Jak rozumieć art. 13 kodeksu postępowania cywilnego? Co to jest Co to jest wiążące zamówienie? Co kodeks odnosi się do orzeczeń? Jak prawo ocenia inne wolicjonalne decyzje sędziego? Jakie są konsekwencje niewykonania aktu sądowego?
Rozporządzenie legislacyjne
Art. 13 Kodeks postępowania cywilnego działa w połączeniu z innymi przepisami prawa i ma charakter odsyłający. Ma to wpływ na formę przedstawienia wyroku, która jest regulowana przez zupełnie inne przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
To samo można powiedzieć o legalizacji aktów zagranicznych instytucji sądowych.
Odpowiedzialność za niezgodność regulują normy różnych aktów ustawodawczych. Przede wszystkim przychodzi na myśl Kodeks karny. Odnosi się do urzędników i wielu pracowników organizacji pozarządowych.
Obowiązują również normy kodeksu wykroczeń administracyjnych, które w taki czy inny sposób wpływają na tworzenie przeszkód w działalności komornika.
Nie dotyczy zwykłych obywateli. W innych przypadkach postępowanie karne poprzez nałożenie grzywny jest przewidziane bezpośrednio w Kodeksie postępowania cywilnego.
Wynik wykonywania uprawnień sędziego
Art. 13 Kodeks postępowania cywilnego ustanawia jeden status orzeczeń sądowych: orzeczeń, orzeczeń, nakazów podejmowanych przez sędziów indywidualnie i zbiorowo. Wszystkie podlegają obowiązkowej egzekucji. Urzędnicy i obywatele mają prawo je zignorować, jeśli zostaną odwołani. Swoją siłą utożsamiają się z prawem.
Duże znaczenie przywiązuje się do innych działań i zarządzeń sądu, które nie są ujęte w wykazie orzeczeń. Na przykład nakaz odroczenia rozprawy sądowej, usunięcia uczestników z procesu lub świadków itp. Ignorowanie tych i innych działań pociąga za sobą odpowiedzialność.
Wykonanie decyzji jest zorganizowane zgodnie z prawem. W szczególności każdy sędzia ma próbki orzeczeń sądowych i innych dokumentów, dzięki czemu nie musisz tracić czasu na tworzenie standardowych dokumentów od zera.
Kogo dotyczą akty sądowe?
Wszystkie przedsiębiorstwa, organizacje, władze są zobowiązane do ścisłego wykonywania czynności sądowych. Odpowiedzialność władz przenosi się na pracowników, którzy zapewniają wykonywanie odpowiednich funkcji.
Na przykład sąd wydał orzeczenie w sprawie przymusowej jazdy w celu przesłuchania świadka lub innej osoby. Po otrzymaniu dokumentu kierownik departamentu spraw wewnętrznych odpowiedniego regionu organizuje jego wdrożenie. Nie można tego zignorować, w przeciwnym razie pojawią się poważne problemy. Art. 13 GIC jest wykonywany przez wszystkich bez wyjątku. Kolejną rzeczą jest to, że jakość wykonania jest niska.
Sędziowie nie są wyjątkiem. Na przykład sędzia kasacyjny lub sędzia nadzorczy postanowił złożyć wniosek o dalsze dochodzenie wraz ze skargą.
Sędzia pokoju lub sąd rejonowy muszą przesłać akta sprawy w wyznaczonym terminie. Nie ma wątpliwości, że zostanie wysłany, jedynym pytaniem jest, czy zdąży.
Prawo podkreśla wiążące działania aktów sądowych w całym kraju w części 2 artykułu 13 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej. Na przykład sędzia pokoju, który wysłał wniosek do innego regionu - do sądu lub organizacji, ma prawo oczekiwać jego terminowej realizacji.
Jeżeli materiały są wysyłane za granicę, przewidziana jest specjalna procedura postępowania proceduralnego. Tam interakcja odbywa się za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Prywatna definicja
Art. 13 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej jest ściśle związany z prawną instytucją prywatnych definicji. Są wydawane przez sądy w przypadku naruszenia zasad pracy organizacji i urzędników i przekazywane do wyższych organizacji lub organów nadzorczych.
Na przykład, jeśli kierownik departamentu spraw wewnętrznych nie wykonał nakazu lub uniknął jego wykonania, sędzia przesyła determinację wraz z materiałami do departamentu spraw wewnętrznych do wyższej struktury. Podobnie akcja ma miejsce z innymi urzędnikami państwowymi.
Jak działa art. 13 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej dotyczy przedsiębiorstw i organizacji prywatnych? Jeśli na przykład zostanie ujawnione naruszenie przepisów sanitarnych lub prawa pracy, materiały są wysyłane do Federalnej Służby Nadzoru Ochrony Praw Konsumentów i Opieki Społecznej, inspekcji pracy lub prokuratury, w zależności od ich uprawnień i zakresu działalności. Na wdrożenie postanowienia prywatnego przewidziano jeden miesiąc.
Legalność niepowodzenia
Odrzucenie wniosku sądu uważa się za legalne, jeżeli organ organizacji lub urzędnik nie obejmuje działań wymaganych przez sąd. Na przykład archiwa nie zawierają odniesień związanych z postępowaniem karnym. Jest to uwzględnione w prerogatywach centrum informacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Jeżeli zamówienie nie może zostać zrealizowane z przyczyn obiektywnych, na przykład żądane informacje nie są dostępne od adresata lub pożądane działania zostały podjęte przez policję lub inne osoby, ale nie przyniosły żadnego skutku, nie stanowi to naruszenia zasady wiążącego porządku.
Zdarza się to dłużnikom z tytułu alimentów na dziecko, grzywien itp.
Konsekwencje braku wykonania decyzji majątkowych
Weź modelowy wyrok sądowy. Dłużnik nie złożył wniosku o jego umorzenie w terminie lub, po złożeniu wniosku, nie uzasadnił ważności przekroczonych terminów, a sędzia mu odmówił.
Rezultatem będzie nieunikniona windykacja należności za pośrednictwem FSSP. Na wniosek kolekcjonera wszczyna się postępowanie, na rachunki nakłada się zajęcie, pobiera się środki z rachunków lub sprzedaje jego nieruchomość.
Dłużnik, który odmówił terminowej spłaty długu, zapłaci również procent kwoty pobranej jako opłata egzekucyjna.
Odpowiedzialność administracyjna
Kodeks wykroczeń administracyjnych wprowadził artykuł o przeciwdziałaniu zgodnym z prawem działaniom komornika, ukrywającym dochody z nieruchomości i nieprzekazującym wymaganych informacji. Dotyczy obywateli, a częściowo urzędników.
Grzywny nałożone przez sąd za brak szacunku, za odmowę wydania żądanych dowodów są określone w kodeksach postępowania. Można podać inne konsekwencje.
Nałożenie grzywny lub innej kary nie zwalnia z obowiązku wykonania czynności wymaganych przez komornika.
Odpowiedzialność karna
Rozważ art. 315 kodeksu karnego. Kogo ona dotyczy:
- urzędnicy organizacji miejskich i państwowych;
- pracownicy organizacji pozarządowych i przedsiębiorstw.
Na przykład sąd orzekł o odzyskaniu wynagrodzenia lub przywróceniu pracownika. Dyrektor lub inne osoby niekoniecznie związane z wykonaniem orzeczenia sądowego albo unikają płacenia pieniędzy i przyjmowania pracownika, albo tworzą przeszkody.
W przypadku urzędników powody przyciągnięcia: opóźnienie rozpatrywania wniosków, nielegalne i nieuzasadnione odmowy przyjęcia wniosków itp.
Opisany artykuł obejmuje szeroki zakres kar: od grzywny i zakazu wykonywania określonych rodzajów działalności zawodowej po pozbawienie wolności na okres 2 lat.
Dowód niepowodzenia
Trudno udowodnić takie działania. Przyczyną formalnie przestępczych działań mogą być wypadki, działania innych obywateli i inne okoliczności.
Roszczenia są zgłaszane, jeśli naruszenie jest w toku i pomimo podjętych środków, ostrzeżeń, sytuacji nie można naprawić.
Podstawą są przede wszystkim materiały i FSSP: raporty, decyzje o pociągnięciu do odpowiedzialności administracyjnej.
Łatwiej jest udowodnić naruszenie, jeśli chodzi o pieniądze, rozpoczęło się postępowanie egzekucyjne, ale pozwany nie zareagował.Jeśli jednak obowiązuje tylko nakaz sądowy, ale nie zostaną podjęte żadne środki w celu jego wykonania, w związku z tym nikt nie będzie pociągał do odpowiedzialności.
Art. 13 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej z komentarzami w tej chwili opiera się na tym podejściu.