Niestety przestępstwa popełniane są nie tylko przez dorosłych, ale także przez nieletnich. Jednak w każdym przypadku osoba, która popełniła bezprawne działanie, musi zostać ukarana. Oczywiście dla nieletnich przewidziano sankcje dla nieletnich.
Jednym ze sposobów korekty osób poniżej 18 roku życia jest praca edukacyjna. Kodeks karny przewiduje kilka środków edukacyjnych. Są one zapisane w art. 90 Treść obowiązkowych środków edukacyjnych ujawnione w art. 91 kodeksu. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Rodzaje środków
Małoletni obywatel, który popełnił przestępstwo o średniej / niewielkiej wadze, może zostać zwolniony z odpowiedzialności, jeżeli zostanie ustalone, że korekty tej osoby można dokonać poprzez zastosowanie środków edukacyjnych.
Tematu można przypisać takie środki, jak:
- Ostrzeżenie
- Ustanowienie nadzoru nad zastępującymi ich rodzicami lub obywatelami lub wyspecjalizowanym organem państwowym.
- Nałożenie obowiązku usunięcia (naprawienia) szkody wyrządzonej przez czyn.
- Zajęcia rekreacyjne, definicja szczegółowych wymagań zachowania.
Funkcje aplikacji
Prawo zezwala na jednoczesne wdrożenie kilku środków. Ponadto czas trwania nadzór nad nieletnimi, działania o specjalnych wymaganiach dotyczących zachowania i ograniczeń, gdy dana osoba popełnia akt o niewielkiej wadze, mogą wynosić 1-24 miesięcy, umiarkowane - 6-36 miesięcy.
Jeżeli małoletni nie zastosuje się do nakazu, podjęte środki zostają anulowane, a materiały sprawy są przekazywane do sądu w celu pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej.
Art. 91 kodeksu karnego
Zgodnie z normą ostrzeżenie polega na wyjaśnieniu małoletniemu obywatelowi szkody wyrządzonej przez jego działania, konsekwencji drugiego przestępstwa przewidzianego w kodeksie karnym.
Po przekazaniu pod nadzorem osoba jest objęta kontrolą osób, które przyjmują obowiązek prowadzenia z nią postępowania praca edukacyjna.
Gdy na nieletnim spoczywa obowiązek naprawienia szkody powstałej w związku z przestępstwem, brany jest pod uwagę stan majątkowy oraz obecność niezbędnych umiejętności i wiedzy pracowników.
Ograniczenie wypoczynku, określenie specjalnych wymagań dotyczących zachowania może obejmować zakaz odwiedzania niektórych miejsc, korzystanie z określonych rodzajów zajęć rekreacyjnych, w tym związanych z zarządzaniem pojazdem. Małoletniego można nakazać, aby nie podróżował poza ten obszar bez zgody upoważnionej wyspecjalizowanej agencji państwowej.
Dana osoba może być również zobowiązana do powrotu do instytucji edukacyjnej lub znalezienia pracy z pomocą centrum zatrudnienia.
Ostrzeżenie charakterystyczne
Esencja pierwszego taktu, ustalona w drugiej części Art. 91 kodeksu karnego, polega na słownej sugestii nastolatka o społecznej niedopuszczalności działań, które popełnił. W tym przypadku małoletniemu wyjaśniono szkodę, która powstała w wyniku niezgodnego z prawem zachowania, odpowiedzialność w przypadku drugiego przestępstwa.
Sugestie i wyjaśnienia są przeprowadzane ustnie, ale są napisane na piśmie, wskazując, że ich treść jest zrozumiała dla osoby.
Ostrzeżenie jest negatywną oceną zachowania małoletniego, któremu towarzyszy wymóg, aby nie powtarzać go pod groźbą rzeczywistej odpowiedzialności karnej.
Funkcje nadzoru
Zabezpieczenie tego środka w art. 91 kodeksu karnego w rzeczywistości ma na celu podkreślenie uwagi rodziców i ich zastępców, a także przedstawicieli wyspecjalizowanego organu państwowego, na potrzebę opracowania innej taktyki edukacyjnej dla nastolatka.
Na posiedzeniu plenum Rady Najwyższej wyjaśniono kwestie dotyczące ustanowienia kontroli nad małoletnim w dekrecie nr 1 z 2011 r. W dokumencie tym stwierdzono w szczególności, że przekazując nastolatka rodzicom i ich zastępcom, sąd musi upewnić się, że wywierają na niego pozytywny wpływ i odpowiednio go ocenić działania i w stanie zapewnić jego właściwe zachowanie, codzienną kontrolę nad nim.
W tym celu sąd poszukuje materiałów charakteryzujących podmioty, o których mowa w części 2 Art. 91 kodeksu karnego, sprawdza warunki życia, poziom bezpieczeństwa materialnego i tak dalej.
Nadzór nad wyspecjalizowaną agencją rządową
Obejmuje indywidualną pracę profilaktyczną z nastolatkiem mającą na celu jego rehabilitację społeczno-psychologiczną i zapobieganie nowym aktom.
Nie w Art. 91 kodeksu karnego, żadne inne normy karne nie definiują wyraźnie wyspecjalizowanej agencji państwowej upoważnionej do kontrolowania zachowania małoletniego. Wydaje się, że taka struktura może być jedną z instytucji systemu zapobiegania przestępczości i zaniedbywania nastolatków.
Odszkodowanie za szkody
Celem zastosowania tego środka jest pogłębienie zrozumienia przez małoletniego niedopuszczalności wyrządzenia szkody przez niezgodne z prawem działania. Na przykład nastolatek uczestniczy w przywracaniu własności, zwrocie kosztów uszkodzonych rzeczy. W tym przypadku niewątpliwie należy wziąć pod uwagę umiejętności pracy małoletniego, jego status majątkowy.
Jeśli nastolatek działa, może przekazać część zarobków ofierze jako odszkodowanie za krzywdę. Jeśli małoletni nie ma źródła dochodu, może naprawić coś, na przykład samochód lub przybudówkę. Jeśli nie wie, jak coś zrobić, sąd wybiera inny środek do zastosowania.
Specyfika ograniczeń
Podana lista Art. 91 kodeksu karnegonie jest zamknięty.
Wybór konkretnej formy ograniczenia lub szczegółowych wymagań dotyczących zachowania musi być powiązany z zadaniami rehabilitacji społeczno-psychologicznej nastolatka.
Specjalne wymagania mogą mieć zastosowanie do prowadzenia pojazdu silnikowego (samochodu, motocykla itp.), Przebywania na zewnątrz po pewnym czasie (na przykład po 20:00), podróży i tak dalej.
Jeśli małoletni ma obiektywną potrzebę udania się do innej miejscowości, ale nakłada się na niego ograniczenia, musi uzyskać zgodę wyspecjalizowanej agencji państwowej.
Szczególne wymagania mogą polegać na zaleceniu kontynuowania szkolenia w ogólnej instytucji edukacyjnej lub zawodowej, zarejestrowaniu się w centrum zatrudnienia i znalezieniu pracy.
Ponadto małoletni może podlegać ograniczeniom nieprzewidzianym w art. 91. Na przykład sąd ma prawo zakazać ucieczki z domu, zachowania w rodzinie itp.
Odpowiedzialność
Wielu nieletnich uważa, że raz uniknąwszy kary, odniosą sukces w następnej. Jest to jednak dalekie od przypadku.
Sąd ustanawia obowiązkowe środki edukacyjne tylko wtedy, gdy istnieją wszelkie powody, by sądzić, że dana osoba zostanie skorygowana bez stosowania surowszych sankcji. Jeśli nastolatek nie spełnia oczekiwań, wówczas miękkie środki nie osiągają swoich celów. W związku z tym będą stosowane sankcje karne zgodnie z odpowiednim artykułem.