De vorming en het functioneren van kleine sociale groepen gaat steevast gepaard met de opkomst van een aantal wetten, gebruiken en tradities. Hun belangrijkste doel is de regulering van het openbare leven, het behoud van een bepaalde orde en de zorg voor het welzijn van alle leden van de gemeenschap.
Sociologie van persoonlijkheid, het onderwerp en het object
Een dergelijk fenomeen als sociale controle vindt plaats in alle soorten van de samenleving. Voor het eerst werd deze term gebruikt door de Franse socioloog Gabriel Tarde He en noemde het een van de belangrijkste middelen om crimineel gedrag te corrigeren. later sociale controle Hij begon door hem te worden beschouwd als een van de bepalende factoren van socialisatie.
Onder de instrumenten van sociale controle worden formele en informele prikkels en sancties genoemd. De sociologie van persoonlijkheid, een onderdeel van de sociale psychologie, houdt rekening met problemen en problemen die verband houden met de manier waarop mensen in bepaalde groepen omgaan, en hoe de vorming van een individuele persoonlijkheid plaatsvindt. Deze wetenschap betekent onder de term 'sancties' ook prikkels, dat wil zeggen dat het een gevolg is van een handeling, ongeacht of deze een positieve of negatieve kleur heeft.
Wat zijn formele en informele positieve sancties?
Formele controle van de openbare orde wordt toevertrouwd aan officiële structuren (mensenrechten en gerechtelijke instanties), terwijl informele controle wordt uitgeoefend door leden van de familie, collectieve, kerkelijke gemeenschap, evenals familieleden en vrienden. Terwijl de eerste is gebaseerd op staatswetten, is de laatste gebaseerd op de publieke opinie. Informele controle wordt uitgedrukt door gewoonten en tradities, evenals door de media (publieke goedkeuring of censuur).
Als dit type besturing eerder de enige was, is het tegenwoordig alleen relevant voor kleine groepen. Dankzij industrialisatie en globalisering tellen moderne groepen een enorm aantal mensen (tot enkele miljoenen), dus informele controle is niet succesvol.
Sancties: definitie en types
De sociologie van persoonlijkheid verwijst naar sancties als straf of beloning die in sociale groepen wordt gebruikt in relatie tot individuele personen. Dit is een reactie op een persoon die de grenzen van algemeen aanvaarde normen overschrijdt, dat wil zeggen een gevolg van acties die verschillen van verwachte. aangezien soorten sociale controle, Er zijn formele positieve en negatieve, evenals informele positieve en negatieve sancties.
Kenmerk van positieve sancties (prikkels)
Formele sancties (met een plusteken) zijn verschillende soorten openbare goedkeuring door officiële organisaties. Bijvoorbeeld de uitgifte van brieven, prijzen, titels, titels, staatsprijzen en benoemingen op hoge posten. Dergelijke prikkels voorzien noodzakelijkerwijs in dat de persoon op wie ze van toepassing zijn, aan bepaalde criteria voldoet.
Er zijn daarentegen geen duidelijke vereisten om informele positieve sancties te verdienen. Voorbeelden van dergelijke prikkels: glimlachen, handdrukken, complimenten, lof, applaus, publiekelijk dank.
Straffen of negatieve sancties
Formele straffen zijn maatregelen die zijn vastgelegd in wettelijke wetten, overheidsvoorschriften, administratieve instructies en bevelen. Een persoon die toepasselijke wetten overtreedt, kan worden onderworpen aan gevangenisstraf, arrestatie, ontslag uit het werk, een boete, officiële straf, berisping, doodstraf en andere sancties.Het verschil tussen dergelijke straffen en die voorzien in informele controle (informele negatieve sancties) is dat hun toepassing een specifieke regeling vereist die het gedrag van het individu regelt. Het bevat criteria met betrekking tot de norm, een lijst met acties (of inactiviteit), die worden beschouwd als overtredingen, evenals een strafmaat voor de handeling (of het ontbreken daarvan).
Soorten straffen die niet op het officiële niveau worden vastgesteld, worden informele negatieve sancties. Dit kan belachelijk zijn, minachting, verbale berisping, onvriendelijke beoordelingen, opmerkingen en anderen.
Classificatie van sancties op tijdstip van toepassing
Alle bestaande soorten sancties Ze zijn onderverdeeld in repressief en preventief. De eerste is van toepassing nadat het individu al een actie heeft gepleegd. De hoeveelheid van dergelijke straffen of aanmoedigingen hangt af van publieke overtuigingen die de schadelijkheid of het nut van de handeling bepalen. De tweede (preventieve) sancties zijn bedoeld om specifieke acties te voorkomen. Dat wil zeggen, hun doel is om het individu te overtuigen van het gedrag dat als normaal wordt beschouwd. Informele positieve sancties in het onderwijssysteem van de school zijn bijvoorbeeld bedoeld om de gewoonte van "goed doen" bij kinderen te ontwikkelen.
Het resultaat van een dergelijk beleid is conformisme: een soort "vermomming" van de ware motieven en verlangens van het individu onder camouflage van geënte waarden.
De rol van positieve sancties bij de vorming van persoonlijkheid
Veel experts concluderen dat informele positieve sancties een meer humane en effectieve controle over individueel gedrag mogelijk maken. 
Door verschillende stimuleringsmaatregelen toe te passen en sociaal aanvaardbare acties te versterken, kan men een systeem van overtuigingen en waarden cultiveren die de manifestatie van afwijkend gedrag zullen voorkomen. Psychologen raden aan om zo vaak mogelijk informele positieve sancties te gebruiken bij het opvoeden van kinderen.
