Χρηματοοικονομικό στοιχείο ενεργητικού Δείκτες χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων

Μία από τις σημαντικότερες πηγές πληροφόρησης, σύμφωνα με τις οποίες γίνονται ορισμένες διαχειριστικές αποφάσεις στον οργανισμό, είναι η χρηματοοικονομική πληροφόρηση. Οι πληροφορίες που προσδιορίζονται σε αυτό χρησιμοποιούνται κατά τη διεξαγωγή μελέτης της επιχείρησης. Κατά τη διάρκεια αυτής, αξιολογούνται τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία και οι υποχρεώσεις της εταιρείας. Το κόστος με το οποίο απεικονίζονται στον ισολογισμό έχει σημαντικό αντίκτυπο στην έγκριση ορισμένων διοικητικών αποφάσεων. Θα διεξαγάγουμε περαιτέρω οικονομική ανάλυση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας.

Γενικές πληροφορίες

Βασικά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν:

1. Μετρητά στο χέρι.
2. Καταθέσεις.
3. Καταθέσεις σε τράπεζες.
4. Έλεγχοι.
5. Επενδύσεις σε τίτλους.
6. Συμμετοχές τρίτων μερών εταιρειών ελέγχου.
7. Επενδύσεις χαρτοφυλακίου σε τίτλους άλλων επιχειρήσεων.
8. Υποχρεώσεις άλλων εταιρειών να πληρώσουν τα παραδοθέντα προϊόντα (εμπορικά δάνεια).
9. Μετοχές ή μερίδια σε άλλες εταιρείες.

Το κύριο χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία σας επιτρέπουν να χαρακτηρίσετε τις αξίες της ιδιοκτησίας της εταιρείας με τη μορφή ταμειακή ροή και εργαλεία που ανήκουν σε αυτήν. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει:

1. Εθνικό και ξένο νόμισμα.
2. Λογαριασμοί εισπρακτέοι σε οποιαδήποτε μορφή.
3. Μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες επενδύσεις.

Εξαιρέσεις

Αυτή η κατηγορία δεν περιλαμβάνει απογραφή και μερικά μέσα (σταθερά και άυλα). Τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία συνεπάγονται έγκυρο δικαίωμα λήψης χρημάτων. Η κατοχή αυτών των στοιχείων αποτελεί τη δυνατότητα λήψης κεφαλαίων. Επειδή όμως δεν αποτελούν μέρος της επιλεξιμότητας, αποκλείονται από την κατηγορία.

Διοίκηση

Η διαχείριση των χρηματοπιστωτικών περιουσιακών στοιχείων πραγματοποιείται σύμφωνα με ορισμένες αρχές. Η εφαρμογή τους εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα της επιχείρησης. Αυτές οι αρχές περιλαμβάνουν:

1. Εξασφάλιση της αλληλεπίδρασης του συστήματος διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων με το γενικό διοικητικό σύστημα του οργανισμού. Αυτό πρέπει να εκφράζεται στη στενή σχέση του πρώτου στοιχείου με τα καθήκοντα, τις λογιστικές και λειτουργικές δραστηριότητες της εταιρείας.
2. Παροχή πολυπαραλλαγής και ευέλικτης διαχείρισης. Η αρχή αυτή συνεπάγεται ότι κατά τη διαδικασία εκπόνησης διοικητικών αποφάσεων σχετικά με τη δημιουργία και τη μετέπειτα χρήση των κεφαλαίων στην επενδυτική ή επιχειρησιακή διαδικασία θα πρέπει επίσης να αναπτυχθούν εναλλακτικές λύσεις εντός των αποδεκτών ορίων των κριτηρίων που έχει εγκρίνει η εταιρεία.
3. Εξασφάλιση δυναμισμού. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διαδικασία ανάπτυξης και εφαρμογής αποφάσεων σύμφωνα με τις οποίες θα χρησιμοποιηθούν τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία του οργανισμού, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο αντίκτυπος των μεταβολών των εξωτερικών παραγόντων στο χρόνο σε έναν συγκεκριμένο τομέα της αγοράς.
4. Επικεντρωθείτε στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων της εταιρείας. Η αρχή αυτή υποδηλώνει ότι η αποτελεσματικότητα ορισμένων αποφάσεων πρέπει να ελέγχεται για συμμόρφωση με τον κύριο στόχο της εταιρείας.
5. Παροχή προσέγγισης συστημάτων. Κατά τη λήψη αποφάσεων, η διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων πρέπει να θεωρείται ως αναπόσπαστο στοιχείο του συνολικού διοικητικού συστήματος. Παρέχει την ανάπτυξη αλληλεξαρτώμενων επιλογών για την υλοποίηση ενός συγκεκριμένου έργου. Οι τελευταίοι, με τη σειρά τους, συνδέονται όχι μόνο με τον διοικητικό τομέα της επιχείρησης. Σύμφωνα με τις αποφάσεις αυτές, δημιουργείται ένα χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο και χρησιμοποιείται στη συνέχεια για παραγωγή και εμπορία και διαχείριση καινοτομίας.

Κόστος

Στην άμεση μορφή, ένα χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο αξιολογείται μετά από μέτρα συλλογής δεδομένων, εξέταση δικαιωμάτων, έρευνα αγοράς, μελέτη εκθέσεων και προβλέψεις ανάπτυξης της επιχείρησης. Η παραδοσιακή μέθοδος προσδιορισμού της αξίας διαμορφώνεται σύμφωνα με την τιμή αγοράς ή παραγωγής μείον την απόσβεση. Αλλά σε περιπτώσεις όπου υπάρχει διακύμανση των δεικτών (πτώση ή αύξηση), το κόστος των κεφαλαίων μπορεί να έχει διάφορες ασυνέπειες. Από την άποψη αυτή, ένα χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο αναπροσαρμόζεται περιοδικά. Ορισμένες επιχειρήσεις εκτελούν αυτή τη διαδικασία μία φορά κάθε πέντε χρόνια, άλλες κάθε χρόνο. Υπάρχουν εταιρείες που δεν το κάνουν ποτέ. Ωστόσο, η αποτίμηση στοιχείων ενεργητικού είναι κρίσιμη. Εκδηλώνεται κυρίως με:

1. Βελτίωση της αποτελεσματικότητας του διοικητικού συστήματος της εταιρείας.
2. Προσδιορισμός της αξίας της εταιρείας κατά την πώληση (εν όλω ή εν μέρει).
3. Εταιρείες αναδιάρθρωσης.
4. Ανάπτυξη ενός σχεδίου για μελλοντική ανάπτυξη.
5. Προσδιορισμός της φερεγγυότητας της εταιρείας και της αξίας της ασφάλειας σε περίπτωση δανεισμού.
6. Καθορισμός του ποσού της φορολογίας.
7. Λήψη ενημερωμένων διοικητικών αποφάσεων.
8. Προσδιορισμός της αξίας των μετοχών στην πώληση αξιών της εταιρείας στη χρηματιστηριακή αγορά.

Σημαντικές κατηγορίες

Ένα χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο θεωρείται ως επένδυση σε μέσα άλλων επιχειρήσεων. Επίσης, ενεργεί ως επένδυση σε συναλλαγές που στο μέλλον προβλέπουν την παραλαβή άλλων κεφαλαίων υπό δυνητικά ευνοϊκές συνθήκες. Ένα χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο που προβλέπει το δικαίωμα να απαιτήσει στο μέλλον τα χρήματα με συμφωνία είναι:

• Εισπρακτέα.
• Λογαριασμοί εισπρακτέοι.
• Ποσά χρέους από δάνεια και εισπρακτέα ομόλογα.

Μαζί με αυτό, η αντίθετη πλευρά αποκτά ορισμένες οικονομικές υποχρεώσεις. Υποδηλώνουν την ανάγκη να πραγματοποιηθεί μελλοντική πληρωμή στο πλαίσιο της σύμβασης.

Δείκτες χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων

Στη μελέτη της αναφοράς και της μελέτης των αποτελεσμάτων των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της εταιρείας, χρησιμοποιούνται διάφοροι δείκτες. Διακρίνονται σε πέντε κατηγορίες και αντικατοπτρίζουν διαφορετικές πτυχές της κατάστασης της εταιρείας. Έτσι, υπάρχουν συντελεστές:

1. Ρευστότητα
2. Βιωσιμότητα.
3. Κερδοφορία.
4. Επιχειρηματική δραστηριότητα.
5. Επενδυτική απόδοση.

Καθαρή τρέχουσα χρηματοοικονομική περιουσία

Είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της εταιρείας. Ο δείκτης του καθαρού κεφαλαίου αντανακλά τη διαφορά μεταξύ του κυκλοφορούντος ενεργητικού και του βραχυπρόθεσμου χρέους. Εάν το πρώτο στοιχείο υπερβεί το δεύτερο, μπορούμε να πούμε ότι η εταιρεία όχι μόνο μπορεί να εξοφλήσει το χρέος αλλά έχει επίσης την ευκαιρία να σχηματίσει αποθεματικό για περαιτέρω επέκταση των δραστηριοτήτων της. Ο βέλτιστος δείκτης του κεφαλαίου κίνησης θα εξαρτηθεί από τις ιδιαιτερότητες της εταιρείας, την κλίμακα, τον όγκο των πωλήσεών της, το ποσοστό του κύκλου εργασιών του διυλιστηρίου, τις απαιτήσεις. Με την έλλειψη αυτών των κεφαλαίων, θα είναι δύσκολο για την εταιρεία να εξοφλήσει χρέη εγκαίρως. Με ένα σημαντικό πλεόνασμα του καθαρού τρέχοντος περιουσιακού στοιχείου πάνω από το βέλτιστο επίπεδο ζήτησης, μιλούν για την παράλογη χρήση των πόρων.

Δείκτης ανεξαρτησίας

Όσο χαμηλότερη είναι αυτή η αναλογία, τόσο περισσότερα δάνεια έχει η εταιρεία και τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος αφερεγγυότητας. Επίσης, αυτός ο δείκτης υποδεικνύει τον πιθανό κίνδυνο μιας εταιρείας που έχει έλλειψη χρημάτων. Ο δείκτης που χαρακτηρίζει την εξάρτηση της εταιρείας από τα εξωτερικά δάνεια ερμηνεύεται λαμβάνοντας υπόψη τη μέση αξία της για άλλες βιομηχανίες, την πρόσβαση της εταιρείας σε πρόσθετες πηγές δανειακών κεφαλαίων και τις ιδιαιτερότητες του τρέχοντος κύκλου παραγωγής.

Δείκτης κερδοφορίας

Αυτός ο συντελεστής μπορεί να βρεθεί για διάφορα στοιχεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος της εταιρείας. Ειδικότερα, μπορεί να αντικατοπτρίζει την ικανότητα της επιχείρησης να παρέχει επαρκές ποσό εσόδων σε σχέση με το κυκλοφορούν ενεργητικό. Όσο υψηλότερος είναι αυτός ο δείκτης, τόσο πιο αποτελεσματικά χρησιμοποιούνται τα κεφάλαια.Ο ρυθμός απόδοσης της επένδυσης καθορίζει τον αριθμό των νομισματικών μονάδων που η εταιρεία χρειάζεται να κάνει ένα ρούβλι κέρδους. Ο δείκτης αυτός θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δείκτες ανταγωνιστικότητας.

Άλλα κριτήρια

Ο δείκτης κύκλου εργασιών αντανακλά την αποτελεσματική χρήση από την επιχείρηση όλων των περιουσιακών στοιχείων που διαθέτει, ανεξάρτητα από τις πηγές από τις οποίες προήλθαν. Δείχνει πόσες φορές κατά τη διάρκεια του έτους πραγματοποιείται ένας πλήρης κύκλος κυκλοφορίας και παραγωγής, ο οποίος φέρνει το αντίστοιχο αποτέλεσμα με τη μορφή κέρδους. Αυτός ο δείκτης είναι αρκετά διαφορετικός από τη βιομηχανία. Τα κέρδη ανά μετοχή λειτουργούν ως ένας από τους σημαντικότερους δείκτες που επηρεάζουν την αγοραία αξία της εταιρείας. Αντικατοπτρίζει το μερίδιο του καθαρού εισοδήματος (σε χρήμα) που υπάγεται σε μια συνηθισμένη ασφάλεια. Ο λόγος της τιμής της μετοχής προς το κέρδος δείχνει τον αριθμό των νομισματικών μονάδων που οι συμμετέχοντες είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ανά ρούβλι εισοδήματος. Επιπλέον, ο λόγος αυτός αντικατοπτρίζει το πόσο γρήγορα οι επενδύσεις σε τίτλους μπορούν να αποφέρουν κέρδη.

CAMP μοντέλο αξιολόγησης

Λειτουργεί ως θεωρητική βάση για ορισμένες χρηματοοικονομικές τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση κινδύνων και επιστροφών για μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες επενδύσεις σε μετοχές. Το κύριο αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου είναι ο σχηματισμός κατάλληλης αναλογίας για την αγορά ισορροπίας. Το πιο σημαντικό σημείο στο σύστημα είναι ότι κατά τη διαδικασία επιλογής ο επενδυτής πρέπει να λάβει υπόψη όχι όλους τους κινδύνους του αποθέματος, αλλά μόνο μη διαφοροποιήσιμο ή συστηματικό. Το μοντέλο CAMP θεωρεί την αποδοτικότητα μιας ασφάλειας, λαμβάνοντας υπόψη τη γενική κατάσταση της αγοράς, τη συμπεριφορά της ως σύνολο. Η δεύτερη αρχική παραδοχή του καθεστώτος είναι ότι ο επενδυτής λαμβάνει μια απόφαση, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τον κίνδυνο και την αναμενόμενη κερδοφορία.

Βασικές υποθέσεις

Το μοντέλο CAMP βασίζεται στα ακόλουθα κριτήρια:

1. Οι κυριότεροι παράγοντες αξιολόγησης του επενδυτικού χαρτοφυλακίου είναι η εκτιμώμενη κερδοφορία και η τυπική απόκλιση για το χρόνο ιδιοκτησίας.
2. Η υπόθεση της ακορεστότητας. Συνίσταται στο γεγονός ότι κατά την επιλογή μεταξύ ίσων χαρτοφυλακίων, θα προτιμάται κάποιος που χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη κερδοφορία.
3. Υποχρέωση εξαίρεσης κινδύνου. Συνίσταται στο γεγονός ότι όταν επιλέγετε από άλλα ίσα χαρτοφυλάκια, ο επενδυτής επιλέγει πάντα εκείνο με τη μικρότερη τυπική απόκλιση.
4. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία είναι άπειρα διαιρούμενα και απολύτως υγρά. Μπορούν πάντα να πωλούνται στην αγοραία αξία. Στην περίπτωση αυτή, ο επενδυτής μπορεί να αγοράσει μόνο ένα μέρος των τίτλων.
5. Οι συναλλακτικοί φόροι και το κόστος είναι απείρως μικρό.
6. Ο επενδυτής έχει την ευκαιρία να δανειστεί και να δανείσει με μηδενικό κίνδυνο.
7. Η επενδυτική περίοδος είναι η ίδια για όλους.
8. Οι πληροφορίες είναι άμεσα διαθέσιμες στους επενδυτές.
9. Ο συντελεστής άνευ κινδύνου είναι ίσος για όλους.
10. Οι επενδυτές εκτιμούν εξίσου τις τυπικές αποκλίσεις, τις αναμενόμενες αποδόσεις και τις διακυμάνσεις των αποθεμάτων.

Η ουσία αυτού του μοντέλου είναι να απεικονίσει τη στενή σχέση μεταξύ του ποσοστού απόδοσης και του κινδύνου ενός χρηματοπιστωτικού μέσου.