Wraz z rozwiązywaniem problemów związanych z bezpośrednim tematem spór gospodarczy w toku postępowania powstaje problem podziału kosztów postępowania między stronami. Ta procedura jest wykonywana zgodnie z pewnymi zasadami. Są one ustanowione przez art. 110 APC Federacji Rosyjskiej. Rozważmy tę normę bardziej szczegółowo.
Informacje ogólne
W godz. 1 artykuł 110 APC Federacji Rosyjskiej ustalono, że koszty związane z produkcją są odzyskiwane od strony, na rzecz której decyzja została podjęta. Przy częściowym zaspokojeniu roszczenia koszty są przypisywane podmiotom proporcjonalnie do kwoty uznanych roszczeń. W godz. 2 art. 110 APC Federacji Rosyjskiej określa procedurę odzyskiwania kosztów za usługi przedstawiciela. Jeśli wymagania są spełnione, fundusze te są zwracane przez drugą stronę produkcji. Zwrot kosztów jest uzasadniony.
Opcjonalnie
Kodeks postępowania arbitrażowego Federacji Rosyjskiej przewiduje możliwość zwolnienia powoda z zapłaty cła państwowego. W takim przypadku dochód zostanie odzyskany od pozwanego proporcjonalnie do kwoty zaspokojonych roszczeń, chyba że prawo stanowi inaczej. Strony produkcji mogą zawrzeć porozumienie w sprawie podziału kosztów między nimi. W takiej sytuacji zwrot kosztów odbywa się zgodnie z warunkami dokumentu. Koszty powstałe w związku z postępowaniem odwoławczym (apelacyjnym, kasacyjnym) są zwracane zgodnie z powyższymi zasadami. Kodeks postępowania arbitrażowego Federacji Rosyjskiej przewiduje możliwość przeprowadzenia egzaminu w ramach postępowania. Koszty, w całości lub w części niezapłacone, podlegają zwrotowi na rzecz wykonawcy proporcjonalnie do spełnionych wymagań.
Art. 110 agrobiznes Federacji Rosyjskiej z komentarzami
Rozważana norma opisuje zasady zwrotu kosztów poniesionych w związku z produkcją i podczas niej. Orzeczenie ETPC z dnia 6 listopada 1980 r. Stanowi akt podstawowy w tej sprawie, w uogólnionej formie podejścia do rozwiązania tego problemu znajdują się w piśmie Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego nr 121 z dnia 5 grudnia 2007 r. Sąd Najwyższy zatwierdził Przegląd Praktyki w kwestiach związanych ze zwrotem kosztów płatności. prawnicy i inne podmioty działające jako przedstawiciele w sporze. Ponadto podejścia do rozwiązania tego problemu sformułowano w decyzjach wydanych w sprawie konkretnych postępowań. Szczególną uwagę zwrócono na problem zwrotu kosztów przy częściowym spełnieniu wymagań.
Ogólne zasady zostały sformułowane w pierwszej części art. 110 APC Federacji Rosyjskiej. Tymczasem praktyka sądowa odzwierciedla nieco inne podejście do rozwiązania tego problemu. W szczególności w dekrecie nr 7959/08 z dnia 13 listopada 2008 r. Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego stwierdził, że z uwagi na niemajątkowy charakter pewnej kategorii sporów, nie można do nich stosować przepisów pierwszej części przedmiotowej reguły. W przypadku częściowego lub pełnego uznania ważności oświadczenia dotyczącego zakwestionowania aktów nienormatywnych, działań / zaniechań, decyzji władz państwowych i terytorialnych, innych struktur, a także pracowników, instytucje powinny w pełni pokryć koszty prawne. 
Strony trzecie
Kwestię rekompensaty za koszty prawne poniesione przez osoby trzecie, które nie zgłosiły własnych roszczeń, rozstrzygnięto w dekrecie nr 11839/09 z dnia 06.22.2010 r. Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego uznało, że koszty te nie podlegają zwrotowi. W szczególności inspekcja podatkowa działała jako strona trzecia w sporze.Nie określiła wymagań dotyczących przedmiotu postępowania, nie zakwestionowała podjętych decyzji. W związku z tym inspekcji nie można uznać za stronę, która zgodnie z art. 110 APC RF ma prawo powołać się na rekompensatę kosztów poniesionych w związku z rozpoczęciem sporu. Zatem interes kontroli nie może służyć jako podstawa do zwrotu kosztów.
Jednocześnie list informacyjny nr 121 z 5 grudnia 2007 r. Stanowi nieco inny przykład. W szczególności w dokumencie stwierdza się, że gdy podmiot zewnętrzny mający pewien interes w wyniku postępowania wnosi skargę na czyn, to znaczy zajmuje aktywną pozycję w sporze, a jego wniosek jest spełniony, ma on prawo domagać się rekompensaty kosztów zgodnie z art. 110 APC Federacji Rosyjskiej. Jeśli odmówiono mu, to w rozumieniu omawianej zasady może zostać obciążony zwrotem kosztów. 
Inna pozycja
Zostało to wyrażone przez Prezydium Naczelnego Sądu Arbitrażowego w dekrecie nr 14592 z dnia 7 czerwca 2012 r. Zgodnie z tym dokumentem osoba trzecia, która działa po stronie, na rzecz której wydano decyzję w sporze, ma prawo żądać odszkodowania za koszty sądowe, nawet jeśli nie zakwestionowała tego aktu w sądzie wyższej instancji. Oznacza to, że w tej sytuacji nie jest to aktywny podmiot produkcji, ale można zastosować ogólną zasadę.
Kwota odszkodowania
Obowiązek udowodnienia poprawności obliczeń jest rozdzielony rezolucjami nr 18118/07, 6284/07, 100/10, 2544/12, 2598/12, 2545/12. W oparciu o sytuację prawną Trybunału Konstytucyjnego, wyrażoną w postanowieniu nr 454-O z 21 grudnia 2004 r., Korzystanie z prawa do obniżenia kosztów jest dozwolone tylko wtedy, gdy sąd uzna je za nadmierne ze względu na szczególne okoliczności sporu.
Usługi przedstawicielskie
W drugiej części art. 110 APC RF ustanowiło obowiązek odzyskania kosztów dla prawnika i innych podmiotów działających w sporze w interesie jednej ze stron w rozsądnej wysokości. Jest to jedna z metod prawnych przewidzianych w przepisach, która jest stosowana w celu zapobiegania niezgodnemu z prawem zawyżeniu kosztów usług przedstawicieli. Jest to zgodne z postanowieniem części 3 art. 17 Konstytucji. W tym względzie w drugiej części rozpatrywanej normy ustanowiony jest obowiązek ustanowiony przez organ uprawniony do rozpatrzenia sporu w celu zrównoważenia praw stron. 
Zmiana w odzyskiwaniu
Gdy podejmowana jest uzasadniona decyzja o korekcie kwot podlegających rekompensacie, sąd nie może ich losowo zmniejszyć, szczególnie jeśli druga osoba nie wniosła sprzeciwu i nie przedstawiła dowodów potwierdzających nadmierne koszty. Jako ostatnie można na przykład uzyskać informacje od władz statystycznych na temat kosztów odpowiednich usług w regionie. W przypadku braku dowodów sąd może obniżyć wysokość kary tylko wtedy, gdy jego zdaniem jest ona wyraźnie zawyżona.
Przykład
Przy rozpatrywaniu sprawy została zawarta umowa z kancelarią prawną na świadczenie usług, a także dokument płatności. Dokumenty te potwierdziły koszty poniesione przez przedsiębiorcę. Kwoty wskazane w dokumentach odpowiadały kosztom usług prawnych w całym regionie. Potwierdzają to również artykuły. Inspekcja podatkowa sprzeciwiła się roszczeniu przedsiębiorcy. Organ nadzorczy nie wykazał jednak nadmiernych kosztów poniesionych przez podmiot gospodarczy.
Jak wspomniano powyżej, sąd z własnej inicjatywy może zmniejszyć kwotę roszczenia, jeżeli jego zdaniem są one wyraźnie zawyżone. Z uwagi na brak takich podstaw do rozstrzygnięcia sporu nie można uznać wniosku kasacyjnego o nieuzasadnioności kwot, które przedsiębiorca powinien uzyskać za rekompensatę, na podstawie materiałów z postępowania.
Niektóre przedsiębiorstwa mają dział prawny, który zatrudnia wykwalifikowanych pracowników.Jednak w takich przypadkach podmioty często zwracają się o pomoc do organizacji zewnętrznych. W związku z tym powstaje pytanie: czy fakt ten wpływa na ustalenie rozsądnych kosztów? W rezolucji nr 14616/07 Prezydium BAC stwierdziło, że kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo z tytułu zapłaty za usługi kancelarii prawnej nie można uznać za nieuzasadnione wyłącznie na podstawie tego, że w strukturze działa służba prawna pełniąca podobne funkcje. 
Specjalna okazja
Rozważając spór korporacyjny, pojawiło się pytanie dotyczące podziału kosztów postępowania między wspólnymi i kilkoma podmiotami. Ustalenia w tej sprawie przedstawiono w rezolucji 16147/07. Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego wskazało, że pierwsza i druga część art. 110 APC Federacji Rosyjskiej opiera się na zasadzie podziału kosztów. W związku z tym ustalenie określonej kwoty zależy od wszystkich okoliczności sporu. Koszty prawne wymuszone ze wszystkich stron, w tym tych, które zadeklarowały rezygnację z roszczenia. W takim przypadku brane są pod uwagę wyłączenia określone w art. 111. Agrobiznes nie przewiduje wspólnego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Niuanse
Dekretem nr 5811/11 Prezydium EAC wyraziło stanowisko prawne, że koszty postępowania sądowego nie podlegają rekompensacie przez organ administracyjny w przypadku odrzucenia wniosku o pociągnięcie go do odpowiedzialności. Jest to możliwe po rozpoznaniu nieistotności naruszenia. Odpowiedniego aktu sądowego nie można uznać za przyjęty na korzyść sprawcy. W uchwale nr 14140/11 Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego wyraziło opinię na temat sytuacji, w których zwrot kosztów postępowania sądowego został przekazany przedstawicielowi. Fakt ten nie stanowi przeszkody w zwrocie kosztów. 
Wniosek
Należy zauważyć, że kwestia podziału kosztów prawnych przy rozpatrywaniu sporów pojawia się dość często. Instytucje upoważnione do postępowania muszą uważnie przestudiować przedstawione materiały. Szczególnie ważne są dowody przedstawione przez strony. Jest to nie tylko dokumentacyjny dowód roszczeń powoda, ale także sprzeciw innych stron. Sporowi gospodarczemu często towarzyszą duże koszty prawne.
Mogą być związane z koniecznością skorzystania z usług wykwalifikowanych prawników w celu przeprowadzenia egzaminu. Na przykład kwota wypłaty tego ostatniego zależeć będzie od liczby pytań zadanych specjalistom, charakteru audytu, ilości materiałów. Jeśli chodzi o usługi przedstawiciela, po przedstawieniu mu wniosku o zwrot kosztów należy przedstawić dokumenty potwierdzające fakt ubiegania się o pomoc prawną i uzasadniające przeniesione kwoty. W takim przypadku jednostka przedstawia umowę i potwierdzenia płatności. 
Strona sprzeciwiająca się podanym wymaganiom powinna również podać powody. Jeśli żąda obniżenia odszkodowania, należy przedstawić dokumenty potwierdzające nadmierność żądanych kwot. Jeśli mówimy o usługach prawnych, konieczne jest dostarczenie dokumentów wskazujących, że koszt podany w pozwie przewyższa koszt ustalony średnio w regionie. Aby to zrobić, skontaktuj się z urzędami statystycznymi. Zadanie sądu jest znacznie ułatwione, jeśli strony sporu osiągną porozumienie w sprawie podziału kosztów. W takim przypadku upoważniony organ działa zgodnie z warunkami umowy. Zasadniczo podział kosztów prawnych między osoby uczestniczące w sprawie odbywa się bez żadnych szczególnych trudności.
