Chcąc zrozumieć, czym jest stagnacja, dochodzimy do wniosku, że ta koncepcja ukrywa stan bezruchu występujący w procesach gospodarczych.
Znaki
Kiedy nadchodzi okres stagnacji, produkcja ustaje, handel nie jest już tak ożywiony. Proces ten może potrwać długo. Jest więcej osób, które straciły pracę, a ci, którzy nadal mają sposób na utrzymanie, otrzymują niewłaściwe pieniądze na swoją pracę. Poziom życia w państwie pogarsza się. Rozumiejąc, czym jest stagnacja, widzimy, że zjawisko to charakteryzuje się zerowym lub skąpym tempem wzrostu.
Struktura, na której opiera się gospodarka, pozostaje niezmieniona i nie rozwija się. Nawet jeśli zmiany zachodzą na całym świecie, kraj, który pogrążył się w takim procesie, pozostaje dla nich niewzruszony i niewrażliwy na nie. Przemija także postęp naukowy i technologiczny.
Precedensy
Po raz pierwszy, przekonani do powiedzenia, czym jest stagnacja, amerykańscy ekonomiści byli w stanie w latach 30. ubiegłego wieku, kiedy kraj był pokryty zasłoną stagnacji. Podobne zjawiska miały miejsce w latach 80. na terytorium ZSRR, po czym według ekonomistów rozpoczęła się pierestrojka.
Proces stagnacji może należeć do jednego z dwóch rodzajów, w zależności od jego cech i cech. Może być monopolistyczny lub przejściowy. Każda z opcji ma inne pochodzenie i objawia się w szczególny sposób. Sposoby ich zwalczania również nie są takie same.
Brak konkurencji
Rozumiejąc, czym jest stagnacja pierwszego rodzaju, możemy powiedzieć, że zjawisko to występuje z powodu faktu, że stowarzyszenia monopolistyczne zajmują dominującą pozycję na rynku, tym samym osłabiając dotkliwość walki rynkowej. Tam, gdzie nie ma konkurencji, nie ma innowacji ani ulepszeń, ponieważ nie ma też zachęty. Bez tak potężnego silnika gospodarka po prostu przestaje się rozwijać. Produkcja cierpi. Tylko monopole wytwarzają dużą liczbę produktów.
Obserwowane są wszystkie cechy depresyjnego charakteru reprodukcji towarów i towarów. Inwestycji jest coraz mniej, jutro nic nie zostanie zainwestowane. Zadowoleni ze swojej pozycji właściciele rynku nie widzą powodu, by cokolwiek zmieniać. Stan stagnacji charakteryzuje się również tym, że zdolności przedsiębiorstw nie są w pełni wykorzystywane. Zadania są puste.
Ekonomiści w Ameryce stworzyli całą teorię tego procesu. Pracowali nad tym Stendl, Baran i Sweezy. Argumentowali, że sposobem walki ze stagnacją jest aktywne wykorzystanie wszystkich osiągnięć nauki w praktyce. Koszty produkcji należy zminimalizować. Należy również w pełni wykorzystać ustawę o zyskach monopolistycznych.
Stagnację rynku można przezwyciężyć, stosując szereg konsekwentnych ukierunkowanych działań, które eliminują sprzeczności między celem uzyskania możliwie największego dochodu a wynikającym z tego brakiem możliwości wprowadzenia go do pracy.
Wyjściem z tej sytuacji jest promowanie całego najnowszego postępu technologicznego, inwestowanie kapitału w przedsiębiorstwa innych krajów, zapewnianie ludności takich zarobków, aby mogli kupować więcej i wykazywać większą wypłacalność jako nabywcy. Rzeczywiście, w gospodarce wszystko jest bardzo ściśle powiązane - jeśli jest dobre dla konsumenta, dobre dla sprzedawcy. I w odwrotnej kolejności.
Czas wyleczyć rany
Jeśli chodzi o stagnację typu przejściowego, zjawisko to może wystąpić, gdy istnieje potrzeba porzucenia schematu administracyjno-zarządczego zarządzania typem mieszanym.Rządy mogły popełniać błędy i błędne obliczenia, czego konsekwencją była podobna stagnacja. Powoduje to zwykle zaniedbanie praw gospodarki i chęć działania w celu ich obejścia.
Dość żywy przykład takiej sytuacji można uznać za sytuację panującą w krajach byłego Związku Radzieckiego, kiedy supermocarstwo upadło w latach 90. ubiegłego wieku. Produkcja gwałtownie spadła. Inwestycje przestały być inwestowane. Wiele fabryk i przedsiębiorstw zostało po prostu porzuconych i nieczynnych. Rozwój naukowców był ograniczony, można było dostrzec oznaki degradacji nauki. I ludzie nie mieli żadnych bodźców do pracy i inwestowania sił lub pieniędzy. Rozpoczęły się procesy kryzysowe, których nie udało się uniknąć sferze finansowej i obiegu pieniądza.
Konsekwencje
Dokonanie płatności stało się znacznie trudniejsze. Towar stał się mniej konkurencyjny i znacznie stracił na jakości. Produkty poradzieckie nie były notowane na rynku międzynarodowym, gdzie były przyzwyczajone do bardziej rygorystycznego i aktywnego systemu konkurencji między poszczególnymi producentami.
Widząc zniszczone fabryki na obrzeżach wielu miast byłego Związku Radzieckiego, można zapoznać się z żywymi dowodami stagnacji, która zrujnowała gospodarkę narodową państw, które ją opuściły. Konstrukcja zataczała się i zamarzała, pozostawiając bezczynną, pokrytą kurzem.
Stagnacji najlepiej zapobiegać.
Życie gospodarcze jest jak wieczny cykl. Najciekawsze jest to, że jej prawa są dobrze znane wszystkim. Rządzący uczą się w zaawansowanym środowisku edukacyjnym, w którym prawdopodobnie wszystko wyjaśnią w najdrobniejszych szczegółach. Niemniej natura ludzka pragnie być bardziej przebiegła niż ustalony porządek. Dlatego popełnianych jest tyle błędów, że nabyta własność ulega zniszczeniu.
Najważniejsze w takich sytuacjach jest natychmiastowe podjęcie działań naprawczych, a także nauczenie się lekcji i niedopuszczenie, aby chciwość monopolistów stała się wężem gryzącym własny ogon.