Region Wołgograd znajduje się w południowo-wschodniej części europejskiej części Rosji. Jej sąsiadami są regiony Saratów, Astrachań, Woroneż, Republika Kałmucja, Kazachstan. Ludność regionu Wołgograd jest tradycyjnie wielonarodowa (Ukraińcy, Kazachowie, Tatarzy, Ormianie, Gruzini, Azerbejdżani, Mołdawianie, Cyganie, Białorusini, Żydzi, Kałmucy, Udmurcy itp.). To nie przypadek, że pracownicy ziemi wołgogradzkiej postawili fontannę Przyjaźni (której zdjęcie można zobaczyć w naszym artykule) na skarpie.
Z przeszłości
Powstanie regionu Wołgograd zakorzenione jest w 1919 roku. Wydarzenia odbywające się na jego terytorium są toponimicznie związane z regionem Don, prowincjami Astrachań i Saratów. Stolica regionu - Wołgograd (do 1925 r. - Carycyn, do 1961 r. - Stalingrad) - było zwykłym miastem powiatowym (centrum dzielnicy).
W okresie od 1935 do 1970 r. na tym obszarze powstały setki fabryk, fabryk, ferm inwentarza i ferm drobiu. Powstały masowe przedmioty życia społecznego i kulturalnego: szpitale, przedszkola, ośrodki kultury, kluby. Setki tysięcy ludzi pracowało w przedsiębiorstwach i instytucjach.
Ludność regionu Wołgograd, podobnie jak wiele innych regionów ZSRR, nie odczuwała potrzeby zatrudnienia. Potrzebowaliśmy monterów, tokarzy, frezarek, lekarzy, nauczycieli, nauczycieli, mechaników, kierowców, specjalistów od zwierząt gospodarskich, technologów, inżynierów, dojarzy - wybór zawodów był imponujący. Kierując się hasłem: „Od każdego według jego umiejętności, do każdego według jego potrzeb”. Pracownicy byli najbardziej szanowaną klasą w społeczeństwie.
Informacje ogólne
Populacja regionu Wołgogradu wynosi 2 miliony 547 tysięcy 227 osób (dane na dzień 1 stycznia 2016 r.) Dziewiętnaście miast tutaj jest połączonych w 6 dzielnicach miejskich (Wołgograd, Wołżski, Kamiszyn, Michajłówka, Uryupinsk, Frolowo) i ma 1 milion 623 545 mieszkańców (ponad 75% całkowitej populacji regionu). Największe miasta to Wołgograd (1 016 137 osób), Wołżski (325 895 osób) i Kamiszyn (112 501 osób). Ludność obwodu wołgogradzkiego (33 regiony miejskie, w tym Aleksiejewski, Bykowski, Gorodzisznicki, Daniłowski, Dubowski, Elansky, Żyrnowski i inni) wynosi 923 682 osób.
Wioski typu miejskiego w wymienionym obszarze 25. Niektóre z najgęściej zaludnionych:
- Starożytna osada (21 913 osób);
- Środkowa Akhtuba (14 354 osoby);
- Yelan (14 081 osób).
Populacja regionu Wołgogradu jest zamieszkana ze średnią gęstością wynoszącą 22,55 osób. na 1 m².
Na podstawie danych Federalnej Służby Statystycznej przede wszystkim są Rosjanie (90,01%), a następnie Ukraińcy i Kazachowie (1,39%). A na wschodzie, bliżej Kazachstanu, ludność regionu Wołgogradskiego stanowi 50% ludności Kazachstanu.
Ujemny wzrost gospodarczy
Gospodarka regionu rozwija się ostatnio słabo. Jeżeli według danych z 2009 r. Region Wołgograd został sklasyfikowany jako umiarkowanie rozwinięty, dziś coraz częściej obserwuje się stały „ujemny wzrost”.
Tak wymowny wskaźnik jak standardy życia główne miasta Rosji, w 2014 r. stolica regionu okazała się impasem. Specjaliści z Wydziału Socjologii Uniwersytetu Finansowego pod rządem Federacji Rosyjskiej przyznali Wołgograd 37. miejsce (z 37 możliwych).
Mówienie o zamożności centrów powiatowych i gmin nie jest jednocześnie możliwe. Jednak gęstość zaludnienia w Wołgogradzie jest dość wysoka - nie tylko emeryci mieszkają na wsiach i osadach miejskich, ale także młodzi ludzie, którzy są szczególnie trudni do zniesienia.
W 2016 r. Odnotowano fluktuacje opinii i działań w kwestii perspektyw rozwoju regionu.Wśród ludności jest wielu optymistów, którzy są objęci chwałą militarną i pracowniczą kraju, którzy uważają, że Region Wołgogradzki może i powinien stać się rozwinięty gospodarczo, stabilny, atrakcyjny dla życia swoich obywateli i nie opuszcza go. Ale są tacy, którzy są zmęczeni czekaniem na lepsze czasy, tacy, którzy są gotowi opuścić (lub już opuścili) stepowy region.
Wróć do Rosji
Dziś taki ruch zmniejsza populację regionu Wołgograd. W latach 90. powrót byłych obywateli radzieckich z ogromnych przestrzeni niegdyś ogromnego kraju do Rosji napędził ten region. Przepływ powrotny był naprawdę oszałamiający.
Setki tysięcy ludzi, napędzane wiatrem przemian z wczorajszych republik siostrzanych, udały się do Wołgi: do swojej małej ojczyzny lub „gdziekolwiek”, aby przetrwać okres, w którym jedno państwo umierało, a drugie dopiero się rodziło.
Region Wołgograd wydawał się wielu ludziom ziemią obiecaną, ponieważ czas nie minął tak daleko, gdy rozwój przemysłowy regionu zrobił wielkie postępy, rolnictwo stanęło na nogi, sławne były milionery, a pola w strefie ryzykownego rolnictwa polubiono.
Migracja stresu
W ciągu zerowych lat tak zwane migracje stresowe wyschły, a procesy pierestrojki nie przebiegały tak radośnie, jak się spodziewano. Zaczęły być obserwowane procesy wyludniania: spada płodność, wzrasta śmiertelność. W tym czasie Wołgograd przestał być miastem milionerów, chociaż wraz z populacją satelitarną - Wołżskim i Krasnosłobodskim - nadal miał dumny status.
Ale podobnie jak liczba ludzi na danej ulicy nie jest równa liczbie mieszkańców domów, które ją tworzą, tak ludność Wołgogradskiego Regionu nie jest taka sama jak jego „ludzkość”. Średnie i małe miasta od lat poniosły znaczne straty. Było to odczuwane przez wiele osad, w tym Kamyshin, Petrov Val, Zhirnovsk, Nikolaevsk.
Często wyjeżdżają stamtąd nie z własnej woli, ale z przymusu, ponieważ nie mogą znaleźć pożądanej pracy za przyzwoitą płacę. Zjawisko to można dowolnie nazwać migracją wyszukiwania.
Ukryte 6 bezrobocia
Zatrudnienie ludności regionu Wołgograd stwarza dziś szereg problemów, z których główny jest istotny w wielu regionach Rosji, ale w średnich i małych miastach osiąga temperaturę wrzenia. Przedsiębiorstwa tworzące miasto są albo zamknięte, albo bezrozumne, albo ledwo zaczynają ożywać, zapadają się w kolejną falę kryzysu, powracając do lat 90.
Redukcja personelu, przejście ze zwykłych pięciu do kilku dni roboczych w tygodniu, wysyłanie na przymusowy urlop - wszystko to prowadzi do ukryte bezrobocie. Ludność regionu Wołgograd zna ją z pierwszej ręki. Poziom życia ludności w wieku produkcyjnym obniżył się i pojawiła się biedna praca.
Jest wystarczająco dużo sklepów i lokali rozrywkowych, ale ludzie nie mają wystarczającej ilości pieniędzy, aby skorzystać z tak szerokiej oferty (dla regionalnych): większość żyje w trybie oszczędnościowym - płacąc za mieszkanie i usługi komunalne, szkolenia, leczenie, zakup podstawowego zestawu spożywczego. Wszystko to podsyca napięcia społeczne. Koncentracja na gospodarce towarowej pogarsza sytuację w dziedzinie zatrudnienia - sektor ten nie wymaga wielu miejsc pracy, a sektor produkcyjny nie rozwija się ani nie rozwija w niewystarczającym tempie.
Dorastałem, ale nie dorosłem
Niedawno w 2009 r. Region Wołgograd. zauważył wysoki poziom rozwoju małego biznesu. Uważano, że poprawi sytuację na rynku pracy, zwiększy przedsiębiorczość obywateli, ich zdolność do łatwej żeglugi po rynku morskim.
Jednak poza silnym przemysłem i rolnictwem, z aktywną ofensywą wielu dużych firm sieciowych, mały biznes nie był na równi, nawet jeśli miał być zachęcany pod każdym względem. Obecny kryzys (jeśli mamy na myśli ostry, ostry zwrot, a nie nadprodukcję) mocno uderzył w realny sektor gospodarki.Krąg jest zamknięty: niższe klasy (małe firmy) nie mogą, ale wyższe (realny sektor) nie są w stanie. Czy dlatego, że ludność regionu Wołgograd szuka i nie zawsze znajduje pracę?
Silna ekonomia
Podejmowane są środki łagodzące. Wdrażane są dodatkowe programy. środki związane z poprawą rynku pracy, na które przeznaczono skonsolidowane fundusze federalne (głównie), regionalne i na rzecz przedsiębiorczości. Obejmują one zaawansowane szkolenia, staże dla absolwentów, zatrudnienie tymczasowe, organizację robót publicznych oraz wsparcie dla samozatrudnienia.
Ale wielu ekspertów uważa, że nie rozwiązuje to zasadniczo głównego problemu. Potrzebujemy odrodzonego i stale rozwijającego się prawdziwego sektora gospodarki, który nie będzie kołysał się jak źdźbło trawy na wietrze przed sankcjami lub ich zniesieniem. „Nie gospodarka regionu Wołgogradzkiego wynika z okoliczności, ale z sytuacji rozwiniętej gospodarki” - to może stać się nowym mottem Wołgi (i Rosjan jako całości).
Bądź czujny
Planowana gospodarka należy już do przeszłości, a gospodarka rynkowa przeżywa kryzys. Zarówno państwo, jak i ludzie, w tym mieszkańcy Wołgogradu, powinni być na to przygotowani. Departament Ochrony Socjalnej ludności Wołgogradu w ramach programu „Wsparcie społeczne dla obywateli na lata 2014–2016 i na okres do 2020 r.” Zapewnia wsparcie obywatelom w trudnych sytuacjach. Te ostatnie obejmują osoby, które pozostały bez pracy (ponieważ należą do kategorii osób o niskich dochodach).
Ale świadczenia społeczne są środkiem tymczasowym. Istnieje opinia, że mobilni ludzie, którzy są gotowi na zmiany na rynku pracy, zawsze znajdą się w jednej lub innej dziedzinie zawodowej. Jeśli jednocześnie podniesie się poziom zatrudnienia nie tylko przy pomocy małego biznesu, ale także poprzez zachowanie i rozwój przedsiębiorstw tworzących miasto, wówczas sukces przedsiębiorstwa jest gwarantowany.
Porada eksperta
Niemniej jednak sfera pracy i zatrudnienia w regionie Wołgogradu wymaga poprawy. Dotyczy to również tak zwanej porady eksperta. Przyczyną jego powstania i przeprowadzenia niezależnego audytu (audytu) tak ważnej branży jak zatrudnienie była pewna nierównowaga.
Polega to na tym, że podaż i popyt nie pasują do siebie. Skład bezrobotnych (ich zawód, kwalifikacje) nie odpowiada dostępnym wakatom, a dla każdego bezrobotnego są dwa! Wydawałoby się, czego więcej można chcieć?
Ale jeśli otworzysz rejestr usług, stanie się jasne: ludność regionu Wołgograd ma trudności ze znalezieniem pracy. To prawda, że nie wszyscy poszukiwacze są gotowi zrezygnować z już nabytych umiejętności i zdolności na rzecz zdobywania nowych. Są też osoby, które uczyniły z bezrobocia swój drugi zawód. Rada zamierza poważnie zrozumieć, co się dzieje, znaleźć rozwiązania.
Kodeks socjalny
Członkowie Rady Ekspertów (posłowie, przedstawiciele izby publicznej, przemysłowcy, urzędnicy) sugerują, aby izba kontroli i audytu połączyła siły z komitetem ds. Pracy i zatrudnienia ludności regionu Wołgograd i oceniła skuteczność środków podjętych dla zatrudnienia.
Zaleca się zbadanie pozytywnej praktyki eliminowania bezrobocia w innych podmiotach wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej i wprowadzenie najlepszych podejść w regionie Wołgogradu. Komisja Pracy i Zatrudnienia jest zdziwiona przygotowaniem informacji o osobach, które były wielokrotnie wyrejestrowywane, ale wkrótce tam ponownie się pojawiły. Konieczne będzie obliczenie, ile średnio jest dopuszczalne na listach rejestracyjnych.
Izba Kontroli i Odpowiedzialności opisanego regionu zainicjowała audyt w dziedzinie ochrony socjalnej. 1 lipca 2016 r. Wszedł w życie kodeks społeczny. Ludność miast Wołgogradskiego regionu (a także mieszkańców wsi) do pewnego stopnia uważała go za skandal, ponieważ opiera się na zasadzie nieefektywności w wydatkowaniu funduszy wsparcia społecznego i ma na celu zmniejszenie wydatków.
