αριθ. 632, η οποία ρυθμίζει τη διαδικασία σύμφωνα με την οποία τα τέλη περιβαλλοντικής διαχείρισης εισπράττονται από φορείς για απόρριψη αποβλήτων, ρύπανση του περιβάλλοντος και άλλες αρνητικές επιπτώσεις.
4. Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 89.
5. Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 96.
6. Η κυβερνητική απόφαση αριθ. 1310, η οποία ρυθμίζει τη διαδικασία σύμφωνα με την οποία οι πληρωμές για περιβαλλοντική διαχείριση χρεώνονται από οικονομικούς φορείς για την απόρριψη λυμάτων στα αποχετευτικά συστήματα των οικισμών.

Ταξινόμηση

Η πληρωμή για περιβαλλοντική διαχείριση χρεώνεται (καθορίζεται) για:

1. Περιβαλλοντική ρύπανση από θερμότητα, θόρυβο, ιονίζουσες, ηλεκτρομαγνητικές και άλλες φυσικές επιδράσεις.
2. Αέριες εκπομπές ρυπογόνων και άλλων ενώσεων.
3. Διάθεση απορριμμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων.
4. Εκκένωση επικίνδυνων και άλλων επιβλαβών ενώσεων, μικροοργανισμών στα υπόγεια ύδατα, στα επιφανειακά ύδατα και στις λεκάνες απορροής.
5. Η ρύπανση του εδάφους, το υπέδαφος.

Διαδικασία χρέωσης: Γενικές πληροφορίες

Οι κανόνες με τους οποίους υπολογίζεται η πληρωμή για περιβαλλοντική διαχείριση, το μέγιστο της μέγεθος, εγκρίνονται με κυβερνητικό διάταγμα αριθ. 632. Αυτή η κανονιστική πράξη περιέχει επαρκή αριθμό απαιτήσεων με τις οποίες μπορείτε να απομονώσετε το αντικείμενο, τη διαδικασία και τη βάση της συσσώρευσης, να καθορίσετε τον κύκλο των υποχρεωμένων οντοτήτων.Οι πληρωτές είναι οργανισμοί, φυσικά πρόσωπα και νομικά πρόσωπα που ασκούν οποιαδήποτε δραστηριότητα στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας που συνδέεται με την εκμετάλλευση φυσικών πόρων.

Βάση λογισμού

Καθορίζεται για 3 τύπους τελών διάθεσης αποβλήτων:

1. Εντός των επιτρεπομένων ορίων.
2. Εντός των καθορισμένων ορίων.
3. Υπερβολικό όριο.

Σύμφωνα με αυτό, η εντολή απόκτησης είναι διαφοροποιημένη:

1. Κατά τη διάθεση των αποβλήτων εντός αποδεκτών ορίων, το τέλος για τη διαχείριση της φύσης υπολογίζεται πολλαπλασιάζοντας το ποσοστό επί της ποσότητας ρύπανσης.
2. Εάν το περιβάλλον είναι μολυσμένο εντός των ορίων, η συσσώρευση πραγματοποιείται πολλαπλασιάζοντας το τιμολόγιο με τη διαφορά μεταξύ των προτύπων και των μέγιστων τιμών.
3. Όταν τα απόβλητα τοποθετούνται πάνω από τα καθορισμένα όρια, υπολογίζεται πολλαπλασιάζοντας τους ρυθμούς με την υπέρβαση του πραγματικού όγκου πάνω από τις καθορισμένες προδιαγραφές και επαναλαμβανόμενο πολλαπλασιασμό με συντελεστή αύξησης 5 φορές.

Σημαντικό σημείο

Πρέπει να σημειωθεί ότι εάν το θέμα δεν έχει δεόντως εκδοθείσα άδεια για απόρριψη, απόρριψη ρυπογόνων ουσιών, απόρριψη αποβλήτων, ολόκληρος ο όγκος θα θεωρείται ως υπερβολικό όριο. Στην περίπτωση αυτή, η συσσώρευση πραγματοποιείται σύμφωνα με την τρίτη μέθοδο. Τα ποσοστά υποχρεωτικών πληρωμών για αρνητικές επιπτώσεις στη φύση καθορίζονται σήμερα με κυβερνητικό διάταγμα 344. Οι διατάξεις του διαμορφώνουν τα πρότυπα για τις αντίστοιχες μειώσεις.

Πρόσθετη αποσαφήνιση

Η ρήτρα 1 της επιστολής Rostekhnadzor αριθ. 04-09 / 169 περιέχει αναφορά στον ομοσπονδιακό νόμο αριθ. 7, άρθρο 16, σ. 1. Σύμφωνα με αυτό, οι αρνητικές επιπτώσεις στην κατάσταση του περιβάλλοντος καταβάλλονται επί του παρόντος. Οι εκπτώσεις, σύμφωνα με τη Διαδικασία για τον σχηματισμό τους και τον προσδιορισμό του μέγιστου επιτρεπόμενου όγκου ρύπανσης, γίνονται για τη διάθεση, την απόρριψη, τις εκπομπές από την κατανάλωση και τα απόβλητα παραγωγής. Σύμφωνα με τον ορισμό του Συνταγματικού Δικαστηρίου αριθ. 284, η υποχρέωση πληρωμής ισχύει για μεμονωμένους επιχειρηματίες και νομικά πρόσωπα που έχουν βλαπτική επίδραση στη φύση. Έτσι, οι επιχειρήσεις των οποίων η δραστηριότητα είναι η πώληση αγαθών, η παροχή υπηρεσιών και άλλες εμπορικές συναλλαγές που επηρεάζουν αρνητικά το περιβάλλον πρέπει να πληρούν πλήρως τις υποχρεώσεις των φορολογουμένων. Για την αποφυγή επιβλαβών επιπτώσεων στη φύση κατά τη διάρκεια οικονομικών και άλλων επιχειρήσεων, διαμορφώνονται πρότυπα για τη μέγιστη επιτρεπόμενη ρύπανση.

Συμπέρασμα

Τα τέλη περιβαλλοντικής διαχείρισης πρέπει να αποτελέσουν την οικονομική βάση για τη ρύθμιση των περιβαλλοντικών λειτουργιών σε επίπεδο συστήματος. Οι συνεισφορές αυτές περιλαμβάνουν την έμμεση εκμετάλλευση των πόρων. Συνίσταται στην έμμεση χρήση από τους ανθρώπους ορισμένων φυσικών στοιχείων στη διαδικασία της ζωής. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει την εκμετάλλευση της επιφάνειας του πλανήτη ως φυσική βάση του οικολογικού και οικονομικού συστήματος, τη θερμική ρύπανση λόγω απώλειας θερμότητας σε βιομηχανικά και οικιστικά κτίρια, την παραβίαση του λειτουργικού συστήματος του οικοσυστήματος κατά την τοποθέτηση ορισμένων αντικειμένων κ.ο.κ. Η πληρωμή για τη χρήση των φυσικών πόρων καθορίζεται με την εκτίμηση του δυναμικού, του όγκου, της σημασίας ενός συγκεκριμένου στοιχείου του περιβάλλοντος που ενεργεί ως τεχνολογική πρώτη ύλη. Παράλληλα, λαμβάνεται υπόψη η πιθανή ζημιά, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι απρόβλεπτη, για παράδειγμα, σε περίπτωση ατυχημάτων, παραβιάσεων τεχνολογικών κανόνων κ.λπ. Τα τελευταία χρόνια το κράτος ενισχύει την επιρροή του στις διαδικασίες περιβαλλοντικής διαχείρισης για τη διατήρηση περιορισμένων αποθεμάτων φυσικών πρώτων υλών της χώρας.