Intensywność rozwoju społeczeństwa ma nierozerwalny związek ze strukturalnymi przemianami gospodarczymi. Z kolei są one wynikiem stopniowych ewolucyjnych i dynamicznych rewolucyjnych zmian w systemie. 
Okres przemysłowy
W tej erze system gospodarczy krajów o rozwiniętym przemyśle koncentrował się przede wszystkim na zwiększeniu produkcji aktywów produkcyjnych w porównaniu z produkcją dóbr konsumpcyjnych. Ta orientacja została uznana za jeden z czynników progresywnego rozwoju. Znalazło to odzwierciedlenie w pracach Marksa i Lenina. Ten ostatni w szczególności sformułował ideę dominującego wzrostu produkcji aktywów produkcyjnych. Prawo to stanowiło podstawę naukową badanych zjawisk. Ponadto odzwierciedlał odpowiadające mu warunki okresu przemysłowego. 
Zmiana sytuacji
W drugiej połowie XX wieku w wyniku postępu naukowego i technologicznego dokonano jakościowych fundamentalnych przekształceń technicznych podstaw społeczeństwa. Spowodowały znaczące zmiany w strukturze produkcji społecznej. Wraz z tym powstały dwa trendy. Pierwszy związany był z pojawieniem się nowych gałęzi przemysłu i branż zaawansowanych technologii, których analogi nie występują w naturze. W wyniku pierwszego etapu badań naukowych i technologicznych energia jądrowa, automatyzacja i środki techniczne, chemia polimerów i tak dalej zaczęły się aktywnie rozwijać. Rezultatem drugiego etapu rewolucji było stworzenie jakościowo nowej generacji komputerów, w pełni zautomatyzowana produkcja, kompleksy robotów, pojawienie się materiałów kompozytowych i tak dalej. Wszystkie te narzędzia miały znaczący wpływ na strukturę produkcji, determinując jej poziom zaawansowania technologicznego. Kolejny trend dotyczył niszczącego wpływu postępu naukowego i technologicznego na powstawanie mikroekonomii. Wyraziło się to ograniczeniem tradycyjnych gałęzi przemysłu, które nie mogły konkurować z nowymi. Należą do nich w szczególności przemysł torfowy i węglowy, metalurgia żelaza i niektóre inne. Ich spadek przyczynia się do zaostrzenia napięcia narodowego, powoduje bezrobocie. 
Wyniki STR
Transformacja tradycyjnej produkcji, izolacja dużej liczby pracowników w zakresie świadczenia usług oznaczały przejście do okresu poprzemysłowego. Znaczne promieniowanie i odpady technologiczne stały się jedną z konsekwencji postępu naukowego i technologicznego. Negatywnie wpłynęły na stan przyrody, zniszczyły środowisko ludzkie, zakłóciły jego interakcje z biosferą. Problemy te, działając w wyniku nowoczesnej produkcji high-tech, wymagają odpowiednich rozwiązań. Tak więc NTR z jednej strony znacząco zmienił tradycyjny system zarządzania, az drugiej strony doprowadził do powstania nowych branż i przedsiębiorstw, które zaczęły nie tylko wpływać, ale także całkowicie determinować intensywność wielu nowoczesnych procesów.
Specyfika okresu postindustrialnego
Wraz z przejściem na nowy etap rozwoju znikają fundamenty i potrzeba priorytetowego zwiększenia produkcji aktywów produkcyjnych. W okresie postindustrialnym nastąpił dynamiczny rozwój sektora usług, redystrybucja nie tylko kapitału, ale także siły roboczej. Zmiany te wymagały rozwoju produkcji dóbr konsumpcyjnych (środków). Trend ten odnotowano na Zachodzie w połowie lat 60. XX wieku. w ubiegłym wieku, aw Rosji - pod koniec wieku. Nowoczesne procesy dynamiczne determinują stały priorytet jednej lub drugiej struktury.Takie fluktuacje wymagają aktywnej reakcji stanów. 
Przemysł obronny
Kompleks wojskowo-przemysłowy zajmuje szczególne miejsce w strukturze makroekonomicznej. Kompleks wojskowo-przemysłowy jest szczególnym stowarzyszeniem przedstawicieli sił zbrojnych, przedsiębiorstw i rządu zaangażowanych w produkcję produktów obronnych i utrzymanie odpowiedniego sektora. Cecha wytwarzanych produktów nie pozwala na przypisanie ich do środków konsumpcji lub produkcji. Zamknięty charakter tego sektora utrudnia rozwój informacji zwrotnych. Prowadzi to do jednokierunkowego przepływu funduszy. W rezultacie funkcjonowanie sektora obronnego ma sprzeczny wpływ na rozwój gospodarczy. Wraz ze wzrostem kosztów produkcji broni wzrośnie deficyt budżetowy. Zwiększone koszty badań nad obronnością spowodują niższe koszty podobnych procesów w sektorze cywilnym. Wzrost wydatków wojskowych jest ściśle związany z rosnącą inflacją.
Brak równowagi
Brak równowagi między produkcją środków produkcji, konsumpcji i produktów obronnych w drugiej połowie XX wieku spowodował poważne kryzysy strukturalne w systemie gospodarczym. Po pierwsze, nierównowagi zaczęły być wyraźnie widoczne w krajach o rozwiniętym kapitalizmie. Już w latach 60. stany te zaczęły przekierowywać swoje systemy na produkcję środków konsumpcji. W Federacji Rosyjskiej procesy te ciągnęły się. Takie spowolnienie z góry określiło kryzysy strukturalne, ich charakter i konsekwencje dla kraju. 
Odcedzić
Najważniejszymi przemianami w rozwijających się systemach ekonomicznych są przekształcenia strukturalne. Są one przede wszystkim kojarzone z kluczowymi systemami makr. Jak się dowiedzieliśmy, są to uwolnienie zasobów przemysłowych, produkcja środków konsumpcji i broni. Działają jako przyczyny kryzysu strukturalnego, który wyróżnia się pewną orientacją. Nagłe deformacje mogą powodować bardzo negatywne skutki. Każdy kryzys gospodarczy obejmuje zarówno stosunki międzynarodowe, jak i krajowe mające miejsce w ramach działalności gospodarczej kraju.
Specyfika zjawisk
Cechy kryzysów strukturalnych to ich względna „stronniczość”. Takie deformacje z reguły dotyczą dowolnej sfery lub branży. Jednocześnie działają one jako jeden z kluczowych elementów, które składają się na ogólny kryzys gospodarczy w kraju. Wynika to z faktu, że deformacje jednej branży lub sfery nieuchronnie wpływają na inne z nimi związane. Rezultatem jest reakcja łańcuchowa. Różnią się tym od innych rodzajów zmian. Na przykład kryzysy cykliczne charakteryzują się przekształceniem ogólnej koniunktury. Opisane deformacje powodują natomiast zmiany w określonych obszarach lub branżach. Kryzysy strukturalne często dotykają wielu sektorów gospodarki krajowej, a nawet światowej. Z reguły takie deformacje są spowodowane brakiem równowagi między branżami - jednostronnym rozwojem niektórych ze szkodą dla funkcjonowania innych. 
Stopień wpływu
Kryzysy strukturalne mogą wpływać na system gospodarczy przez wystarczająco długi okres. Na przykład nierównowaga energetyczna, która powstała w wyniku gwałtownego wzrostu kosztów ropy w 1973 r., Przez długi czas wpływała na rozwój wielu krajów świata. W historii powstawania systemu gospodarczego kryzysy strukturalne występowały regularnie. Najczęstsze typy obejmują finansowe, rolnicze, walutowe. Te ostatnie przejawiają się w postaci ostrych skoków w walucie krajowej kraju. Kryzys strukturalny w rolnictwie wyraża się w okresowych trudnościach pojawiających się podczas sprzedaży produktów rolnych na rynku światowym lub krajowym.
Nowe zmiany systemowe
Cykliczny kryzys charakteryzuje się pewną stałością. Przejawia się okresowo, po pewnym czasie.Kryzysy strukturalne pod tym względem zasadniczo się od nich różnią. Są bardzo spontaniczni, nieregularni i powstają w miarę rozwoju warunków wstępnych. Wraz z pojawieniem się nowych gałęzi przemysłu i dziedzin STP przyczyniło się do powstania nowych nierówności między:
- Branże tradycyjne, rozwijające się i nowe.
- Przemysł wydobywczy i produkcyjny.
- Nowe struktury makroekonomiczne.
Brak uwagi na pewne, najpilniejsze problemy w ramach wyczerpania wielu zasobów prowadzi do okresowego pojawiania się kryzysów rolnych, energetycznych i związanych z surowcami. Ich intensywność wzrosła szczególnie w połowie lat 70. w zeszłym wieku. 
Rozwiązywanie problemów
Kryzysy strukturalne wymagają ścisłej uwagi władz i opracowania pewnych środków w celu ich rozwiązania. Aby przezwyciężyć problemy z surowcami w wielu stanach, prowadzona jest wielopłaszczyznowa polityka tworzenia i wprowadzania zamienników (na przykład źródeł energii). Ponadto baza techniczna jest remontowana w oparciu o osiągnięcia postępu naukowego i technologicznego oraz dokonywana jest rezerwacja zasobów własnych (w razie potrzeby i niskich kosztów na rynku światowym). Podczas modernizacji sektora produkcyjnego pojawia się kolejny problem na dużą skalę. Podczas konwersji i ulepszania floty sprzętu wielu specjalistów pozostaje bez pracy. Przy znacznej masie tego procesu powstaje nowy kryzys strukturalny. W dzisiejszej Rosji jest wielu bezrobotnych specjalistów, których wiedza i umiejętności nie zostały odebrane. Ten problem wymaga natychmiastowego rozwiązania, zastosowania określonych mechanizmów regulacyjnych.
