Nikt z nas nie jest bezpieczny od faktu, że w kontakcie z organami ścigania nie mamy z nimi konfliktu. W wielu przypadkach twoje działania można uznać za atak na funkcjonariusza policji. Czasami może się to zdarzyć, gdy zwiększą swoje oficjalne uprawnienia. Dlatego każdy z nas musi znać cechy prawa, aby nie wpaść w możliwą nieprzyjemną sytuację.
Ramy prawne
Rozważając ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej, odpowiedzialność za atak na funkcjonariusza policji została określona w art. 317, 318 naszego Kodeksu karnego. Jaka jest kluczowa różnica między artykułami? Artykuł 1 opisuje skład ataku na życie pracowników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (to jest tylko atak na funkcjonariusza policji), za który ustalono karę pozbawienia wolności od 12 do 20 lat lub dożywocie. A artykuł 2 rozszerza swoje działania na sytuacje ataku w stosunku do przedstawicieli władz. 2 artykuł składa się z dwóch części. Pierwszy - z przemocą, drugi - bez.
Co wyróżnia pierwszą i drugą część?
W pierwszej części artykułu za użycie przemocy, która nie stanowiła zagrożenia dla życia lub zdrowia poszkodowanego, lub za bardzo groźbę przemocy wobec przedstawiciela rządu z powodu wykonywania jego obowiązków, grzywnę w wysokości do 200 000 rubli rosyjskich lub wynagrodzenie lub dochód innego przestępcy na okres do 18 miesięcy, praca przymusowa na okres do 5 lat, areszt na okres do 6 miesięcy lub kara pozbawienia wolności na okres do 5 lat.
Druga część artykułu wskazuje, że za stosowanie przemocy wobec przedstawiciela rządu, która stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia, ustanawia się karę pozbawienia wolności do 10 lat.
Funkcje zastosowania tego artykułu
Warto zauważyć, że za przypadki wynikające z tych artykułów odpowiada Komitet Śledczy. Pracownicy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych zbierają wyłącznie materiały pierwotne na potrzeby dochodzenia.
Najczęściej sami funkcjonariusze policji określani są jako strony poszkodowane, a nie organy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych jako całości. Dlatego obrona może polegać na zakończeniu przypadku ataku na funkcjonariusza policji w oparciu o pojednanie stron.
Tekst artykułu wskazuje na tak ważny szczegół, jak fakt, że termin „przedstawiciel władzy” w tym artykule odnosi się do urzędnika organu kontrolnego lub organów ścigania, a ponadto innego urzędnika, który jest uprawniony w odniesieniu do osób, które nie są jego podwładni.
Kwalifikacja przestępstwa i stosowanie prawa
Tworząc własną linię obrony, bardzo ważne jest poznanie kwalifikacji aktu. Trzeba zrozumieć, czy pracownicy sprowokowali cię do twoich działań, to była tylko walka, jak to wszystko się stało. W zależności od tego czyn może stanowić odpowiedzialność karną lub administracyjną.
Należy być przygotowanym na to, że sąd nie będzie całkowicie bezstronny, ponieważ z pewnością będzie po stronie organów ścigania. I zgodnie z prawem za czyn w stosunku do funkcjonariuszy policji nakłada się znacznie większą karę niż za zwykłego obywatela za ten sam czyn. Przypomnijmy, że podczas ataku na funkcjonariusza policji podczas egzekucji (art. 318 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej) termin ten może wynosić do 10 lat.
Jednak prawo ustanowiło tak surową karę z jakiegoś powodu.Społecznym zagrożeniem tego aktu jest to, że akcja szkodzi władzy państwowej i nietykalności jej przedstawicieli. Nie należy jednak zapominać, że norma chroni pracowników organów tylko podczas wykonywania obowiązków służbowych. Dlatego można powiedzieć, że wraz z tym artykułem atak na funkcjonariusza policji w egzekucji (artykuł nr 318 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej) jest zły.
Jakie mamy możliwości ochrony naszych praw? W celu zastosowania drugiej części sąd musi ustalić związek przyczynowy między stosowaniem przemocy a jej konsekwencjami. Ponadto sprawca musi mieć bezpośredni zamiar popełnienia czynu.
Wniosek
Tak więc ty i ja byliśmy przekonani, że sytuacja jest dość skomplikowana z uwagi na fakt, że przed sądem funkcjonariusze Ministerstwa Spraw Wewnętrznych mają „domniemanie poprawności”. Dlatego potrzebujesz doświadczonego i profesjonalnego obrońcy, aby kompetentnie zbudować linię obrony i przekonująco udowodnić przed sądem jego niewinność.