Współczesne zasady bezpieczeństwa przesyłu energii są jednym z ważnych aspektów pracy dostawcy energii elektrycznej. Liczba awarii w przedsiębiorstwie, jakość wytwarzanych produktów, a co za tym idzie konkurencyjność produkcji jako całości, zależy od istniejącego stopnia niezawodności odbiorców energii przez klienta. W związku z tym istnieją pewne kategorie zasilania dla konsumentów.
Pierwsza grupa przesyłu energii
Ta kategoria nie pozwala na przerwy w dostawie prądu. Przerwa w dostawie energii elektrycznej do dowolnego obiektu może być wynikiem bardzo trudnych wyników, takich jak:
- zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego;
- wiele wad produktu;
- awarie w normalnym działaniu narzędzi;
- naruszenie procesu produkcyjnego;
- awaria drogiego sprzętu.
Ta kategoria niezawodności zasilania ma największe znaczenie w przemyśle, gdzie na przykład przerwa w pracy takich instalacji, jak główny wentylator wentylacyjny kopalni, prowadzi do jej przestoju i ewakuacji z niej wszystkich pracowników. W ten sposób zatrzymuje się proces technologiczny, który zagraża życiu każdej osoby, a także może wywołać wybuch w kopalni.
Większość klientów pierwszej grupy przesyłu energii pochodzi z przemysłu metalurgicznego i chemicznego. W innych obszarach ciężar właściwy takiego obciążenia jest znacznie niższy. W zakładach metalurgicznych o niewystarczającym obrocie produkcji metalu (tylko wielkie piece lub zakłady koksownicze) liczba odbiorników elektrycznych pierwszej kategorii może wynosić około 70-80%, a przy dobrym cyklu - 25-45%. W fabrykach produkujących kauczuk syntetyczny około 70–90% całkowitego obciążenia przedsiębiorstwa.
Co jest konieczne, a czego nie wolno robić
Od pierwszej kategorii odbiorników mocy według niezawodności zasilania możemy wyróżnić specjalną grupę odbiorców, którzy potrzebują ciągłego dostarczania energii elektrycznej do awaryjnego zatrzymania gospodarki. Niedozwolone jest występowanie zjawisk, które zagrażają zdrowiu i życiu ludzi, niszczą drogi sprzęt, powodują wybuchy, pożary.
Planując transmisję mocy klientów takiej grupy, należy odpowiednio przeanalizować specyfikę rozwoju i technologii procesowej projektowanego obiektu. W żadnym wypadku pierwsza kategoria zasilaczy nie powinna mieć nadmiernej pojemności bez potrzeby. Musisz także obliczyć moc rezerwową dla odbiorników z tej grupy. Ich przykłady to:
- maszyny do podnoszenia min, które zapewniają awaryjne wywóz pracowników z kopalni;
- po zakończeniu prac technologicznych pompy chłodzące wielkiego pieca;
- systemy kanalizacyjne.
Druga kategoria niezawodności zasilania
W przypadku awarii zasilania w tej grupie mogą wystąpić następujące zdarzenia:
- Liczne niedostateczne wytwarzanie zakładu.
- Przystanek transportu elektrycznego.
- Masowa bezczynność pracowników i sprzętu.
W przypadku takich odbiorników dopuszczalna jest również moc rezerwowa, ale w porównaniu z pierwszą kategorią odbiorników elektrycznych zapewnia ona przerwy w transmisji mocy w celu ręcznego włączenia energii lub wyjścia z zespołu naprawczego, aby podstacja mogła być przełączana w trybie ręcznym.Jeżeli PUPZ (automatyczne przeniesienie rezerw) nie wiąże się ze szczególnie konkretnymi wydatkami finansowymi, można go wykorzystać w przypadku konsumentów z pierwszej grupy.
Druga kategoria zasilaczy jest najsilniejsza we wszystkich obszarach przemysłu. Nie jest łatwa. W tej grupie mogą występować obciążenia zbliżone w swoich standardach technologicznych do odbiorców energii z pierwszej kategorii, a wiele z nich jest bliższych trzeciej. Do problemów związanych z nieprzerwanym zasilaniem należy podchodzić z najwyższą ostrożnością i nie wykorzystywać w sposób ciągły redundancji, ponieważ dzieje się tak w przypadku pierwszej kategorii zasilaczy.
Poziom bezpieczeństwa żywności jest ustalany w większości za pomocą obliczeń technicznych i ekonomicznych, w oparciu o minimalne koszty ponoszone podczas prostej produkcji.
Przeniesienie mocy, trzecia kategoria
Do takiej grupy należą wszystkie pozostałe odbiorniki, których nie ma ani w pierwszym, ani w drugim. Dla klientów indywidualnych są to budynki mieszkalne i mieszkania, dla przemysłu - warsztaty, w których nie ma seryjnej produkcji rzeczy, lub warsztaty pomocnicze. Ta kategoria obejmuje przerwę w zasilaniu na czas niezbędny do naprawy lub wymiany sprzętu elektrycznego. Nie powinno to trwać dłużej niż 1 dzień. Planując przenoszenie mocy takich instalacji, należy wziąć pod uwagę metody układania przewodów, redundancję transformatora (jeśli jest on również wymieniony) oraz że naprawa musi być wykonana zgodnie z czasem określonym w EMP.
Wynika z tego, że planując system przesyłu energii zarówno dla klientów indywidualnych, jak i przedsiębiorstwa przemysłowego, należy wziąć pod uwagę różne okoliczności wpływające na kategorię niezawodności. Nadal konieczne jest przeanalizowanie przeznaczenia odbiorników elektrycznych, określenie ich funkcji w czynnościach domowych i ustalenie dopuszczalnego czasu na zatrzymanie zasilania.
Jest odpowiedzialny dostawca
OZE odpowiada za jakość i bezpieczeństwo dostarczanej energii elektrycznej. Wysokość zobowiązań zależy od liczby negatywnych skutków awarii zasilania w ustawodawstwie cywilnym Federacji Rosyjskiej w sprawie energii. Umowa określa wszystkie wymagania dotyczące zasilania, a także wymienia kategorie zasilaczy. W przypadku naruszenia tych zasad i spowodowania przez konsumenta znacznych strat finansowych, ma on wszelkie prawo do żądania odszkodowania w sądzie.
Zmiana grupy niezawodności
Kategoria bezpieczeństwa może ulec zmianie w razie potrzeby. Aby to zrobić, klient musi ostrzec dostawcę energii elektrycznej, pisząc oświadczenie. Zazwyczaj konsument pyta o zwiększenie niezawodności obiektu. Dzieje się tak w sytuacjach o podwyższonym ryzyku w gospodarstwie lub gdy budynek mieszkalny przechodzi do budynku niemieszkalnego.
Przesył energii do obszarów mieszkalnych odbywa się za pośrednictwem uniwersalnych sieci dystrybucyjnych. Tacy odbiorcy znajdują się w trzeciej kategorii zasilaczy. Przed przekazaniem mocy klientom drugiej grupy przeprowadzana jest szczegółowa analiza pracy technologicznej i wielkości szkód spowodowanych możliwymi awariami w układzie przeniesienia mocy.
Stosunkowo mało jest konsumentów 1. kategorii, jednak przed ich połączeniem wykonywane są akcje identyczne dla klientów 2. grupy. Pracownicy OZE są odpowiedzialni za zapewnienie bezpieczeństwa dostaw i podłączenia do sieci energii elektrycznej zgodnie z umową.
Kategorie odbiorców energii według niezawodności zasilania
Odnośnie niezbędnego bezpieczeństwa zasilania, odbiorniki są podzielone na 3 grupy.
Pierwsza kategoria rezerwacji obejmuje tylko tych odbiorców energii, których zatrzymanie w zasilaniu może powodować zagrożenie dla ludzi, znaczne straty w produkcji krajowej, awarie urządzeń, liczne wady produktu, zakłócenia procesu technologicznego, a zwłaszcza istotne elementy gospodarki miejskiej.
Odbiorniki te, zaliczane do kategorii zasilania, muszą być zasilane energią elektryczną z dwóch oddzielnych źródeł, a przerwa w ich przekazywaniu mocy jest dozwolona tylko na etapie automatycznego włączenia ładunku. Należą do nich:
- napełnianie dźwigów;
- sklepy domen;
- urządzenia do podnoszenia i odwadniania zakładów górniczych;
- napędy kopuły;
- kotły parowe.
W szczególnych przypadkach wykonywane są dodatkowe działania dla specjalnych obiektów, które dodatkowo zwiększają bezpieczeństwo przenoszenia mocy.
Druga kategoria odbiorców energii
Odbiorniki, których przestój w zasilaniu jest związany z przestojem transportu przemysłowego, odmową pracowników i mechanizmów do pracy, masowym niedostatecznym uwalnianiem produktów, a także wadliwym działaniem dużej liczby mieszkańców miast, należą do drugiej kategorii zasilaczy o mniej rygorystycznych warunkach dla ich obwodu zasilania.
W przypadku takich odbiorników energii zwykle dopuszcza się rezerwową energię elektryczną, ale przerwy w dostawie prądu są również dozwolone przez pewien czas, aby personel rezerwowy mógł ręcznie włączyć zasilanie w przedsiębiorstwie lub obiekcie przez dyżurujący personel. W przeważającej części odbiorniki drugiej grupy również wykorzystują automatyczne tworzenie kopii zapasowej energii elektrycznej.
Druga kategoria jest najbardziej popularna. Obejmuje instalacje wydobywcze (z wyjątkiem podnoszenia i odwadniania), główne farmy fabryk włókienniczych, szereg urządzeń elektrycznych z metalurgii metali nieżelaznych, walcownie, kompresory i prawie wszystkie struktury przemysłu celulozowo-papierniczego.
Trzecia grupa
Wszystkie pozostałe odbiorniki energii z nieseryjnych warsztatów produkcyjnych i warsztatów pomocniczych w magazynach nie odpowiedzialnych są przypisane do kategorii 3 zasilacza i umożliwiają zatrzymanie zasilania podczas naprawy lub wymiany uszkodzonej części układu przeniesienia mocy na okres do jednego dnia.
Z tego artykułu jasno wynika, jakie kategorie odbiorców energii i zasilaczy istnieją w różnych przedsiębiorstwach i gospodarstwach.