Współpraca rolna jest terminem używanym do określenia autonomicznego dobrowolnego stowarzyszenia osób, które wspólnymi wysiłkami chcą zaspokoić własne potrzeby, przede wszystkim ekonomiczne. Taka współpraca może jednak służyć zarówno celom kulturowym, jak i społecznym. Utworzone przez nich przedsiębiorstwo podlega prawom demokracji i jest wspólną własnością wszystkich uczestników projektu. Obecnie nasz kraj przyjął specjalną ustawę federalną regulującą działalność takich organizacji. Według oficjalnej terminologii współpraca istnieje poziomo i pionowo.
Realia naszego społeczeństwa
Dla osób zainteresowanych prowadzeniem działalności gospodarczej w rolnictwie rozważana forma stanowi najbardziej dogodną, obiecującą i uzasadnioną opcję. Doświadczenie gromadzone przez wiele dziesięcioleci pokazuje, że współpraca rolna jest formą, która najbardziej stale napotyka problemy gospodarcze i społeczne, a jej uczestnicy zachowują swoje możliwości, własność i straty są minimalne. Ta forma współpracy na terytorium naszego kraju była praktykowana jeszcze w czasach imperium, zachowana pod władzą Sowietów i jest aktualna. W czasach radzieckich nowoczesne spółdzielnie nazywano kołchozami, uznawanymi przez prawo i zachęcanymi przez władze. Obecnie nazwa się zmieniła, ale esencja pozostała w dużej mierze taka sama.
Osoby, które wcześniej z powodzeniem uczestniczyły w pracach kołchozu, odchodząc od realiów życia Związku Radzieckiego, początkowo znajdowały się w dość nieprzyjemnej sytuacji niepewności. Jednak w ostatnim stuleciu uchwalono ustawę o współpracy rolnej. 193 Prawo federalne (pod tym numerem ujrzał światło dzienne) jest oficjalną podstawą funkcjonowania nowoczesnych spółdzielni. Chociaż spółdzielnia jest pod wieloma względami podobna do idei kołchozu, istnieją również różnice w brzmieniu dokumentacji ustawowej. Jak widać z praktyki, wiele sowieckich kołchozów po prostu edytowało ustawową dokumentację zgodnie z trendami nowej ery, pozostając wiernym dogodnej dla nich formie organizacyjnej.
Warunki ...
Aby zrozumieć, czym jest współpraca w rolnictwie, ważne jest nie tylko czytanie przepisów w najnowszym wydaniu, ale także poruszanie się w istocie pojęć. Słowo „współpraca” przyszło do nas z języka łacińskiego i oznacza formę działania, gdy pewna grupa ludzi prowadzi wspólnie interesy. Współpraca to zawsze współpraca, a korzyści wszystkich uczestników są ze sobą powiązane. Ostatnio w naszym kraju termin ten stał się powszechny, ponieważ dobrze odzwierciedla ideę łączenia funduszy, zasobów na wspólne działania biznesowe. Współpraca jest podstawą do utworzenia przedsiębiorstwa, związku tych osób. Jednocześnie ci, którzy chcą dołączyć do swoich wysiłków, aby rozwiązać podobne problemy, przed którymi stają. Istnieje nawet współpraca na poziomie międzynarodowym, zajmująca się problemami globalnymi. Dobrym przykładem jest ochrona natury naszej planety.
... i koncepcje
Współpraca to podstawowa koncepcja spółdzielni. Oficjalna terminologia obejmuje podział pojęcia „współpracy” na dwa aspekty: spółdzielnie, ich stowarzyszenia. Spółdzielnia rolnicza może być organizowana przez rolników, pracowników lub innych producentów. W szerszej interpretacji każdy może nawiązać współpracę - od grupy uczniów po wojsko.Ważne jest, aby wszyscy uczestnicy należeli do określonej grupy producentów lub konsumentów o wartości materialnej. Podstawową ideą takiej formacji są zasady i wartości powszechnie uznawane przez wszystkich uczestników. W rzeczywistości stowarzyszenie jest stowarzyszeniem obywatelskim, a wraz z nim - przedsiębiorstwem. Konkretną spółdzielnię można nazwać artelem lub partnerstwem, ale z tego powodu istota zjawiska nie zostanie poprawiona.
Dokumenty i zasady
Istnienie ustawy federalnej 193 o współpracy rolnej jest znane wszystkim osobom uczestniczącym w takich stowarzyszeniach na terytorium naszego kraju - no cóż, lub powinna być świadoma zarówno istnienia aktu, jak i jego treści. Ważne jest, aby mieć kontrolę nad tym, czy pojawią się aktualizacje, jakie są. Ale fakt, że pierwszy oficjalny dokument deklarujący status współpracy pojawił się w 1995 r., Nie jest znany wszystkim. Został przyjęty na arenie międzynarodowej i poświęcony tożsamości spółdzielni. Dokumentacja została przyjęta w formie deklaracji. Wskazuje, że spółdzielnia jest niezależnym stowarzyszeniem osób zainteresowanych, uczestniczących w projekcie na zasadzie dobrowolności i chcących zaspokoić swoje potrzeby dzięki możliwościom własności, które są własnością wspólną.
Jak wynika z najnowszej edycji federalnej ustawy o współpracy rolnej, członkami takiej formacji mogą być osoby zainteresowane tym, co oznacza, że różnorodność kategorii uczestników jest dość duża. Jest to osoba prawna. W pierwszym przypadku członkostwo jest indywidualne, druga opcja jest zbiorowa. Istnieją również spółdzielnie, w których osiedlili się w formie mieszanej. Aby spółdzielnia miała bardziej stabilną i niezależną pozycję, organizacje takie zrzeszają się w większych związkach i stowarzyszeniach. Stowarzyszenia formujące mogą być na poziomie dystryktu, regionu lub większej - aż do planetarnej. Związki spółdzielni to uczestnicy gospodarki rynkowej, którzy są zarówno podmiotami gospodarczymi, jak i społecznymi. Powstają w celu rozwoju poszczególnych spółdzielni, spełniając potrzeby wszystkich uczestników.
Normy i normy
Oczywiście spółdzielnie rolnicze w Rosji mają prawo do wprowadzania różnych dokumentów, zasad i definicji, standardów do swoich dokumentów czarterowych, ale istnieją wartości uznawane na arenie międzynarodowej, które zaleca się stosować w obrębie każdej osoby. Zostały one sformułowane w 1995 r. Podczas wyżej wspomnianego spotkania na szczeblu międzynarodowym. To wtedy zadeklarowali, że współpraca powinna być otwarta, dobrowolna, demokratyczna, niezależna, gotowa do współpracy z innymi podmiotami. Współczesna współpraca dba nie tylko o własne interesy gospodarcze, ale także o społeczeństwo. Oprócz tego stowarzyszenie dąży do podniesienia poziomu kwalifikacji wszystkich członków i uzyskania wykształcenia.
W tym samym 1995-v przyjęto federalną ustawę o współpracy rolnej w naszym kraju. Nakazano, że wszystkie skojarzenia tego formatu muszą być dobrowolne - nie można nikogo zmuszać do zostania członkiem zespołu. Uczestnicy spółdzielni powinni pomagać sobie nawzajem, pracować w taki sposób, aby przynosiły zysk nie tylko konkretnej osobie, ale wszystkim innym przyjętym do stowarzyszenia. Deklarowane prawa: zyski, straty powinny być równomiernie rozłożone między członków. Uwzględnia to, jak aktywnie różne osoby uczestniczą w aktywności zawodowej przedsiębiorstwa, jak duży jest ich wkład w działalność edukacyjną. Jeśli dana osoba nie jest członkiem współpracy, może uczestniczyć w swoich działaniach tylko w ograniczonym formacie.Na szczeblu federalnym ustalono, że współpraca podlega zasadom demokracji, a wszyscy członkowie mają prawo do otrzymywania w odpowiednim czasie i dokładnych informacji o działalności edukacyjnej. Jednostki stowarzyszone mają prawo do ograniczonego zwrotu z akcji. Dotyczy to również dodatkowych akcji.
Formaty pracy
Istnieją dwie formy współpracy w rolnictwie: konsument, produkcja. Zbiorowe gospodarstwa rolne są klasycznym przedstawicielem spółdzielni produkcyjnych. Tworzenie nowych stowarzyszeń jest dość rzadkie, ponieważ wiele osób posiadających ziemię nie jest zainteresowanych przemysłową skalą pracy. Zebranie wystarczającej liczby chętnych właścicieli, aby wspólnie zdecydować o utworzeniu spółdzielni? - Zadanie nie jest proste. Jeśli jednak się powiedzie, perspektywy będą więcej niż doskonałe. Wynika to ze specjalnych warunków sprzedaży, dostaw, kredytów i usług. Światowa praktyka wielokrotnie pokazała, że współpraca jest najbardziej opłacalnym i udanym formatem pracy.
Spółdzielnie rolnicze są pionowe, poziome. Jeśli ludzie są zjednoczeni w tej samej branży, formacja będzie pozioma. Uczestnicy - dwa lub więcej gospodarstw domowych, przedsiębiorstwa, które zdecydowały się połączyć swoje możliwości ekonomiczne, technologiczne, zasoby organizacyjne w celu poprawy wyniku finansowego. W ten sposób powstały partnerstwa, artels, których członkowie pracowali razem na działkach, wcześniej. Następnie w podobny sposób utworzono kołchozy, które zostały powiększone z inicjatywy osób odpowiedzialnych. Rozwój współpracy rolniczej w tym formacie nie jest najłatwiejszym zadaniem, ale w rzeczywistości uczestnicy mają mniej trudności niż zwykłe osoby prawne.
Co jeszcze się dzieje?
Nowoczesny program rozwoju spółdzielni rolniczych aktywnie wspiera tworzenie nie tylko struktur poziomych, ale także pionowych. Są to takie formy, w których biorą udział przedsiębiorstwa z kilku branż jednocześnie. Firmy działające w różnych aspektach sektora rolnego łączą siły, aby lepiej spełniać potrzeby uczestników. Ten typ sugeruje wiele różnych korzyści. Wielu analityków zgadza się, że to on jest najbardziej obiecujący i skuteczny. Producenci rolni, tworząc takie spółdzielnie, stają się silniejsi, mają coraz więcej możliwości. Jednocześnie budżety kilku gospodarstw, zadania związane z zaopatrzeniem, problemy przetwarzania są rozwiązywane centralnie przy udziale specjalistów w swojej dziedzinie.
Jeśli przeanalizujemy przepisy dotyczące spółdzielni rolniczych, prace analityczne ekonomistów na ten temat, stanie się jasne, że istnieją różne aspekty, na których opiera się klasyfikacja spółdzielni. Jednocześnie zwracają uwagę na to, w czym specjalizuje się edukacja, jakie formaty pracy są wdrażane (członkostwo stowarzyszone, członkowie spółdzielni). Podział na grupy opiera się również na liczbie uczestników programu. Różne kategorie mają różne zasady. Tak więc ustawa o współpracy w dziedzinie rolnictwa stanowi, że zebranie walnego zgromadzenia osoby prawnej, w którym można zorganizować ponad trzystu uczestników w obecności wyłącznie upoważnionych przedstawicieli, o ile zezwala na to statut organizacji.
SEC
Rolnicze spółdzielnie konsumenckie (SEC) to stowarzyszenia specjalizujące się w obsłudze producentów rolnych. Rozwój spółdzielni rolniczych w Rosji w tej formie jest istotny, ponieważ pozwala zapewnić odpowiednie środowisko dla indywidualnych rolników, chłopów - SEC służą im i zapewniają im wszystko, co niezbędne.SEC współpracują ze spółdzielniami produkcyjnymi, innymi przedsiębiorstwami rolnymi, przetwórcami, sprzedawcami produktów, zajmującymi się maszynami, weterynarią i innymi podobnymi branżami.
Aby zrozumieć, czy dana osoba należy do SEC, należy przede wszystkim zapoznać się z ustawą federalną o współpracy w dziedzinie rolnictwa. Wskazuje, które obszary działalności należy śledzić, aby zakwalifikować się do tej kategorii. Jednak ekonomiści uważają, że taki warunek nie jest najważniejszy, ponieważ kooperacje produkcyjne angażują się w podobne działania wraz z SEC. Główną różnicą jest to, że spółdzielnie produkcyjne są stowarzyszeniami cywilnymi, w których każdy uczestnik pracuje, uczestnicząc w ten sposób w wytwarzaniu produktu i świadczeniu usług. W sumie zapewnia to stowarzyszeniu zysk. SPK z kolei reprezentuje tworzenie osób prawnych, indywidualnych przedsiębiorców, kierując określone funkcje do stowarzyszenia w ramach uzgodnionego formatu działalności. W rzeczywistości praca jest wykonywana przez pracowników zatrudnionych w spółdzielni, czyli najemnych.
SEC, jak wynika z federalnej ustawy o współpracy w dziedzinie rolnictwa i literatury specjalistycznej, można sklasyfikować jako organizacje drugiego poziomu, między gospodarstwami i organizacje wertykalne. Połowa pracy takiego stowarzyszenia (lub więcej) powinna zostać wykonana dla jego członków. Wzajemne wkłady różnią się wielkością dla różnych uczestników, odpowiadają wielkości aktywności różnych osób w działaniach stowarzyszenia.
Stowarzyszenia produkcyjne
Rozwój współpracy rolniczej jest niemożliwy bez zrozumienia znaczenia spółdzielni produkcyjnych. Istnieje kilka odmian takich stowarzyszeń - kołchozy, spółdzielnie, inne w literaturze specjalistycznej oznaczonej terminem „inne”. Farmy spółdzielcze są najnowszym formatem. Został wprowadzony przez wspomnianą ustawę federalną o współpracy w rolnictwie. Wspólne farmy to organizacje, do których funduszu wnosi się udziały, a ziemia pozostaje własnością członków. Ten format współpracy jest optymalny dla tych obywateli, którzy sami prowadzą gospodarstwo rolne - pomocnicze, chłopskie, ale zainteresowane łączeniem się z podobnymi osobami. Jednocześnie rodzaj działania - przetwarzanie działki lub wytwarzanie określonego rodzaju produktu - jest czynnikiem powiązanym.
Podobnie jak rozwój rolniczych spółdzielni konsumenckich, poprawa spółdzielni produkcyjnych jest jednym z podstawowych filarów sukcesu sektora rolnego na szczeblu federalnym. Przeważnie są reprezentowane przez kołchozy, a większość z nich powstała w okresie sowieckim. Warto zauważyć, że do dziś wielu nie dostosowało czarterów do nowych przepisów federalnych - nadal są one zgodne tylko z przybliżonymi normami wprowadzonymi przez radzieckie akty prawne. Z przepisów wynika jednak, że nawet przed początkiem 1997 r. Wszystkie podmioty prawne działające w tym formacie powinny zmienić swoje karty zgodnie z wymogami zaktualizowanego prawodawstwa. Ministerstwo Finansów wydało nawet specjalne zalecenia wyjaśniające, jak zrobić to jak najszybciej, ale nie popełniać błędów.
Zarówno tu i tam
Obecna wersja ustawy o współpracy rolnej obowiązuje od 3 lipca 2016 r. Powinien być znany wszystkim, którzy planują swój biznes w tej formie. Warto zacząć, widać to z doświadczenia wielu przedsiębiorstw w różnych częściach świata. Statystyki pokazują, że współpraca jest drogą do sukcesu zarówno w gospodarkach rozwiniętych, jak iw krajach rozwijających się.Związki Amerykanów, Japończyków i Hindusów, Rosjan i Brazylijczyków, Niemców - jednym słowem, Europa i Azja, Ameryka i dalekowschodnie regiony południowe podlegają mniej więcej tym samym przepisom, które zaczynają działać w tym formacie, aby odnieść sukces. Dzięki współpracy wygodnie jest skoncentrować wysiłki, możliwości, zasoby. Produkcja towarów na dużą skalę zawsze miała i będzie miała zalety stosunkowo niewielkiej formy, która stymuluje nierównomierną wymianę między producentami i powiązanymi branżami. Rozwój spółdzielni doprowadził do szczególnie pilnej potrzeby ulepszenia instytucji, które chroniłyby interesy osób zaangażowanych w rolnictwo.
W naszym kraju szczególny nacisk kładziony jest obecnie na rozwój i wsparcie branż, które same wybrały rolnictwo i pracują w formie małych i średnich przedsiębiorstw. Aby poprawić warunki takich stowarzyszeń, przyjmuje się akty normatywne, wprowadza się programy państwowe, które ułatwiają różne aspekty prowadzenia działalności gospodarczej. Na poziomie federalnym ustalono, że zadaniem władzy jest zapewnienie osobom zajmującym się rolnictwem dostępu do pożyczek, rozległej sieci dostaw i dystrybucji, a także urządzeń do przetwarzania produktów.
Koncepcje rządowe regulują najbardziej priorytetowe obszary pracy w celu zapewnienia współpracy ze wszystkim, co niezbędne. W tym celu zatrudnienie musi być skuteczne, a miejsca pracy nowoczesne i technologiczne. Zadaniem władz jest stymulowanie wzrostu liczby miejsc pracy, a także samozatrudnienie w rolnictwie bardziej opłacalne, obiecujące i niezawodne. Znając główne problemy tej sfery, możliwe jest wypracowanie skutecznych sposobów ich rozwiązania - właśnie temu programom rządowym poświęcono od ponad dekady poprawę sytuacji.