Ustawodawstwo przewiduje pewne ograniczenia, w ramach których uczestnicy stosunków cywilnych mają wykonywać swoje prawa. Podmioty mogą zawierać transakcje, podpisywać umowy, przestrzegając wymogów przepisów prawnych. 
Kluczowe elementy
W teorii prawnej wyróżnia się 4 elementy obowiązkowe:
- Warunki (treść) transakcji.
- Tematy
- Formularz transakcji
- Subiektywna część (wyrażenie woli i jej ekspresja zewnętrzna).
W przypadku braku co najmniej jednego elementu lub niezgodności elementów z wymogami prawa transakcję uznaje się za nieważną. Kryteria, na podstawie których jest to ustalone, są zapisane w art. 170 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Do tej kategorii należą nieważne i sporne porozumienia. Nieważność tego ostatniego ustala się w sądzie. Nieważność - wyimaginowane i udawane transakcje - są uważane za nieważne od momentu ich zakończenia. Nie wymagają decyzji sądu. 
Transakcje wymyślone i pozorowane: opis porównawczy
Nie zawsze stosunki prawne zawierane przez podmioty są zgodne z prawem. W niektórych przypadkach w celu „zamaskowania” umowy zostaje zawarta umowa „obejmująca”. Fikcyjna transakcja polega na nawiązaniu przez strony pewnych stosunków prawnych. Jednak rzeczywiste interakcje uczestników nie pokrywają się z treścią umowy. At wymyślona umowa strony tylko formalnie (na papierze) nawiązują stosunki prawne.
Specyfika
Transakcja pozorna obejmuje transakcję, którą uczestnicy powinni byli zawrzeć. Strony nie nawiązują ważnego stosunku prawnego z różnych powodów. Fikcyjna transakcja jest zawsze nieważna. Nie pociąga to za sobą żadnych konsekwencji prawnych. W takim przypadku umowa objęta gwarancją może być zarówno nieważna, jak i nieważna. W przypadku gdy nie jest to sprzeczne z wymogami prawnymi, uznając transakcję za udaną, przekwalifikuje stosunki prawne podmiotów.
Na przykład ustalono, że w rzeczywistości strony zawarły umowę podarunkową, ale nie sprzedaż. Transakcje tego samego rodzaju dokonywane na warunkach odbiegających od uzgodnionych przez strony działają w sposób pozorny. Na przykład podczas sprzedaży mieszkania za 1,5 miliona rubli. uczestnicy objęci umową warunek, że cena nieruchomości wynosi 1 milion (aby nie płacić podatku). W takim przypadku transakcja obejmująca (o wartości 1 mln) jest udawana, a zatem nieważna. Umowa ubezpieczenia (o wartości 1,5 miliona) jest uważana za ważną. 
Typowe przykłady
Fikcyjna umowa jest dość powszechna w praktyce. W niektórych przypadkach obywatele nawet nie zakładają, że zawierają nieważne umowy. Wielu uważa, że nie ma nic złego w wskazaniu na papierze kilku innych warunków innych niż rzeczywiste. Najczęstsze transakcje to:
- Kontrakt na zakup i sprzedaż powierzchni mieszkalnej zamiast barterowej. W takim przypadku pozorowana transakcja pozwala uzyskać odliczenie podatkowe, które jest należne w takich przypadkach.
- Sprzedaż zamiast dawania. W takich sytuacjach wykonawca stara się uniknąć podatku.
- Wydając pełnomocnictwo do kierowania pojazdem zamiast transakcji zakupu i sprzedaży. W takim przypadku umowa ubezpieczenia upraszcza procedurę sprzedaży samochodu i oszczędza na uiszczeniu opłaty za ponowne zarejestrowanie samochodu w policji drogowej.
Wszystkie wymienione transakcje są uważane za nieważne (nielegalne). Jeśli zostaną zakwestionowane w sądzie, zostaną uznane za nieważne.
Wyimaginowana umowa
Jak wspomniano powyżej, jest to realizowane tylko formalnie. W rzeczywistości strony nie chcą konsekwencji prawnych charakterystycznych dla takich umów. Niemniej jednak nie oznacza to, że podmioty nawiązują takie stosunki prawne zawsze bez celu. Dość często, poprzez wykonanie takich transakcji, uczestnik (lub wszystkie strony jednocześnie) zamierza osiągnąć określony nielegalny wynik. Typowym przykładem jest darowizna lub sprzedaż nieruchomości, aby zapobiec jej konfiskacie na rzecz państwa lub z powodu zadłużenia. W rzeczywistości właściciel nie chce, aby obiekt został przekazany innej osobie, ale stara się uniknąć odpowiedzialności. Jego cel w tym przypadku jest nielegalny. 
Funkcje do rozważenia
W postępowaniu sądowym uwaga koncentruje się na kwestii, czy nastąpiło faktyczne spełnienie warunków umowy. Jeżeli na przykład złożono wymóg zawarcia urojonej umowy na darowiznę przestrzeni życiowej, należy ustalić fakt przeniesienia własności na własność innej osoby oraz czy pierwotny właściciel nadal korzysta z nieruchomości, czy umowa jest przedłużana z usługami publicznymi na nazwisko osoby wykonującej wydatki na opłacenie rachunków za media i tak dalej.
