Być może każda rozsądna osoba może mniej lub bardziej tolerować wyjaśnienie, czym jest inflacja. Jest to wzrost cen, brak pieniędzy, spadek siły nabywczej i ogólnie pogorszenie standardu życia. Być może niektórzy zastanawiają się, dlaczego państwo nie drukuje pieniędzy tak dużo, że wystarczy dla wszystkich. W końcu ludzie zaczną kupować więcej towarów, co oznacza, że poprawi się obrót finansowy, fabryki i fabryki będą bardziej aktywnie zarabiać, i ogólnie wszyscy będą się dobrze czuć. W rzeczywistości takie środki tylko pogarszają sytuację. Dlaczego tak się dzieje? Co powinien zrobić rząd, aby gospodarka kraju była stabilna, a życie ludzi dostatnie? Spróbujemy wyjaśnić to wszystko konkretnymi przykładami.
Dlaczego nie możesz wydrukować dużo pieniędzy
Dwa jasne wydarzenia historyczne pomagają lepiej zrozumieć, czym jest inflacja. Pierwszy odnosi się do epoki, w której Kolumb odkrył metale szlachetne Ameryki Północnej i Ameryki Północnej wlewane do Europy w lawinie. W ciągu następnych kilku dekad wybito niewiarygodnie wiele srebrnych monet (60 razy więcej niż wcześniej), a ceny wzrosły 4 razy. Drugi przykład dotyczy czasów gorączki złota (druga połowa XIX wieku).
W tym czasie wydobycie złota w Australii i niektórych stanach Ameryki gwałtownie wzrosło, a ceny na całym świecie wzrosły o 50%. Oznacza to, że wzrost podaży pieniądza w obu przypadkach doprowadził do wzrostu inflacji, wyrażonej wzrostem wartości towarów i usług. W tłumaczeniu z łaciny inflacja „wzdycha”, co w odniesieniu do gospodarki oznacza wzrost (zawyżenie) cen. Jeśli jednak producent ustalił cenę swojego produktu powyżej poprzedniego, a jednocześnie poprawił jego jakość, zwiększył funkcjonalność i przeprojektował, nie dotyczy to inflacji. Na przykład, jeśli producent obuwia sprzedał buty z dermatyny za 10 rubli, a następnie zaczął robić je ze skóry, wyposażył je w piękne klamry i wystawił na sprzedaż za 30 rubli, jest to normalne. Innymi słowy, inflacja to wzrost cen tych samych towarów i usług bez najmniejszej zmiany.
Zasadniczo możesz wydrukować dodatkowe pieniądze, ale ich kwota powinna wyraźnie odpowiadać stanowym rezerwom złota i walutowym.
Co to jest deflator?
Każdy kraj produkuje setki rodzajów towarów, z których każdy ma swoją wartość. Z kilkudziesięciu powodów ciągle skacze: dla niektórych towarów rośnie, dla innych maleje. Dlatego nie można wyjaśnić, czym jest inflacja, koncentrując się wyłącznie na podwyżkach cen. W tym celu w gospodarce istnieje koncepcja „deflatora PKB”, która daje wyobrażenie o sytuacji, w której ceny krajowe ogółem dotyczą wszystkich wytwarzanych towarów i usług. Import nie jest tu brany pod uwagę, tylko produkcja lokalna. Deflator określa się, dzieląc nominalny PKB (produkt krajowy brutto w cenach roku obliczeniowego) przez realny PKB (to samo, biorąc pod uwagę wzrost cen). Wynik, przełożony na procenty, pokazuje, jaki poziom inflacji w kraju, czyli o ile wzrósł ogólny poziom cen.
Inne metody obliczeniowe
Oprócz deflatora ekonomiści obliczają wskaźnik inflacji lub CPI (wskaźnik cen konsumpcyjnych). Aby to ustalić, oblicz średnią koszyk konsumencki to znaczy towary (produkty, odzież, inne), które nabywa przeciętny obywatel kraju w określonym czasie (miesiąc, rok). Zarówno CPI, jak i deflator mierzą inflację, ale na różne sposoby. Dlatego CPI bierze pod uwagę wszystkie towary w koszyku, w tym import, bierze pod uwagę tylko towary w koszyku, nie wpływając na zmiany cen dla tych, które pozostały poza nim, iw rezultacie przecenia ostateczny wynik. Wskaźnik inflacji oblicza się trzema metodami: Laspeyres, Fisher i Paasche.
Indeks Laspeyresa uważa się za następujący:
IL = Σ (Qo x Pt): Σ (Qo x Po),
gdzie Qo to wszystkie towary w koszyku konsumenta;
Pt - ceny roku rozliczeniowego;
Ceny po roku bazowym.
To obliczenie pokazuje efekt dochodowy ale nie bierze pod uwagę efekt substytucyjny konsument jednego produktu przez inny, korzystniejszy dla niego po cenie.
Indeks Paasche uważa się za następujący:
Ip = Σ (Qt x Pt): Σ (Qt x Po).
Obliczenia te nie odzwierciedlają efektu dochodu i faktycznie deflator PKB.
Indeks Fishera uważa się w następujący sposób:
IF = √ (IL X Ip), czyli średnia geometryczna wskaźników Paache i Laspeyres.
W Rosji Federalne Służby Statystyki (Rosstat) biorą udział w tych obliczeniach. Inflacja w kraju i inne wskaźniki ekonomiczne nie są jedynym kierunkiem usługi. Ponadto zapewnia dane na temat sytuacji demograficznej i środowiskowej w kraju.
Ile pieniędzy
Niektórzy obywatele uważają, że pieniądze mają cenę tylko w punktach wymiany walut. Jednak w ekonomii używa się terminów „drogie pieniądze” i „tanie pieniądze”, co oznacza, ile towarów można kupić za tę samą kwotę. Na przykład, jeśli za 10 rubli można kupić kilogram mięsa, plus kilka kilogramów ziemniaków, a nawet kilogram oleju dodatkowo, mówią, że chervonets są drogie. A jeśli te same 10 rubli ledwo wystarcza tylko na ziemniaki, chervonets natychmiast spadają. Na pytanie, czym jest inflacja, można odpowiedzieć: to jest deprecjacja pieniądza. Pojęcie inflacji obejmuje zatem nieuzasadnioną poprawę właściwości towaru, wzrost cen, wzrost podaży pieniądza (emisji) i deprecjację pieniądza.
Czy muszę zwiększyć swoje wynagrodzenie?
Może aby uniknąć inflacji, musisz dać ludziom dodatkowe drukowane pieniądze i pozwolić sobie na wzrost cen? Otrzymujemy następujący obraz: jeśli przedsiębiorca podnosi stawki pracowników, koszty produkcji natychmiast rosną. Na przykład para butów kosztuje 10 rubli, z czego 5 - cena skóry, 3 - pensja pracowników i 2 - zysk. Przy wzroście wynagrodzenia (stawka, wynagrodzenie, stawka godzinowa, dowolny), na przykład z 3 do 5 rubli, zysk znika, a bez niego produkcja się zamyka.
Oznacza to, że podnosząc wynagrodzenie, konieczne jest jednoczesne zwiększenie ceny towarów lub wydajności pracy, a tym samym wytworzenie większej liczby towarów. Ale jest to bezpośrednio związane z popytem. Jeśli wykonasz na przykład wiele takich samych butów, których nikt nie potrzebuje, firma po prostu zbankrutuje. Tak więc pytanie, czym jest inflacja, możesz dać pełną odpowiedź: jest to wzrost podaży pieniądza, cen i płac, deprecjacja pieniędzy, spadek siły nabywczej. Rozwijając ten pomysł, możemy dodać: inflacja to kryzys w gospodarce, w którym oszczędności pieniężne, inwestycje są zmniejszone, pogłębione międzynarodowe stosunki gospodarcze, narasta niepewność co do jutra i depresji.
Zasadniczo podniesienie wynagrodzenia jest możliwe i konieczne, ale procent wzrostu powinien być zawsze uzasadniony ekonomicznie.
Stopa inflacji
Żadne państwo nie może utrzymywać cen przez długi czas, ponieważ zależy to od wartości rynku światowego, na przykład ropy, energii i tak dalej. A rynek światowy ciągle się zmienia. Oznacza to, że ceny cały czas powoli rosną.
Jeśli rosną one o 10% lub mniej rocznie, inflacja nazywa się pełzaniem lub jest umiarkowana. Ekonomiści uważają to za przydatne do dalszego stymulowania rozwoju produkcji, jej modernizacji, a ostatecznie do poprawy poziomu życia. Najbardziej akceptowalna stopa inflacji wynosi 3-4%. Tak było w ostatnich latach w krajach UE.
Jeśli ceny wzrosną nawet o 50% rocznie, inflacja nazywa się galopem. Kraje, w których ma siedzibę, muszą niezwłocznie podjąć środki antyinflacyjne. Galopująca inflacja w Rosji była obserwowana w latach 1992-1993, kiedy wskaźnik cen konsumpcyjnych wzrósł średnio o 111%.
Jeśli ceny na ogół wymykają się spod kontroli i rosną o tysiąc, a nawet kilkadziesiąt tysięcy procent rocznie, ta sytuacja gospodarcza nazywa się hiperinflacją. Takie sytuacje w historii zdarzały się tylko podczas wojen, rewolucji i zamachów stanu. Na przykład w Zimbabwe w pewnym momencie w obiegu znajdowały się banknoty w wysokości 100 trylionów lokalnych dolarów, za które można było kupić tylko bochenek chleba.
Formy inflacji
Powyżej spotkaliśmy się z jawną lub otwartą inflacją, co oznacza wzrost cen i wszystkie związane z tym problemy. Ale jest też ukryta inflacja, w której ceny mogą być stabilne lub spadać, a płace rosną. Jednocześnie w kraju brakuje towarów. Wyjaśnienie tej koncepcji jest proste: nie ma wystarczającej ilości towarów i usług, chociaż istnieje na nie popyt, a ludzie mają pieniądze na zakup tych towarów i usług. Sytuację tę zaobserwowano w ZSRR, gdy aby kupić wiele rzeczy, trzeba było zarejestrować się w kolejce. Dzieje się tak, gdy urzędnicy państwowi ustalają ceny, a nie stosunki rynkowe, a także kiedy planowana jest gospodarka, a nie rynek. Innymi słowy, połączona jest nie tylko inflacja i ceny, ale także rynkowe mechanizmy zarządzania gospodarczego, regulacji, popytu i podaży.
W przeciwieństwie do inflacji istnieje koncepcja deflacji, gdy ceny spadają na krótki czas. Na przykład pod koniec lata niewiele potrzebnych artykułów plażowych jest sprzedawanych taniej. Lub inny przykład: jesienią, bezpośrednio po zbiorach, produkty rolne są tańsze na rynku. Takie tanie towary nie mają związku z ukrytą inflacją.
Rodzaje inflacji
W zależności od przyczyn, które go spowodowały, oraz od charakteru jego przebiegu, inflacja występuje:
- zrównoważony (ceny towarów rosną, ale nie zmieniają się względem siebie);
- niezrównoważony
- przewidywane (wstępnie obliczone i oczekiwane);
- nieprzewidywalny;
- inflacja popytu (ten sam deficyt);
- propozycje lub koszty (w tym przypadku albo ceny towarów rosną, albo ceny się nie zmieniają, ale produkcja spada);
- oficjalna inflacja (Rosstat dostarcza te dane);
- prawdziwe (w wielu mediach regularnie publikowane są doniesienia, że prawdziwa inflacja jest zawsze wyższa niż oficjalna);
- Importowane (spowodowane niestabilnością kursów walut).
Środki kontroli
Niemal wszyscy czołowi ekonomiści są zgodni, że zerowa inflacja jest niebezpieczna dla dalszego rozwoju gospodarki. Oznacza to, że musi istnieć jego umiarkowane tempo wzrostu. Ale przy galopie, a tym bardziej przy hiperinflacji, należy podjąć natychmiastowe działania, które zależą od przyczyn, które wywołały kryzys gospodarczy. Dlatego możliwe jest obniżenie inflacji przy następujących działaniach rządu:
1. Reforma walutowa, która zakłada:
- wprowadzenie nowych pieniędzy zamiast amortyzacji;
- dewaluacja (deprecjacja waluty krajowej);
- nominał (redukcja zer w metkach cenowych i wynagrodzeniach. Na przykład zamiast miliona rubli wydawanych jest tylko sto odpowiednio na ręce, ceny również się zmieniają).
2. Regulacja dochodów, co oznacza:
- w odniesieniu do płac - spadek praw związkowych;
- zamrożenie lub obniżenie wynagrodzenia;
- regulacja cen.
3. Polityka deflacji, która zakłada:
- podwyżka podatków;
- wzrost oprocentowania kredytu;
- spadek wydatków rządowych.
Inflacja w Rosji
W naszym kraju kryzys gospodarczy, który doświadczył gwałtownego skoku na początku lat 90. ubiegłego wieku, stopniowo zmniejszał się i do 2011 r. Osiągnął minimum 6,1%. Od 2012 r. Stopa inflacji ponownie wzrosła, osiągając w 2015 r. 12,9%. Dane te zostały dostarczone przez Rosstat. Inflacja w kraju rośnie ze względu na spadek siły nabywczej waluty krajowej - rubla, co prowadzi do wyższych cen. Drugim powodem jest to, że nominalne wskaźniki aktywności gospodarczej przekraczają ich rzeczywistą treść. W 2016 r. Spodziewany jest dalszy wzrost inflacji, spowodowany przede wszystkim sankcjami gospodarczymi wobec Rosji, a także spadkiem cen ropy. Nieprzyjemnym dla Rosjan „premią” jest fakt, że Iran ponownie znajduje się na rynku energii.Aby zwabić nabywców ropy, spróbuje obniżyć jej cenę do możliwego minimum.
Konsekwencje inflacji
Chociaż wiodący ekonomiści uważają, że niewielka (do 4%) inflacja ma korzystny wpływ na ogólny rozwój gospodarki, zjawisko to ma wiele negatywnych konsekwencji:
- spadek dochodów ludności;
- poszerzanie przepaści między bogatymi a biednymi;
- spadek motywacji do pracy;
- zmniejszone możliwości gromadzenia funduszy;
- kruchość pozycji władzy, która może prowadzić do zamachu stanu;
- spadek jakości towarów (zanikają zainteresowanie producentów);
- pogorszenie standardu życia większości mieszkańców kraju.
