Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości ONZ, zgodnie z ust. 1 art. 7 Karty organizacji, działa jako jeden z głównych organów uprawnionych do rozpatrywania światowych sporów. Organ ten działa na bieżąco. 
Prawo międzynarodowe: Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości
W ust. 1 art. 33 tego dokumentu zawiera listę sposobów rozwiązywania konfliktów między państwami. Jednym z nich jest proces w sądzie. Instytut ten powstał w 1945 roku. Statut sądu wraz z Ch. 14 Karty Narodów Zjednoczonych opracowano na konferencjach w San Francisco i Dumbarton Oaks. Odbywały się one odpowiednio w 1945 r. I 1944 r. Wszyscy członkowie ONZ działają również jako uczestnicy Statutu Trybunału. Państwa, które nie są członkami organizacji, mogą zostać nimi na warunkach określonych przez generała. Zgromadzenie na zalecenie Rady Bezpieczeństwa. Rada Bezpieczeństwa ustanawia procedurę, zgodnie z którą każda indywidualna sprawa jest rozpatrywana przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.
Kompozycja
Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości ONZ składa się z 15 osób. Tworzą niezależną radę. Członkowie instancji są wybierani niezależnie od narodowości. Muszą mieć wysokie cechy moralne, spełniać wymagania określone w ich stanach dla kandydatów na wyższe stanowiska sądowe. Członkami tego organu mogą być również prawnicy o uznanym autorytecie międzynarodowym. Kandydaci do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w każdym kraju są nominowani przez „grupy narodowe”. Należą do nich członkowie Stałego Trybunału Arbitrażowego.
Jeśli którekolwiek państwo nie bierze w nim udziału, powstaje specjalna grupa narodowa. Ostateczny skład zatwierdza Rada Bezpieczeństwa i Zgromadzenie Ogólne spośród kandydatów umieszczonych na liście na wniosek tych grup. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości wybiera przewodniczącego i wiceprezesa. Ich kadencja trwa trzy lata. Można je ponownie wybrać na następną kadencję. Głosowanie odbywa się potajemnie zgodnie z zasadą bezwzględnej większości. Jeżeli Prezydent działa jako jedna ze stron sporu przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, musi zrzec się swojej siedziby. Podobna zasada dotyczy wiceprzewodniczącego. 
Sekretarz
Jest także wybierany bezwzględną większością głosów. Kadencja trwa 7 lat. Sekretarz może również zostać ponownie wybrany. Podobna procedura dotyczy jego zastępcy. Praca sekretarza odbywa się w następujących obszarach:
- Trial Polega na wyborze różnych precedensów, umów, tekstów regulacyjnych, opinii kompetentnych prawników.
- Dyplomatyczny Do uprawnień sekretariatu należy wysyłanie różnych komunikatów w imieniu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
- Finansowe i administracyjne. Sekretariat wykonuje prace związane z decyzjami w sprawach personalnych, przygotowaniem budżetu, pomieszczeń itp.
- Językoznawstwo. Sekretariat jest odpowiedzialny za edytowanie i tłumaczenie dokumentów.
Ad hoc
Działania Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w związku z niektórymi sporami mogą być wykonywane nie tylko przez wybranych 15 członków. W niektórych konfliktach mogą również brać udział tak zwane osoby ad hoc. Są to sędziowie wybrani na podstawie art. 31 Statutu wyboru strony sporu, jeżeli nie jest on reprezentowany na rozprawie. Jeżeli w skład kolegium wchodzi osoba będąca obywatelem jednej ze stron konfliktu, druga może wybrać do uczestnictwa w spotkaniu wybraną przez siebie osobę.Tacy sędziowie nie działają w charakterze stałych członków. Są zaangażowani tylko w konkretne spory. Wraz z tym, w trakcie przeglądu materiałów, mają równe prawa z innymi wybranymi członkami zarządu. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości może również zaprosić asesorów do wzięcia udziału w rozprawie. W przeciwieństwie do osób ad hoc nie mają one prawa głosu i są wybierane przez samą radę, a nie przez strony. 
Procedura
Instancja znajduje się w Hadze. Jednak jego lokalizacja nie stwarza przeszkód w wykonywaniu zadań w żadnym innym miejscu. Zgodnie z ust. 1 art. 23 Statutu organ działa w sposób ciągły, z wyjątkiem urlopów (wakacji), których czas trwania i warunki określa sam Trybunał. Członkowie kolegium muszą być w każdej chwili do dyspozycji sądu, z wyjątkiem okresów urlopu, zwolnienia chorobowego lub nieobecności z innych ważnych powodów. Posiedzenia odbywają się w pełnym kolegium, z wyjątkiem przypadków wyraźnie określonych w statucie. Kworum 9 sędziów jest wystarczające, aby utworzyć obecność. Zgodnie z ust. 1 art. 30 Statutu zarząd opracowuje regulamin. Określa porządek, w jakim organ realizuje swoje funkcje, ustanawia zasady postępowania sądowego. Spotkania prowadzone są w języku angielskim lub francuskim. W takim przypadku każdej stronie sporu można posługiwać się innym językiem, tłumacząc dokumenty i przemówienia na jeden z oficjalnych.
Etapy
Z reguły rozprawa składa się z dwóch etapów: pisemnego i ustnego. Pierwszy etap może trwać do kilku miesięcy. Wynika to z faktu, że każda ze stron musi przedstawić pisemne wyjaśnienia memorandów. Zwykle, aby rozpocząć sprawę, do sądu przekazywana jest umowa dwóch krajów - tak zwany kompromis w sprawie wynagrodzenia. Państwo może przyjąć obowiązek poddania się kompetencjom zarządu. W takim przypadku do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości drugiej strony wnosi się jednostronne roszczenie. Ustne rozstrzyganie sporów rozpoczyna się po zbadaniu wszystkich materiałów i przygotowaniu się do rozprawy. Ten etap trwa zwykle kilka dni. W niektórych przypadkach może trwać 2-3 tygodnie. Wykonanie stron odbywa się za pośrednictwem ich przedstawicieli. Uczestnicy postępowania mogą korzystać z pomocy prawników i pełnomocników. Po postępowaniu ustnym rozpoczyna się spotkanie zamknięte. 
Decyzje Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości
Po zakończeniu ustnego etapu postępowania panel zostaje przeniesiony na prywatne spotkanie. Decyzje Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości zapadają zwykłą większością głosów. Jeżeli w trakcie aktu powstanie taka sama liczba głosów, decydująca będzie opinia przewodniczącego. Zgodnie z art. 57 Statutu, każdy członek zarządu może złożyć odrębną opinię, jeżeli nie zgadza się z częścią orzeczenia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości lub z nim jako całością. W ust. 2 art. Dla osób upoważnionych ustanowiono 74 ograniczenia. W szczególności sędziowie mają prawo albo jedynie wyrazić sprzeciw, albo przedstawić swoją opinię, sprzeciwiając się motywom lub decyzji w ogóle. W tym drugim przypadku opinia nazywa się specjalna, w pierwszym - indywidualna. Zgodnie z praktyką Stałej Izby należy je złożyć przed drugim czytaniem projektu uchwały. Jest to konieczne, aby opinie i sam projekt zostały przesłane jednocześnie do publikacji. Uznanie właściwości Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie jest obowiązkiem państw. Jeśli jednak został przyjęty na szczeblu urzędowym, akty wydane przez zarząd są wiążące na terytorium takich krajów.
Odwołanie i wdrożenie
Decyzja Trybunału jest ostateczna - nie można jej podważyć. Strony są uprawnione do odwołania się do sądu wyłącznie w celu interpretacji aktu lub kontroli ze względu na odkryte okoliczności, o ile nie były one znane przy rozpatrywaniu sporu. Str. 2, art. 94 zapewnia sposób wykonania decyzji.Jeżeli jeden z uczestników nie wypełnia obowiązków określonych zgodnie z wydanym aktem, druga strona może wystąpić do Rady Bezpieczeństwa. W razie potrzeby Rada Bezpieczeństwa ma prawo formułować zalecenia lub stosować środki przymusu. 
Kompetencje kolegialne
Właściwość sądów międzynarodowych jest określona w rozdz. 2 i rozdz. 4 statutu. Kompetencje dotyczą wyłącznie sporów międzypaństwowych. Sąd nie ma prawa rozpatrywać konfliktów, które powstały między osobą prywatną a krajem lub dwoma obywatelami. Oprócz tego postępowanie może być prowadzone wyłącznie za zgodą wszystkich stron. Wynika z tego, że jurysdykcja Trybunału jest fakultatywna dla państw, a nie obowiązkowa. Odpowiednia klauzula kompetencyjna została zapisana na konferencji w San Francisco. Fakultatywna właściwość wyrażona jest w fakcie, że zgodnie z ust. 1 art. 36 Statutu rada może uwzględniać spory, które zostały mu przekazane przez strony.
Kompetencje obowiązkowe
Kraje uczestniczące w statucie mogą to uznać w szczególnych przypadkach. Dokument zawiera kilka opcji przyjmowania kompetencji obowiązkowych. Na przykład państwo ma prawo złożyć oświadczenie lub stać się stroną umowy dwustronnej, na której warunkach istnieją odpowiednie przepisy dotyczące jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Te ostatnie obejmują w szczególności traktaty o pokoju, współpracy, wspólnym wykorzystaniu zasobów naturalnych, ograniczeniu przestrzeni morskiej itp.
Przećwicz rezerwacje
Jest stosowany dość szeroko, aw niektórych przypadkach znacznie zawęża granice podziału obowiązkowej właściwości Trybunału. W publikacjach prawnych z reguły wyróżnia się 4 rodzaje rezerwacji. U ich podstaw leżą normy prawa międzynarodowego. Należą do nich rezerwacje:
- Dla sytuacji, które miały miejsce przed przyjęciem oświadczenia.
- W sprawie jurysdykcji w sprawach należących do kompetencji krajowych.
- Na warunkach wzajemności.
- W sprawie częściowego wyłączenia spod obowiązkowej jurysdykcji sporów dotyczących wdrażania i interpretacji konwencji wielostronnych.
Dodatkowa klasyfikacja
Inne rezerwacje można podzielić na 5 rodzajów. Najbardziej popularne są te, które obejmują uznanie obowiązkowej kompetencji Trybunału do rozstrzygania sporów, w sprawie których uczestnicy zgadzają się lub zgodzili się użyć innych środków pokojowego rozstrzygnięcia. Takie zastrzeżenia są zawarte w tekście większości krajów. Należy powiedzieć, że bardzo ważne jest postanowienie o stosowaniu innych metod rozstrzygania sporów. Ogranicza zakres kompetencji obowiązkowych tylko do tych kwestii, w przypadku których nie ma zgody na wykorzystanie innych pokojowych środków. Przepis ten wprowadza granice pomocniczości, komplementarność właściwości Trybunału.
Wystarczająco ważna grupa relacji konfliktowych jest wyłączona z kompetencji kolegium z zastrzeżeniami dotyczącymi wydarzeń związanych z okupacją wojskową, wojną, operacjami wojskowymi i innymi działaniami zbrojnymi. Do pewnego stopnia za pośrednictwem umowy międzynarodowej uważa się postanowienie zawarte w oświadczeniu państw członkowskich Brytyjskiej Wspólnoty Narodów o nieprzestrzeganiu sporów, które powstają między nimi, właściwość Trybunału. Niektóre zastrzeżenia ograniczają kompetencje panelu w konkretnych sporach lub konfliktach z niektórymi państwami. Na przykład Gwatemala w swoim oświadczeniu wskazała, że jej postępowanie z Wielką Brytanią w sprawie Belize jest poza jurysdykcją i może być rozpatrywane przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości wyłącznie na podstawie wymiaru sprawiedliwości. 
Wniosek
Oprócz oświadczeń państw właściwość Trybunału jest przewidziana w różnych konwencjach. Dokumenty te regulują niektóre specjalne obszary relacji międzypaństwowych. W takich konwencjach zasady i warunki, zgodnie z którymi kraje mogą przekazywać sprawy do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, są zwykle dość sztywno ustalone.Wszystko to sugeruje, że pomimo stosunkowo niskiego stopnia uznania obowiązkowych kompetencji zarządu, w niektórych przypadkach nadal posiada dość szerokie uprawnienia.
Jednym z ogólnie przyjętych przepisów jest wymóg, aby powód uzasadniał właściwość Trybunału w zakresie oceny zasadności tego konfliktu. Ponadto to wnioskodawca jest zobowiązany do udowodnienia faktu istnienia sporu i jego charakteru prawnego. W przypadku naruszenia tego wymogu roszczenie staje się bezcelowe. W związku z tym jurysdykcja Trybunału nie może być stosowana. Oprócz funkcji bezpośrednich zarząd wykonuje również doradztwo. Sąd udziela wyjaśnień dotyczących wszelkich kwestii prawnych na wniosek dowolnej organizacji lub instytucji upoważnionej do ich przesyłania.