Kodeks cywilny określa kilka faktów prawnych, które określają wystąpienie, wypowiedzenie, zmianę możliwości i obowiązków podmiotów. Umowa jest jedną z nich. Ten fakt prawny jest uważany za jeden z najczęstszych. Zastanów się, co istnieje rodzaje i formy transakcji. 
Informacje ogólne
Transakcja to czynność obywatela lub osoby prawnej mająca na celu ustanowienie, zakończenie lub zmianę obowiązków i zdolności prawnych. W celu wsparcia jego wykonania strony z reguły zawierają umowę. W większości przypadków nregularna forma Transakcja jest wiążąca. Jednak prawo zezwala stronom na wyrażenie woli.
Ustny formularz transakcji
Jest to uregulowane w art. 159 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z normą słownie dozwolone jest zawieranie transakcji, jeżeli:
- Ustawodawstwo lub umowa nie przewidują innej procedury formalizowania relacji.
- Spełnienie warunków następuje po zawarciu umowy.
- Transakcja ma na celu wdrożenie postanowień już zawartej umowy, a ustna jest umowa.
Specyfika
Forma ustna polega na tym, że strony transakcji wyrażają swoją wolę słowami. Z tego powodu ich intencje są postrzegane bezpośrednio. Ustawodawstwo zrównuje werbalną formę działań konformacyjnych, aw niektórych przypadkach milczenia. Te pierwsze są aktami behawioralnymi podmiotu, które wskazują na jego zamiar. Na przykład osoba, która instaluje automaty z napisem, potwierdza wolę przeprowadzenia transakcji przez to działanie. Milczenie może być uznane za świadectwo woli wyłącznie w okolicznościach przewidzianych przez prawo lub za zgodą stron. Z reguły z formy ustnej korzystają obywatele. Słowne porozumienie może mieć miejsce na przykład przy ustanawianiu procedury użytkowania działki stanowiącej wspólną własność. Następnie, w przypadku sporu, reguły ustanowione przez strony mogą zostać wykorzystane jako dowód w sądzie. W innych przypadkach ustaw pisanie transakcji. Ma wiele funkcji. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Proste pisanie transakcji
Ustawodawstwo dopuszcza różne opcje projektowania relacji między kontrahentami. Działa jako jeden z nich prosta pisemna transakcja. Co to jest Takich formularz transakcji obejmuje przygotowanie specjalnego dokumentu. Powinien wyrażać treść relacji, w które wchodzą podmioty. W takim przypadku obowiązkowym wymogiem jest obecność podpisów osób zawierających umowę. Widok jest dozwolony przez podmioty upoważnione przez uczestników relacji. Ustawodawstwo lub inne regulacje mogą przewidywać dodatkowe wymagania i konsekwencje ich nieprzestrzegania. Na przykład formularz transakcji zostanie uznany za właściwy, jeżeli w celu wyrażenia woli uczestnicy relacji użyli specjalnego formularza lub zapieczętowali dokument. 
Rodzaje umów
Zgodnie z art. 161 kodeksu cywilnego film dokumentalny formularz transakcji Jest on przewidziany dla relacji zawartych przez osobę prawną lub organizacje i obywateli. Umowa jest również podpisywana, jeśli strony są obywatelami. Dokumentalny formularz transakcji obowiązkowe, jeżeli jego wartość przekracza ustalone minimum w momencie rejestracji stosunku płacy minimalnej więcej niż 10 razy. Prawo może przewidywać inne przypadki. Jednak w niektórych z nich kwota transakcji może nie mieć znaczenia.
Wyjątki
Nie uważany za prosty formularz transakcji gotówka lub dowód sprzedaży. Wynika to z faktu, że w tych dokumentach nie są wymagane żadne szczegóły dotyczące umów. Dotyczy to w szczególności tematu, informacji o stronach itp. Tymczasem nie oznacza to, że paragon / paragon nie jest ważny. Dokumenty te można wykorzystać jako dowód w sądzie na wypadek konfliktu.
Konsekwencje nieprzestrzegania prawa
Nieprzestrzeganie formularza transakcji, jak wskazano w art. 162 kodeksu cywilnego (klauzula 1), pozbawia on uczestników możliwości powoływania się na dowody na poparcie zawarcia umowy w przypadku sporu. Strony mogą jednak przedstawić inne dowody na istnienie odpowiedniego stosunku. Potwierdzenia mogą być również napisane. Jako dowód z reguły pojawiają się dokumenty płatności, nagrania wideo / audio itp. W przypadkach, które są bezpośrednio ustalone przez prawo lub za zgodą stron, naruszenie wymaganych formularze transakcji pociąga za sobą ich nieważność. Przykłady są gwarancją, obietnicą podarunku. 
Dodatkowe wymagania
Ustawodawstwo przewiduje również notarialna forma transakcji. Wiążą go bezpośrednio normy lub porozumienie stron. Ponadto w tym drugim przypadku prawo może nie wymagać notarialnego poświadczenia. Jeżeli odpowiedni warunek jest zawarty w umowie, staje się wiążący dla stron, niezależnie od tego, czy jej postanowienia stanowią, czy nie. W niektórych przypadkach rejestracja stanowa jest również obowiązkowa. Ta procedura dotyczy tylko umów w formie papierowej (dokument formularz transakcji). Racja na przykład własność przedmiotu nabytego w ramach sprzedaży musi być zarejestrowana.
Spis treści
Składa się z zestawu warunków dotyczących przedmiotu, obowiązków i praw uczestników, odpowiedzialności i tak dalej. Aby uznać ważność umowy, konieczne jest, aby jej treść była zgodna z wymogami prawa i nie naruszała zakazów. W praktyce jednak transakcje mogą różnić się od przepisów rozporządzających. Ponadto nie mogą być w ogóle przewidziane w aktach prawnych. Jednak każda forma transakcji (forma umowy) musi być zgodna z ogólnymi zasadami i znaczeniem prawa. Ponadto konieczne jest przestrzeganie podstaw prawa i porządku oraz standardów moralnych. 
Regulamin
Forma pisemna zostanie uznana za spełnioną, jeżeli umowa zawarta przez uczestników zawiera wszystkie wymagane dane określone w ustawie. Powinny one obejmować:
- Czas i miejsce formalności.
- Przedmiot transakcji.
- Koszt
- Warunki obliczeń. W tym akapicie określono kwotę płatności i terminy jej realizacji. Strony mogą na przykład przewidzieć jednorazową spłatę lub okresową spłatę długu.
- Obowiązki i prawa stron.
- Podstawy powstania odpowiedzialności. Na przykład uczestnicy mogą ustalić, że w przypadku opóźnienia w płatności naliczane będą odsetki.
- Procedura rozstrzygania sporów.
- Siła wyższa.
- Podpisy stron umowy.
- Informacje kontaktowe
Klauzule te są uważane za istotne warunki umowy. Treść dokumentu powinna jasno wyrażać wolę uczestników. Z reguły umowa sporządzana jest w 2 egzemplarzach. Jednak w niektórych przypadkach może być wymagana większa liczba. Na przykład 3 kopie są konieczne w przypadkach, gdy zostaje zawarta transakcja zakupu i sprzedaży nieruchomości. Strony przechowują jeden formularz na raz, a trzeci jest przekazywany do organu rejestracyjnego. 
Czas
Wszelkie transakcje, niezależnie od ich formy, przewidują określone okresy na spełnienie ich warunków. Daty są podzielone na:
- Podejrzane Sugerują, że transakcja pociągnie za sobą konsekwencje w określonym terminie.Na przykład umowa najmu sporządzona 1 grudnia stanowi, że lokal jest udostępniany użytkownikowi od 1 maja.
- Świetnie Konsekwencje transakcji w tym przypadku wygasają w terminie. Na przykład na podstawie umowy zawartej 1 grudnia najemca jest zobowiązany do opuszczenia lokalu 15 stycznia. Odpowiednio, 15.01 rozwiązuje umowę.
Niuanse
Należy zauważyć, że koniec terminu może mieć różne znaczenie. Tak więc w niektórych przypadkach jego wygaśnięcie wiąże się z opóźnieniem podmiotu ze zdolnością wierzyciela do wyrażenia odmowy przyjęcia egzekucji, a następnie odzyskania poniesionych strat. Istnieje kilka sposobów ustalenia okresu w transakcji. Na przykład strony mogą ustalić:
- Dokładna data
- Pewien okres. Ponadto mogą ustawić okres obliczany w dniach, latach, miesiącach. Na przykład podmioty zawierają umowę, na mocy której kontrahent zgadza się dostarczać określoną ilość produktów co miesiąc.
- Początek wydarzenia. Na przykład umowa przewiduje, że dostawca rozpoczyna wysyłkę produktów wraz z rozpoczęciem nawigacji.
Umowy warunkowe
Jest to raczej specyficzny rodzaj transakcji. Ustawodawstwo przewiduje możliwość zawierania umów, na mocy których pojawienie się prawnych możliwości i obowiązków lub ich rozwiązanie / zmiana uzależnione jest od konkretnych okoliczności. Jednocześnie czas jego początku nie jest znany uczestnikom. Takie transakcje mogą być zawierane z warunkiem zawieszającym lub uwłaczającym.
Inwalidztwo
Prawo cywilne przywiązuje dużą wagę do legalności transakcji. Umowa niezgodna z zasadami jest nazywana nieważną. Prawo wymaga, aby transakcja wyrażała wolę stron w formie przewidzianej w odpowiednich przypadkach, a także aby uczestnicy byli prawnie kompetentni. Naruszenie co najmniej jednego z tych warunków pociąga za sobą uznanie umowy za nieważną.
Moment utraty prawa
Jego definicja ma szczególne znaczenie w praktyce. Jak wskazano w art. 167, transakcję uznaną za nieważną uważa się za taką od momentu jej zawarcia. Tymczasem z treści umowy wynika, że można ją rozwiązać tylko na przyszłość. Na przykład nie można uznać nieważności transakcji najmu od daty jej zakończenia. Wyjaśnia to fakt, że obiekt był już w użyciu. W takiej sytuacji umowa zostanie rozwiązana na przyszłość. Kodeks cywilny określa przedawnienie dla nieważnych umów. Roszczenia o zastosowanie konsekwencji niezgodności z prawem nieważnych transakcji wynoszą 10 lat. Obliczenia dokonuje się od daty rozpoczęcia realizacji umowy. Jeśli chodzi o akty będące przedmiotem sporu, przedawnienie dla nich wynosi 1 rok. Ponadto zaczyna się od dnia, w którym wygasły groźby lub akty przemocy, pod wpływem którego transakcja została zawarta, lub od dnia, w którym wnioskodawca dowiedział się lub mógł dowiedzieć się o innych okolicznościach stanowiących podstawę do uznania go za nieważny. 
Sporne i nieważne umowy
Są to dwa rodzaje nieprawidłowych transakcji, które są przewidziane przez prawo. Sąd może uznać transakcję za nieważną. Nieważna umowa zostanie uznana za nieważną z mocy prawa. Uznanie ich za takie nie zależy od decyzji sądu. Zakwestionowane transakcje uznaje się za ważne do momentu zgłoszenia roszczenia zainteresowanej osoby. Należą do nich umowy zawarte pod wpływem gróźb, podstępu, przemocy, złudzeń lub w trudnych okolicznościach życiowych. Wśród przyczyn, dla których transakcja została uznana za nieważną, jest brak zgodności z ustalonym dla niej formularzem.
Otrzymano zwrot
Jeżeli nie zostanie wykonana nieważna transakcja, nie wystąpią żadne istotne konsekwencje jej uznania jako takiej.Sytuacja będzie inna, jeśli warunki umowy zostaną w pełni lub częściowo wdrożone. W tej sytuacji prawo przewiduje pewne konsekwencje majątkowe. Przede wszystkim, jak wskazuje art. 167 kodeksu cywilnego (część 1), w przypadku nieważnych transakcji każdy z uczestników jest zobowiązany zwrócić wszystko, co otrzymał. To zamówienie nazywa się zwrotem dwustronnym. Jest często stosowany w przypadkach, w których strony nie zastosowały się do ustalonej formy transakcji. Na przykład, jeśli umowa sprzedaży nieruchomości nie została prawidłowo wykonana, a następnie nie została zarejestrowana, zostanie uznana za nieważną. W niektórych przypadkach nie można jednak dokonać zwrotu otrzymanego w takiej samej formie, w jakiej został przyjęty. Taka sytuacja występuje na przykład podczas niszczenia rzeczy. Wtedy prawo wymaga zwrotu kwoty równej jego wartości. Oprócz dwustronnych przewidziana jest również jednostronna restytucja. W takim przypadku pierwotna pozycja (która istniała przed zawarciem nieważnej transakcji) jest przywracana tylko jednemu uczestnikowi. W przypadku drugiego przedmiotu przewidziane są sankcje. W szczególności wszystko, co otrzymał z transakcji, jest kierowane na korzyść państwa. Taka sytuacja jest możliwa, na przykład, jeśli dana osoba zawarła umowę z niekompetentnym obywatelem, wiedząc o tym. Ustawodawstwo przewiduje również sankcje wobec obu podmiotów. W tym przypadku wszystko, co otrzymali, jest zwrócone na korzyść państwa.