Podstawowe prawo Federacji Rosyjskiej przedstawia ogólne zarysy systemu władzy i administracji państwowej. Każda z trzech gałęzi rządu ma swoje szczególne cechy. Sfera władzy wykonawczej, która obejmuje kilka kategorii strukturalnych, nie jest wyjątkiem. Jednocześnie kompleks terytorialnych organów wykonawczych jest dość zróżnicowany zarówno pod względem rodzajów jednostek, jak i relacji funkcjonalnych między nimi.
Znaki wykonawcze
Władza wykonawcza jest rozumiana jako całość uprawnień wielu organów zarządzających sprawami rządowymi. Do jego zadań należy organizowanie wdrażania przepisów konstytucyjnych i przepisów w praktyce. Działania zarządcze powinny mieć na celu zaspokojenie potrzeb, zainteresowań i wniosków obywateli. Pojęcie to interpretowane jest z dwóch perspektyw: nauk prawnych i politycznych. W pierwszym przypadku władzę wykonawczą rozumie się jako możliwość i prawo wielu liderów do rządzenia kimś, wydawania aktów władzy, w drugim - zespół zjawisk prawnych i politycznych, system organów administracji publicznej i ich działalności, kompetencje pracowników. W przeciwieństwie do władzy ustawodawczej i sądowniczej, władza wykonawcza jest zjednoczona organizacyjnie, podzielona na poziomy hierarchiczne. W art. 72 Konstytucji Federacji Rosyjskiej określa, które obszary struktury społeczno-gospodarczej i państwowej znajdują się w sferze uwagi władz wykonawczych.
Ta kategoria mocy charakteryzuje się następującymi cechami:
- nieco podporządkowane ustawodawcy;
- organizacja charakteru (faktycznie przekształca zadania i kierunki polityczne w płaszczyznę praktycznej działalności);
- uniwersalność (ta forma władzy jest wdrażana na kilku poziomach i w wielu różnych sferach społeczno-ekonomicznych i publicznych);
- obecność znacznych zasobów (prawnych, informacyjnych, technicznych) bez możliwości ich bezpośredniego wykorzystania.
Funkcje systemu
Pod względem koncepcyjnym kategoria władzy wykonawczej obejmuje kompleks organów składowych podmiotów Federacji Rosyjskiej, format ich podporządkowania, zasady interakcji z innymi strukturami władzy i samorządem lokalnym.
Skład organów wykonawczych jest tworzony na zasadzie wyboru, z możliwością późniejszego mianowania. Ich struktura składa się z urzędników państwowych, których kompetencje określają odpowiednie przepisy.
System władz wykonawczych obejmuje federalne służby i agencje, ministerstwa. Struktura regionalna obejmuje ministerstwa, komitety (jako część rządów Moskwy i Petersburga), departamenty i administracje.
W rezultacie w jednym systemie regionalnych (regionalnych, okręgowych) organów wykonawczych łącznie:
- kluczowy organ wykonawczy na szczeblu regionalnym;
- administracja lub rząd (ogólny organ wykonawczy);
- organy o kategorycznych (specjalnych) kompetencjach;
- struktury terytorialne o ogólnym ukierunkowaniu działań w obrębie miast, dzielnic, dzielnic;
- wyspecjalizowane organy terytorialne.
Jednocześnie terytorialne organy wykonawcze władzy federalnej mogą działać na szczeblu przedmiotowym.W rzeczywistości są oddziałami organów republikańskich, podlegają bezpośrednio i dlatego nie są bezpośrednim elementem systemu władzy wykonawczej regionu, ale aktywnie z nim współpracują.
Główne funkcje
Mówiąc o systemie zarządzania oddziału wykonawczego, można wyróżnić następujące kluczowe funkcje:
- zapewnianie (tworzenie warunków dla rozwoju społeczno-gospodarczego i gospodarczego);
- prawa człowieka (zapewniające prawa obywatelskie);
- ochronny (zastosowanie odpowiednich środków w przypadku naruszenia prawa);
- ustanawianie standardów;
- regulacyjne (planowanie, kontrola, rachunkowość, prognozowanie).
Jeśli weźmiemy pod uwagę zasadę sektorową (merytoryczną), wówczas kluczowymi zadaniami struktur terytorialnych i organów wykonawczych mogą być: przywództwo w przemyśle, rolnictwie i transporcie; promocja przedsiębiorczości; zapewnienie porządku publicznego, obrony i integralności terytorialnej; organizacja opieki zdrowotnej i ochrony socjalnej i wiele więcej.
Główne funkcje terytorialnych organów wykonawczych zależą przede wszystkim od przynależności do wydziałów i cech danego regionu. Władze terytorialne: uczestniczą w opracowywaniu sposobów państwowej regulacji rozwoju społeczno-gospodarczego przedmiotu, analizie programów międzyregionalnych i współpracy; regularnie informuje departamenty federalne i władze lokalne o pracach prowadzonych w regionie.
Wsparcie regulacyjne
Podstawą normatywną pracy terytorialnych organów wykonawczych jest cały szereg federalnych praw i ustaw.
Konstytucja odzwierciedla uprawnienia władz federalnych mających prawo do tworzenia własnych jednostek w regionach, mianowania urzędników i ustalania podmiotów podlegających wspólnej jurysdykcji podmiotów i organów federalnych.
Konieczność utworzenia jednego lub drugiego organu terytorialnego federalnego organu wykonawczego jest sformułowana w ramach przepisów federalnych. Na przykład ustawa o katastrze ziemi z 2000 r. Określiła, że państwowy organ administracji gruntów sprawuje władzę za pośrednictwem własnych organów terytorialnych.
Dekrety rządu i prezydenta regulują kwestie interakcji między władzami wykonawczymi podmiotów i reprezentacjami terytorialnymi rządu federalnego, określają stosowność ich działań, określają uprawnienia, zadania, liczbę, poziom wynagrodzeń.
W 2005 r. Rząd zatwierdził wzory rozporządzeń dla organów wykonawczych na poziomie Federacji Rosyjskiej. Na jego podstawie opracowano modelowe przepisy dotyczące organów terytorialnych. Rozporządzenie ustanawia ogólne zasady organizacji pracy departamentów terytorialnych władz federalnych.
Struktura federalnych organów wykonawczych
Kontury tej struktury są tworzone na podstawie dekretu rządowego „W sprawie regulacji modelowej”. Tutaj formułowane są cechy głównych elementów gałęzi wykonawczej na poziomie republikańskim.
Ministerstwa Realizują regulacje prawne i prowadzą politykę państwa w odpowiednim obszarze działalności, koordynują pracę funduszy pozabudżetowych. Poza ich kompetencjami pozostają funkcje nadzorcze i kontrolne, zarządzanie własnością państwową. Zarządzanie jest przeprowadzane przez federalnego ministra, który jest częścią rządu. Wiele ministerstw podlega prezydentowi (sprawy wewnętrzne i zagraniczne, obrona).
Usługi federalne. Organ wykonawczy do spraw nadzoru i kontroli w określonym obszarze. Zarządza nim rząd lub prezydent. Ma prawo wykonywać uprawnienia licencyjne i wydawać akty prawne.Struktura federalnych organów wykonawczych obejmuje usługi nadzoru w dziedzinie edukacji, bezpieczeństwa, transportu itp.
Agencje federalne. Świadczymy usługi publiczne, mają prawo do zarządzania własnością państwową i finansami. Istnieją na przykład agencja energii atomowej, agencja kosmiczna.
Na poziomie regionalnym uprawnienia tych struktur są wykonywane przez organy terytorialne federalnych organów wykonawczych. Potrzeba ich utworzenia jest ustalana przez władze federalne niezależnie.
Terytorialne organy wykonawcze na temat Federacji Rosyjskiej
Najważniejszy element systemu rządu federalnego. Kluczowe zasady ich pracy zostały sformułowane w uchwale Rady Ministrów z 1993 r. Pozostaje jednak szereg nierozstrzygniętych kwestii, w szczególności dotyczących podziału kompetencji, relacji z władzami lokalnymi, procedury reorganizacji i mianowania kierowników.
Struktura i rozmiar aparatu są ustalane z uwzględnieniem cech konkretnego przedmiotu na podstawie porozumienia między władzami lokalnymi i republikańskimi.
Z reguły finansowanie odbywa się również z dwóch funduszy (republikańskiego i regionalnego). Jednocześnie organy wykonawcze podmiotu zapewniają terytorialne wsparcie organizacyjne i techniczne w ich pracy.
W niektórych przypadkach kwotę odpowiedzialności i finansowania można rozdzielić między podmiot a centrum. Jest to szczególnie często obserwowane w miastach o znaczeniu federalnym. Na przykład, jeśli chodzi o uprawnienia Departamentu terytorialnych władz wykonawczych Moskwy. Jego główna funkcjonalność została zatwierdzona bezpośrednio przez rząd Moskwy.
Główne zadania organów terytorialnych są określane na podstawie funkcjonalności określonych departamentów federalnych.
Kolejność formowania i interakcji
Celem formowania terytorialnych organów władzy wykonawczej jest wykonywanie uprawnień federalnego organu władzy. Podstawowe zasady tworzenia organów terytorialnych określa rząd. Finansowanie zapewnia federalne fundusze budżetowe.
Przydzielaj regionalne, miejskie, regionalne, międzyregionalne, powiatowe jednostki terytorialne organów federalnych.
Utworzenie takich organów, ich reorganizacja lub zniesienie leży w gestii struktur federalnych i odbywa się na podstawie decyzji ich kierownictwa. W tym celu opracowywany jest „schemat dystrybucji” obejmujący listę organów terytorialnych, liczbę pracowników i listę płac. Program jest zatwierdzony przez ministerstwo lub rząd na podstawie propozycji federalnych agencji i służb.
Procedurę interakcji między władzami wykonawczymi a reprezentacjami terytorialnymi struktur federalnych określa dekret prezydencki z 2005 r.
Kandydatura kandydata na stanowisko szefa organu terytorialnego jest uzgadniana z kierownictwem władz wykonawczych regionu, regionu i powiatu.
W większości tematów pełnomocnicy prezydenta mają także regionalne komisje, których zadaniem jest wewnętrzna koordynacja podziałów terytorialnych organów federalnych.
Uzasadnienie konstytucyjne i wspólna jurysdykcja
Określając główne obszary działalności organów wykonawczych na poziomie Federacji i regionu, może być trudno ustalić, kto jest oficjalnie odpowiedzialny za dany obszar pracy. W prawie głównym wiele artykułów poświęconych jest podziałowi kompetencji między podmiotami a Federacją. W art. 72 Konstytucji Federacji Rosyjskiej sformułował ogólne obszary działalności, w których prowadzone są wspólne prace:
- dostosowanie statutów, przepisów (konstytucji) podmiotów do ustawodawstwa na poziomie Federacji oraz zapewnienie wdrożenia ich przepisów;
- ochrona wolności i praw obywateli, zapewnianie prawa i porządku oraz praworządności, bezpieczeństwo publiczne;
- rozwiązywanie problemów własności, unieszkodliwiania, użytkowania gruntu, ziemi, zasobów naturalnych;
- zróżnicowanie praw własności państwowej;
- koordynacja zagadnień ochrony socjalnej i opieki społecznej, opieki zdrowotnej;
- rozwiązywanie problemów związanych z nauką, kulturą, edukacją, wychowaniem, sportem;
- ustanowienie podstawowych zasad opodatkowania i opłat;
- przyjęcie środków zwalczania epidemii, klęsk żywiołowych;
- zapewnienie zgodności z podstawowymi normami prawnymi (ustawodawstwo pracy, administracyjne, mieszkaniowe, rodzinne, środowiskowe)
- ochrona praw małych grup etnicznych;
- koordynacja zagranicznych stosunków gospodarczych i międzynarodowych tematu;
- organizacja systemu interakcji między samorządem a strukturami władzy państwowej.
Prawa i uprawnienia
Biorąc pod uwagę dość obszerną funkcjonalność, kompetencje terytorialnych organów wykonawczych umożliwiają zapewnienie jej wdrożenia na odpowiednim poziomie. Przedstawiciele departamentów federalnych mają prawo:
- żądać i otrzymywać informacje niezbędne do pracy od władz regionalnych, organizacji i przedsiębiorstw, dane analityczne i gospodarcze od instytucji statystycznych;
- brać udział w pracach centralnych działów oddziału wykonawczego;
- przedstawiać propozycje władzom lokalnym i centralnym w ramach ich kompetencji;
- uczestniczyć w opracowywaniu koncepcji i programów w trakcie wdrażania reform.
Uprawnienia szefów terytorialnych organów wykonawczych są również określane na podstawie opracowanego standardowego rozporządzenia w sprawie działalności. Sformułował znormalizowane zasady wdrażania funkcji pobocznych, nadzorczych, administracyjnych, format uczestnictwa we wdrażaniu federalnych planów i programów, zasady interakcji z władzami lokalnymi.
W ramach działalności departamentów federalnych i zatwierdzonych uprawnień organy terytorialne pełnią również funkcje nadzorcze i kontrolne, uczestniczą w zarządzaniu własnością państwową i świadczą usługi państwowe.
Władze terytorialne mogą nadzorować i monitorować proces wypełniania przez lokalne struktury zarządzania, a także zgodność z wymogami dotyczącymi dostępności i jakości usług publicznych.
A co z nimi: system europejski
Federalny format systemu państwowego implikuje dość skomplikowany schemat relacji między podmiotami władzy publicznej. Władza władzy jest rozłożona między organami państwowymi na poziomie poziomym (3 gałęzie władzy) i pionowym (organy Federacji i podmiotu). Zasada ta jest dość wyraźnie widoczna w systemach terytorialnych organów wykonawczych większości państw europejskich.
Na przykład w Niemczech Federacja nie ma wspólnych organów zarządzających odpowiedzialnych za rozwiązywanie szerokiego zakresu zadań. Tylko Kancelaria Federalna pełni pewne funkcje koordynacyjne. Federalne wydziały wykonawcze mają swoje podległe jednostki tylko w kilku obszarach, w których struktura kroków jest określona przez prawo podstawowe. Wyjątkiem jest zarządzanie finansami.
Ogólną zasadą w dystrybucji funkcjonalności i możliwości między Federacją a podmiotami jest przeniesienie władzy na poziom, na którym zostaną one wdrożone z maksymalną wydajnością. Większość z nich jest zwykle przyjmowana przez podmioty. Konstytucja Szwajcarska stanowi zatem, że kantony korzystają ze wszystkich uprawnień nieprzekazanych Konfederacji. Konfederacja to tylko uprawnienia przyznane jej przez Konstytucję.
Jak często musisz bezpośrednio zajmować się pracą władz terytorialnych?