W każdym państwie, na poziomie całego społeczeństwa obywatelskiego jako całości lub w jego poszczególnych częściach, występują relacje prezentowane w możliwie najszerszym zakresie. Czym mogą być? Jakie są główne stosunki prawne, koncepcja i rodzaje ich obecność w rosyjskiej praktyce prawnej? Z powodu jakich znaków mogą się wzajemnie oddzielać?
Istota stosunków prawnych
Jaka jest koncepcja stosunku prawnego? Zgodnie ze wspólnym punktem widzenia zjawisko to występuje w procesie regulacji przez niektóre reguły prawa tych komunikatów, które powstają w społeczeństwie. Oznacza to, że wszelkie procesy zachodzące w społeczeństwie można uznać za stosunki prawne tylko wtedy, gdy istnieją przepisy, których przepisy są dla nich istotne. Z kolei są prawnicy, którzy uważają, że koncepcja stosunków prawnych nie zawsze może być kojarzona ze skodyfikowanymi normami prawa. Faktem jest, że ludzie uczestniczący w niektórych komunikatach społecznych nie mogą kierować się bazą normatywną, ale, powiedzmy, zwyczajami i tradycjami. Oparte na tak zwanym prawie naturalnym, które może nie znaleźć odzwierciedlenia w przepisach.
Dlatego wśród rosyjskich prawników nie ma jednego stanowiska w sprawie kryteriów zaklasyfikowania niektórych komunikatów społecznych jako stosunków prawnych. Istnieją dwa dość polarne punkty widzenia. Zgodnie z pierwszym pojęciem stosunku prawnego implikuje ścisły związek między działaniami ludzi a normami prawa. Inny punkt widzenia sugeruje, że stosunki prawne powstają z powodu społecznego charakteru komunikacji między ludźmi, a nie z powodu obecności pewnych norm odzwierciedlonych w przepisach.
Czy stosunki prawne mają zawsze charakter obywatelski?
Prowadzone są dyskusje między prawnikami na temat tego, czy poprawna jest ogólna identyfikacja komunikacji prawnej oraz koncepcja cywilnych stosunków prawnych. Wszystko zależy od tego, czy element społeczny jest w nich obecny. Oznacza to, że jeśli niektóre struktury administracyjne, władze, organy państwowe lub gminne uczestniczą w komunikacji, wówczas stosunki prawne, które powstają przy ich udziale, nie zawsze są prawidłowo nazywane cywilnymi. W takim przypadku komunikacja prawdopodobnie będzie miała znaczenie raczej w prawie administracyjnym niż cywilnym. Jednocześnie, jak uważają niektórzy prawnicy, możliwe są scenariusze, w których niektóre instytucje polityczne mogą nadal uczestniczyć w relacjach, które można zaklasyfikować jako cywilne. Jest to na przykład możliwe, jeśli jeden lub inny organ państwowy zamawia na zasadach komercyjnych towary lub usługi wytwarzane przez prywatne przedsiębiorstwo.
Zatem koncepcja stosunków cywilnych obejmuje udział w danej komunikacji, co najmniej jednego uczestnika o statusie podmiotu niezwiązanego z instytucjami politycznymi. Drugim najważniejszym kryterium jest istota tych komunikatów. Jeżeli dotyczą one na przykład nakazu organu podatkowego dotyczącego indywidualnego przedsiębiorcy zapłaty takiego i takiego podatku, wówczas tego rodzaju interakcji nie można uznać za stosunek cywilny. Ten scenariusz interakcji podlega prawu podatkowemu. Z kolei jeśli organ terytorialny Federalnej Służby Podatkowej zamówi to samo IP, na przykład partię laptopów, jest to zupełnie inna sprawa.W takim przypadku komunikacja między organami podatkowymi a przedsiębiorcą będzie regulowana przez prawo cywilne, a zatem będą one odpowiednie dla odpowiedniego rodzaju stosunku prawnego.
Stosunki obywatelskie w systemie prawnym
Pojęcie i cechy stosunków prawnych typu cywilnego sugerują zatem izolację odpowiedniej komunikacji od innych gałęzi prawa - w szczególności podatków, pracy, finansów i rodziny. Jakie kryteria określają podział prawa cywilnego i odpowiednie stosunki w odrębnej dziedzinie prawnej? Eksperci zauważają, że ich charakter jest dwojaki: po pierwsze, można go prześledzić na poziomie prawodawstwa, a po drugie na poziomie faktycznej treści komunikacji.
Tak więc koncepcja stosunków pracy zakłada, że interakcja między jej uczestnikami jest, po pierwsze, regulowana przez specjalne przepisy - w modelu rosyjskim jest to TC, a po drugie, w rzeczywistości odpowiadają one oznakom relacji między pracodawcą a pracownikiem. Podobnie wszystko dotyczy innych gałęzi prawa. Koncepcja stosunków podatkowych sugeruje, że po pierwsze, komunikacja jest regulowana przez specjalne przepisy - w wersji rosyjskiej jest to Kodeks Podatkowy Federacji Rosyjskiej, a po drugie, odpowiadają one oznakom relacji między Federalną Służbą Podatkową a podatnikiem.
W Federacji Rosyjskiej istnieje oczywiście wiele innych sektorów prawnych. Tak więc na przykład koncepcja stosunków rodzinnych będzie po pierwsze podlegać normom odpowiedniego Kodeksu, a po drugie zakłada zgodność komunikacji ze znakami charakterystycznymi dla interakcji członków rodziny - małżonków, dzieci, rodziców, krewnych.
Struktura relacji
Jednocześnie, niezależnie od kryteriów zaklasyfikowania niektórych komunikatów społecznych jako stosunków prawnych, istnieje specyficzna struktura takich interakcji. Tak więc we wszystkich przypadkach będą one istotne:
- przedmioty;
- przedmioty;
- treść.
Te kategorie są uważane przez prawników za kluczowe elementy stosunków prawnych. W różnych aktach ustawodawczych, jeśli mówimy o systemie prawnym Rosji, do niektórych z wymienionych elementów komunikacji społecznej można odwoływać się inaczej niż na wskazanej przez nas liście. Na przykład tematy stosunków prawnych: ich koncepcja jest utrwalona w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej za pomocą takich terminów, jak „uczestnik” lub „osoba”. W wielu przepisach prawnych aktów prawnych istnieje oczywiście termin, który brzmi dokładnie tak, jak wskazaliśmy na liście elementów komunikacji. Na przykład w 121. artykule Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej strony stosunków, których przedmiotem są kwestie majątkowe, określa się mianem „podmiotów”. Zatem aparat koncepcyjny jako całość dopuszcza pewne rozbieżności w stosowaniu terminologii, jednak, jak zauważają prawnicy, nie ma to praktycznego wpływu na jakość prawodawstwa. Przydaje się jednak bardziej szczegółowe badanie koncepcji i rodzajów tematów stosunków prawnych.
Tematy stosunków prawnych
Jak zauważyliśmy powyżej, te elementy komunikacji społecznej można również nazwać „uczestnikami” lub, na przykład, „osobami”. Ale to nie jest ważne. Jaki może być status prawny podmiotów stosunków prawnych zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej?
Może to być osoba fizyczna - obywatele Federacji Rosyjskiej, obywatele obcych państw, a także osoby, które nie mają paszportu z żadnego kraju. Może to być osoba prawna - posiadająca również zezwolenie na pobyt w Rosji lub za granicą. Przedmiotem stosunków prawnych w Federacji Rosyjskiej mogą być także instytucje polityczne - samo państwo, Federacja Rosyjska, jej regiony, terytoria, republiki, a także podmioty miejskie. Jednym z kluczowych kryteriów określających zdolność osób lub instytucji do bycia uczestnikiem rozważanego rodzaju komunikacji jest osobowość prawna.Po przestudiowaniu, co stanowi znaki stosunków prawnych, ich koncepcji i struktury, badamy ten aspekt bardziej szczegółowo. Jakie są główne oznaki osobowości prawnej?
Osobowość prawna
Po przeanalizowaniu koncepcji i rodzajów podmiotów relacji prawnych zbadamy aspekty związane z taką kategorią prawną, jak osobowość prawna. Zgodnie ze wspólnym punktem widzenia obywatele charakteryzują się osobowością prawną, zwaną ogólną, oraz osobą prawną - szczególną. Z kolei państwo, zdaniem prawników, ma tak zwaną ukierunkowaną osobowość prawną.
Rozważ aspekt definicji tego terminu. Faktem jest, że osobowość prawna jest złożonym zjawiskiem. W rzeczywistości jest to pakiet między dwoma stanami - zdolność prawna i zdolność prawna. Oznacza to, że mogą zdarzyć się przypadki, w których jeden lub inny obywatel będzie w stanie, ale nie będzie mógł zostać uznany za kompetentnego z tego czy innego powodu. I w tym przypadku nie będzie miał osobowości prawnej.
Zdolność prawna jest gwarantowaną przez prawo możliwością korzystania z przysługujących jej praw obywatelskich. W szczególności być uczestnikiem odpowiedniej komunikacji. Zdolność prawna to obecność indywidualnych kryteriów osobowości u osoby, która pozwala skorzystać z możliwości, które otwierają się dzięki zdolności prawnej gwarantowanej przez prawo. Jeśli z jakiegoś powodu dana osoba nie może zostać uznana za zdolną, jej osobowość prawna może zostać wyrażona przy pomocy innych osób. Na przykład, znaczące transakcje cywilnoprawne w Federacji Rosyjskiej nie mogą być dokonywane przez małoletnich obywateli. Jednak ich osobowość prawną na mocy prawa można zrealizować za pośrednictwem rodziców, którzy we własnym imieniu mogą kupić coś dla swoich dzieci.
Treść stosunków prawnych
Po przeanalizowaniu koncepcji stosunków prawnych, aspektów odzwierciedlających możliwy status jej podmiotów, a także po przeanalizowaniu kwestii związanej z taką kategorią prawną, jaką jest osobowość prawna, rozważymy istotę innego kluczowego elementu przedmiotowej komunikacji - treści. Zgodnie z dominującym punktem widzenia rosyjskich prawników treść stosunków prawnych oznacza przede wszystkim całość praw i obowiązków podmiotów uczestniczących w komunikacji tego rodzaju - zgodnie z warunkami umowy lub z powodu innych okoliczności przewidzianych przez prawo.
Jeśli mówimy na przykład o transakcjach cywilnoprawnych, wówczas treść stosunków prawnych w ramach tych ostatnich z reguły zakłada istnienie strony zobowiązanej i upoważnionej. Pierwszy, zgodnie z warunkami umowy, musi zrobić coś dla drugiego (przekazać rzecz, wykonać pracę itp.). Jednak jednostronne ukierunkowanie zobowiązań umownych nie jest normą stosunków prawnych. Jest całkiem możliwe, że w wielu warunkach strona zobowiązana może być jednocześnie upoważniona. Prostym przykładem jest zawarcie umowy sprzedaży.
Z jednej strony sprzedawca jest stroną upoważnioną, jest uprawniony do otrzymania zapłaty za swoje towary. Z drugiej strony jest stroną zobowiązaną, ponieważ zgodnie z umową musi przekazać kupującemu towary spełniające wymagane kryteria i w terminie określonym w umowie.
Przedmioty stosunków prawnych
Po zbadaniu koncepcji i treści stosunków prawnych zbadamy cechy innego ważnego elementu omawianej komunikacji - przedmiotów. Można zauważyć, że w tej części teorii prawa w środowisku ekspertów trwają dyskusje. Istnieje na przykład punkt widzenia, zgodnie z którym przedmiot stosunków prawnych jest zjawiskiem zbyt abstrakcyjnym i po prostu nie można go ustalić jako odrębnej kategorii prawnej. Zgodnie z inną koncepcją teoretyczną uznaje się szeroki zakres możliwych przedmiotów relacji prawnych.Zdaniem ekspertów drugi punkt widzenia jest bardziej charakterystyczny dla rosyjskiej praktyki prawnej. W szczególności w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej - głównym źródle prawa dla rodzaju rozważanego stosunku - istnieje schemat klasyfikacji przedmiotów prawa cywilnego. Rozważmy ten aspekt bardziej szczegółowo.
Tak więc kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej mówi, że przedmioty prawa cywilnego można podzielić na następujące główne kategorie: rzeczy, gotówka, zapasy, wartości materialne, prawa własności, informacje, produkty aktywności intelektualnej, a także dobra niematerialne. Głównym kryterium określającym istotę konkretnego przedmiotu relacji jest obciążenie w aspekcie korelacji warunków umowy dla osoby zobowiązanej i upoważnionej.
Czy prawidłowe jest identyfikowanie kategorii określonych w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej za pomocą „Przedmioty stosunków prawnych”? Wielu ekspertów uważa, że nie należy tego robić, chociaż oczywiście istnieje pewien związek między niektórymi rodzajami przedmiotów zdefiniowanymi w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej a rzeczywistą treścią stosunków prawnych. Faktem jest, że same rzeczy, zapasy, gotówka, produkty pracy intelektualnej wcale nie oznaczają pojawienia się komunikacji społecznej tego rodzaju. Wszystko zależy przede wszystkim od subiektywnej woli stron związku. Prawnicy uważają, że dopiero po ustaleniu kategorie wymienione w Kodeksie cywilnym mogą zostać przekształcone w przedmiot stosunków prawnych.
Rodzaje relacji prawnych
Po przeanalizowaniu koncepcji i oznak stosunków prawnych zbadamy taki aspekt, jak ich klasyfikacja - podział na niektóre typy. Jakie są opinie ekspertów na ten temat? W ramach jednego ze wspólnych modeli klasyfikacji stosunków prawnych współcześni prawnicy uważają, że możliwe jest określenie kilku rodzajów kryteriów. Dla jasności analizujemy przykłady w ramach jednego z kluczowych obszarów prawnych - stosunków cywilnych.
Na przykład omawiane komunikaty można podzielić na absolutne lub względne, w zależności od charakteru interakcji między stronami upoważnionymi i zobowiązanymi. Co to wyraża? Jeśli mówimy o stosunkach prawnych typu absolutnego, wówczas identyfikowana jest w nich strona zobowiązana - na poziomie jednostek, ich formowania, nazw osób prawnych, instytucji politycznych. Z reguły transakcje dwustronne w ramach prawa cywilnego są budowane dokładnie zgodnie z rozważanym programem: nazwy firm są wskazane w umowach, pełna nazwa ich przedstawiciele itp.
W relacjach prawnych typu względnego strona zobowiązana z kolei nie jest identyfikowana na poziomie osobowości, nazw osób prawnych i znaków innych podmiotów. Z reguły prawo zakłada, że społeczność jako całość lub jej część działa w swojej jakości. Najczęściej w praktyce takie stosunki prawne są budowane w dziedzinie ochrony własności intelektualnej. To znaczy, na przykład, autor utworu muzycznego, który chronił prawa do swoich piosenek, rejestrując licencję w studio nagrań, ma prawo żądać, aby wszyscy jego współobywatele przestrzegali prawa dotyczącego zakazu kopiowania i rozpowszechniania plików.
Biorąc pod uwagę koncepcję i rodzaje relacji obywatelskich, można zwrócić uwagę na takie kryterium klasyfikacji dla tego rodzaju komunikacji, jak wielkość praw. Tak więc interakcje mogą być na przykład własnościowe. Powstają z reguły w procesie relacji, których przedmiotem jest jakaś własność materialna. Z kolei prawa mogą stanowić własność osobistą. Wśród nich - honor i godność osoby lub, na przykład, prawo autorskie.
Również nowoczesne koncepcje teoretyczne, które definiują pojęcie i rodzaje relacji cywilnych, pozwalają na takie kryterium klasyfikacji jako sposób na zabezpieczenie interesów uprawnionego.Tak więc komunikacja może być zastrzeżona i wiążąca. W ramach relacji pierwszego rodzaju przyjmuje się, że główny zakres działań w ramach zapewnienia ich interesów realizuje sama strona upoważniona. Na przykład wykorzystuje zakupiony przedmiot. W przypadku obowiązkowych stosunków prawnych główny zakres czynności powinien wykonywać strona obowiązkowa - na przykład w celu wykonania takiej i takiej pracy.
Podstawy stosunków prawnych
Po rozważeniu, jaki jest stosunek prawny, koncepcja, rodzaje, struktura tych komunikatów, przestudiujemy aspekt dotyczący przyczyn ich wystąpienia. Prawnicy wyróżniają dwie główne kategorie. Po pierwsze, stosunki cywilne powstają, gdy istnieje podstawa regulacyjna. Oznacza to, że na poziomie prawa cywilnego istnieją zasady regulujące niektóre rodzaje komunikacji. Po drugie, relacje mogą powstać w wyniku pojawienia się pewnych faktów prawnych - zdarzeń, działań związanych z zainicjowaniem komunikacji, które można przypisać w szczególności cywilnym.
Analizując powyższą koncepcję i oznaki stosunków prawnych, zwróciliśmy uwagę na fakt, że przypisanie niektórych interakcji do określonej gałęzi prawa jest z góry określone przez sam charakter przepisów regulacyjnych, a także charakter komunikacji. Właściwie w tej części możemy naprawić pewną analogię. Podstawę regulacyjną, zgodnie z którą może powstać stosunek prawny, można zaklasyfikować jako prawo pracy, prawo rodzinne, cywilne lub administracyjne. Fakt prawny jest zjawiskiem rejestrowanym w wyniku wydarzeń lub działań, które powstają w tej części środowiska społecznego, która jest związana z aktami regulacyjnymi - w rodzinie, w zbiorowym pracy, w strukturze władzy lub, na przykład, w całym społeczeństwie.
Jakie mogą być fakty prawne? Jeśli weźmiemy za przykład cywilny stosunek prawny, jego koncepcję, rodzaje, strukturę, jak już zdefiniowaliśmy powyżej, cechuje z reguły obecność dwustronnej woli uczestników komunikacji. Oznacza to, że powstaje strona upoważniona, która chce otrzymać określone preferencje, a także zobowiązanie, które dobrowolnie wypełnia warunki z jej strony. Odpowiednie ustalenia między uczestnikami komunikacji są zawierane w formie transakcji. Który jest uważany za jeden z najczęstszych przykładów. fakty prawne.
Jednocześnie na przykład administracyjne relacje prawne (ich koncepcja i rodzaje mogą różnić się od cywilnych) wynikają z innych faktów. Takie jak, powiedzmy, nakazy i akty władz państwowych lub gminnych. Można również zauważyć, że wszelkie stosunki prawne (ich koncepcja i struktura mogą się znacznie różnić) mogą wynikać z orzeczenia sądu. Które mogą na przykład z góry określać obowiązek określonych podmiotów komunikacji cywilnej do zawarcia transakcji na podstawie wymogów prawa.
