Jedną z głównych gałęzi prawa we współczesnym społeczeństwie obywatelskim jest prawo karne. Jego przedmiotem są relacje społeczne, które powstały między osobą, która popełniła czyn przestępczy, a państwem. Zadania i zasady prawa karnego pozostają w bezpośrednim i bliskim związku. Tak więc ci pierwsi postawili sobie za cel ochronę wolności i praw każdego obywatela i każdej osoby, system oparty na Konstytucji Federacji Rosyjskiej, a także zagwarantowane bezpieczeństwo ludzkości i świata. Aby wszystko to działało w praktyce, Kodeks karny określa podstawy i warunki ogólne, a także określa zasady. Zastanówmy się nad nimi bardziej szczegółowo.
Prawo karne: pojęcie, system, zasady
Pojęcie prawa karnego jest uważane za zbiór norm prawnych przyjętych w sposób ustanowiony przez najwyższy organ ustawodawczy Federacji Rosyjskiej. Zawierają one przepisy ogólne, definiowane są zachowania kryminalne, ustalane są rodzaje i kwoty odpowiedzialności i kary karne, a także środki, które wspierają lub zastępują wpływ prawa karnego. Jedynym źródłem tego przemysłu jest Kodeks Karny Federacji Rosyjskiej, a wszystkie inne akty prawne państwa, decyzje Najwyższego, Sądy Konstytucyjne, Prokuratura Generalna Federacji Rosyjskiej itp. Mają jedynie charakter pomocniczy (orientacyjny, wyjaśniający).
Zasady prawa karnego zostały po raz pierwszy sformalizowane w Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej wydanym w 1996 r. Ten projekt legislacyjny pozwolił im się na nich skoncentrować i ukierunkować osoby stosujące prawo karne. Każde pole działania, zarówno praktyczne, jak i teoretyczne, definiuje zasady jako swoją dyrektywę, podstawowe idee odzwierciedlające treść wewnętrzną. Jeśli zastosujesz tę koncepcję w tej branży, okaże się, że: Zasady rosyjskiego prawa karnego są wiodącymi, kluczowymi ideami. Są one zapisane w prawie i określają przedmiot i istotę prawa karnego, praktykę jego stosowania na etapach poszczególnych zadań oraz, ogólnie, funkcje i metody ich realizacji. Ustawodawca w Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej skonsolidował koncepcję i zasady prawa karnego, jest ich w sumie pięć: równość w oczach prawa wszystkich obywateli, legalność, sprawiedliwość, wina, humanizm. Wśród nich nie ma pomocniczych i podstawowych, wszystkie tworzą stabilność, jedność i celowość działania. Osobliwy wynik podsumowano w ósmym artykule tego kodu.
Praworządność
Jego sformułowanie we współczesnym kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej (art. 3) niewątpliwie opiera się na przepisie znanym jeszcze rzymskiemu prawu: „Nie ma przestępstwa i kary, jeżeli nie są one przewidziane przez prawo”. Innymi słowy, kiedy należy rozstrzygnąć pytanie: czy określony czyn (brak działania) jest przestępstwem i czy osoba, która go popełniła, powinna zostać ukarana, konieczne jest kierowanie się jednym kryterium. Polega na obecności w Kodeksie karnym przestępstwa, co odpowiada wszystkim jego oznakom popełnionego czynu. Wynika z tego, że zasada legalności wymaga ścisłej zgodności, rozsądnych kwalifikacji zgodnie z artykułami Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej w części specjalnej i zabrania stosowania analogii prawa karnego.
Wszyscy obywatele są równi wobec prawa.
System zasad prawa karnego zawiera przepis o równości wszystkich ludzi w oczach prawa i przed sądem (czwarty artykuł Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej).Rozumie się, że podstawy i granice odpowiedzialności karnej są takie same i równe dla wszystkich osób, których działania (bezczynność) podlegają jurysdykcji Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, niezależnie od statusu zawodowego, oficjalnego i osobowego osób, ale zasada ta nie oznacza ich równości pod względem karnym. Na przykład nieletni, obecność małoletnich dzieci, ciąża są okolicznościami łagodzącymi, a oficjalne stanowisko, które pozwoliło wykorzystać zaufanie ofiary, jest pogarszające.
Zasada winy
Mówi, że tylko ta osoba podlega ściganiu na podstawie Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej i tylko za takie czyny i konsekwencje niebezpieczne dla społeczeństwa, które powstały w wyniku ich działania, w związku z którymi ustalono jego winę. Jej obiektywne przypisanie jest niedopuszczalne. Obywatele, którzy spowodowali, że ich działania (bezczynność) spowodują konsekwencje niebezpieczne dla społeczeństwa bez jego winy, na przykład ci, którzy z powodu swojego szaleństwa lub z powodu przeciążenia psychicznego nie mogliby być tego świadomi i im zapobiegać, powinni zostać pociągnięci do odpowiedzialności.
Zasada sprawiedliwości
Jego prawo wiąże się z zindywidualizowaniem odpowiedzialności karnej i karania, które powinno być współmierne do wagi popełnionego przestępstwa. Ten proces opiera się na organy wymiaru sprawiedliwości. Przede wszystkim w sprawie osób, które przeprowadzają wstępne dochodzenie, zbierając dane dotyczące tożsamości sprawcy. Sprawiedliwość jest kolejną zasadą prawa karnego, która polega na obiektywności i kompletności badań przedprocesowych i sądowych we wszystkich okolicznościach objętych przedmiotem dowodów w sprawach karnych. Zapewnia również uzasadniony wybór czynów kryminalizowanych i zdepenalizowanych, optymalizację wielkości i rodzajów sankcji w określonych sformułowaniach, poprawę podstaw do wydawania wyroków i wszelkich innych środków prawa karnego. Znaczenie zasad prawa karnego (w tym zasady sprawiedliwości) polega na utworzeniu mechanizmu proceduralnego, który zapobiegnie i wyeliminuje naruszenie praw ofiary i winnego.
Zasada humanizmu
W przeciwnym razie można to interpretować jako zasadę ludzkości. Jest to związane z gwarantowanym bezpieczeństwem ludzi. Kara i inne przestępcze środki prawne mające zastosowanie do osób, które popełniły czyn zabroniony, nie mogą i nie powinny stać się celem zadawania cierpienia (fizycznego lub moralnego) ani poniżania godności ludzkiej. Zakłada się, że prawo karne ma na celu zagwarantowanie ochrony wszystkim członkom społeczeństwa. Realizacja zasady humanizmu, podobnie jak reszta, powinna zapewniać skuteczną ochronę uzasadnionych interesów i praw obywateli przed ingerencją przestępców.
Wszystkie rozważane zasady prawa karnego powinny być stale wdrażane przez organ ścigania - jest to proces ciągły. Wiele z nich wynika z profesjonalnego szkolenia osób, które ich używają, zaczynając od odpowiedniego personelu, zasobów i wsparcia organizacyjnego ich działań.
Ważny jest fakt, że zasady prawa karnego Federacji Rosyjskiej są sformułowane i normalnie ustalone (3-7 artykułów Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej). Są wiążące dla wszystkich na poziomie prawa i egzekwowania prawa. Spójność z jego działaniami, koncentracja na ich wdrażaniu wymagań prawa jest warunkiem koniecznym do podjęcia decyzji w sprawie karnej. I tylko na tej podstawie można go uznać za zgodny z prawem, celowy, uzasadniony pod względem prawnym i społecznym. Przeciwnie, gdyby nagle doszło do naruszenia zasad prawa karnego, wprowadzono by z nich odstępstwo, co mogłoby doprowadzić do uznania orzeczenia sądu za niezgodne z prawem.
Prawo karne wykonawcze: zasady ogólne
Obecność takich jest jednym ze wskaźników niezależności prawa jako branży.PEC Federacji Rosyjskiej po raz pierwszy sformułowany w ustawodawstwie krajowym, w artykule ósmym, przepis dotyczący egzekucji, zasad odbywania kar i zasad. Warto zauważyć, że są one tylko wymienione, ale nie ujawnione. Są wśród nich ogólne prawne, międzysektorowe (legalność, humanizm, równość obywateli w obliczu prawa) oraz zasady prawa karnego wykonawczego, które mają szczególny charakter. Rozważmy każdy bardziej szczegółowo. Praworządność w dziedzinie wykonywania kar domaga się:
- tylko prawo określiło warunki i system wykonywania kary;
- skazani wykonywali swoje obowiązki i korzystali z praw ustanowionych przez prawo;
- wyrok sądowy, który wszedł w życie, lub uchylenie go (postanowienie) stanowi podstawę wykonania kary wobec osób skazanych;
- działalność organów i instytucji, urzędników i innych podmiotów uczestniczących w wykonywaniu wyroków opierała się wyłącznie na obowiązkowym przestrzeganiu prawa.
Zasada humanizmu zakłada ścisłe przestrzeganie gwarancji ochrony przed przemocą, torturami i innym okrutnym lub poniżającym traktowaniem więźniów.
Równość skazanych wobec prawa jest jedną z zasad branżowych określonych w karnym prawie wykonawczym. Oznacza to, że wszystkie osoby odbywające określony rodzaj kary lub podlegające temu samemu reżimowi w zakładzie karnym mają równy status prawny.
Zasady prawa karnego wykonawczego (szczegółowe) obejmują:
- różnicowanie i indywidualizacja wykonywania zdań; polega na różnym stosowaniu przymusu i ograniczaniu praw do różnych kategorii skazanych w zależności od pewnych czynników: wagi popełnionych przez nich przestępstw, ich przeszłych bezprawnych czynów, formy winy i zachowania w chwili odbywania kary; jedną z metod jest na przykład dystrybucja między różnymi typami instytucji poprawczych;
- racjonalne stosowanie środków przymusu, a także środki, które przyczyniają się do korekty skazańców oraz stymulowanie, skłonność do późniejszych zachowań zgodnych z prawem;
- połączenie kary i działań naprawczych (środki edukacyjne).
Prawo karne procesowe: koncepcja, zasady, cele
Prawo karne procesowe oznacza system zasad regulujących dochodzenie, rozpatrywanie i orzekanie w sprawach karnych. Jest to integralna część systemu prawnego każdego państwa. Main go metody: dyspozycyjne i konieczne.
Prawodawstwo dotyczące postępowania karnego ma najbliższy związek z prawem karnym. W swojej najbardziej ogólnej formie przejawia się to w interakcji zasad tych dwóch gałęzi przemysłu. Ponadto znaki, corpus delicti i przedmiot dowodu, podstawy do zakończenia sprawy i zwolnienie z odpowiedzialności (karnej). Wzajemne powiązanie tych dwóch dyscyplin jest w zasadzie trudne do przecenienia; mają one na siebie bardzo znaczący wpływ.
Głównym zadaniem tej gałęzi prawodawstwa jest stworzenie warunków i gwarancji niezbędnych do wdrożenia prawa karnego. Powinien zapewniać ochronę przed nieuzasadnionym ściganiem i skazaniem, rehabilitować wszystkich, którzy mimo wszystko cierpieli z tego powodu.
Zasady prawa karnego stanowią wstępne, podstawowe przepisy prawne, które mają charakter ogólny i wynikają z rozwoju społeczeństwa. Wspólnie ujawniają charakter, istotę i treść postępowania karnego oraz stanowią podstawę organizacji i funkcjonowania etapów, zarówno postępowania specjalnego, jak i wszystkich instytucji tej gałęzi prawa. Wszystkie są niezależne i równoważne.
Klasyfikacja zasad prawa karnego procesowego
Aby usystematyzować zasady, krajowi naukowcy kryminalistyczni i procesaliści używają różnego rodzaju cech klasyfikacyjnych. Wymieniamy najbardziej rozpoznawalne ze wszystkich.
1. W zależności od źródła konsolidacji zasad:
- konstytucyjny (na przykład równość wszystkich obywateli w oczach prawa i przed sądem);
- niekonstytucyjny, sformułowany w normach prawa przemysłowego.
2. W zależności od stopnia wykorzystania ogólnej pozycji:
- gałąź, to znaczy funkcjonująca w określonej gałęzi prawa (zasada humanizmu);
- międzysektorowe, działające w kilku gałęziach prawa (na przykład zasady legalności, humanizm).
3. W zależności od wpływu przepisów ogólnych na tworzenie i funkcjonowanie struktury organów prokuratorskich, a także sądu:
- systemy sądowe - zapewniają funkcjonowanie systemu organów sądowych i innych organów wdrażających proces karny (na przykład niezależność sędziów);
- postępowania sądowe (funkcjonalne) - określają funkcjonowanie urzędników i udział innych podmiotów (na przykład zasada konkurencyjności).
Należy pamiętać, że proponowana klasyfikacja jest bardzo warunkowa. System zasad w rosyjskim procesie karnym określa prawodawca w drugim rozdziale Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej (art. 7–19).
Kilka słów o zasadach międzynarodowego prawa karnego
Jest nierozerwalnie związany z prawem państw i nakłada na nich określone obowiązki. Prawo międzynarodowe (karne) obejmuje nie tylko powszechnie uznane zasady, ale także zasady zawarte w konkretnych umowach. Pierwsze z nich obejmują te określone w Karcie i werdykcie Trybunału w Norymberdze, są one absolutnie konieczne.
- Zakaz agresywnej wojny. Zasada zawiera wyczerpującą listę niedopuszczalnych działań w odniesieniu do jednego stanu do drugiego.
- Nieunikniona kara za popełnienie jakiegokolwiek czynu uznanego za przestępstwo na mocy prawa międzynarodowego.
- Jeśli państwo nie ustanawia kar za działania, które prawo międzynarodowe klasyfikuje przeciwko ludzkości i światu, wówczas okoliczność ta nie zwalnia winnego z odpowiedzialności.
- W przypadku zbrodniarzy wojennych i zbrodni mających na celu pogwałcenie świata i przeciwko ludzkości przedawnienie nie ma zastosowania.
- Oficjalne stanowisko osoby nie zwalnia go z osobistej odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa międzynarodowego.
- Jeżeli dana osoba wykonała nakaz kryminalny swojego dowództwa lub rządu, nie zwalnia to jej z odpowiedzialności, jeśli możliwy byłby faktyczny świadomy wybór działań.
- Każdy, kto jest oskarżony o popełnienie przestępstwa międzynarodowego, ma prawo do procesu.
- Zasady międzynarodowego prawa karnego, ogłoszone w Powszechnej deklaracji (art. 7–11) w 1948 r. Na przykład zakaz propagandy i popularyzacji wojny, tortur, domniemanie niewinności itd.
