Spory mieszkaniowe obejmują szeroki zakres sytuacji konfliktowych. Jest to prawo do otrzymania mieszkania od państwa oraz prawo do przebudowy domu lub mieszkania. Często przeszkodą jest prawo do prywatyzacji. Jak to wszystko jest rozpatrywane w sądzie, powiemy w dalszej części tego artykułu.
Prawo mieszkaniowe
Podstawowym aktem w tym obszarze jest kodeks mieszkaniowy. Wraz z ustawą „W sprawie prywatyzacji państwowego funduszu mieszkaniowego” obowiązują również przepisy ustawowe, wykonawcze i zasady mające na celu uszczegółowienie jego punktów.
Wspomniana ustawa reguluje public relations dotyczące:
- ponowne wyposażenie lub przebudowa domu lub mieszkania;
- przeniesienie lokalu z niemieszkalnego do mieszkalnego lub odwrotnie;
- prawo do otrzymania mieszkania od państwa na preferencyjnych warunkach (czynsz socjalny);
- realizacja prawa własności i użytkowania lokali;
- relacje właścicieli budynku mieszkalnego;
- zarządzanie domem wielomieszkaniowym;
- wynajem mieszkań na cele społeczne (za umiarkowaną opłatą);
- organizacja i działalność spółdzielni mieszkaniowych;
- nakłady inwestycyjne na budowę kapitału;
- licencjonowanie działalności HOA;
- zapewnienie nadzoru nad mieszkalnictwem państwowym;
- organizacje świadczące usługi publiczne;
- prywatyzacja zasobów mieszkaniowych.
Spór
Spory mieszkaniowe powstają z powodu naruszenia wyobrażonych lub faktycznych praw obywateli i organizacji przez innych uczestników tych relacji. Władze państwowe i miejskie biorą poważny udział w sporach. Na przykład są instalowane:
- procedura przyjmowania obywateli do dokumentacji mieszkaniowej;
- kwota płatności za media;
- organizacja nadzoru mieszkaniowego przez władze regionalne.
Liczba sporów rośnie w związku z uznawaniem domów za nadzwyczajne, a także otrzymywaniem przez mieszkańców odszkodowania lub równoważnych pomieszczeń mieszkalnych. Aktywnymi uczestnikami takich sporów są władze regionalne.
Jakie przepisy określają procedurę rozwiązywania sporów?
Strony mogą zgodzić się na różnice, ale jeśli tak się nie stanie, mają prawo wystąpić do sądu. Spory mieszkaniowe są obecnie w większości rozstrzygane przez sądy.
Niedawny list Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej „W sprawie zróżnicowania uregulowań dotyczących rozstrzygania sporów w związku z przyjęciem CAS” wykazał, że prawie wszystkie sprawy należy rozpatrywać zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego, pomimo udziału gminy lub państwa w nich, ponieważ wynikiem są prawa obywatelskie.
Na przykład legalność decyzji o zwiększeniu kwoty rachunków za media jest sprawdzana zgodnie ze standardami CAS.
W przypadku zakwestionowania decyzji organu w sprawie otrzymania mieszkania od państwa lub ponownego wyposażenia pomieszczeń, Kodeks postępowania cywilnego wchodzi w życie. Różnica polega na tym, że decyzja organu jest tymczasowa.
Do jakich sądów powinienem się zwrócić?
Spory wynikające z przepisów mieszkaniowych są rozstrzygane zarówno przez sądy światowe, jak i sądy rejonowe. Sądy szczebla regionalnego w pierwszej instancji rozpatrują sprawy podważające akty prawne. Sądy pokoju są zaangażowane w pobieranie opłat za media, spory dotyczące procedury korzystania z mieszkań. Kwota sporu nie przekroczy 50 tysięcy rubli. Jeżeli przekroczy on ten limit, sprawa zostaje przekazana do sądu rejonowego lub roszczenie zostaje zwrócone powodowi, jeżeli sprawa nie została jeszcze otwarta.
Główny ciężar sporów spoczywa na sądach rejonowych, które rozpatrują wszystkie pozostałe sprawy.
Spory z władzami
Sąd jest organem rozstrzygającym spory. Nie zastępuje innych organów państwowych ani komunalnych. Nie ma znaczenia, o co chodzi: prywatyzacja, zmiana wyposażenia lub inne kwestie, którymi urzędnicy powinni się zająć.
Obywatele zwracają się do właściwych organów, odmawia im się ich wniosków lub dowodzą, że je lekceważą.
Praktyka sądowa w sporach mieszkaniowych opiera się na zakresie, w jakim obywatele przedstawiają pełną listę dokumentów przy składaniu wniosków do organów państwowych oraz na tym, jak prawidłowo przestrzegana jest procedura. Zgodnie z tą zasadą opiera się również rozpatrywanie sporów dotyczących rejestracji obywateli potrzebujących mieszkania.
Szczególnie potrzebny jest pełnomocnik ds. Sporów mieszkaniowych. Powie ci, jakie dokumenty są potrzebne i jaka jest kolejność ich składania.
Nie wszyscy obywatele wiedzą o prawie do otrzymania od urzędnika listy dokumentów, które zaakceptował. Posiadając taki bilet, powodowie potwierdzają fakt przeniesienia.
Powołanie ekspertów
W sporach dotyczących podziału lub przydziału akcji z budynku mieszkalnego zawsze odbywa się badanie. Jest to badanie wyszkolonego specjalisty, udzielające odpowiedzi na pytania postawione przez sąd. Aby podjąć decyzję, sędzia musi dowiedzieć się, czy wnioski powoda lub obu stron są technicznie wykonalne.
Badanie konstrukcyjne i techniczne albo oferuje kilka opcji, a sędzia dokonuje wyboru między nimi, albo dochodzi do wniosku, że nie można technicznie podzielić domu. Następnie sąd określa kolejność używania.
Badanie jest wyznaczane w sprawach dotyczących legalizacji ponownego wyposażenia. Ekspert sprawdza zgodność budynku z normami technicznymi i sanitarnymi. Wyniki badania niezgodne z prawem mogą zostać zakwestionowane. Jednocześnie adwokatowi ds. Sporów mieszkaniowych z pewnym doświadczeniem łatwiej będzie przedstawić argumenty wysłuchane przez sąd.
Jakie dowody są akceptowane?
Rozstrzyganie sporów mieszkaniowych opiera się na dowodach przedstawionych sędziemu, najczęściej w dokumentach, które obejmują ekspertyzy i korespondencję z organami państwowymi.
Ścisłe przestrzeganie prawa często ogranicza przyjmowanie niektórych dokumentów przez sąd. Niektóre informacje mogą jednak zostać przekazane tylko przez właściwe organy. Tak więc fakt przemocy domowej lub łamania zasad ciszy w nocy potwierdzają dokumenty policyjne. Jeżeli prawo przewiduje naruszenie administracyjne dla naruszenia, fakt ten potwierdza protokół lub decyzja upoważnionego organu lub sądu, który wydał decyzję.
Zaświadczenie policyjne potwierdzające zdarzenie lub fakt naruszenia, które nie zostało wykonane zgodnie z prawem, nie może zostać przyjęte.
Przedawnienie
Prawo ogranicza również czas, przez jaki wolno mu iść do sądu. Wykraczanie poza to jednocześnie nie zobowiązuje sędziego do odmowy pozwu. O ile pozwany tego nie oświadczy, wskazując upływ terminu przedawnienia.
W prawie wszystkich przypadkach termin przedawnienia wynosi 3 lata. Daje się dziesięć lat na zakwestionowanie transakcji dokonanych pod wpływem przemocy i oszustwa.
Przedawnienie nie dotyczy jednak wszystkich kategorii sporów mieszkaniowych. Eksmisja, ustalenie procedury użytkowania, uznanie praw własności są praktycznie nieograniczone w czasie.
Wniosek
Muszę powiedzieć, że rodzaje sporów mieszkaniowych różnią się między sobą na różne sposoby, jedyną rzeczą, która je czasem łączy, jest mieszkanie. Jest to przedmiotem sporu lub jest z nim związane.