Prawdopodobnie każdy z nas w kinie, literaturze lub życiu wielokrotnie słyszał o pasożytnictwie. Co to jest i kto podlega tej definicji? Ogólnie pasożyty to ludzie prowadzący pasożytniczy styl życia. W Związku Radzieckim można było otrzymać karę za tego rodzaju istnienie.
Definicja
Słowo „pasożyt” pochodzi z przestarzałego dialektu, co oznaczało „wolny” lub „wolny”, a także czasownik „jest”. Dlatego pasożytnictwo jest istotą pasożytnictwa. Również „pasożyt” (znaczenie badanego słowa) ma synonim - pasożytnictwo społeczne. Termin ten odnosi się do istnienia osoby lub grupy osób kosztem innych. Ustawa o pasożytnictwie pojawiła się w ZSRR w 1961 r. I trwała do 1991 r. Jego istotą było to, że każdy dorosły obywatel żyjący na niezarobionych środkach i unikający społecznie pożytecznej pracy został pociągnięty do odpowiedzialności. Odpowiedzialność usunięta 5 grudnia 1991 r. Dziś termin ten nie jest stosowany w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej.
Pasożytnictwo w imperium rosyjskim
„Pasożyty” to słowo, które zaczęło być używane w niektórych dokumentach Imperium Rosyjskiego. Jednak za taki styl życia nie przewidziano żadnej kary. Chociaż nie przyjęto ustawy o pasożytnictwie, ale w niektórych kartach czasu pojawiały się odniesienia do pasożytów. W tamtych czasach próżniacy istnieli głównie kosztem krewnych i nastąpiła tylko publiczna dezaprobata. W ZSRR pasożyty to osoby, które prowadzą pasożytniczy styl życia kosztem społeczeństwa jako całości, a nie poszczególnych obywateli.
Walka z pasożytnictwem
Po dojściu do władzy bolszewików rozpoczęły się znaczące przemiany. Polegały one na tym, że bogactwa zabrano bogactwu, które wykorzystano do przyspieszenia budowy socjalizmu. Potem zaczęły pojawiać się pierwsze znane znaczenia tego, kto pasożyty. Byli to obywatele daleko od świadomego proletariatu. Według Lenina powinni byli zostać ponownie wykształceni.
W 1918 r. Przyjęto Konstytucję RSFSR. Najważniejsze, co weszło w to, to prawa ludzi pracujących i wyzyskiwanych. Obywatele, którzy żyli z pieniędzy zarobionych przez niewykształconą siłę roboczą i korzystali z pracy najemnej, zostali pozbawieni przywilejów politycznych.
W 1936 r., Zgodnie z dwunastym artykułem, praca w Związku Radzieckim została uznana za obowiązek i kwestię honoru dla całego ludu zdolnego do pracy. Zaczęto stosować zasadę powiedzenia „kto nie pracuje, nie je”.
Łagodzenie ubóstwa
W 1951 r. Pojawił się dekret, zgodnie z którym nasiliła się walka z ubóstwem i pasożytniczymi żywiołami. Jednak na początku nie dało specjalnego rezultatu. Obywatele byli niechętnie oceniani na podstawie tego artykułu. Przez dwa lata tylko jeden procent ogólnej liczby obywateli był karany za żebranie.
Intensyfikacja walki
4 maja 1961 r. Wydano dekret mający na celu nasilenie walki z osobami prowadzącymi pasożytniczy tryb życia. Zgodnie z tym dekretem osoby, które nie chcą uczciwie pracować i unikają pracy socjalnej, a także czerpią zyski z zakazanych środków, muszą zostać eksmitowane w określonym miejscu. Okres przesiedlenia wynosił od dwóch do pięciu lat. To się stało konfiskata mienia który został uzyskany w niezauważony sposób. Następnie skazany powinien był wziąć udział w porodzie w miejscu przesiedlenia. Skazani byli obywatele, którzy nie posłuchali wezwań do wejścia na ścieżkę uczciwej pracy.
Zastanawialiśmy się, kto jest uważany za pasożyta, teraz przejdziemy bezpośrednio do tego, który został objęty działaniem dekretu. Trzy lata później, zgodnie z prawem, wygnano trzydzieści siedem tysięcy osób. W tym samym czasie inżynier prawa podlegał prawu, który opuścił miejsce pracy i zarobił na hodowli królików. Strażak został również wygnany, pracując na własnej ziemi i zarabiając na sprzedaży uprawianych warzyw i owoców.
Zdarzały się przypadki, gdy dekret ten był wykorzystywany do ścigania przestępców z powodów politycznych. Uderzającym przykładem jest Joseph Brodsky.
W Związku Radzieckim obywatele skazani na mocy tego prawa nazywani byli skrótem BORZ. Oznacza „bez określonego zawodu”.
Każda rozprawa rozpoczęła się od tego, że sądy wymagały, po pierwsze, skrupulatnego sprawdzenia okresu nieuczestniczenia danej osoby w pracy i jej przyczyn.
Walczyli z pasożytnictwem do 1991 roku. Następnie przyjęto ustawę o zatrudnieniu. Zgodnie z nim kara karna za pasożytnictwo została zniesiona i uznano bezrobocie. Następnie termin „pasożytnictwo” nie był używany w prawie krajów WNP.
Zbrodnia
Według wielu ekspertów pasożytnictwo jest doskonałym warunkiem pojawienia się osób zaangażowanych w działalność przestępczą. W końcu to ludzie, którzy nie mają stałej pracy, często uciekają się do osiągania zysków w nielegalny sposób. Główne warunki predysponujące osoby BORZ do działalności przestępczej:
- Dużo wolnego czasu.
- Chęć otrzymania dochodu bez pracy.
- Komunikacja z podobnymi elementami (BORZ).
Główne przestępstwa popełnione przez osoby nieposiadające określonego zawodu:
- Kradzież jest najczęstsza.
- Często zmuszony do uciekania się do zysku poprzez rozbój.
- Często ludzie z BORZ uciekają się do produkcji i sprzedaży produktów pornograficznych, a także do molestowanie dzieci w celu osiągnięcia zysku.
- Zyski z oszustwa.
- Często uciekają się do chuligaństwa.
- Częstym sposobem zarabiania pieniędzy jest żebranie.
- Często osoby BORZ uciekają się do wyłudzania pieniędzy.