Zwykły konsument rynku towarów i usług nawet nie myśli o możliwości dokonywania różnych zakupów jako takich. Jest to rodzaj niezmienny, który jest uważany za niezbywalne prawo. Jednak to prawo nie jest przyznane wszystkim. Przynajmniej pełna swoboda uczestnictwa w stosunkach rynkowych nie obejmuje małych dzieci. Nie mogą kupować samochodów, domów, akcji i innych cennych przedmiotów i papierów wartościowych. Ale małe transakcje podrzędne mogą być również przeprowadzane przez dziecko bez wsparcia rodzicielskiego.
Istota transakcji gospodarstwa domowego
Nie wszystkie transakcje gotówkowe mogą być legalne. Przede wszystkim państwo dąży do uregulowania takich operacji, jeśli mają oznaki oszukańczego charakteru. Są jednak inne przypadki, w których uczestnicy transakcji nie mogą przedstawić pełnego raportu z podjętych działań. Dotyczy to dzieci, które mogą samodzielnie kupować towary i usługi na swoje potrzeby, ale tylko w określonych granicach. Faktem jest, że drobne transakcje nieletnich dokonywane przez gospodarstwa domowe nie wiążą się z czynnościami wykraczającymi poza bezpośrednie interesy dziecka. Jeżeli rodzice, opiekunowie lub władze opiekuńcze znajdą znaki potwierdzające, że małoletni dokonał zakupu, na przykład drogiej biżuterii, mają prawo zakwestionować tę transakcję. Jednak sytuacja z kwalifikacjami uczestników takich transakcji nie jest tak jasna.
Kto dokonuje drobnych transakcji domowych?
Aby zakwalifikować obywateli, którzy mogą potencjalnie wykonywać takie działania, należy skorzystać z koncepcji zdolności prawnej. Faktem jest, że prawo nie przewiduje ścisłych ograniczeń dotyczących zakupów domowych. Ale dzieci poniżej 6 roku życia są uważane za niekompetentne, dlatego nie mogą brać udziału w takich operacjach. Począwszy od tego wieku nawet dziecko w wieku poniżej 14 lat jest uprawnione do samodzielnego dokonywania drobnych transakcji krajowych. Osoby w tej kategorii są uważane za nieletnich, ale jednocześnie mają prawo, bez rodziców i opiekunów, do zarządzania własnymi pieniędzmi. Ale tutaj ważne jest, aby zrozumieć limit możliwości tego rodzaju transakcji, który podlega cywilnemu czynowi niedozwolonemu. Obywatele, którzy ukończyli 16 lat, mają już więcej możliwości i, na równi z dorosłymi, praktycznie nie są uważani za uczestników drobnych transakcji.
Oznaki małej umowy domowej
Do tej pory nie ma jasnych kryteriów oceny, którą transakcję można uznać za małą, a krajową. Niemniej jednak praktyka pozwala nam zidentyfikować trzy znaki, które pozwalają określić kwalifikacje transakcji. Przede wszystkim przedmiotem operacji może być produkt lub usługa, która zaspokaja wyłącznie osobiste potrzeby nabywcy. Ponadto dokonywane są małe transakcje domowe z oczekiwaniem na wiek. Tak więc dziecko w wieku 16 lat raczej nie pomyśli o zakupie ekskluzywnej usługi kuchennej, ale z większym prawdopodobieństwem dostanie członkostwo w siłowni dla nastolatków.
Trzeci atrybut jest bezpośrednio związany z ceną transakcyjną, ze względu na koszt zakupionych towarów lub usług. W tym przypadku nie ma również jasnej definicji, ponieważ pojęcie niewielkiej kwoty pojawia się tylko w prawie. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę małe transakcje gospodarstw domowych na podstawie wszystkich znaków, to z charakterem ich wsparcia finansowego, wiele stanie się jasne w każdym konkretnym przypadku.
Formy małych transakcji domowych
Z reguły takie operacje są przeprowadzane ustnie.Wyjątkiem są przypadki związane z przygotowaniem dokumentów notarialnych, a także transakcje, które mogą być nieważne bez pisemnego potwierdzenia. Pomimo złożoności pisemnych umów jako takich, w większości przypadków są one łatwo zrozumiałe dla małych dzieci. Mogą to być na przykład małe transakcje domowe w zakresie korzystania z transportu publicznego, wynajmu, drobnej sprzedaży i zakupów itp. W większości przypadków takie procedury są wykonywane ustnie i nie wymagają specjalnej wiedzy od uczestników.
Wskazówki dotyczące zarządzania ofertami
Spory i spory sądowe są dość powszechne w sytuacjach, w których dzieci dokonują nieuzasadnionych zakupów. W takich przypadkach nawet osoby wdrażające nie zawsze są w stanie obiektywnie ocenić, na ile konkretna operacja może zaspokoić potrzeby małoletniego, dlatego największą odpowiedzialność spoczywa na rodzicach i opiekunach. Biorąc pod uwagę fakt, że dzieci w wieku 6 lat są uprawnione do dokonywania drobnych transakcji w gospodarstwach domowych, zaleca się przede wszystkim monitorowanie operacji za pomocą środków pieniężnych. Z reguły oszczędności kieszonkowe stają się głównym źródłem oszczędności finansowych dla dziecka. Przy każdym uzupełnianiu zalecamy skonsultowanie się z dzieckiem w sprawie nadchodzących zakupów. Powinny to być przejęcia zaprojektowane w celu zaspokojenia jego potrzeb, na przykład zakup słodyczy, niedrogich zabawek, przyborów szkolnych itp.
Wniosek
Błędem byłoby twierdzenie, że nowoczesne prawo, wprowadzając specjalne formaty transakcji, ma na celu ograniczenie możliwości nieletnich. Zasadniczo prawo reguluje ten obszar w taki sposób, że wykluczone jest ryzyko wysypki i marnotrawstwa pieniędzy. Ponieważ wszyscy obywatele w wieku od 6 do 14 lat mają prawo do dokonywania drobnych transakcji w gospodarstwach domowych, logiczne jest określenie odpowiedniego spektrum towarów i usług. Z drugiej strony, jeśli z jakiegoś powodu dziecku udało się uzyskać dostęp do znacznej kwoty i kupił drogi przedmiot, który nie spełnia jego wieku, rodzice mogą zakwestionować operację. Właśnie w takich przypadkach opracowano ograniczenia operacji handlowych, w których uczestniczą dzieci.
