Aby rozwiązać różne problemy o charakterze analitycznym, stosuje się metodę rozkładu. Dzięki takiemu podejściu eksperci podzielili cel na kilka małych podzadań, których rozwiązanie prowadzi do oczekiwanego rezultatu. Można również rozkładać różne systemy, co pozwala na głębsze i bardziej szczegółowe badanie określonego obszaru. Ponadto rozkład jest metodą umożliwiającą badanie procesów i zjawisk. Głównym zadaniem stojącym przed operatorem jest poprawne zdefiniowanie funkcji, dzięki której podsystemy będą rozróżniane. Jednocześnie ważne jest uwzględnienie innych aspektów tego procesu, aby nie zakłócać danego kierunku badań.
Rozkład celów
Technika podziału celów od dawna jest niezbędnym narzędziem w różnych obszarach zarządzania, w tym zarządzania. Jednocześnie eksperci identyfikują wiele problemów, z którymi borykają się użytkownicy tej metody. Przede wszystkim jest to sprzeczna natura nowych celów. Tak więc w procesie dekompozycji zadania polegającego na zwiększeniu dochodów można sformułować cele, takie jak zwiększenie wydajności personelu i jednoczesne jej zmniejszenie. W tym przypadku rozkład jest narzędziem, które uwypukla jedynie podzadania, ale nie daje wyobrażenia o bezpośrednim osiągnięciu głównego wyniku. Dlatego wśród głównych zadań badacza można wyróżnić kompetentne rozmieszczenie podzadań zgodnie z ich poziomami, a także biorąc pod uwagę niejednorodność bazowych podsystemów. Zdarzają się również sytuacje, w których osiągnięcie wyniku wcale nie wynika z wyróżnionych celów cząstkowych - takie czynniki mogą zakłócać motywację pracowników i prowadzić do odwrotnego efektu w tym samym zarządzaniu.
Rozkład jako proces
Jeśli rozważymy rozkład jako proces, będzie to uproszczenie określonego systemu bez utraty jego integralności. W trakcie takich badań odkrywane są nowe poziomy, między którymi powstają hierarchiczne więzadła. Ponownie rozkład procesów nie oznacza zmiany istoty analizowanego obiektu, a nawet jego uproszczenie jest warunkowe. W trakcie takiego podziału zachodzi tylko dogłębna identyfikacja komponentów, wewnętrznych zjawisk i procesów zachodzących w obiekcie. Analiza pozwala rozwiązywać problemy w pracy z różnymi przedmiotami. Błędem jest wierzyć, że rozkład stwarza nowe problemy. Przed procesami izolowania podsystemów mogą być one niezbędne i niewykryte, ale dzięki separacji możliwe staje się wyeliminowanie powstałej niepewności.
Rodzaje rozkładu
Zwykle rozkład jest uważany za jedną z metod analizy systemowej obiektu. Jednocześnie istnieją różne metody zastosowania tej techniki, w zależności od tego, który rozkład celów może być funkcjonalny, strukturalny lub obiektowy. W każdym przypadku zakłada się własny sposób formowania znaków podziału na podsystemy. Ponadto istnieją różne podejścia do wsparcia funkcjonalnego nowo utworzonych części.
W przypadku rozkładu strukturalnego na pierwszy plan wysuwa się koncepcja separacji, na podstawie której system jest analizowany w przyszłości pod kątem osiągania celów. Z drugiej strony rozkład obiektów to podział, który należy przypisać technikom z dogłębną analizą, nieprzeznaczonym do dalszego funkcjonalnego zastosowania wyników.
Zasady rozkładu
Aby osiągnąć maksymalny efekt rozkładu, metodę należy wykonać zgodnie z kilkoma zasadami. Najważniejszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest prostota formowania subgoali. Oznacza to, że zidentyfikowane zadania będą jasne dla tych, którzy będą nad nimi pracować.
Poniższa zasada zakłada kompletność celów, które będą odzwierciedleniem zadania. Może się wydawać, że całkowity i głęboki rozkład systemu jest niemożliwy, jeśli obie zasady będą przestrzegane w tym samym czasie, ale jest to sprzeczna natura separacji systemów, którą nadal można obejść.
Zasada jedności systemu pomoże poradzić sobie z zadaniem wyeliminowania sprzeczności. Zgodnie z nim badacz tworzy podzadania na każdym poziomie, dzięki czemu są one niezależne od zadań na wyższych łączach.
Kolejna ważna zasada jest podstawowa. Wszystkie cele muszą być zoptymalizowane tak bardzo, jak to możliwe, aby mogły zostać zrealizowane najkrótszy czas.
Struktura rozkładu
W rezultacie, niezależnie od rodzaju kompozycji, powinna ona przedstawiać strukturę hierarchiczną z kilkoma poziomami. Najniższym poziomem jest system początkowy, który w rzeczywistości stanowi podstawę do tworzenia kolejnych połączeń. Zazwyczaj gotowe struktury są przedstawiane w postaci rozgałęzionych schematów blokowych, na których liczba poszczególnych łańcuchów i połączeń może być różna. Nie zapominaj również, że rozkład to nie tylko przegubowe poziomy i bloki z podsystemami, ale także wiązki między nimi. Do pracy nad tą częścią przygotowywania schematów hierarchicznych często stosuje się teorię grafów, która w szczególności umożliwia przejście od prostego modelu graficznego do reprezentacji matematycznej.
Wniosek
W takiej czy innej formie rozkład jest stosowany w prawie wszystkich gałęziach ludzkiej działalności. Najprostszym przykładem może być produkcja mechanizmów technicznych, podczas których odbywa się montaż i łączenie poszczególnych elementów. Jednak nie zawsze metoda rozkładu może być równie prosta i zrozumiała. W złożonych systemach pojawiają się problemy, takie jak zakłócenie funkcjonowania i wzajemne oddziaływanie poszczególnych podsystemów. Brakujący algorytm łączenia bloków dzielonych jest również częstym problemem, w rozwiązaniu którego stosuje się kilka opcji implementacji rozkładu. W praktyce nie zawsze jest możliwe rozbicie systemu na dopuszczalny poziom ze względu na brak podstawowych informacji o systemie i jego właściwościach.
