Αν κοιτάξετε το πέρασμα ενός από τους δημοσιογράφους, μπορείτε να βρείτε μια επιγραφή σε αυτό, το οποίο είναι ένα απόσπασμα από τον Ποινικό Κώδικα. Το άρθρο 144 ορίζει ότι απαγορεύεται η παρεμπόδιση των δραστηριοτήτων αυτού του ειδικού. Ο δράστης μπορεί να διωχθεί. Ωστόσο, κανένας δημοσιογράφος δεν γνωρίζει τι μπορεί να είναι αυτές οι ενέργειες. Για ποιο έγκλημα μπορεί κάποιος να λογοδοτεί σύμφωνα με το Άρθρο 144 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας;
Δικαίωμα λήψης πληροφοριών
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, όλοι έχουν το δικαίωμα να αναζητούν και να λαμβάνουν και να μεταδίδουν πληροφορίες. Αλλά μόνο αν το πράξει νόμιμα. Αν το πρόσωπο αυτό είναι επίσης επαγγελματίας δημοσιογράφος, δικαιούται να λαμβάνει πληροφορίες αρκετά ευρέος φάσματος, χωρίς να έχει ειδική άδεια για τέτοιες ενέργειες. Τα δικαιώματα των δημοσιογράφων διευκρινίζονται στον ομοσπονδιακό νόμο.
Κλειστές πληροφορίες
Αναμφισβήτητα, υπάρχουν πόροι που κανείς δεν επιτρέπεται να εισβάλει, με εξαίρεση έναν περιορισμένο κύκλο ανθρώπων. Πρώτα απ 'όλα, το κρατικό μυστικό δεν υπόκειται σε γνωστοποίηση. Επίσης, δεν πρέπει να διαδίδονται πληροφορίες σχετικά με την προσωπική ζωή ενός ατόμου. Οι πληροφορίες που σχετίζονται άμεσα με την κοινωνία μπορούν να συλλεχθούν και να μοιραστούν με ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων.
Η λογοκρισία απαγορεύεται στη χώρα μας. Ως εκ τούτου, κάθε εκπρόσωπος των μέσων ενημέρωσης έχει το δικαίωμα να λαμβάνει και να διαδίδει πληροφορίες εάν οι ενέργειες αυτές εξυπηρετούν το καλό της κοινωνίας και δεν παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των μεμονωμένων πολιτών. Και αν ένας δημοσιογράφος διαθέτει συγκεκριμένες πληροφορίες που δεν είναι ούτε κράτος ούτε προσωπικό απόρρητο, ο εξαναγκασμός να κρύβεται τιμωρείται από το νόμο. Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε ένα τέτοιο έγκλημα. Ο δράστης μπορεί να τιμωρηθεί με μικρό πρόστιμο έως έξι χρόνια φυλάκισης.
Νομολογία
Αν ένας περιοδικός υπάλληλος εισβάλλει στην προσωπική ζωή ενός πολίτη και διαδίδει πληροφορίες που αποτελούν μέρος της προσωπικής και οικειότητας του, διεξάγει παράνομες ενέργειες. Για να αποφευχθεί αυτή η δραστηριότητα είναι δυνατή και απαραίτητη. Εάν όμως οι πληροφορίες που λαμβάνει ο δημοσιογράφος υποδηλώνουν ότι ο πολίτης πραγματοποίησε ενέργειες που στρέφονται κατά της κοινωνίας (για παράδειγμα, η παροχή υπηρεσιών που δεν πληρούν τους κανόνες ασφαλείας), απαγορεύεται από τον ποινικό κώδικα να εμποδίζεται ο εκδότης να δημοσιεύει τα σχετικά υλικά. Στην πρώτη περίπτωση, ο κατηγορούμενος είναι δημοσιογράφος (αν και η κατηγορία βασίζεται σε ένα εντελώς διαφορετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα), στη δεύτερη περίπτωση, ένα πρόσωπο που εμποδίζει τη δημοσιογραφική έρευνα.
Ελευθερία σκέψης
Το σύνταγμα εγγυάται επίσης το δικαίωμα των πολιτών να λαμβάνουν αντικειμενικές πληροφορίες. Οποιαδήποτε μορφή επιρροής στις δημοσιογραφικές δραστηριότητες τιμωρείται από το νόμο, γεγονός που απειλεί τον κατηγορούμενο με ποινική ευθύνη.
Τέτοιες ενέργειες μπορεί να είναι όχι μόνο εξαναγκασμός για να αποκρύψουν μία ή την άλλη πληροφορία, αλλά και τη στρέβλωση ή την αντικατάστασή τους από άλλους. Το άρθρο 144 προβλέπει την τιμωρία για κάθε παρέμβαση στο έργο του Τύπου. Αν όμως ένας δημοσιογράφος αναγκαστεί να κρύψει ή να αντικαταστήσει πληροφορίες από άτομο με σταθμισμένες επίσημες εξουσίες, η διάρκεια φυλάκισης ή χρηματικό πρόστιμο θα είναι πιο σημαντική. Έτσι, το άρθρο 144, μέρος 2, μιλά για πρόστιμο μέχρι τριακόσια χιλιάδες ρούβλια, ή φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Μορφές παραβίασης της ελευθερίας
Ο τρόπος με τον οποίο η ελευθερία της σκέψης και της ομιλίας μπορεί να είναι περιορισμένη αναφέρεται στον ομοσπονδιακό νόμο ("On the Media"). Αυτό μπορεί να είναι άμεση ή έμμεση παρέμβαση στην επαγγελματική ζωή ενός δημοσιογράφου ή παράνομη λήξη των μέσων ενημέρωσης. Η νομική ευθύνη για παραβίαση της ελεύθερης δραστηριότητας του Τύπου καθορίζεται από 144 άρθρα. Το διοικητικό δίκαιο προβλέπει τη διευκρίνιση αυτών των διατάξεων.
Πρέπει να ειπωθεί ότι η απαγόρευση της λογοκρισίας έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης πριν από μερικά χρόνια, πολύ πιο συχνά από σήμερα, υπήρχαν υλικά πορνογραφικού ή εξτρεμιστικού χαρακτήρα. Αλλά η διάδοση τέτοιων πληροφοριών μέσω τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα τιμωρείται επίσης ως ποινικό αδίκημα. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του εγκλήματος, το οποίο συζητείται σε αυτό το άρθρο. Ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να εμποδιστεί, αλλά μόνο εάν ενεργεί νόμιμα.
Λίγη ιστορία
Το 1997, το ευρωπαϊκό σεμινάριο, αφιερωμένο στην ενίσχυση της ανεξαρτησίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, συζήτησε την επείγουσα ανάγκη επιβολής ποινικών κυρώσεων για παρεμβολή σε δημοσιογραφικές δραστηριότητες. Η σημασία του θέματος οφείλεται στο γεγονός ότι τα μέλη του Τύπου έγιναν συχνά θύματα βίας, βασανιστηρίων, απειλών και απαγωγών. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρει ότι η ενημέρωση είναι ένα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα
Στη Ρωσία, στα τέλη της δεκαετίας του 90 του περασμένου αιώνα και την πρώτη δεκαετία, παρατηρήθηκαν σημαντικές δυσκολίες στη σχέση μεταξύ των μέσων ενημέρωσης και της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, οι δημοσιογράφοι ήταν συχνά εκτεθειμένοι όχι μόνο στην οικονομική πίεση. Ολόκληρη η κυκλοφορία των εφημερίδων συνελήφθη και η εκπομπή αποκόπηκε. Και ένα μεγάλο μέρος αυτών των ενεργειών διεξήχθη επιδεικτικά, για τις οποίες συμμετείχαν οι δομές εξουσίας. Το πρόσωπο που κινεί αυτές τις δραστηριότητες κρίνεται σήμερα υπεύθυνο, όπως προβλέπεται στο άρθρο 144.
Ωστόσο, ο Ποινικός Κώδικας του RSFSR αγνόησε τέτοιες ενέργειες. Στη Σοβιετική Ένωση, κανένα περιοδικό και ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα δεν θα μπορούσαν να παρακάμψουν τη λογοκρισία.
Σήμερα, ο ιδιοκτήτης οποιουδήποτε οργανισμού δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμποδίσει τις δραστηριότητες των δημοσιογράφων, ανεξάρτητα από τις αρνητικές συνέπειες που θα είχε για την επιχείρησή του. Οι κυβερνητικές υπηρεσίες πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν την εισβολή των δημοσιογράφων. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε, υπάρχουν πληροφορίες που είναι απροσπέλαστες ακόμη και για την πιο διάσημη και μακρόχρονη έκδοση.
Αντικείμενο του εγκλήματος
Κάθε έγκλημα έχει θύμα. Στη νομική γλώσσα, ονομάζεται αντικείμενο. Η παρέμβαση στις δημοσιογραφικές δραστηριότητες τιμωρείται με νόμο, όπως περιγράφεται στο άρθρο 144. Τι σημαίνει αυτό το έγκλημα και ποιος πάσχει από αυτό; Το αντικείμενο σε αυτή την περίπτωση είναι ο τρόπος επαγγελματική δραστηριότητα δημοσιογράφος και την ελευθερία να λαμβάνει τις πληροφορίες που αναφέρονται στο Σύνταγμα.
Ο ρόλος του θύματος σε μια δικαστική υπόθεση, η κίνηση της οποίας αναφέρεται στο άρθρο 144 του Ποινικού Κώδικα, διαδραματίζει ο νόμιμος εκπρόσωπος του Τύπου. Αυτός ο ειδικός έχει το δικαίωμα πρόσβασης σε διάφορους πόρους και δεν απαιτείται να αιτιολογεί την ανάγκη πληροφόρησης. Εάν ο δημοσιογράφος είναι σωματικά κακοποιημένος ή υλικές ζημίες τότε αυτές οι ενέργειες μπορούν να χαρακτηριστούν όχι μόνο ως έγκλημα, το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 144 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε μια δικαστική υπόθεση, το σύνολο των πράξεων που αναφέρονται στο 111, Art. 112, άρθ. 119.
