Republiki Federacji Rosyjskiej są państwami narodowymi w Federacji Rosyjskiej, jednak pozbawionymi suwerenności. Główna różnica między republikami a innymi podmiotami federacji polega na tym, że mają one własne języki państwowe i mają prawo do konstytucji, która nie powinna kolidować z rosyjskim.
Które republiki są częścią Federacji Rosyjskiej
We współczesnej Rosji republiki zajmują do 28% terytorium, a mieszka na nich nawet 17% ludności. Wszystkie republiki różnią się zarówno pod względem powierzchni, jak i liczby ludności. Podczas gdy niektóre podmioty, takie jak Jakucja, zajmują ogromne zaśnieżone miejsca, inne, takie jak Inguszetia, zajmują bardzo mały obszar. Populacja Inguszetii ledwie przekracza 488 000, a republika zajmuje 82 miejsce wśród poddanych Federacji Rosyjskiej na tym terytorium.
Duża liczba ludzi mieszka w Rosji, ale nie wszystkie mają własne formacje państwowe. Na przykład na terytorium Dagestanu mieszkają przedstawiciele ponad trzydziestu narodowości.
Pełna lista republik Federacji Rosyjskiej wygląda następująco:
- Adygeja
- Ałtaj
- Baszkiria.
- Buriacja.
- Dagestan.
- Inguszetia.
- Kabardino-Balkaria.
- Kałmucja.
- Karaczajo-Czerkiesja.
- Karelia.
- Komi.
- Mari-El.
- Mordovia.
- Jakucja
- Północna Osetia-Alania.
- Tatarstan
- Tuva.
- Udmurcja.
- Khakassia.
- Czuwaszja.
- Krym
Większość republik, które są teraz częścią Rosji w czasach radzieckich, miała status autonomicznych republik radzieckich, a niektóre miały status autonomicznych regionów.
Historia republik Federacji Rosyjskiej
Większość współczesnych autonomii narodowych została uformowana na początku sowieckiej Rosji, kiedy bolszewicy zrobili wszystko, co w ich mocy, aby doprowadzić elity narodowe do sojuszników, aktywnie rozdzielając suwerenność na wszystkie narody, które chciały.
Droga do obecnego stanu rzeczy była jednak długa, a republika przeszła liczne transformacje, w tym dość bolesne. Jedną z pierwszych republik radzieckich był Terskaya SR ze stolicą we Władykaukazie, który był częścią RSFSR. Następnie był wielokrotnie reformowany i tworzony na jego terytorium przez odrębne autonomiczne jednostki.
Po II wojnie światowej wiele narodów ZSRR zostało poddanych masowym represjom warunkowym.
Deportacja narodów ZSRR
Status prawny republik Federacji Rosyjskiej zmieniał się w całej ich historii. Najbardziej znaczący cios w autonomię narodów Kaukazu został zadany po wycofaniu się nazistowskiej okupacji i przywróceniu władzy sowieckiej w regionie.
W 1944 r. Republika Czeczeńsko-Inguszska została zniesiona, autonomia narodowa Bałkanów i Karaczajów została zlikwidowana, a przedstawiciele samych ludów zostali deportowani na Syberię i do Azji Środkowej, gdzie mieszkali do 1957 r., Kiedy zostali zrehabilitowani.
Jednak deportowano nie tylko ludy Północnego Kaukazu, ale także Tatarów Krymskich, którzy również byli represjonowani poza sądem.
Po ZSRR
Nie wszystkie republiki Federacji Rosyjskiej w momencie rozpadu Związku Radzieckiego miały zamiar kontynuować członkostwo w federacji. Niektóre, takie jak Republika Czeczeńsko-Inguszska, postanowiły ogłosić suwerenność.
Jednak Inguszowie nie poparli zamiarów Czeczenów i opuścili SSR Czeczenów-Inguszów, tworząc własną Republikę Inguszów, która dążyła do lojalności Rosji. Nie przywództwo Republiki Czeczeńskiej, która postanowiła całkowicie oddzielić się od Rosji, nawet kosztem znacznych strat.Takie podejście wywołało przedłużający się konflikt i ostatecznie doprowadziło do wojny w Czeczenii.
Status prawny
Liczne starcia etniczne, które miały miejsce na terytorium poradzieckim, zmusiły rosyjskie kierownictwo do zmiany podejścia do relacji między regionami i centrum oraz wprowadzenia systemu traktatów federalnych, które stały się podstawą prawną dla ustalenia statusu republik w Federacji Rosyjskiej.
W nowoczesnej federacji republiki są legalnymi demokratycznymi państwami, a ich strukturę określa Konstytucja Rosji i sama republika. Kompetencje między republikami a centrum federalnym, a także stosunki między budżetami i podatki są regulowane odpowiednimi przepisami i umowami federalnymi. Na przykład zgodnie z umowami federalnymi podejmowane są decyzje dotyczące liczby godzin, jakie szkoły mogą poświęcić na nauczanie języka narodowego republiki.