Art. 217 Kodeksu pracy zawiera szereg wymagań dotyczących zapewnienia ochrony pracy w przedsiębiorstwach i prywatnych przedsiębiorcach. Są to tylko niewielka część materiałów regulacyjnych, które dotyczą kwestii ochrony pracy.
Rozporządzenie legislacyjne
Art. 217 TC służy jako podstawa legislacyjnej regulacji ochrony pracy. Akt główny to specjalistyczna ustawa o ochronie pracy.
Organizację służb ochrony pracy opisano w specjalnym zaleceniu Ministerstwa Pracy. Dotyczy wszystkich sektorów gospodarki.
Status zalecenia oznacza, że kierownik przedsiębiorstwa lub indywidualny przedsiębiorca ma prawo do przestrzegania jego postanowień w zakresie, w jakim uznają to za konieczne. Jednak w praktyce ich dokładne stosowanie będzie służyć jako ochrona przed roszczeniami państwowych organów nadzorczych.
Opublikował również wiele GOST, innych zaleceń, zasad, które w ten czy inny sposób odnoszą się do zasad bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie.
Zatem regulacja legislacyjna w przeważającej części nie jest przewidziana przez normy prawne, ale przez cały szereg regulaminów, z których niektóre są formalnie zaleceniami, a nie zbiorem wiążących reguł.
Ta sytuacja komplikuje stosowanie art. 217 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej.
Osoba odpowiedzialna
Kto jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo firmy? Ustawodawstwo umieszcza je na głowie przedsiębiorstwa, które kieruje służbą ochrony pracy. W praktyce albo właściciel działający jako kierownik, albo osoba wynajęta przez właściciela do zarządzania. W dużej organizacji usługa jest prowadzona przez głównego inżyniera ochrony pracy. Jest bezpośrednio podporządkowany dyrektorowi lub jego zastępcy.
Formularz organizacji usług
Część 1, art. 217 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej oferuje dwie opcje:
- usługa jest tworzona w przedsiębiorstwie, w którym liczba pracowników wynosi co najmniej 50 osób;
- jeśli liczba organizacji jest mniejsza niż 50 osób, za ochronę pracy odpowiada kierownik lub osoba przez niego zatrudniona.
Nie trzeba zatrudniać kogoś jako pracownika. Prawo pozwala zaprosić przedsiębiorcę, który świadczy powiązane usługi.
Zalecenia sugerują utworzenie usługi jako specjalnej jednostki w dużym przedsiębiorstwie.
Szef wydaje rozkaz, w którym mianuje pracownika na stanowisko lub przekazuje mu odpowiednie uprawnienia.
Art. 217 TC nie mówi nic o usłudze urządzenia. Bez względu na liczbę pracowników ich działalność regulują opisy stanowisk.
W dużym przedsiębiorstwie dopuszczalny jest podział kierunków między poszczególnymi pracownikami.
Siła usługi
Środki bezpieczeństwa pracy w małym przedsiębiorstwie są minimalne i często formalne. W przypadku dużych firm, zwłaszcza w przypadku przedsiębiorstw budowlanych lub produkcyjnych, ochrona pracy jest zorganizowana inaczej.
Uwzględniono trzy główne kryteria:
- liczba pracowników;
- specyfika organizacji;
- stopień zagrożenia produkcyjnego, inne czynniki.
Str. 3 art. 217 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej stawia poważne wymagania osobom odpowiedzialnym za ochronę pracy. W tym przypadku pośrednio odnosi się do przepisów departamentalnych.
Osoba, która otrzymała wykształcenie wyższe, ma prawo do zajęcia stanowiska inżyniera ochrony pracy bez żadnego doświadczenia zawodowego.
Jeśli pracownik przeszedł dodatkowe szkolenie, jest wykwalifikowany i przyjęty, może on zajmować stanowisko z co najmniej rocznym doświadczeniem jako technik serwisowy.
Komitet ds. Bezpieczeństwa Pracy
W skład komitetu wchodzą przedstawiciele związku zawodowego i pracodawcy na równych zasadach.Pracodawca zwykle obejmuje funkcjonariuszy ds. Bezpieczeństwa pracy. Do zadań komitetu należy:
- zapewnienie wdrożenia środków ochrony pracy;
- weryfikacja warunków pracy;
- przekazywanie wyników kontroli pracownikom.
Utworzenie komitetu jest środkiem dobrowolnym. Można go utworzyć na wniosek związku, poszczególnych pracowników lub pracodawcy. Czy jego działalność ma znaczenie praktyczne? Jest to zdeterminowane atmosferą w przedsiębiorstwie, postawą pracodawcy wobec pracowników.
Komitet nie zastępuje specjalistów ani służby ochrony pracy, jego zadanie jest inne - aby ułatwić im pomyślną pracę.
Siła usługi
W tej chwili należy uwzględnić międzysektorowe wymagania dotyczące liczby pracowników. Art. 217 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej odnosi się do nich pośrednio.
Ta technika zawiera formułę obliczania wielkości usługi. Liczba pracowników jest mnożona przez współczynnik. Jeżeli liczba pracowników wynosi do 700 osób, dozwolone jest powierzenie wykonywania funkcji ochrony pracy poszczególnym specjalistom bez tworzenia z nich biura lub działu.
Jeśli liczba pracowników przekroczy tę liczbę, zaleca się utworzenie biura lub usługi kierowanej przez szefa. Do jego obowiązków należy:
- podział obowiązków między pracownikami, koordynacja ich działań;
- opracowanie niezbędnej dokumentacji;
- wykonywanie innych obowiązków.
Jest przede wszystkim odpowiedzialny za rozwiązywanie problemów ochrony pracy.
Liczba specjalistów serwisu może wynosić 3-6 osób. To wystarczy, aby działało normalnie.
Zadania serwisowe
Do zadań specjalistów ochrony pracy należą następujące postanowienia:
- zapewnia przestrzeganie przez pracowników przedsiębiorstwa zasad ochrony pracy;
- monitorowanie przestrzegania przez pracowników przepisów dotyczących ochrony pracy;
- podejmować środki mające na celu zmniejszenie ryzyka obrażeń, ryzyka chorób zawodowych;
- informowanie kierownictwa przedsiębiorstwa, jego pracowników o nowych metodach ochrony pracy.
Przepisy zobowiązują pracodawcę do zapewnienia zaawansowanych szkoleń dla specjalistów ochrony pracy. Szkolenie umożliwia aktualizację wiedzy pracowników i potwierdzenie poziomu ich szkolenia.
Prawa i obowiązki pracowników serwisu
Pełna lista ich praw jest dość długa, więc oto niektóre z głównych:
- statystyki dotyczące obrażeń, badanie jego warunków w przedsiębiorstwie;
- przeprowadzanie kontroli stanu budynków, wyposażenia;
- udział w koordynacji dokumentacji projektowej, budowlanej i innej, układu zbiorowego;
- udział w komisji ds. odbioru budynków do eksploatacji;
- udział w badaniu wypadków, podejmowanie decyzji w sprawie wypłaty odszkodowania pracownikom;
- organizacja odpraw, prowadzenie szkoleń dla pracowników;
- kontrola nad obowiązkowym badaniem lekarskim przez pracowników, jeżeli jest to wymagane przez prawo;
- publikacja wymagań obowiązujących wszystkich pracowników przedsiębiorstwa i jego kierownictwo.
W komentarzach do art. 217 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, należy zauważyć, że pomimo znaczenia służby część jej prac jest wykonywana formalnie. Powodem tego jest albo postawa pracowników, albo pozycja pracodawcy.
To drugie jest ważne, ponieważ zadania te wymagają znacznej gotówki. Niestety, nie wszyscy rozumieją, że wysoki poziom organizacji pracy uratuje ludzi przed obrażeniami, w wyniku czego obowiązek płacenia ogromnych kwot poszkodowanym pracownikom lub ich krewnym.
Kto zapewnia kontrolę
W dużych organizacjach kontrola jest zapewniana na dwa sposoby:
- poprzez przeprowadzanie inspekcji przez państwową inspekcję pracy;
- poprzez przeprowadzanie inspekcji przez przełożoną organizację.
Pierwsza opcja dotyczy organizacji wszelkich form własności. Kontrole w prywatnych organizacjach przeprowadzane są zgodnie z harmonogramem. Z reguły podstawą jest plan, jeśli niektóre stanowiska wymagają oceny warunków pracy (certyfikacja).
Przedsiębiorstwa i organizacje będące własnością państwa są zawsze sprawdzane bez wyjątku.
Drugim powodem są skargi pracowników przedsiębiorstwa na naruszenie warunków pracy. Weryfikacja reklamacji odbywa się poza harmonogramem.
Jeżeli dojdzie do incydentu i istnieje możliwość wszczęcia postępowania karnego, kontrola jest przeprowadzana w celu wydania opinii.
Inspektorzy państwowi akredytują organizacje świadczące usługi ochrony pracy oraz specjalistów - pracowników.
Kontrola korporacyjna jest zapewniana w dużych organizacjach składających się z kilku przedsiębiorstw.
Na przykład w gospodarstwie w każdym przedsiębiorstwie jest jeden lub kilku specjalistów. Ich pracą kontroluje pracownik z głównego biura lub firmy zarządzającej. System holdingu lub korporacji ma własną służbę ochrony pracy, która nie tylko jest formalnie zintegrowana w jedną jednostkę.
Spory z przełożonymi
Praktyka sądowa na podstawie art. 217 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej jest reprezentowany przez różne sprawy, w szczególności:
- trudne decyzje inspekcji pracy;
- pociąganie przedsiębiorstw i urzędników do odpowiedzialności administracyjnej;
- odzyskanie szkód materialnych i moralnych w związku ze szkodą dla życia i zdrowia pracownika.
Jaka forma postępowania sądowego przewiduje rozpatrywanie spraw?
Jeśli chodzi o odwołania od decyzji o naruszeniu art. 217 TC konieczne jest oddzielne zastosowanie CAS i CAO.
Roszczenia zgodnie z CAS są składane przeciwko organom nadzorczym, które złożyły oświadczenie o naruszeniu.
Jedno zastrzeżenie: od ostatniego aktu przysługuje odwołanie - nakaz. W przypadku uwag dotyczących aktu weryfikacji i naruszenia procedury weryfikacji, komentarze na ich temat są przedstawione w pozwie złożonym w związku z zamówieniem. Pośrednie dokumenty i decyzje nie podlegają odwołaniu.
Rzucanie wyzwania grzywnie
Jeżeli sprawa została już przedłożona sądowi i zgodnie z kodeksem wykroczeń administracyjnych firma została ukarana grzywną za naruszenie przepisów o ochronie pracy, odwołanie jest składane w sposób określony w kodeksie wykroczeń administracyjnych.
Na przykład, naruszenie kolejności instrukcji i jej częstotliwości wydano polecenie. W CAS wniesiono apelację, składając pozew.
Jeżeli inspekcja pracy uznała, że zamówienie nie zostało wykonane, i przesłała materiały do sądu z dodatkową czynnością, postępowanie jest prowadzone w ramach kodeksu wykroczeń administracyjnych.
Należy zauważyć, że grzywna lub inna kara administracyjna nakładana jest tylko przez sąd.
Przedmiot sporów administracyjnych
Jakie naruszenia są przedmiotem postępowania administracyjnego?
- Kolejność oraz warunki procedur i środków ochrony pracy.
- Brak odpowiednich usług ochrony pracy.
Przedsiębiorstwa często nie otrzymują odpowiednich odpraw, warunki pracy nie spełniają wymogów prawa, pracodawcy robią inne zaniedbania. Na przykład godziny pracy są naruszane i dozwolone jest nielegalne przetwarzanie.
Druga kategoria spraw związana jest z nieznajomością przepisów przez liderów. Na przykład dyrektorzy małych organizacji miejskich lub państwowych, w których nie ma trudnych warunków pracy, w szczególności szkół, ponoszą odpowiedzialność, ponieważ nie zatrudniają specjalisty ds. Ochrony pracy.
Liczba pracowników osiągnęła już 50 osób, a głowa osoby odpowiedzialnej jest niewystarczająca, a nieobecność specjalisty jest już uważana za naruszenie.
Spory cywilne
Sprawa cywilna o naruszenie art. 217 Kodeksu pracy jest przedkładany sądowi wyłącznie ze względu na szkodę dla życia i zdrowia ludzi. Wnoszony jest pozew. Głównym dowodem jest:
- decyzje organów nadzoru;
- orzeczenie sądu w sprawie pociągnięcia do odpowiedzialności administracyjnej;
- wyrok w sprawie karnej.
Jeżeli ostateczna decyzja nie została podjęta w dwóch ostatnich kategoriach spraw, albo sąd zakończył postępowanie z powodu wygaśnięcia przedawnienia, albo sprawa karna została również zakończona, a wyrok nie został wydany, wnosi się pozew cywilny. Jednak w takiej sytuacji wygrywanie sprawy jest trudniejsze.
Sędzia oceni dostarczone materiały, winę przedsiębiorstwa i powoda, jeżeli zostanie to wskazane w sprzeciwie do roszczenia.
Jeżeli zostanie wydany wyrok o niewinności, lub śledczy odrzuci sprawę ze względu na brak winy właściciela przedsiębiorstwa i jego urzędników, lub sąd odmówi pociągnięcia ich do odpowiedzialności administracyjnej z powodu niewinności, pozew cywilny zostanie uznany za bezzasadny.