Tworzeniu się i funkcjonowaniu małych grup społecznych niezmiennie towarzyszy pojawienie się szeregu praw, zwyczajów i tradycji. Ich głównym celem jest regulacja życia publicznego, zachowanie określonego porządku i troska o utrzymanie dobrobytu wszystkich członków społeczności.
Socjologia osobowości, jej przedmiot i przedmiot
Takie zjawisko jak kontrola społeczna ma miejsce we wszystkich typach społeczeństwa. Po raz pierwszy termin ten użył francuski socjolog Gabriel Tarde He, nazywając go jednym z najważniejszych sposobów korygowania zachowań przestępczych. Później kontrola społeczna Zaczął być przez niego uważany za jeden z decydujących czynników socjalizacji.
Do narzędzi kontroli społecznej należą formalne i nieformalne zachęty i sankcje. Socjologia osobowości, która jest częścią psychologii społecznej, rozważa kwestie i problemy związane z interakcją ludzi w określonych grupach, a także z tym, jak zachodzi formowanie się indywidualnej osobowości. Nauka ta, pod pojęciem „sankcje”, oznacza również zachęty, to znaczy jest konsekwencją czynu, niezależnie od tego, czy ma pozytywny czy negatywny kolor.
Jakie są formalne i nieformalne pozytywne sankcje?
Formalna kontrola porządku publicznego jest powierzona strukturom urzędowym (prawom człowieka i sądownictwu), podczas gdy nieformalną kontrolę sprawują członkowie rodziny, wspólnoty, wspólnoty kościelnej, a także krewni i przyjaciele. Podczas gdy pierwsza opiera się na przepisach państwowych, druga opiera się na opinii publicznej. Nieformalna kontrola jest wyrażana poprzez zwyczaje i tradycje, a także za pośrednictwem mediów (aprobata publiczna lub krytyka).
Jeśli wcześniej ten rodzaj kontroli był jedyny, dziś jest on istotny tylko dla małych grup. Dzięki uprzemysłowieniu i globalizacji nowoczesne grupy liczą ogromną liczbę ludzi (nawet kilka milionów), więc nieformalna kontrola kończy się niepowodzeniem.
Sankcje: definicja i rodzaje
Socjologia osobowości odnosi się do sankcji jako kary lub wynagrodzenia stosowanego w grupach społecznych w stosunku do poszczególnych osób. Jest to reakcja na wyjście jednostki poza granice ogólnie przyjętych norm, czyli konsekwencję działań odmiennych od oczekiwanych. Biorąc pod uwagę rodzaje kontroli społecznej, Istnieją formalne sankcje pozytywne i negatywne, a także nieformalne sankcje pozytywne i negatywne.
Cecha pozytywnych sankcji (zachęt)
Formalne sankcje (ze znakiem plus) to różne rodzaje publicznego zatwierdzenia przez oficjalne organizacje. Na przykład wydawanie listów, nagród, tytułów, tytułów, nagród państwowych i mianowanie na wysokie stanowiska. Takie zachęty z konieczności wymagają, aby osoba, do której są stosowane, spełniała określone kryteria.
Przeciwnie, nie ma jasnych wymagań w celu uzyskania nieformalnych pozytywnych sankcji. Przykłady takich zachęt: uśmiechy, uściski dłoni, komplementy, pochwały, oklaski, publiczne podziękowania.
Kary lub sankcje negatywne
Kary formalne to środki określone w przepisach prawa, przepisach rządowych, instrukcjach administracyjnych i nakazach. Osoba, która narusza obowiązujące prawo, może zostać uwięziona, aresztowana, zwolniona z pracy, grzywny, oficjalnej kary, nagany, kary śmierci i innych sankcji.Różnica między takimi karami a karami przewidzianymi w ramach kontroli nieformalnej (nieformalne sankcje negatywne) polega na tym, że ich stosowanie wymaga szczególnej regulacji rządzącej zachowaniem jednostki. Zawiera kryteria związane z normą, listę działań (lub bezczynności), które są uważane za naruszenia, a także środek kary za czyn (lub jego brak).
Rodzaje kar, które nie są ustalone na poziomie oficjalnym, stają się nieformalnymi sankcjami negatywnymi. Może to być ośmieszenie, pogarda, słowne nagany, nieprzyjazne recenzje, komentarze i inne.
Klasyfikacja sankcji według czasu zastosowania
Wszystkie istniejące rodzaje sankcji Są one podzielone na represyjne i zapobiegawcze. Pierwsze zastosowanie następuje po tym, jak osoba już popełniła działanie. Wysokość takiej kary lub zachęty zależy od przekonań społecznych, które określają szkodliwość lub użyteczność czynu. Drugie sankcje (zapobiegawcze) mają na celu zapobieganie konkretnym działaniom. Oznacza to, że ich celem jest przekonanie jednostki do zachowania uważanego za normalne. Na przykład nieformalne pozytywne sankcje w szkolnym systemie edukacji mają na celu wykształcenie nawyku „robienia dobrego” u dzieci.
Rezultatem takiej polityki jest konformizm: rodzaj „ukrycia” prawdziwych motywów i pragnień jednostki pod kamuflażem przeszczepionych wartości.
Rola pozytywnych sankcji w kształtowaniu osobowości
Wielu ekspertów stwierdza, że nieformalne pozytywne sankcje pozwalają na bardziej humanitarną i skuteczną kontrolę nad indywidualnymi zachowaniami. 
Stosując różne środki motywacyjne i wzmacniając społecznie akceptowalne działania, można kultywować system przekonań i wartości, które zapobiegną przejawowi dewiacyjnych zachowań. Psychologowie zalecają stosowanie nieformalnych pozytywnych sankcji tak często, jak to możliwe w procesie wychowywania dzieci.
