Proces legislacyjny jest bardzo złożoną i skomplikowaną procedurą. Jest to charakterystyczne zarówno dla Rosji, jak i dla każdego innego kraju. Taka złożoność jest konieczna, aby wykluczyć różne sprzeczności i konflikty w krajowym systemie prawnym. Sposób przyjmowania przepisów federalnych w Federacji Rosyjskiej zostanie opisany w naszym artykule.
Wpływ prawa w czasie i przestrzeni
Każdy przyjęty akt normatywny charakteryzuje się związkiem z pojęciami przestrzeni i czasu. Wyjaśnienie jest dość proste. Niektóre przepisy nie działają na terytorium całego stanu, ale tylko na określonej stronie. Tak więc akty prawne w Rosji są podzielone na federalne, regionalne i lokalne. Co więcej, nawet ustawy federalne działają tylko w granicach jednego kraju.
Z czasem akty prawne działają inaczej. Przepisy mogą być pilne lub nieograniczone. W pierwszym przypadku dokument działa przez określony czas, po czym traci moc prawną. W przypadku aktów wieczystych wszystko jest nieco bardziej skomplikowane. Można je zatrzymać tylko poprzez przyjęcie innej ustawy - tak zwanego aktu derogacyjnego.
Wszystkie prawa dotyczą określonego kręgu osób. Mogą to być obywatele określonego regionu lub mieszkańcy całego kraju. Dotyczy to również cudzoziemców i bezpaństwowców znajdujących się na terytorium państwa rosyjskiego.
Pojęcie inicjatywy legislacyjnej
Wszystkie rosyjskie przepisy federalne są przyjmowane po przejściu przez niektóre tradycyjne etapy. Pierwszym ważnym krokiem jest przedstawienie inicjatywy stanowienia prawa. Prawo do takiej inicjatywy należy do wielu przedstawicieli władz. Są to prezydent, deputowani Dumy Państwowej, senatorowie Rady Federacji, sędziowie Sądu Najwyższego i Konstytucyjnego, a także członkowie rządu.
Krąg podmiotów inicjatywy ustawodawczej nie jest tak szeroki. Ponadto niektóre podmioty mają podobne prawo tylko w zakresie swoich kompetencji zawodowych. Czy istnieje jakakolwiek niesprawiedliwość polegająca na tym, że nie każda osoba w naszym kraju może proponować i formułować prawa? Oczywiście nie ma tu niesprawiedliwości. Obywatele Federacji Rosyjskiej sami tworzą Parlament i przyznają uprawnienia poszczególnym urzędnikom. Te ostatnie działają jako przedstawiciele ludzi w każdej próbie stanowienia prawa. Tak więc przepisy federalne w Federacji Rosyjskiej są przyjmowane przez całą populację, ale nie bez pomocy pośredników.
Przygotowanie i omówienie przepisów
Tak więc inicjatywę sformułowania aktu prawnego można zatwierdzić lub odrzucić. Po zatwierdzeniu rozpoczynają się procesy przygotowawcze. Polega to na określeniu potrzeb społecznych, szeroko zakrojonym badaniu praktyki sądowej, konsultacjach z radami naukowymi. Wszystko to ma tylko jeden cel: należy odpowiedzieć na pytanie, czy przyjąć ustawę federalną i na jakiej podstawie prawnej należy to zrobić.
Po przygotowaniach rozpoczyna się dyskusja. Inicjator projektu ustawy pojawia się na trybunie Parlamentu i rozpoczyna swój raport. Inicjator stara się udowodnić potrzebę przyjęcia ustawy, pod każdym względem motywuje innych parlamentarzystów do jej przyjęcia. Na podstawie wyników Duma Państwowa wyraża zgodę na procedury czytania.
Trzy odczyty
Ustawy federalne są przyjmowane przez Dumę Państwową dopiero po upływie trzech procedur zatwierdzających.Mówimy o odczytach prawa - trzystopniowym systemie przeglądu aktów prawnych.
W pierwszym czytaniu parlamentarzyści dyskutują i rozważają tylko najbardziej podstawowe przepisy prawa. Tworzony jest komitet profilowy, który bierze odpowiedzialność za rozpatrzenie i przygotowanie prawa. Jeśli przedstawiciele Dumy wyrażą jakieś uwagi, komisja próbuje je poprawić.
Drugie czytanie wymaga bardziej szczegółowego rozważenia prawa. Już poprawiony tekst jest brany pod uwagę w celu wykrycia nowych błędów i obszarów problemowych. W przypadku ponownego stwierdzenia niedokładności dokument jest finalizowany przez właściwą komisję.
W trzecim czytaniu nie dokonuje się żadnych uzupełnień ani zmian w prawie. Projekt ustawy jest odczytywany po raz ostatni, po czym zostaje odrzucony lub przyjęty. Ustawa federalna zatwierdzona przez Dumę Państwową jest wysyłana do wyższej izby parlamentu - Rady Federacji.
Akceptacja i publikacja
Głosowanie za przyjęciem ustawy przybiera różne formy. Jest więc całościowy i wyszczególniony. W pierwszym przypadku wyborcy opowiadają się za przyjęciem pełnej wersji ustawy. W przypadku głosowania punkt po elemencie wybory odbywają się według indywidualnych stawek.
Oba rodzaje głosowania są dopuszczalne zarówno w Dumie Państwowej, jak i w Radzie Federacji. Przepisy federalne są przyjmowane większością głosów. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni wyższa izba parlamentarna nie przedstawi wyników głosowania, wówczas ustawę uważa się za przyjętą. Pozostaje tylko podpisanie przez prezydenta.
Głowa państwa albo zatwierdza projekt, tym samym nadając mu moc prawną, albo go odrzuca. Ten drugi przypadek nazywa się wetem. Prawo to można jednak pokonać. Aby to zrobić, musisz ponownie zbadać prawo. Wyniki głosowania w tej sprawie powinny stanowić ponad dwie trzecie ogólnej liczby parlamentarzystów.
Federalne przepisy konstytucyjne (FKZ) - co to jest?
Co to jest FKZ? Czym różni się od zwykłego FZ? Odpowiedzi są już w tytule. Ponieważ prawo jest konstytucyjne, oznacza to, że dotyczy ono podstawowego prawa kraju. Przyjęcie FKZ ma na celu zmianę norm obecnej Konstytucji.
Federalne ustawy konstytucyjne są przyjmowane w nieco inny sposób niż proste akty federalne. Odbywają się również czytania, po których głosują posłowie. Jednak zwykła połowa głosów w tym przypadku będzie niewielka. Do przyjęcia FKZ konieczne jest zebranie co najmniej dwóch trzecich głosów członków Dumy Państwowej i trzech czwartych senatorów Rady Federacji. Prezydent nie ma prawa zawetować federalnego prawa konstytucyjnego.