Η σύμβαση της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις εγκρίθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας. Αυτό το έγγραφο καθιέρωσε τις αρχές της αλληλεπίδρασης της εξωτερικής πολιτικής μεταξύ κυριαρχικά κράτη με αμοιβαία συγκατάθεσή τους. Ας εξετάσουμε περαιτέρω τις βασικές διατάξεις της Σύμβασης της Βιέννης. 
Γενικές πληροφορίες
Ο νόμος των διεθνών συνθηκών είναι ένα σύστημα κανόνων που καθορίζει τη διαδικασία υπογραφής, έναρξης ισχύος, εκτέλεσης, λήξης και τροποποίησης συμφωνιών μεταξύ ανεξάρτητων κρατών. Το θέμα της βιομηχανίας περιλαμβάνει κάθε είδους σχέσεις θεμάτων στον τομέα της ανάπτυξης της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας μεταξύ των εθνών, ανεξάρτητα από τις διαφορές στην κοινωνική και κρατική δομή τους. Ο νόμος των διεθνών συνθηκών προέρχεται από συγκεκριμένες πηγές. Πρόκειται για εγχώριες κανονιστικές πράξεις και συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ παγκόσμιων ηγετών και διεθνών οργανισμών.
Διπλωματικός νόμος
Η βιομηχανία αυτή θεωρείται καθοριστική για τη δημιουργία ειρηνικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των χωρών. Η Σύμβαση της Βιέννης του 1961 λειτουργεί ως πηγή αυτού του συστήματος κανόνων. Στην Art. 14 του παρόντος εγγράφου καθορίζει την αρχαιότητα των εκπροσώπων των χωρών. Διακρίνονται σε 3 κατηγορίες:
- Πρέσβεις και Νουνσέο.
- Αγγελιοφόροι και διεθνείς σχέσεις.
- Διευθυντής της επιχείρησης.
Η εξεταζόμενη διεθνής συνθήκη ορίζει ότι η αρχαιότητα των εκπροσώπων μιας τάξης καθορίζεται είτε από την ημερομηνία και την ώρα άφιξης σε οποιαδήποτε χώρα είτε από την ημερομηνία υποβολής των διαπιστευτηρίων (ημερομηνία επίσημης ανάληψης της εντολής). 
Προνόμια και ασυλίες
Η Σύμβαση της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις του 1961 καθιερώνει ορισμένα πλεονεκτήματα και δικαιώματα των πρεσβευτών των ξένων κρατών. Με ορισμένους περιορισμούς, μπορούν να χορηγηθούν προνόμια και ασυλίες στο διοικητικό και τεχνικό προσωπικό. Η Σύμβαση της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις ορίζει δύο κατηγορίες δικαιωμάτων και παροχών. Οι πρώτες αφορούν γενικές αντιπροσωπείες, οι οποίες αφορούν προσωπικά τους επικεφαλής και το προσωπικό τους. Οι ασυλίες και τα προνόμια διέπουν επί του παρόντος διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες εκτός από τη Σύμβαση της Βιέννης.
Διπλωματικές αποστολές
Η εν λόγω διεθνής συνθήκη στο άρθρο. 22 καθιερώνει το απαραβίαστο των χώρων των αντιπροσωπευτικών γραφείων. Αυτές οι περιοχές νοούνται ως κτίρια ή τμήματα αυτών, που χρησιμοποιούνται για κατάλληλους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της κατοικίας της κεφαλής και της γης που γειτνιάζει με αυτά τα αντικείμενα. Νωρίτερα, ορισμένα κράτη προσπάθησαν να αμφισβητήσουν αυτό το σημείο, υποδεικνύοντας διάφορους κινδύνους (π.χ. πυρκαγιά). Ωστόσο, όλα τα επιχειρήματα απορρίφθηκαν.
Η Σύμβαση της Βιέννης για τις Διπλωματικές Σχέσεις επιβάλλει στη χώρα υποδοχής την υποχρέωση να εξασφαλίζει όλα τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποσκοπούν στην προστασία των χώρων των αντιπροσωπειών από ζημιές ή εισβολές, ή οποιαδήποτε παραβίαση της κανονικής λειτουργίας της. Τα ακίνητα, τα έπιπλα, τα οχήματα είναι απαλλαγμένα από επιταγές, σύλληψη, αναζήτηση και εκτελεστικές ενέργειες.
Ηλεκτρονική αλληλογραφία
Το ταχυδρομείο της διπλωματικής αποστολής δεν υπόκειται σε άνοιγμα και κράτηση. Η Σύμβαση της Βιέννης για τις Διπλωματικές Σχέσεις καθόρισε επισήμως τη διαδικασία επικοινωνίας μεταξύ των πρεσβευτών και της χώρας τους μέσω ταχυμεταφορών και κρυπτογραφημένων (κωδικοποιημένων) αποστολών που υπήρχαν πριν από την έγκρισή της.Όλοι οι χώροι που αποτελούν το ταχυδρομείο πρέπει να έχουν εξωτερικά ορατά σημεία. Αυτοί οι τόποι μπορούν να περιέχουν μόνο αντικείμενα και αλληλογραφία που προορίζονται για επίσημη χρήση. Η τεκμηρίωση και τα αρχεία του γραφείου αντιπροσωπείας είναι επίσης απαραβίαστα, ανεξάρτητα από το χρόνο και την τοποθεσία. 
Σύμβαση της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις: Η άλλη πλευρά της ασυλίας των εγκαταστάσεων
Οι εγκαταστάσεις της αποστολής δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναγκαστική κράτηση προσώπων, καθώς και για το άσυλο. Η τελευταία Σύμβαση της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις δεν καθορίζει ρητώς. Ωστόσο, το έγγραφο περιέχει ένα άρθρο που μας επιτρέπει να δώσουμε μια τέτοια ερμηνεία. Ειδικότερα, το άρθρο. 41 καθορίζει ότι οι εγκαταστάσεις του γραφείου αντιπροσωπείας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς ασυμβίβαστους με τα καθήκοντα της πρεσβείας που προβλέπονται στη συμφωνία ή σε άλλους διεθνείς κανόνες. Το ζήτημα της ύπαρξης και της νομικής ισχύος της δυνατότητας απόκτησης ασύλου από ποινική δίωξη που δεν εφαρμόζεται στις ποινικές διαδικασίες παραμένει άλυτο και αποτελεί αντικείμενο έντονων συζητήσεων. Στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτή η πρακτική έχει σταματήσει πρακτικά. Η κατάσταση της συζήτησης μπορεί να επιλυθεί αποκλειστικά μέσω διαπραγματεύσεων.
Η Σύμβαση της Βιέννης, εξασφαλίζοντας το απαραβίαστο των χώρων των αντιπροσωπειών, δεν καθορίζει τη σειρά απόληψης οποιουδήποτε αντικειμένου δεν εφαρμόζεται, με εγγύηση ασφάλειας και ασυλίας. Τα ισπανικά κράτη αποτελούν εξαίρεση. Κάποια στιγμή, υπέγραψαν μεταξύ τους ειδικές συμφωνίες, σύμφωνα με τις οποίες οι εγκαταστάσεις αντιπροσωπευτικών γραφείων μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πολιτικό άσυλο.
Καταπολέμηση της ασυλίας
Ένα από τα εντυπωσιακά παραδείγματα είναι η περίπτωση της Rosal. Ως Πρέσβης της Γουατεμάλας στις Κάτω Χώρες και το Βέλγιο, συνελήφθη στη Νέα Υόρκη από την αστυνομία. Όταν ανακαλύφθηκαν περισσότερα από 100 κιλά ναρκωτικής ουσίας. Όπως ανέφερε η αστυνομία, ο διπλωμάτης ασχολείται με το λαθρεμπόριο εδώ και πολύ καιρό. Και τα συχνά του ταξίδια στις ΗΠΑ δεν αφορούσαν τις διπλωματικές αποστολές, δηλαδή την κερδοσκοπία. Η κυβέρνηση της Γουατεμάλα την επομένη της κράτησης του Rosal ανακοίνωσε την τερματισμό της θέσης του ως πρεσβευτή και, συνεπώς, της ασυλίας. 
Φορολογική περιοχή
Η υπό εξέταση Σύμβαση επιβεβαιώνει επίσης την καθιερωμένη πρακτική απαλλαγής των διπλωματικών αποστολών από τα καθήκοντα και τα τέλη που επιβάλλονται σε ορισμένα είδη υπηρεσιών. Αυτές περιλαμβάνουν, ιδίως, την πληρωμή για ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο και άλλες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Εν τω μεταξύ, οι φορολογικές απαλλαγές που προβλέπονται στην παράγραφο 1 του άρθρου. 23 της Σύμβασης δεν εφαρμόζονται στους φόρους που εισπράττουν οι φορείς που συνάπτουν συμβάσεις με τον αρχηγό της αποστολής ή το κράτος διαπίστευσης, σύμφωνα με τους νόμους της χώρας υποδοχής. Τα τέλη και οι αμοιβές που η ίδια η πρεσβεία χρεώνει κατά την εκτέλεση των άμεσων επίσημων καθηκόντων της απαλλάσσονται από δασμούς και τέλη. Το αντιπροσωπευτικό γραφείο δεν πραγματοποιεί επίσης τελωνειακές πληρωμές κατά τη μεταφορά αντικειμένων που προορίζονται για διπλωματική χρήση. 
Παραβάσεις
Στις 4 Νοεμβρίου 1979, μια ομάδα φοιτητών κατέλαβαν την αποστολή των ΗΠΑ στην Τεχεράνη. Οι υπάλληλοι της Πρεσβείας έχουν ληφθεί όμηροι, παραβιάζοντας έτσι την ασυλία και την ασυλία τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη σειρά τους έστειλαν έκκληση Διεθνές δικαστήριο στο ΟΗΕ. Στα μέσα Δεκεμβρίου, η υπόθεση αυτή εξέδωσε διάταγμα που ορίζει προσωρινά μέτρα που επιβεβαιώνουν την υποχρεωτική ασυλία και ασυλία. Πρέπει να ειπωθεί ότι πριν από την υιοθέτηση της Σύμβασης, τέτοιες παραβιάσεις παρατηρήθηκαν αρκετά συχνά. Ένα παράδειγμα, ειδικότερα, περιγράφεται στο βιβλίο του Β. Μπερεζίκοφ. Μιλάει για τη σοβαρή παραβίαση από τις γερμανικές αρχές των ασυλιών και των προνομίων των πρεσβευτών.Το βιβλίο περιγράφει τα γεγονότα στα οποία οι άνδρες της SS έσπασαν την αποστολή, κατέλαβαν τους υπαλλήλους και έλαβαν ερωτήσεις, προσπαθώντας να βρουν μυστικές πληροφορίες. 
Ασφάλεια
Η χώρα υποδοχής είναι υποχρεωμένη, ακόμη και κατά την έξαρση ένοπλης σύγκρουσης, να εξασφαλίσει την ταχύτερη αποχώρηση των προσώπων που απολαμβάνουν ασυλίας και προνομίων που δεν είναι πολίτες αυτού του κράτους. Η ίδια διάταξη ισχύει για τα μέλη των οικογενειών τους, ανεξαρτήτως ιθαγένειας. Έτσι, το έθιμο που υπήρχε για χιλιετίες έχει αποκτήσει επίσημο κανονιστικό χαρακτήρα. Κατά την εφαρμογή αυτής της διάταξης, το κράτος υποδοχής θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να παρέχει στους εκπροσώπους της πρεσβείας και στα μέλη των οικογενειών τους μέσα μεταφοράς για τον εαυτό τους και ακίνητα που βρίσκονται μαζί τους.
Προσωπική ακεραιότητα και προνόμια των αντιπροσώπων
Ο πρεσβευτής δεν μπορεί να κρατηθεί σε καμία μορφή, δεν μπορεί να συλληφθεί και δεν αναζητηθεί. Η χώρα υποδοχής πρέπει να χειριστεί τον εκπρόσωπο με τον δέοντα σεβασμό, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψει κάθε παραβίαση της αξιοπρέπειας, της προσωπικότητας και της ελευθερίας του. Ταυτόχρονα, η Σύμβαση της Βιέννης ορίζει ότι η ιδιωτική κατοικία του πρεσβευτή είναι επίσης απαραβίαστη. Η χώρα υποδοχής καλείται να παράσχει προστασία για τη διευκόλυνση αυτή καθώς και για τις διπλωματικές αποστολές. Η ιδιωτική κατοικία του πρεσβευτή θεωρείται ότι περιλαμβάνει την προσωρινή κατοικία του αντιπροσώπου. Για παράδειγμα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Η αλληλογραφία, η τεκμηρίωση, οι υλικές αξίες απολαμβάνουν επίσης την ασυλία. Η εξαίρεση είναι απαιτήσεις σχετικά με οποιαδήποτε εμπορική ή επαγγελματική δραστηριότητα που ασκεί ο πρεσβευτής στη χώρα υποδοχής εκτός των επίσημων λειτουργιών του. 
Προαιρετικά
Η ασυλία του διπλωματικού αντιπροσώπου από τη δικαιοδοσία του κράτους στο οποίο βρίσκεται βρίσκεται σε απαλλαγή από την ευθύνη του στα δικαστήρια της διαπιστευτήριας εξουσίας. Οι συγγενείς (μέλη της οικογένειας) του αντιπροσώπου που ζει μαζί του μπορούν να χρησιμοποιούν, αν δεν είναι πολίτες του κράτους υποδοχής, τις ασυλίες και τα προνόμια που ορίζονται στο άρθρο. 29, 36 της Σύμβασης.
Συμπέρασμα
Η Σύμβαση της Βιέννης ήταν το πρώτο επίσημο έγγραφο στο οποίο κατοχυρώθηκε η διαδικασία χορήγησης διπλωματικών προνομίων και ασυλίας σε επίπεδο ηγετών των παγκόσμιων δυνάμεων. Η συμφωνία αυτή ήταν το αποτέλεσμα μιας συζήτησης των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής σε πολυμερή μορφή. Πρέπει να ειπωθεί ότι η πρακτική χορήγησης ασυλίας και προνομίων υπήρξε πριν από την έγκριση της Σύμβασης. Το έγγραφο εξασφάλισε μόνο την επίσημη εντολή. Η Σύμβαση συγκεντρώνει ορισμένες διατάξεις που υπάρχουν σε παρόμοια έγγραφα. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτού του εγγράφου, μετά την υπογραφή του, ορισμένες χώρες έχουν συνάψει πιο συγκεκριμένες συμφωνίες σχετικά με το έργο αποστολών άλλων κρατών στην επικράτειά τους.
