Wszyscy żyjemy w społeczeństwie, społeczeństwie, które rozpada się na osobne kolektywy, grupy. Różnica między rozsądną osobą polega na tym, że żyje ona zgodnie z pewnymi zasadami i normami. Ale dlaczego tego potrzebujemy? Jakie są normy grupowe? W jakim celu są tworzone? Zostanie to omówione później.
Cele
Pierwszą rzeczą, którą należy zrozumieć, próbując zrozumieć normy grupowe, są cele grupy. W zależności od konkretnego zespołu może być ich kilka. Ale głównym celem grupy jest ochrona, ochrona. Oznacza to, że zespół musi zrobić wszystko, aby utrzymać swoje istnienie tak długo, jak to możliwe. Aby było to możliwe, konieczne jest opracowanie zasad, przepisów, modelu działania. Wszystko to są normy grupowe (społeczne).
Zostaną omówione później.
Rodzaje norm
Norma jest tłumaczona z łaciny jako „model działania”. To jest pewna zasada zachowania. Dlatego pytanie, jakie są normy grupowe, możemy krótko odpowiedzieć, że są to reguły, według których żyje określone zbiorowe społeczeństwo. Są one podzielone na:
- społeczne;
- mentalny.
Jakie są normy psychiczne?
O mnie normy społeczne mniej więcej intuicyjnie. Normy grup społecznych - reguły zachowania opracowane przez grupę. Zazwyczaj są one gdzieś naprawiane. Biblia, kodeks, karta, instrukcja. Chociaż jest to opcjonalne. Na przykład standardy moralne nie są nigdzie odzwierciedlone i są przekazywane w trakcie socjalizacji jednostki (wychowanie, edukacja itp.).
Normy mentalne to wymagania, jakie społeczeństwo stawia jednostce. Aby wyjaśnić, jakie są normy grupowe (mentalne), podajemy je.
Przykłady
Grupa (społeczeństwo) może przedstawiać następujące wymagania dotyczące osobowości:
- Współmierna zgodność charakteru reakcji na bodźce zewnętrzne i znaczenia wydarzeń życiowych. Wyobraź sobie osobę, która zaczyna płakać ze strachu na widok zbliżającego się pociągu.
- Możliwość szybkiego dostosowania się do nowych zespołów. Niektóre dzieci, zmieniając kolektyw, stają się odizolowane w sobie. Nie rozmawiają z nikim, nie nawiązują przyjaźni itp. Wskazuje to na nieprawidłowości w rozwoju umysłowym.
- Zdolność do samozarządzania, planowania celów życiowych. W przeciwnym razie osoba zostaje „wyrzucona” poza granice społeczeństwa, staje się osobą bezdomną lub zbitą.
- Krytyczne podejście do okoliczności, poczucie odpowiedzialności za to, co się dzieje. Czy słyszałeś zdanie: „Ta osoba jest nieodpowiedzialna, porzuciła rodzinę, dzieci, dużo pije, pali, pali narkotyki itp.” Ten przykład należy do tej kategorii.
Rodzaje norm społecznych
Teraz więcej o grupowych normach zachowania. Są również nazywane społecznymi.
Powiedzieliśmy już powyżej, że jest to reguła, próbka w określonej grupie. W zależności od tego rozróżnia się następujące typy norm społecznych:
- Tradycje, zwyczaje. Są to zasady zachowania przekazywane z pokolenia na pokolenie i przetrwały do dziś. Niektóre zwyczaje przemijają pod naciskiem cywilizacji i industrializacji, najbardziej realne przetrwają wszystkie epoki, ulegając drobnym zmianom. Na przykład świętujemy wesela, urodziny, Nowy Rok itp.
- Standardy moralne. Są nieformalnym (nigdzie nie gwarantowanym) zbiorem zasad dotyczących „tego, co dobre”. Pamiętasz werset dla dzieci: „Mały syn przyszedł do ojca i zapytał dziecko ...”? Standardy moralne mogą się zmieniać z czasem, w przeciwieństwie do tradycji. Na przykład w czasach przedsowieckich i sowieckich niemoralny akt uważany za rozwód. Dziś jest to zwykła norma.
- Regulacje prawne.Wiele (ale nie wszystkie) niemoralne czyny są uważane za przestępstwa w społeczeństwie. Są one zapisane w przepisach, to znaczy w oficjalnie zapisanych dokumentach stwierdzających „czego nie można zrobić” i „co się z tym stanie”.
- Normy religijne. Prawie wszyscy są moralni, a niektóre z nich są zapisane w dokumentach prawnych. Normy te są związane z wiarą (jak sama nazwa wskazuje) i są zapisane w pismach świętych (Biblii, Koranie), traktatach świętych itp.
- Normy estetyczne. Wskaż, co jest piękne, a co nie w społeczeństwie. Z czasem również ulegają zmianom. Na przykład standard piękna kobiecej sylwetki. Kiedyś w naszym społeczeństwie uważano, że „im dziewczyna jest pełniejsza, tym jest piękniejsza”, dziś jest odwrotnie.
- Standardy etyczne. Związany z zasadami komunikacji. Co można powiedzieć, a co nie. Na przykład nieetyczne jest pytanie faceta w wieku dziewczynki (chyba że oczywiście nie jest to wywiad), chociaż w średniowieczu było to pierwsze pytanie zadane przed pytaniem o imię itp.
- Normy polityczne. Reguluj relacje jednostki (grupy) ze stanem (władzą). Z reguły prawie wszystkie z nich są zapisane w regulacyjnych aktach prawnych. Mimo to wyróżniają się one odrębnymi normami politycznymi.
- Zasady etykiety. Kiedy kobieta wstaje ze stołu, wraz z nią powstaje angielski dżentelmen. To dobry przykład etykiety.
Wszystkie powyższe typy norm obejmują szerokie masy społeczeństwa. Ale są zasady mini-społeczeństw. Są to szkolne tradycje w klasie, zasady postępowania w pracy, wewnętrzne opisy stanowisk itp.
Ale jeśli istnieją zasady, są tacy, którzy je naruszają. Za naruszenie norm, praw, sankcji przewidziano. Ta koncepcja dotyczy nie tylko gospodarki (wielu słyszy teraz „sankcje ekonomiczne” wprowadzone przeciwko Rosji). Dowiedz się więcej o typach określonych przypadków naruszenia.
Rodzaje sankcji
Wyjaśniliśmy szczegółowo, jakie są normy grupowe. Jakie sankcje przewidziano za ich naruszenie? Spróbujemy to rozgryźć.
W zależności od normy, którą osoba naruszyła, surowość kary zależy. Niezależnie od tego wszystkie z nich są implikowane w:
- negatywny formalny;
- negatywne nieformalne.
Różnica polega na tym, że niektóre (formalne) są stosowane zgodnie z pewnymi zasadami. Nieformalne sankcje są emocjonalne. Nie są nigdzie ustalone, nie są rejestrowane. Na przykład, w jaki sposób można skazać za niemoralne działanie zgodnie z pewnymi zasadami? Dzieje się to spontanicznie, na emocjach.
Formalne sankcje są zapisane w niektórych przepisach, przepisach, kartach. Są stosowane zgodnie z pewnymi procedurami.
Przykładami takich sankcji byłyby:
- decyzje sądowe;
- grzywny;
- nagana w pracy;
- pozbawienie premii itp.
Ale sankcja nie zawsze jest synonimem „kary”. Są też pozytywne. Ich celem jest nagradzanie ludzi za wzorową zasadę postępowania. Są one również podzielone na formalne i nieformalne. Jako przykład podajemy niektóre z nich:
- wzajemna zgoda;
- premia do wynagrodzeń;
- dodatkowe wakacje;
- nagrody, medale, puchary;
- tytuł honorowy itp.
Kontrola społeczna
Wartości i normy grupowe są wyrównane, jeśli społeczeństwo nie sprawuje kontroli. Tak długo, jak dana osoba przestrzega zasad i norm, wydaje się, że nie istnieje dla reszty. Wyobraź sobie setki ludzi przechodzących obok ciebie. Jeśli nikt nie włoży ekstrawaganckich, prowokujących ubrań, najprawdopodobniej wszyscy pozostaną dla ciebie niezauważeni. Ale co się stanie, jeśli matka idzie z drogą z dzieckiem, a wulgarne słowa krzyczą na dziecko? Najprawdopodobniej ty, jak wiele innych, odpowiesz na to. I nigdy nie słyszeliście od przechodniów takich słów, które przemawiają do ich dzieci: „Teraz wrócimy do domu, pokażę wam!”. To tylko przykład publicznej przechowalni.
Ten przykład charakteryzuje kontrolę społeczną. Mama naruszyła zasady postępowania z dzieckiem w społeczeństwie. Reakcja społeczeństwa jest natychmiastowa. Ktoś nawet wezwie policję i władze opiekuńcze.Być może matka jest już z nimi zarejestrowana i może zostać pozbawiona praw rodzicielskich.
A co było w starożytnej Sparcie? Każde dorosłe i małe dziecko miało prawo zostać uderzone przez każdego dorosłego członka polisy. I starzy ludzie, którzy brali udział w bitwach, zawsze to robili. To kolejny przykład edukacji społecznej.
Samokontrola
Ważne jest, aby osoba miała samokontrolę. Jest to najwyższa wartość osoby, gdy ogranicza się do nie naruszania społecznych zasad zachowania.
W jednym z testów psychologicznych pojawia się pytanie: „Jeśli nie ma policji, pójdziesz na czerwone światło?” Większość odpowie uczciwie: „Tak”. I będzie dobrze. Ale ludzie o podwyższonym poczuciu samokontroli szczerze odpowiedzą: „Nie” Nie obchodzi ich, czy inni na nich patrzą, zawsze przestrzegają zasad i przepisów.
Odbiegające od normy zachowanie
Ich antypodami są ludzie o zboczonym zachowaniu. Przeciwnie, w miarę możliwości będą naruszać zasady publiczne. Tacy ludzie wiedzą, jakie są normy grupowe. Ale nawet nie myślą, aby za nimi podążać. Są to przede wszystkim narkomani, przestępcy, osoby cierpiące na alkoholizm. Społeczeństwo próbuje im pomóc, ale jeśli to nie zadziała, wówczas izoluje ich od siebie.
