Gwarancja państwowa jest obowiązkiem państwa wobec obywateli lub podmiotów prawnych, która obejmuje świadczenie materialnych, a ponadto niematerialnych korzyści zgodnie ze standardami i ogólnie uznanymi normami prawa międzynarodowego. W dalszej części artykułu rozważymy wiele aspektów związanych z tą koncepcją.
Gwarancje państwowe
Rozważane gwarancje są odmianami usług rządowych. Zgodnie z art. 115 kodeksu budżetowego można udzielić gwarancji państwowej w celu zapewnienia, że zobowiązania już powstały. Lub te, które mogą pojawić się w przyszłości.
Kluczowymi warunkami udzielenia gwarancji państwowych są następujące zasady:
- Darmowa emisja.
- Udzielanie gwarancji w walucie obcej.
- Bezpłatne wdrożenie wszystkich procedur związanych z przygotowaniem niezbędnej dokumentacji do ich otrzymania.
- Z reguły mogą pokryć od 85 do 95 procent kwoty transakcji.
- Udzielaj gwarancji na okres do dwudziestu lat.
- Produkty muszą być zgodne z listą, która została zatwierdzona na mocy zarządzenia rządu Rosji w 2004 r.
Gwarancja państwa działa między innymi jako środek konstytucyjny.
Kto jest preferowany
Z reguły gwarancje państwowe zapewniają:
- Krajowe i zagraniczne instytucje wierzycieli bankowych.
- Rosyjscy eksporterzy.
Gwarancje państwowe mają na celu pokrycie zobowiązań płatniczych:
- Zagraniczne kraje zaciągnęły pożyczki, które zostały udzielone na podstawie gwarancji państwowych. Ponadto na podstawie bezpośrednich umów w sprawie zakupu krajowych produktów przemysłowych.
- Przedsiębiorstwa zagraniczne będące importerami rosyjskich produktów przemysłowych na podstawie umów. Zobowiązania są pokrywane z pożyczek zaciągniętych na te cele.
- Instytucje bankowe krajów, które są importerami zaciągniętych przez nie pożyczek. Uwzględniono również gwarancje dotyczące transakcji z krajowymi eksporterami.
- Krajowi eksporterzy zaciągnęli pożyczki zaciągnięte w ramach procedury finansowania kontraktów eksportowych.
Zobowiązania konstytucyjne
W ramach tych gwarancji zakłada się realizację praw i wolności człowieka i obywatela. Wszystko, co jest związane z konstytucyjnymi prawami i wolnościami, leży bezpośrednio w gestii państwa. Gwarancje konstytucyjne są z natury obowiązkiem.
Dość często w społeczeństwie używa się wyrażenia „gwarancje materialne”. Jest to rozumiane jako połączenie uwarunkowań politycznych i ekonomicznych, które sprawiają, że prawa stają się realne. Jeśli chodzi o naukę prawa konstytucyjnego, bada głównie zobowiązania prawne, to znaczy te, które implikują przepisy dotyczące gwarancji państwowych i innych źródeł regulacyjnych. W każdym razie konstytucja jest podstawą wielu systemów państwowych.
Ochrona wolności jako bezpośredni obowiązek państwa
Konstytucja gwarantuje prawa i wolności człowieka i obywatela. Taka ogólna zasada implikuje obowiązek państwa, poprzez różne środki prawne, do ochrony praw poprzez ich regulację. Gwarancją wolności jest prezydent Rosji.Obowiązki państwa wobec obywateli w zakresie wdrażania środków i zapewnienia praw znajdują się na liście uprawnień rządu. Ta funkcja stanowi główne zadanie systemu sądowego. W ten sposób, gwarantując zarówno wolności, jak i prawa, bierze udział cały mechanizm państwowy i władze.
Gwarancje społeczne
Ten rodzaj gwarantowanych obowiązków stanowi połączenie praw społeczno-ekonomicznych, politycznych i innych praw konstytucyjnych każdego obywatela. Obejmuje to prawo do odpoczynku, gwarancje państwowe na edukację, pomoc medyczną, zatrudnienie ze specjalnym mechanizmem ochronnym itp. Proces wdrażania takich programów to opieka nad obywatelami, którzy znajdują się w określonych okolicznościach.
Ale skąd pochodzą fundusze? Źródłami finansowania gwarancji społecznych są budżet państwa, a także budżety władz lokalnych.
Samoobrona wolności i praw obywateli jako jedna z gwarancji konstytucyjnych
Oprócz programów gwarancji państwowych związanych z zapewnieniem wolności obywatel ma możliwość niezależnej ochrony swoich interesów za pomocą wszelkich środków, które nie są zabronione przez prawo. Środki samoobrony są bardzo zróżnicowane i wymagają następujących środków:
- Procedura odwoływania się od działań urzędników.
- Możliwość kontaktu z mediami.
- Apel do organizacji praw człowieka, a także do stowarzyszeń publicznych, na przykład związków zawodowych i innych.
- Obywatele mają prawo do obrony swoich praw za pomocą broni.
Prawo federalne „O broni”
Zgodnie z ustawą federalną z dnia 13 grudnia 1996 r. N 150-FZ (zmienioną 29 lipca 2017 r.) Obywatele mają możliwość uzyskania określonych rodzajów broni palnej, na przykład karabinów myśliwskich, pistoletów gazowych i tak dalej. Prawo daje prawo do otrzymania, a także użycia broni palnej w celu ochrony zdrowia i życia lub mienia w ramach uzasadnionej i niezbędnej obrony.
Należy zauważyć, że prawo to podlega kilku ograniczeniom. Na przykład, broń nie może być używana przeciwko kobietom lub osobom niepełnosprawnym i nieletnim, chyba że dopuści się ataku grupowego lub zbrojnego. Wszelkie sytuacje związane z użyciem broni, które powodują obrażenia ciała, należy zgłaszać do służby spraw wewnętrznych. Ponadto prawo do zakupu broni wiąże się z pewnymi warunkami.
Sądowa ochrona obywateli
Rosyjska konstytucja gwarantuje sądową ochronę praw i wolności obywateli. Ten rodzaj ochrony jest najbardziej skuteczny i dostępny dla absolutnie wszystkich, ponieważ w sądzie można odwoływać się od wszelkich decyzji, a ponadto od działań władz i urzędników. Przedmiotem odwołania mogą być ustawy i dekrety rezydenta wraz z dekretami rządowymi i tak dalej. Tak więc sąd nadzoruje praworządność w tym kraju. Zapewniony jest również priorytet praw obywateli przed różnymi działaniami państwa.
Zapewnienie obywatelom ochrony międzynarodowej
Konstytucja kraju zapewnia każdemu obywatelowi prawo do odwołania się do organów międzypaństwowych. Prawo to jest ustalone przez obecność międzynarodowych traktatów w kraju i jest wykorzystywane, jeżeli wszystkie istniejące metody ochrony prawnej zostały wyczerpane. W związku z tym skargę można złożyć po odmowie obywatelowi we wszystkich instancjach sądowych Rosji.
Skargę można złożyć w Komitecie Praw Człowieka, który został ustanowiony na mocy międzynarodowych paktów praw obywatelskich. Fakt przystąpienia Rosji do protokołu tego paktu stwarza warunki do skorzystania z przysługujących mu konstytucyjnych praw do odwołania się do tego organu. Komitet przyjmuje skargi, jeśli nie są anonimowe i nie stanowią nadużycia prawa do złożenia skargi.Komitet sprawdza, czy kwestia jest rozpatrywana w innym procesie w postępowaniu międzynarodowym, a ponadto ustalono, czy dana osoba wyczerpała wszystkie dostępne środki prawne w swoim kraju.
Procedura ochrony naruszonych praw polega na tym, że skarga jest przekazywana do wiadomości odpowiedniego państwa, które z kolei zobowiązuje się do przedstawienia Komitetowi pisemnego wyjaśnienia lub oświadczenia w ciągu sześciu miesięcy, które wyjaśni kwestię będącą przedmiotem zainteresowania, a także powiadomi o podjętych środkach, jeśli miały one jakiekolwiek miejsce by być. W związku z tym Komitet nie ma prawa podejmować wiążących decyzji, ale publikuje roczne sprawozdania dotyczące rozpatrywania skarg. Trzeba powiedzieć, że niesie to negatywne konsekwencje moralne i polityczne dla kraju, w którym naruszono prawa obywatela.
Inną formą ochrony międzynarodowej jest Europejski Trybunał Praw Obywatelskich, utworzony w 1959 r. Sąd ten składa się z pewnej liczby sędziów równej liczbie członków Rady Europy. Organ ten ustanawia własne przepisy. Jego właściwość z reguły obejmuje sprawy związane z interpretacją i stosowaniem konwencji, ale tylko w odniesieniu do państw, które uznały ją za wiążącą dla siebie. W skład tego sądu wchodzą przedstawiciele Federacji Rosyjskiej.
Odwołanie do tego organu ma prawo złożyć zarówno państwo, jak i zwykłą osobę. Należy podkreślić, że odwołanie jest składane tylko wtedy, gdy absolutnie wszystkie środki wewnętrzne zostały wyczerpane w celu rozwiązania sporu. Sąd, którego skład jest zatwierdzany osobno dla każdego takiego odwołania, jest ostateczny, a państwa są zobowiązane do jego pełnego przestrzegania. W odniesieniu do ofiary naruszenie praw może zagwarantować słuszne zadośćuczynienie.
Odszkodowanie
Naruszeniu praw obywateli często towarzyszy szkoda. Gwarancje konstytucyjne w takich sytuacjach polegają nie tylko na przywróceniu prawa poprzez zapewnienie jego wykonania, ale także na zwrocie osobie szkody moralnej i materialnej. Zgodnie z artykułem Konstytucji nr 53 każdy obywatel ma prawo do odszkodowania za szkody wyrządzone przez państwo, spowodowane przez niezgodne z prawem działania władz lub ich urzędników.
Odszkodowanie za szkodę reguluje prawo cywilne. Odszkodowanie jest konieczne w przypadku szkód wyrządzonych obywatelowi w następujących sytuacjach:
- Bezprawne ściganie osoby.
- Nielegalne skazanie.
- Nielegalne zatrzymanie lub uznanie, że nie opuszczają miejsca zamieszkania.
- Nielegalne nałożenie kary administracyjnej w postaci aresztowania lub powołania do pracy naprawczej.
W takich przypadkach odpowiedzialność nie powinni ponosić bezpośrednio sprawcy czynu, ale odpowiednie organy. Ponadto, na ich korzyść, szkody są kompensowane przez tych samych urzędników. Wysokość odszkodowania ustala sąd, który ma również prawo do ustalenia odszkodowania za szkodę niemajątkową, która została wyrządzona osobie.
Stałe wolności i prawa obywateli
Obywatel może być całkowicie pewny stabilności swoich praw tylko wtedy, gdy władze są pozbawione możliwości uchwalenia przepisów, które mogłyby uchylić lub zmniejszyć wolności obywateli. W związku z tym Konstytucja stanowi, że ustawy, które mogą uchylać lub zmniejszać prawa i wolności obywateli Rosji, nie powinny być w żaden sposób uchwalane. Ta istniejąca norma gwarantuje nienaruszalność praw i służy ciągłemu przypomnieniu ustawodawcy, że każde odwołanie lub zmiana swobód wymaga zwołania rady konstytucyjnej.
Jednocześnie Konstytucja dopuszcza możliwość ograniczenia praw i wolności ludzi.Ważne jest, aby zrozumieć, że wszelkie ograniczenia nie oznaczają zniesienia lub ograniczenia praw i są wdrażane tylko w takim zakresie, w jakim jest to wymagane zgodnie z celami ściśle określonymi w Konstytucji.
Ograniczenia wiekowe
Rosyjska konstytucja stanowi, że obywatele mogą w pełni korzystać ze swoich praw i obowiązków, począwszy od osiemnastego roku życia niezależnie. Kluczowym słowem w tym względzie jest słowo niezależnie i pełne wyrażenie. Nie zapominaj, że obywatele mają swoje prawa konstytucyjne we wcześniejszym wieku. Jednak wdrożenie gwarancji państwowych w tym przypadku odbywa się za pośrednictwem przedstawicieli prawnych.
Do czego uprawnione jest dziecko? To pytanie interesuje wielu.
Międzynarodowy Pakt Wolności Obywatelskich daje każdemu dziecku prawo do środków ochronnych, państwowych gwarancji opieki medycznej, edukacji, a ponadto do natychmiastowej rejestracji po urodzeniu i na jego nazwisko. Każde dziecko ma prawo do uzyskania obywatelstwa. Normy te nie znajdują odzwierciedlenia w Konstytucji naszego kraju, ale w istocie można je zrównać z odpowiednimi normami.