Ten człowiek jest dość łatwy, z odrobiną łaski, zdolny do zaszczepienia w myślach otaczających go ludzi pewności, że jest potomkiem jednego ze starożytnych rodzajów. I udaje mu się po prostu. Rzeczywiście, trzeba na niego tylko patrzeć, jego wygląd, sposób komunikowania się z rozmówcą, jego zachowanie i arystokrację, ponieważ wszelkie wątpliwości natychmiast znikają w tle.
Jego imię jest znane prawie wszystkim, ale w większości przypadków jest wymawiane z określonego, całkowicie dwuznacznego powodu. Pomimo tego, że jest to ciekawa, a nawet ciekawa osoba, niestety niewiele o niej wiadomo. Ta osoba nie lubi udzielać wywiadów i dzielić się wspomnieniami z dzieciństwa. Spróbujmy lekko otworzyć zasłonę tajemnicy. Reznik Henry jest jednym z najlepszych prawników naszych czasów w Rosji.
Dzieciństwo przyszłego geniuszu
Mały Henry po raz pierwszy o godzWidziałem ten świat 11 maja 1938 r. W jednym z najpiękniejszych miast w Rosji - Leningradzie. Jego dzieciństwo nie różniło się od dzieciństwa jego rówieśników. Bawił się i walczył wraz z innymi dziećmi (nawiasem mówiąc, częściej zwycięstwo okazało się po stronie naszego bohatera), budował zamki z kamyków i wypuszczał domowe latawce.
W wieku dziesięciu lat dowiedział się, że był Żydem ze względu na narodowość. Ale wcale mu to nie przeszkadzało, ale nawet mu się podobało. Przyszły prawnik Reznik Henry z dzieciństwa był przekonany, że stanie się sławną osobą. Skąd wzięło się w nim to zaufanie, nie mógł zrozumieć po kilkunastu latach, kiedy był już dość dobrze znany, a tym bardziej ukryty, uzasadniony.
Mama i tata Resnickers
Mama małego Henry'ego była pianistką. To przez jej drzewo genealogiczne nastąpiło zjednoczenie dwóch rodzajów: Schneersonów i Rafałowiczów. Dzięki swojej matce Reznik Henry został potomkiem tych klanów: z jednej strony Rafałowicz, który był naczelnym rabinem synagogi Kremenczug, z drugiej Schneerson, który był rabinem Lubawiczer.
Tata małego Henryka pochodził z żydowskiej rodziny, której dochody były bardzo małe. Mieszkali pod Kremenczugiem w miejscowości Znamenka. Tata miał bardzo czysty, piękny głos. Niestety z powodu jakiejś wady nie ukończył studiów w konserwatorium na wydziale wokalnym. Dlatego musiał przenieść się na inny wydział. Dokument, który otrzymał mój ojciec, był dyplomem Konserwatorium Moskiewskiego.
Rodzina miała szczęście opuścić Leningrad na krótko przed rozpoczęciem strasznej blokady. Ich życie trwało nadal w Saratowie. To właśnie w tym mieście Mark Reznik (papa) kierował lokalnym konserwatorium.
Nie przedłużał dynastii muzyków
Rodzice świadomie zaszczepili synowi miłość do muzyki klasycznej. Dziś prawnik Reznik Henry jest stałym gościem w Sali Koncertowej im. P. Czajkowskiego i Konserwatorium Moskiewskim. A w jego domu jest bogata biblioteka jazzowa i klasyczna. Ale Henry Markowicz postanowił nie podążać śladami swoich rodziców i nie został muzykiem. I to pomimo faktu, że natura obdarzyła go cudownym depozytem - absolutnym uchem.
Teraz jest pewien, że początkowo wojna uniemożliwiła mu przedłużenie dynastii muzycznej. Wciąż pamięta, jak zbombardowali Saratowa, dokąd się przeprowadzili, jak podróżował z matką do jednostek wojskowych z brygadami koncertowymi. Ale po zakończeniu wojny coś innego zapobiegło. Reznik Henry Markowicz, którego zdjęcie często widuje się na stronach błyszczących publikacji, zapytał kiedyś swoją matkę, dlaczego nie uczył muzyki, gdy był trochę starszy. Mama powiedziała mu, że Henry był zbyt niespokojny jako dziecko. Ledwo siedział przy instrumencie.I sytuacja nie była bardzo udana: w dwóch pokojach we wspólnym mieszkaniu, w którym spędził dzieciństwo, do końca lat czterdziestych mieszkało jeszcze siedmiu krewnych (oprócz samego Henry'ego i jego rodziców) - babcia, ciotka, ojciec i brat, ojciec z dwójką dzieci. A nieco później chłopca odwiedził „skacząc”.
Jego sportowe osiągnięcia
Od najmłodszych lat Reznik Henry aktywnie uczestniczył w wielu zawodach sportowych. W wieku piętnastu lat został mistrzem Federacji Rosyjskiej w skoku wzwyż (wówczas Henry był członkiem drużyny młodszych chłopców). A rok później Reznik grał dla dorosłych drużyn narodowych swojego rodzinnego kraju w siatkówce i koszykówce. Dwa lata później był jednym z założycieli drużyny siatkówki w Taszkiencie, a ponadto był jej szefem. W tym samym czasie Reznik został absolutnym mistrzem skoku wzwyż w Kazachstanie. A w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku przyszły radziecki prawnik Reznik Henry Markovich był już członkiem drużyny siatkówki i koszykówki.
Z Moskwy do Taszkentu
Wraz z pragnieniem sportu w Rezniku obudziło się zainteresowanie dziennikarstwem. Ale zaraz po otrzymaniu świadectwa szkolnego w 1956 r. Nie był w stanie podbić Wydziału Dziennikarstwa Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, ponieważ Henry nie dostał tylko jednego punktu na egzaminach wstępnych. I przez rok zostaje studentem Instytutu Wychowania Fizycznego, gdzie równolegle, w celu bezpieczeństwa, zdał egzaminy. Prawnik Reznika, Henry Markowicz, którego biografia nie jest tak sławna jak inni koledzy, był w tamtych latach wystarczająco ambitny. Właśnie dlatego wydawało mu się, że jego kariera w siatkówce nie przebiegła tak, jak sobie wyobrażał.
Reznik został zabrany do zespołu mistrzów MAI. Wygląda na to, że to szczęście, ale Henry Markovich był w magazynie i prawie nie pozwolono mu wejść na teren. Był pewien, że go zastąpią, nie pozwolą mu się pokazać, bo skoczył wystarczająco wysoko i uderzył piłkę z dobrym zamachem.
Rok później, w 1957 roku, Reznik, w towarzystwie tych samych ambitnych rówieśników, postanowił opuścić stolicę i stworzyć własny silny zespół w Taszkencie. Ale znowu nie jest możliwe, aby młody człowiek połączył naukę ze sportem, ponieważ specjalizacja dziennikarza istniała wyłącznie dla przedstawicieli narodowości uzbeckiej. Resnick podejmuje ważną decyzję dotyczącą wstąpienia do szkoły prawniczej.
W przeciwieństwie do wszystkich genów
Dyplom prawa z kazachskiego uniwersytetu państwowego został przyznany Reznikowi w 1962 r. W tym czasie był dość poważnie zaangażowany w orzecznictwo, a jego praca dyplomowa „O domniemaniach prawnych” została bardzo doceniona na ogólnounijnym konkursie studenckim i zaleceniu przyjęcia na studia.
Resnick Henry postanowił odłożyć na jakiś czas przeprowadzkę do Moskwy, ponieważ jego kariera sportowa rozwijała się doskonale. Zaczyna pracować w departamencie dochodzeniowym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Kazachstanu. Pomógł mu w tym nowy minister, który okazał się wielkim fanem siatkówki. Teraz Reznik z powodzeniem działa jako śledczy, a równolegle zespół siatkarzy, którego kapitanem został wybrany, odbiera nagrody w 2. grupie mistrzostw Związku Radzieckiego.
Te lata życia Reznik zawsze uważane były za wielkie szczęście. W końcu został natychmiast zapisany do republikańskiego wydziału śledczego, gdzie pracowali najbardziej wykwalifikowani i doświadczeni śledczy. Henry był w tym zespole wyłącznie dzięki siatkówce. Teraz pracował ramię w ramię z asami dochodzenia i starał się wszystkiego od nich nauczyć tak szybko, jak to możliwe. Tak więc w ciągu zaledwie kilku lat Reznik podszedł do szeregu od zwykłego detektywa do detektywa w szczególnie ważnych sprawach.
Wojna w Pustce
Pomimo faktu, że prawnik Reznik Henry Markowicz, którego zdjęcie jest przedstawione w artykule, miał miejsce całkowicie w swoim zawodzie, jest szefem działań przeciw zniesławieniu prowadzonych przez Rosyjski Kongres Żydów.Jest głęboko przekonany, że antysemityzm jako rodzaj publicznego tła można dostrzec w różnych krajach. Historycznie rozwinęło się, że Żydów uważa się za nie tak zwyczajną narodowość jak inne narody. Były niejako oznaczone, nie zawsze są rozumiane i akceptowane. Do tej pory ludzie mieli jakąś niezrozumiałą potrzebę dzielenia się na „nasze” i „nie nasze”.
Jeśli chodzi o Rosję, tutaj antysemityzm rozkwitł wspaniały, jasny kwiat. Henry Markowicz nigdy nie wierzył, że pogromy Żydów, jak zawsze twierdzono, nikt nie sprowokował. Jeśli spojrzysz na historię, stało się to zarówno za czasów Józefa Stalina, jak i za panowania króla. Reznik jest przekonany, że obecnie nie istnieje państwowy antysemityzm, który jest rodzajem polityki, wyrażonej w rzeczach znanych większości ludzi: od ograniczania obywateli w ich prawach i możliwościach do fizycznej eliminacji.
Kroki kariery
Pierwszym krokiem w drabinie kariery Reznika była praca śledczego w Departamencie Śledczym w Alma-Ata. Nieco później zdarzyło mu się zbadać przyczyny i opracować niezbędne środki w celu zapobiegania przestępczości w ZSRR. 1982 przyniósł mu stanowisko kierownika laboratorium w instytucie, gdzie przeszedł dalsze szkolenie dla pracowników wymiaru sprawiedliwości. Henry Markovich jest autorem około dwustu publikacji. Materiały te stanowią nieocenioną pomoc dla ludzi. A niektóre z jego artykułów zostały oznaczone jako najlepsze artykuły roku.
Przez trzy lata (od 1982 do 1985 r.) Reznik kierował laboratorium badawczym w All-Union Institute for the Improvement of Justice Workers. Prawnik Reznik Henry Markovich może udzielić prawie każdej niezbędnej pomocy, której kontakty można znaleźć, kontaktując się z Kancelarią Reznik, Gagarin i Wspólnicy, której jedno z biur znajduje się pod adresem 3. Shmitovsky proezd, Rosja, 123100, Moskwa, Rosja. : (495) 605–2709 / 7588, (499) 255–0080. Faks: (499) 256-7252, t./faks: (499) 271-1279. Na podstawie instytutu przeprowadził badania nad stanem sprawiedliwości w Związku Radzieckim i postawami prawnymi sędziów. W tym czasie opublikował wiele artykułów na temat kryminologii, postępowania karnego i prawa karnego.
Dumny tytuł
W połowie lat osiemdziesiątych Reznik został prawnikiem w Moskiewskim Kolegium Adwokackim (MGCA). Powód jego przejścia był dość ciężki: w tym czasie Moskiewski College został „rozbity”. Prawnicy oskarżeni o podżeganie do dawanie łapówek a także przejmowanie pieniędzy klienta w drodze zwykłego oszustwa. Każdego dnia wzrasta liczba coraz większej liczby spraw karnych. Ta bezsensowna i brutalna represja wobec prawników została później nazwana „karatevschina”, ponieważ imieniem i nazwiskiem śledczego prowadzącego tę sprawę i kierującego zespołem śledczym specjalnie stworzonym do tej pracy był Vladimir Karataev.
Jesienią 2002 r. Henry Reznik został przewodniczącym Izby Prawnej w Moskwie. Kierownik Wydziału Adwokackiego na Uniwersytecie Prawa. Jego koledzy z podziwem mówią o swojej znajomości prawa, jego zdolnościach i zdolności do wygrywania najbardziej skomplikowanych spraw. W różnych czasach klientami Reznika byli Natalya Gevorkyan, Boris Berezovsky, Valeria Novodvorskaya, Boris Yeltsin i wielu innych znanych ludzi, o których pisano na pierwszych stronach mediów drukowanych.
Domowej roboty Henry Reznik
I tylko w domu luksus pozwala sobie być najbardziej zwyczajnym mężem, tatą i dziadkiem, słynnym prawnikiem Reznikiem Henrykiem Markowiczem. Jego syn Andriej ma już około dziesięciu lat - rektor kościoła św. Serafina z Sarowa.
Larisa Yulianovna, żona Reznika, zawsze była w jego obszarze zainteresowań (jest również prawnikiem). Małżonkowie wychowują cztery wnuczki i jednego wnuka.
