Działalność każdego gospodarstwa domowego i przedsiębiorstwa przemysłowego opiera się na zastosowaniu czynników produkcji i uzyskaniu z tego odpowiedniego dochodu. Dlatego w swojej pracy podmioty te wykorzystują szczególnie ważne przedmioty i elementy, które mają znaczący wpływ na możliwość i efektywność funkcjonowania. Następnie rozważamy główne rodzaje dochodu czynnikowego. 
Informacje ogólne
W warunkach rynkowych tworzenie dochodu czynnikowego ma wiele cech. Jednak ogólnie znany mechanizm konkurencyjnej równowagi cenowej działa w tym procesie. Ten lub inny zasób produkcyjny jest zawsze własnością właściciela. Żaden podmiot nie przekaże nieodpłatnie prawa do korzystania z nich innym osobom. W ostatnich dziesięcioleciach zaobserwowano tendencję do zwiększania kosztów zasobów. W rezultacie dochody czynników również maleją. W gospodarce prowadzi to do zmian w zachowaniu przedsiębiorstw i obywateli, powoduje, że muszą one znaleźć zamienniki drogich zasobów i szukać sposobów na obniżenie kosztów produkcji. Zapotrzebowanie na środki finansowe przedstawiają tylko przedsiębiorcy. Dotyczą one tej części społeczeństwa, która może organizować i realizować zwolnienie towarów i usług niezbędnych konsumentowi końcowemu.
Aspekt teoretyczny
Produkcja jest procesem, w którym duchowe lub bogactwo materialne. Aby rozpocząć, musisz mieć co najmniej wykonawcę i materiał do stworzenia usługi lub produktu. Jako czynniki produkcyjne teoria marksistowska przydziela środki i przedmioty pracy, a także siłę roboczą ludzi. Wraz z tym nauka dzieli je na dwie grupy. Pierwszy jest osobisty, a drugi jest czynnikiem materialnym. Pierwszy przedstawiony jest w formie pracy jako połączenie duchowych i fizycznych zdolności osoby do pracy. Czynnikiem materialnym są zakłady produkcyjne. Organizacja przedsiębiorstwa wymaga skoordynowanej interakcji i funkcjonowania tych elementów. Zgodnie z teorią marksistowską wzajemne powiązanie czynników, cechy ich kombinacji determinują skład klasowy w społeczeństwie, relacje między stowarzyszeniami publicznymi i orientację społeczną cyklu produkcyjnego. Doktryna marginalistyczna identyfikuje cztery grupy elementów wykorzystywanych do wytwarzania towarów:
- Działalność przedsiębiorcza.
- Capital.
- Poród
- Ziemia
Dochód z czynników
Jak wspomniano powyżej, każdy zasób ma swoją cenę. Czynnik dochodowy w gospodarce - są to przychody, które właściciel otrzymuje z tytułu użytkowania zasobów produkcyjnych. W praktyce określa się kilka rodzajów nagród:
- Czynsz (góra, ziemia, woda itd.) Jako przychody z zużytych zasobów naturalnych.
- Wynagrodzenie za wynagrodzenie za pracę.
- Odsetki jako dochód czynnikowy z wykorzystania kapitału pieniężnego.
- Dochód przedsiębiorcy jako nagroda za wykorzystanie odpowiednich umiejętności.
- Zysk jako dochód czynnikowy przy użyciu kapitału rzeczywistego.
- Wpływy z własności intelektualnej w procesie korzystania z wiedzy.
Za każdym czynnikiem produkcji stoi konkretny przedmiot (lub ich grupa):
- Praca należy do pracowników.
- Ziemia dla właścicieli ziemskich.
- Umiejętności przedsiębiorcze - dla organizatorów produkcji.
- Kapitał - do właścicieli.
Wszystkie grupy tych podmiotów ubiegają się o dochód czynnikowy z całkowitego udziału przychodów. 
Klasyfikacja
Teoretycznie przychody z zasobów dzielą się na indywidualne ekonomiczne i krajowe ekonomiczne. Dochody czynnikowe to fundusze:
- Populacja
- Przedsiębiorstwa
- Stany
- Społeczeństwo
Całość tych przychodów determinuje najwyższy popyt na zasoby produkcyjne, usługi, towary.
Specyfika
Zgodnie z wynikami ich działalności właściciele zasobów otrzymują dochód nominalny - gotówkę. W stosunku do nich powstaje złożona relacja między państwem a właścicielem. Władza w obecnym systemie podatkowym obciąża pewną część funduszy. Kwota pozostała po spłacie wszystkich zobowiązań stanowi dochód netto. Wartość tego salda zależy nie tylko od ilości pieniądza, ale także od dynamiki i stanu cen usług i towarów. Pod tym względem rozróżnij coś takiego jak siła nabywcza funduszy. 
Analiza finansowa
Podczas jego realizacji stosuje się wskaźniki określające krańcowe, średnie i brutto wpływy czynników. Ten ostatni to przychód ze sprzedaży wszystkich produktów pieniężnych. Średni dochód czynnikowy jest obliczany na jednostkę sprzedanych produktów. Przychody krańcowe to przyrost brutto ze sprzedaży dodatkowych produktów. Uważany jest za stosunek przychodów do wzrostu ilości sprzedanych towarów. Definicja tego wskaźnika ma szczególne znaczenie dla firmy. W praktyce gospodarczej stosuje się prawo dotyczące malejących zysków. Obliczanie przychodów krańcowych stanowi podstawę do zmiany wielkości produkcji przez przedsiębiorstwo w kierunku zmniejszenia lub wzrostu.
Istota prawa malejących zysków
W trakcie działalności każdy przedsiębiorca:
- W miarę możliwości dokładnie określa społecznie istotny porządek, cechy jakościowe i ilościowe.
- Organizuje zarządzanie firmą, aby osiągnąć cele.
Zadania te uważa się za kluczowe dla działalności przedsiębiorcy. Biznesmen zawsze stara się przewidzieć rynek, zminimalizować ryzyko i niepewność. Przedsiębiorca musi poczuć granicę, za którą spadnie rentowność jego przedsiębiorstwa. W procesie działalności menedżerskiej przedsiębiorca napotyka zjawisko malejących zysków. Jego istotą jest to, że dodatkowo stosowane koszty jednego zasobu przy niezmienionej liczbie innych dają coraz mniej wolumenu dodatkowych towarów, a tym samym przychody brutto. Przy jednorazowym i tym samym wzroście istniejących czynników produkcji można uzyskać inny wynik.
Taka sytuacja może prowadzić do wzrostu wolumenu produkcji i przychodów brutto firmy. Jednak w tym przypadku istnieje ryzyko. Wraz ze wzrostem podaży produktu wartość rynkowa może się zmniejszyć, a przychody ze sprzedaży każdej dodatkowej jednostki produkcji mogą się zmniejszyć. Wskazuje to na potrzebę zmniejszenia skali produkcji.
Cennik
Firma działa jako producent i sprzedawca produktów, a także jako nabywca czynników. Dla niego, podobnie jak dla realizatora, zainteresowanie jest typowe dla sprzedaży produktu tak drogiego, jak to możliwe. Działając jako nabywca na rynku czynników produkcji, stara się zdobyć niezbędne zasoby tak tanio, jak to możliwe. Wszystkie te operacje podlegają dochodowi. Jest uważany za główną zachętę i wskaźnik efektywności firmy. Wielkość kosztów produkcji i ich struktura określają pewne wymagania dotyczące schematu pozyskiwania zasobów. Jedynym kryterium w tym procesie jest priorytet najniższych kosztów produkcji przy wysokiej jakości wytwarzanych towarów. Porównując ceny rynkowe czynników produkcji z produktami krańcowymi, które powstają z ich pomocą, przedsiębiorca dokonuje wyboru.
Krzywa popytu
Ogólne zasady, zgodnie z którymi odbywa się jego tworzenie, są ograniczone do następujących przepisów:
- Punktem wyjścia jest popyt na wytwarzane produkty.
- Osiągnięcie równości krańcowych zysków i kosztów określonych przez politykę firmy.
- Struktura zapotrzebowania na zasoby powstaje, gdy jednostka kapitału wydana na pozyskanie jakichkolwiek środków produktywnych daje maksymalny produkt krańcowy.
Oferta pracy
Ma swoje własne cechy związane z:
- Liczba ludności i liczba jej części roboczej.
- Jakość społeczeństwa, stopień wykształcenia zawodowego i ogólnego.
- Czas trwania tygodnia roboczego i dnia.
- Zgodność struktury kwalifikacji części pełnosprawnej z potrzebami krajowego kompleksu gospodarczego u pracowników niektórych specjalności.
Całkowity wskaźnik płac określa się na przecięciu krzywych podaży i popytu. Wzrost zapotrzebowania na siłę roboczą podnosi poziom wynagrodzenia. To z kolei prowadzi do wzrostu zatrudnienia. Spadek popytu na pracę prowadzi do zjawisk przeciwnych. W procesie przepływu kosztów kapitałowych szczególnie ważna jest dostępność dostępnych funduszy, ich podaż i potrzeba.
Wniosek
Jak wspomniano powyżej, wszyscy właściciele zasobów otrzymują od nich dochód. Wyraża się w różnych formach i ma ogromne znaczenie dla przemieszczania się przedsiębiorstwa na rynku, ekspansji produkcji. Tym, co działa jako zysk dla właściciela zasobu, jest koszt, koszt dla konsumenta (nabywcy) tego czynnika.
