W naszym kraju nawet przygotowanie się do popełnienia przestępstwa jest już czynem niezgodnym z prawem. Wszystkie okoliczności tego problemu są rozpatrywane w art. 30 Kodeksu karnego Rosji.
Kryminalne zamiary
Czasami naruszający ostrożnie przygotowują się do popełnienia przestępstwa. Uważnie badają sytuację, dostosowując ją w razie potrzeby, aby stworzyć niezbędne warunki. Czasami opracowywany jest cały plan, do którego realizacji wybrano niezbędne środki i narzędzia. Ale czasami, z powodu kombinacji nieprzewidzianych okoliczności, nie jest możliwe doprowadzenie swojego przestępczego zamiaru do logicznego zakończenia. Niemniej jednak pozostaje wyraźna próba umyślnego popełnienia czynu niezgodnego z prawem. Podobne działania są rozważane w art. 30 Kodeksu karnego.
Składa się z trzech elementów, z których każdy kwalifikuje działania w taki czy inny sposób, wyróżniając je według określonych kryteriów. Art. 30 Kodeksu karnego określa tylko, za które przestępstwo sprawca popełnił wszystkie swoje działania. W takim przypadku umożliwia zrozumienie, co przestępca chciał osiągnąć i jakie środki wykorzystał do tego. Wszystkie dowody znalezione podczas dochodzenia powinny wskazywać zamiar podejrzanego. Tylko wtedy, zgodnie z prawem, można go postawić przed wymiarem sprawiedliwości na podstawie tego artykułu. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, nie należy dopuścić zbliżenia ani domniemania. Fakty powinny jasno określać intencje.
Wstępne przygotowanie
Działania obywateli związane z przygotowaniem przyszłego przestępstwa zostały omówione w części 1 art. 30 Kodeksu karnego Rosji. Powinny to być działania, które mają wyraźny cel:
- Poszukiwanie lub wytwarzanie narzędzi lub innych środków, za pomocą których oskarżony zamierzał osiągnąć zamierzony cel. Może to obejmować nabycie broni palnej lub innej broni, a także jej produkcję własnymi rękami.
- Stworzenie niezbędnych warunków, które mogłyby następnie doprowadzić do prawdziwej szkody innej osobie.
- Szukaj innych osób, które mogłyby przyczynić się do popełnienia przestępstwa, a także usuń wstępny spisek.
Jeśli obecny jest co najmniej jeden z wymienionych znaków, możemy śmiało mówić o tym, że dany obywatel przygotowywał się do popełnienia przyszłego przestępstwa. Należy również pamiętać, że wszystkie te czyny są jedynie warunkiem popełnienia przestępstwa, a nie jego przyczyną. Oczywiście od tego będzie zależeć miara późniejszej kary.
Warunki działania
Art. 30 Kodeksu karnego w drugiej części określa warunki, które są konieczne, aby podejrzany mógł zostać postawiony przed sądem. Tutaj pytanie dotyczy kwalifikacji przestępstwa. Musi mieć status ciężki lub szczególnie ciężki. Ten warunek jest wymagany.
W przypadkach, w których popełniono przestępstwo o umiarkowanej lub niewielkiej wadze, opłata taka nie jest prezentowana. Wcześniej, zgodnie z kodeksem karnym z 1996 r., Było to możliwe. Następnie pytanie zostało dostosowane w oparciu o społeczne niebezpieczeństwo aktu. W tej chwili działania, które stanowią niewielkie zagrożenie, nie są przygotowaniami do przestępstwa. Po pierwsze, należy udowodnić szczególne niebezpieczeństwo i wagę aktu. Oznacza to, że sąd potrzebuje potwierdzenia, że możliwy wynik wydarzenia z konieczności stanowi realne zagrożenie dla społeczeństwa. Dopiero po tym można uznać takie działania za przestępstwa, których nie można dopełnić w wyniku przypadkowego połączenia okoliczności.
Próba kryminalna
Czasami osoba celowo wykonuje pewne działania, które mają na celu wyrządzenie określonej szkody. Ale z różnych przyczyn, na które nie ma wpływu, nie prowadzi to do pożądanych rezultatów. Zgodnie z prawem takie czyny są kwalifikowane jako próba przestępstwa. Dowodzi tego artykuł 30 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej w jego trzeciej części. W takim przypadku wybrany obiekt jest narażony na określone zagrożenie, które oczywiście zwiększa poziom niebezpieczeństwa niewłaściwego postępowania. Są jednak okoliczności, w których oskarżony w konkretnej sytuacji po prostu nic nie robi, a to właśnie przyczynia się do popełnienia przestępstwa. Bezczynność może również stanowić zagrożenie, jeśli wszystko zostanie zrobione celowo.
W związku z powyższym możemy stwierdzić, że czynność jest uważana za próbę popełnienia przestępstwa tylko wtedy, gdy wyraźnie widoczne są następujące znaki:
- zamiar lub zamiar;
- wszystkie działania (bezczynności) mają na celu popełnienie tego przestępstwa;
- przestępstwo nie zostało zakończone;
- przyczyny, które uniemożliwiły popełnienie określonego przestępstwa, nie zależały od woli i chęci oskarżonego.
Tylko wtedy sąd może zastosować trzecią część tego artykułu w odniesieniu do niego.