Konstytucja zapewnia pełne wolności i prawa obywatela i osoby, nieodłączne i niedopuszczalne ich naruszenie. Niniejsza gwarancja opiera się na uznaniu osoby za najwyższą wartość. W Federacji Rosyjskiej publikacja przepisów, które pociągają za sobą pogwałcenie praw człowieka, jest zabroniona. Na świecie gwarancje zapewniają międzynarodowe deklaracje i traktaty. Te zasady mają zastosowanie do regulaminu. Zastanówmy się, w jaki sposób przejawia się naruszenie konstytucyjnych praw człowieka. Studia przypadków zostaną również opisane w artykule. 
Ogólne pojęcia
Obywatel, którego wolności i prawa zostały naruszone, ma prawo wnieść skargę do Trybunału Konstytucyjnego. W takim przypadku konieczne jest dokładne ustalenie, czy doszło do naruszenia, czy ograniczenia w rzeczywistości. Skarga nie zostanie przyjęta, jeżeli wnioskodawca nie wskaże w swoim odwołaniu, w czym dokładnie wyrażono naruszenie praw człowieka. W Rosji ustawodawstwo wyjaśnia omawiane pojęcia. Istnieje również lista przypadków, w których obywatel może żądać ochrony. Naruszenie konstytucyjnych praw człowieka przejawia się w bezczynności lub działaniu władz i przedstawicieli rządu. Takie zachowanie wyraża się w tworzeniu przeszkód w normalnym życiu człowieka, nieprzestrzeganiu norm Prawa Podstawowego. 
Weryfikacja przepisów
Sąd, biorąc pod uwagę zgodność aktu normatywnego z Ustawą Zasadniczą, zawsze wskazuje, na czym dokładnie polegało naruszenie praw człowieka. W ten sposób szereg przepisów Kodeksu karnego uznano za sprzeczne z Podstawami. Dotknęło to na przykład przepisów Kodeksu karnego, zgodnie z którymi w sprawie nie można uwzględnić dowodów materialnych w postaci przedmiotów, ze względu na uciążliwy charakter i z innych powodów, w tym towarów w dużych ilościach, których przechowywanie jest skomplikowane lub ich koszty są współmierne do ich wartości.
Są one przekazywane na podstawie decyzji sędziego, śledczego lub oficera śledczego w celu wykonania. W rzeczywistości właściciel został pozbawiony swojej własności. Trybunał Konstytucyjny zauważył, że prawo zezwala na zajęcie bez nakazu sądowego. Jednak w tym przypadku powinien to być środek tymczasowy, nieprowadzący do pozbawienia prawa własności i pociągający za sobą późniejszą kontrolę. Rozpatrywany przypadek dotyczy przeniesienia własności nieruchomości materiał dowodowy. Taki środek jest niedopuszczalny bez decyzji sądu. 
Orzecznictwo
W wielu przypadkach skarżący, powołując się na naruszenie praw człowieka, w rzeczywistości podnoszą kwestię rozszerzenia zakresu zaskarżonego przepisu w stosunku do siebie. Tak więc w apelacji do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie prawa regulującego odpowiedzialność za niezgodność Zasady korzystania z moskiewskiego metra, obywatel twierdził, że Duma Miasta Moskwy najechała na kompetencje Zgromadzenia Federalnego i ustanowiła odpowiedzialność administracyjną za nieodpłatne przejście przez punkty kontrolne w formie ostrzeżenia lub grzywny.
W wyniku tego, jak wskazał skarżący, doszło do naruszenia praw człowieka na podstawie szeregu artykułów ustawy zasadniczej. KN odmówił przyjęcia skargi do rozpatrzenia. Sąd, wyjaśniając swoje rozstrzygnięcie, zauważył, że w apelacji nie wskazano, co dokładnie stanowi naruszenie praw człowieka przy wdrażaniu normy ustanawiającej odpowiedzialność administracyjną za swobodny przepływ przez ogrodzenie przy braku odpowiednich korzyści.Ponadto lista artykułów cytowanych przez obywatela była arbitralna. Skarga w istocie podważyła kompetencje moskiewskiej Dumy Miejskiej w dziedzinie prawa administracyjnego. 
Ograniczenia prawne
Dzisiaj napięcia międzyetniczne, polityczne i społeczne manifestują się dość ostro, nie tylko w Federacji Rosyjskiej, ale także na świecie. Jednym z globalnych problemów jest terroryzm. Ma charakter ponadnarodowy, zagrażając stabilności na planecie. Ponadto katastrofy i klęski żywiołowe są coraz częstsze. Okoliczności te zmuszają rządy do wprowadzenia ograniczenia wolności i prawa człowieka. Mają one na celu ogół społeczeństwa, aw szczególności obywateli indywidualnych. Ograniczeń takich nie można traktować jako pogwałcenia praw człowieka, ich dyskryminacji lub ograniczenia. Są tylko zmniejszeniem zakresu możliwości, jakie dają zgodnie z wymogami rzeczywistości. Ograniczenia te opierają się na zasadach konstytucyjnych mających na celu zapewnienie optymalnej równowagi między interesami publicznymi i indywidualnymi, a także na wymiarze sprawiedliwości i są określone przez obiektywne powody. 
Norma prawa
Zgodnie z art. 55 Konstytucji, wolności i prawa mogą być ograniczone przez ustawę federalną tylko w takim zakresie, w jakim jest to konieczne do zapewnienia ochrony systemu politycznego, zdrowia, życia, moralności, interesów innych osób oraz obrony kraju. Istnienie pewnych ram ustala się zgodnie z potrzebą ochrony uznanych wartości. Z uwagi na konstytucyjność istniejących ograniczeń szczególne znaczenie ma wyjaśnienie przez Trybunał Konstytucyjny art. 55 w części 3, którego przepisy określają odpowiednie kryteria.
Podsumowując
Wolności i prawa obywateli nie mogą być nieograniczone. Wynika to z faktu, że jednostka żyje w społeczeństwie ludzi. Mają także swoje prawa i wolności. Ustawa podstawowa zawiera zasadę wzajemnego szacunku. Zatem wraz z wolnością i prawami osoba ma również odpowiednie obowiązki. Realizacja możliwości przez niektóre osoby nie powinna naruszać interesów innych. W przypadku naruszenia praw i wolności obywatela i osoby władza państwowa jest zobowiązana do pomocy w ich przywróceniu. Gwarancją zachowania wyższych wartości są te możliwości prawne, które są obdarzone osobą znajdującą się w niekorzystnej sytuacji. W szczególności może złożyć skargę do Trybunału Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej. Państwo z kolei powinno pociągnąć sprawców do odpowiedzialności, zastosować wobec nich odpowiednie środki przewidziane prawem.