Międzynarodowa klasyfikacja patentowa (IPC): historia powstania i rozwoju

Międzynarodowa klasyfikacja patentowa (IPC) przedstawiono w postaci systemu rozdzielania grup pozwoleń. Korzystają z niego wydziały i inne podmioty poszukujące takich dokumentów. Zgodnie z nim certyfikaty praw autorskich, patenty na wzory użytkowe, wzory przemysłowe, wynalazki. Rozważ funkcje IPC.

Informacje ogólne

Klasyfikacja została utworzona w 1971 roku. Podstawą jej powstania było Porozumienie strasburskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej.

System jest regularnie aktualizowany przez Komitet Ekspertów. Obejmuje przedstawicieli krajów uczestniczących w Porozumieniu, obserwatorów z innych organizacji. Te ostatnie obejmują na przykład Europejską Organizację Patentową.

Sprawami administracyjnymi zajmuje się WIPO (Światowa Organizacja Własności Intelektualnej).

Specyfika systemu

Każdy dokument patentowy dowolnego państwa będącego stroną Porozumienia ma co najmniej jeden indeks klasyfikacyjny Międzynarodowa klasyfikacja patentowa wskazując dziedzinę techniki, której dotyczy dany wynalazek. Aby pełniej informować użytkowników o treści dokumentu, można przypisać kilka indeksów.

Międzynarodowa klasyfikacja patentowa Obejmuje wszystkie obszary wiedzy, dla których ochrona obiektów jest zapewniona specjalnymi dokumentami.

Struktura

Istnieje 5 poziomów hierarchii w Międzynarodowa klasyfikacja patentowa:

1. Sekcje.
2. Klasy
3. Podklasy.
4. Grupy
5. Podgrupy.

Późniejsze udoskonalanie odbywa się poprzez sekwencyjne składanie podgrup.

Indeks i narracja są dostarczane dla każdego obiektu. Pierwszy (wyłączając sekcje) zawiera indeks poprzedniego poziomu i dodaną do niego literę / cyfrę. W narracji znajduje się nagłówek i krótka lista nagłówków lub tematów związanych z przedmiotem.

Sekcje

Jest ich tylko 8. Są uważane za najwyższy poziom hierarchii Międzynarodowa klasyfikacja patentowa. Każda sekcja ma swoje własne oznaczenie - jedna z liter łacińskich od A do N. Odpowiadają im następujące nazwy:

• Spełnianie żywotnych potrzeb osoby - A.
• Różne procesy technologiczne, transport - V.
• Metalurgia, chemia - S.
• Papier, tekstylia - D.
• Górnictwo, budownictwo - E.
• Operacje strzałowe, amunicja, broń, pompy i silniki, ogrzewanie, oświetlenie, inżynieria - F.
• Fizyka - G.
• Elektryczność - N.

Klasy

Są one obecne w każdej sekcji. Klasy są uważane za drugi poziom hierarchiczny. Międzynarodowa klasyfikacja patentowa.

Dla każdego z nich podano oznaczenie, które zawiera indeks sekcji i dwucyfrową liczbę. Tytuł odzwierciedla treść. Na przykład klasa A01 - leśnictwo i rolnictwo, łowiectwo, hodowla zwierząt, hodowla ryb i rybołówstwo, chwytanie zwierząt.

Podklasa

Każda klasa może mieć jedną lub więcej podklas. Są trzecim poziomem hierarchicznym.

Do oznaczenia używa się indeksu klas i dużej litery łacińskiej. Tytuł podklasy określa jej zawartość tak dokładnie, jak to możliwe. Na przykład A01B to obróbka gleby w leśnictwie i rolnictwie, komponenty, akcesoria i szczegóły maszyn rolniczych i narzędzi w ogóle.

Grupy

Są one obecne w każdej podklasie. Ich indeks zawiera oznaczenie podklasy i dwie liczby, które są oddzielone ukośnikiem. Grupy składają się z głównych grup i podgrup.Aby zaznaczyć to pierwsze, stosuje się indeks podklasy, do którego dołączane są liczby 1-, 2- lub 3-cyfrowe, ukośnik, dwa zera.

Tekst głównej grupy precyzyjnie określa obszar technologii, który jest najbardziej odpowiedni do wyszukiwania. Na przykład: pistolety ręczne - A01В 1/00.

Podgrupy

Są one zawarte w nagłówkach związanych z główną grupą.

Jako oznaczenie używamy indeksu podklasy z numerem głównej grupy, do której należy ta podgrupa, po której następuje ukośnik i co najmniej 2 cyfry, z wyjątkiem dwóch zer.

Tekst precyzyjnie określa obszar tematyczny, który najlepiej nadaje się do wyszukiwania. Kropki są umieszczane przed nim (jeden lub więcej). Stopień podporządkowania jest określany na ich podstawie, to znaczy wskazują, że ta podgrupa działa jak nagłówek, który podlega wyższemu najbliższemu nagłówkowi wydrukowanemu z mniejszym przesunięciem (jeden punkt bliżej indeksu). Na przykład:

• A01B 1/02. łopaty
• A01B 1/04 .. z zębami.

Tło historyczne

Europejska klasyfikacja, oparta na konwencji sporządzonej w 1954 r. I opublikowanej w 1968 r., Stanowiła podstawę nowoczesnej klasyfikacji.

W 1967 r. Rozpoczęły się negocjacje między Biurem Zjednoczonej Własności Intelektualnej a Radą Europy nadające Klasyfikacji status międzynarodowy. W rezultacie podpisano porozumienie strasburskie. Tak powstała pierwsza edycja IPC. Było 8 sekcji, 103 klasy i 594 podklasy. Ósma edycja zawierała tę samą liczbę sekcji. Istnieje 129 klas, 693 podklasy, 7314 głównych grup i 61397 podgrup.

Reformowanie klasyfikacji międzynarodowej

Okresowo dostosowuj klasyfikację do najnowszych osiągnięć nauki i techniki. Do 31 grudnia 2005 r. Opublikowano 7 edycji IPC. Do tego czasu przegląd był przeprowadzany co około pięć lat. Jednak klasyfikacja została wydana na papierze. Aby poprawić efektywność stosowania w środowisku cyfrowym, w latach 1999–2005 przeprowadzono reformę. W rezultacie 1 stycznia 2006 r. Weszła w życie 8. edycja systemu.

Klasyfikacja została podzielona na 2 poziomy: podstawowy i zaawansowany. Pierwszy jest weryfikowany co 3 lata, drugi - w sposób ciągły. Reforma zapewniła zaspokojenie potrzeb użytkowników różnych kategorii. Ponadto wprowadzono zmiany dotyczące przeklasyfikowania dokumentów patentowych dla próbek, wynalazków, a także wzorów użytkowych, w tym opublikowanych wniosków o ich otrzymanie podczas dostosowywania klasyfikacji z wykorzystaniem zalet systemu elektronicznego. W szczególności zapewniono wykorzystanie ilustracji, linków itp.

Od 2010 r. Przegląd IPC jest przeprowadzany co roku. W związku z tym nowa edycja Klasyfikacji wchodzi w życie 1 stycznia następnego roku.

W wersji IPC z 2015 r. Było 71 738 pozycji. Weszło ono w życie w styczniu 2015 r.