Wiele osób jest zainteresowanych pytaniami o to, co jest próbą popełnienia przestępstwa, w jaki sposób działania danej osoby są interpretowane jako początkowy etap przestępstwa. Kiedy dana osoba popełnia jakieś nielegalne działanie, podejmuje ją świadomie (z wyjątkiem tych, które występują w wyniku zaniedbania i są w stanie afektu). Jednak nie zawsze jest możliwe doprowadzenie rzeczy do logicznego wniosku; wszystko zależy od przypadku. Dlatego w praktyce sądowej wielu krajów, w tym Federacji Rosyjskiej, istnieje coś takiego jak usiłowanie popełnienia przestępstwa.
Definicja
Istnieje odmienna interpretacja tego pojęcia w prawie karnym różnych krajów. Ale istota usiłowania popełnienia przestępstwa jest taka sama - jest to zły czyn, który nie został zakończony z przyczyn niezależnych od przestępcy.
Aby zilustrować znaczenie tego pojęcia, podajemy przykład. Były mieszkaniec ukradł dużą sumę pieniędzy N. i uciekł. Z powodu kradzieży N. doznał obrażeń moralnych (oszukany mężczyzna), co negatywnie wpłynęło na jego działalność. W płomieniu sprawiedliwego gniewu N. penetruje mieszkanie byłego konkubenta z bronią, aby ją zabić. Jednak zatrzymuje go ogromny pies kobiety. Wzywa policję, która zatrzymuje nieudanego zabójcę.
W tym przykładzie podjęto próbę zabójstwa (przestępstwa):
- motyw;
- akcja
- broń;
- nieprzewidziane okoliczności (w postaci psa).
Jak widać, wszystkie elementy są obecne. Dlatego ciężki przestępca zostaje oskarżony o usiłowanie popełnienia przestępstwa związanego z pozbawieniem życia byłego współmieszkańca.
Niuanse prawa
Jeśli litera prawa jest stosowana w praktyce, mamy do czynienia z pewną subiektywnością w klasyfikacji przestępstwa. Jest to związane ze sferą emocjonalną i ludzkim intelektem. Wróćmy do naszego przykładu: dlaczego próba? Dlaczego N. nie zastrzelił psa i nie dopełnił złego czynu?
W praktyce obrona ma na celu udowodnienie, że intencje sprawcy były odmienne, wcale nie kryminalne. Wracając do naszego przykładu, N. może przeniknąć do mieszkania byłego konkubenta, aby z nią porozmawiać, a nie zabić. Dowód - nie zastrzelił psa, chociaż mógł. Broń? Istnieje oficjalne zezwolenie na noszenie broni palnej w celu samoobrony. Zasadniczo kobietę należy uznać za przestępcę; zgodnie z kodeksem karnym Federacji Rosyjskiej jej działania można zaklasyfikować jako kradzież, a ponadto zakończone. Ta technika nazywa się przenoszeniem odpowiedzialności lub łagodzeniem kar. Zgodnie z tą logiką maksymalnym zarzutem dla N. jest nielegalne wejście do czyjegoś mieszkania.
Czasami prawnikom udaje się w pełni uzasadnić swojego klienta, a nieudany przestępca ma możliwość powtórzenia przestępstwa.
Gatunek
Pozorny kolor emocjonalny i osobisty związany z tym przestępstwem, a także interwencja nieprzewidzianych okoliczności, pozwalają nam podzielić nieudane przestępstwo na następujące typy:
- niedokończony;
- zakończone;
- nieodpowiedni.
Niedokończona próba popełnienia przestępstwa jest czynem, w którym sprawca nie był w stanie ukończyć sprawy. Może również obejmować brak działania osoby, co może prowadzić do smutnych konsekwencji.
Zwyczajowo uważa się przestępstwo (zgodnie z kodeksem karnym Federacji Rosyjskiej) za takie przestępstwo, gdy sam sprawca uważa, że zrobił wszystko, aby popełnić przestępstwo.
Wielu prawników uważa tę interpretację za bezzasadną, ponieważ brana jest pod uwagę subiektywna opinia samego przestępcy. Nawet wniosek badanie psychiatryczne o pełnym rozsądku atakującego nie wyklucza podmiotowości postrzegania sytuacji przez samego człowieka. W naszym przykładzie, w którym N. przygotowywał próbę morderstwa, jego działania mogą być interpretowane jako zakończone lub niedokończone w tym samym czasie, w zależności od jego zeznań.
Dlatego niektórzy eksperci proponują interpretację zakończonej próby zabójstwa jako kombinacji okoliczności i działań, które naprawdę wystarczyły, aby spowodować szkodę. Ta metoda jest nazywana obiektywną.
Rodzaje usiłowań przestępczych obejmują również bezużyteczne. Ustęp ten jest obciążany winnym, jeżeli do popełnienia przestępstwa użył środków, które świadomie nie nadawały się do spowodowania szkody. Na przykład, jeśli w naszym przykładzie N. wziął zabawkowy pistolet.
Nieudana próba oznacza również odpowiedzialność karną. Wyjątkiem są przypadki, gdy środki do popełnienia przestępstwa wcale nie są poważne (na przykład plastikowy nóż lub granat treningowy) i zasadniczo nie mogą wyrządzić prawdziwej szkody. Na przykład można je zaklasyfikować jako chęć żartowania, co nawet początkujący prawnik może łatwo udowodnić.
Zamiar
Jak rozpoznać próbę popełnienia przestępstwa? Kodeks karny interpretuje to przestępstwo jako działanie wyłącznie z bezpośrednim zamiarem. Z subiektywnego punktu widzenia niekompletność przestępstwa jest niemożliwa, jeśli początkowo nie było motywu i zamiaru.
Aby jednak udowodnić sam zamiar, a tym samym próbę okrucieństwa, konieczne jest posiadanie wystarczających dowodów i dowodów samego przestępcy. W końcu całkiem możliwe jest złagodzenie kary, a nawet jej uniknięcie (a ustawodawstwo daje zielone światło), jeśli uznamy tę próbę za przygotowanie do przestępstwa.
Gotowanie i zabójstwo
Na pierwszy rzut oka przygotowanie i próba przestępstwa nie różnią się od siebie. Jednak prawo karne Federacji Rosyjskiej dzieli te dwa przestępstwa w zależności od etapu, na którym przestępca był zmuszony dokończyć swoje działania.
Przygotowanie do przestępstwa rozpoczyna się na etapie motywacji i planu, a kończy się z chwilą rozpoczęcia zestawu działań, które powinny doprowadzić do przestępstwa.
Próba rozpoczyna się od momentu pierwszej akcji i kończy na dowolnym etapie:
- niewystarczający do spowodowania rzeczywistej szkody (niedokończona próba);
- wystarczająco, aby spowodować prawdziwą krzywdę (pełna próba zabójstwa);
- z uwagi na fakt, że wybrane przez atakującego narzędzia lub zestaw działań nie mogą obiektywnie zaszkodzić ofierze (nieudana próba).
Co mówi prawo?
Próba, nie tylko przestępstwo, podlega karze. W końcu napastnik miał motyw, pragnienie i popełnił szereg działań mających na celu realizację jego zamiaru. Kodeks karny Federacji Rosyjskiej zawiera rozdział 6, który określa wszystkie momenty tego okrucieństwa i definiuje samą koncepcję „próby przestępstwa”. Kara dla niego przewidziana jest całkiem realnie.
Wszystkie niuanse zostały określone w art. 29, 30, 31 rozdziału 6 kodeksu karnego. „Niedokończone przestępstwo”. Także wielu teoretyków i praktyków prawa karnego napisało prace na ten temat - A.V. Naumov, A.I. Rarog, L.V. Inogamova-Khegai, V.V. Luneev i inni. Prawnicy w toku postępowania opierają się na interpretacjach pojęć podanych w pracach powyższych autorów, jednak ostateczny wyrok wydaje sędzia na podstawie zarzutu prokuratora (lub zmienionego przez prawnika) zgodnie z kodeksem karnym Federacji Rosyjskiej.
Odpowiedzialność
Ten czyn ma charakter kryminalny, ponieważ jest niemożliwy bez intencji (jak mówi tradycyjne prawo karne). Karę za usiłowanie popełnienia przestępstwa przewiduje Kodeks karny Federacji Rosyjskiej, a mianowicie art. 30. Jest to możliwe w przypadku przygotowania do poważnego lub szczególnie poważnego przestępstwa i jeżeli fakt przygotowania zostanie udowodniony.
Jeśli chodzi o środek zapobiegawczy, art. 30 kodeksu karnego nie mówi nic o konkretnych terminach określonych działań.Z reguły kara nie przekracza trzech czwartych kary za fakt dokonany podobnej zbrodni.
Minimalizacja odpowiedzialności
Adwokat może uzyskać uniewinnienie pozwanego na podstawie art. 31, który przewiduje dobrowolną odmowę nieudanego (w tym przypadku takiej interpretacji) przestępstwa.
Aby to wyjaśnić, przypominamy sobie nasz przykład. N. może udowodnić, że zmienił zdanie, gdy tylko wszedł do mieszkania byłego współlokatora. Być może jednak chciał ją zastrzelić, wchodząc do tak znanego mu domu, wdychając zapach swojej ukochanej kobiety, postanowił po prostu z nią porozmawiać. A jego plany zostały zakłócone atakiem psa.
Po prostu nie ma innych dowodów na to, że N. chciał zabić ofiarę, a jego intencja pozostała taka do czasu jego aresztowania przez policję. Tak, jest motyw. Tak, działania nieudanej ofiary są wystarczające, aby wywołać silne pragnienie jej zabicia, ale zatrzymany mówi, że porzucił pomysł odebrania życia swojemu byłemu kochankowi. Nikt nie jest w stanie udowodnić czegoś przeciwnego.
Obiektywnie kobieta nie została skrzywdzona. Maksymalnym zarzutem (o którym mowa w art. 31) jest popełnienie kolejnego przestępstwa - w naszym przypadku nielegalne wejście do domu ofiary. Jest to przewidziane w ust. 3.
Surowość usiłowania popełnienia przestępstwa
Próba życia w prawie karnym jest uważana za jedno z poważnych przestępstw. Dlatego jeśli sąd udowodni bezpośrednią próbę zabicia ofiary przez napastnika, będzie musiał ponieść trzy czwarte kary za swoje przestępstwo.
Uwięzienie na całe życie jest maksymalną karą za morderstwo. Środek ten, podobnie jak kara śmierci (w krajach, w których jest stosowana), nie jest wykorzystywany do karania prób morderstw. Termin, który może otrzymać przestępca, można obliczyć na podstawie maksymalnej kary za pierwsze takie przestępstwo (15 lat). Oznacza to, że w najbardziej niekorzystnym wyniku sprawy, przy wszystkich dowodach zamachu na życie ofiary, napastnik może dostać do 12 lat (takie przypadki były w praktyce prawa rosyjskiego). Jak humanitarne jest to dla każdego.
Jak obiektywne jest prawo karne?
Subiektywizm nieodłączny od początku do końca praktycznej interpretacji tego przestępstwa nie daje możliwości jednoznacznego udzielenia odpowiedzi na pytanie, co należy uznać za próbę popełnienia przestępstwa, jak obiektywna jest podstawa dowodowa i kara za przestępstwo. W historii współczesnego prawa karnego zdarzały się przypadki ponad dziesięciu lat więzienia za usiłowanie przestępstwa i uniewinnienie za podobne okrucieństwo.
Wniosek
Prawo karne naszego kraju jest wciąż zbyt niedoskonałe, aby jednoznacznie i obiektywnie zaklasyfikować tak subiektywną koncepcję natury jako próbę przestępstwa. W wyniku takich spraw wszystko zależy od bazy dowodów i profesjonalizmu obrońcy.
