Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowi jeden z kluczowych elementów w dziedzinie reprodukcji pracy. Jest to główne źródło dochodu dla osób zatrudnionych w przedsiębiorstwach. Jego wahania mają bezpośredni wpływ na jakość życia pełnosprawnych obywateli, pozycję każdej jednostki w społeczeństwie. Następnie rozważona zostanie koncepcja płac nominalnych i realnych. Artykuł przedstawi także główne czynniki wpływające na ich poziom.
Płace nominalne i realne
Przy zatrudnianiu pracowników przedsiębiorstwa pracownik zawiera umowę o pracę. Wskazuje warunki jego przyszłych działań, obowiązków i praw. Umowa określa również wynagrodzenie, które otrzyma za wykonanie zadań produkcyjnych. Wynagrodzenie nominalne to bezpośrednio pieniądze, które są gromadzone na rzecz specjalisty na podstawie wyników jego działalności zawodowej. Za pomocą otrzymanych środków musi on kupować żywność i inne niezbędne towary konsumpcyjne. Ponadto, za wynagrodzeniem, obywatel odlicza podatki, płaci za media, edukację dzieci, korzystanie z transportu i inne dobra publiczne. W rezultacie pracownik przedsiębiorstwa pozostaje pewną częścią funduszy, którą może przekształcić we własne oszczędności. Rzeczywiste wynagrodzenie to połączenie kosztów usług i towarów, które pracownik może zakupić na obecnym poziomie cen wynagrodzenia otrzymywanego za działalność w przedsiębiorstwie po odliczeniu podatków i innych odliczeń.
Pilność problemu
Gdyby koszt usług i towarów niezbędnych do konsumpcji pracownika i jego rodziny pozostał niezmieniony, wówczas wskaźnik płac realnych i nominalnych pokazywałby rzeczywisty stan rzeczy. Oznacza to, że zmieniając pierwszy wskaźnik można ocenić wzrost lub spadek wielkości tych świadczeń, które obywatel może nabyć za pieniądze otrzymane w przedsiębiorstwie. Jednak w nowoczesnych warunkach rynkowych ceny usług i towarów podlegają ciągłym wahaniom. W rezultacie realny i nominalny wskaźnik płac jest znacznie zniekształcony. Ten sam wskaźnik dla pierwszej kategorii odzwierciedla różne wartości drugiej.
Rozważ przykład. Na przykład wynagrodzenie nominalne wzrosło w poprzednim okresie o 7,2%, a realne - o 3,1%. Dowiadujemy się, jak bardzo zmienił się wskaźnik kosztów utrzymania. Pożądaną wartość mierzy się wskaźnikiem cen usług konsumpcyjnych i towarów. Stosunek między podanymi wartościami określa się w następujący sposób:
realny wskaźnik wynagrodzeń = wskaźnik nominalny X 100 / wskaźnik kosztów usług i towarów.
Za pomocą tej formuły możesz opracować schemat obliczania cen towarów:
wskaźnik kosztów usług i towarów = wskaźnik wynagrodzenia nominalnego X 100 / wskaźnik wynagrodzenia rzeczywistego.
W ten sposób:
indeks cen = (100 + 7,2) × 100 / (100 - 3,1) = 107,2 × 100 / 96,9 = 110,6%.
Zmień specyfikację
Dynamika płac nominalnych i realnych zależy od poziomu cen. Zmiana tego ostatniego jest wprost proporcjonalna do wahań kosztów usług i towarów objętych koszyk konsumencki. Jednocześnie niektóre czynniki mają tendencję wzrostową, podczas gdy inne mają działanie malejące. Brak równowagi powstaje z różnych przyczyn. Należą do nich w szczególności:
- Wzrost bezrobocia i presja bezrobotnych obywateli na rynek pracy.
- Spadek popytu na zasoby pracy w niesprzyjających okolicznościach.
- Wzrost udziału w rezerwach siły roboczej kategorii nisko opłacanych (nisko wykwalifikowani specjaliści, młodzież, kobiety, przedstawiciele dominujących mniejszości narodowych) i tak dalej.
Pod wpływem tych czynników płace nominalne i realne ulegają zmniejszeniu w całym łańcuchu.
Wyzysk pracowników
Aby zapewnić dodatkowe zaangażowanie specjalistów w przedsiębiorstwie, stosuje się różne metody. W szczególności płace realne są sztucznie obniżane. Osiąga się to poprzez zwiększenie kosztów dóbr konsumpcyjnych, mediów, taryf za korzystanie z innych dóbr publicznych. Dla większego efektu podatki są podwyższone. Zatem w warunkach stałej inflacji płace nominalne i realne są na zbyt różnych poziomach. Aby zaradzić tej sytuacji, ludność pracująca stara się zwiększyć wynagrodzenie za działalność w przedsiębiorstwie.
„Ruchoma skala”
Zasada ta polega na tym, że podstawowe stawki, według których naliczane jest średnie miesięczne wynagrodzenie, są okresowo weryfikowane zgodnie z wahaniami oficjalnego wskaźnika kosztów utrzymania ludności. Wartość ta wyraża poziom wzrostu cen usług i towarów w określonym okresie konsumpcji. W krajach kapitalistycznych, aby osłabić tę zasadę, wskaźnik ten jest sfałszowany, wzrost płac związany ze wzrostem wartości dóbr jest spowolniony i stosowane są inne metody. W wyniku tych działań płace nominalne i realne różnią się znacznie. Zmniejszenie drugiego może mieć miejsce nie tylko w przypadku stałej, ale nawet ze wzrostem pierwszego.
Prawo rosnących potrzeb
Wśród głównych warunków podnoszenia płac realnych można nazwać wzrost potrzeb ludności pracującej. Odnotowuje się to w procesie poprawy sił wytwórczych, jakościowej zmiany poziomu rozwoju kulturalnego i społecznego. Lenin nazwał to zjawisko prawem rosnących potrzeb. Jego realizacja w warunkach kapitalistycznych nie odbywa się automatycznie, ale jako część napiętej konfrontacji między pracownikami. Zapracowani ludzie potrzebują wyższych wynagrodzeń nominalnych. Zapewni to zaspokojenie wszystkich jego potrzeb, które wynikają z ekspansji społecznego i historycznego komponentu rezerw pracy.
Zwiększyć czynniki
Wielkość i dynamika płac, a także ich stosunek do poziomu istniejących cen, mają bezpośredni wpływ na jakość życia pełnosprawnych obywateli. Działa jako przekształcona forma wartości kapitału ludzkiego. Praca jest szczególnym towarem. Czynniki wzrostu jego wartości obejmują wzrost kwalifikacji specjalistycznych i intensywność jego działalności. Malejącą okolicznością jest wzrost wydajności. W ramach postępu naukowego i technologicznego występuje wzrost złożoności siły roboczej. Czynnik ten, ze względu na zmianę charakteru procesu produkcyjnego, wymaga znacznej poprawy kwalifikacji specjalistów i intensywności ich działalności. To z kolei powoduje znaczny wzrost kosztów reprodukcji zasobów pracy, aw konsekwencji ich kosztów. Należy zauważyć, że ustawiczne kształcenie oznacza wzrost wydajności pracy. Czynnik ten ogranicza wzrost kosztów pracy. Wynika z tego, że ustawiczne kształcenie wywołuje konflikt.
Jak wyrażane są wahania kosztów pracy?
Wynagrodzenie nominalne wyrażone jest w gotówce. Jego wartość odzwierciedla ruch cen konsumpcyjnych. Ale działają one tylko jako pieniężny wyraz wartości towarów. Przy tej cenie charakterystyczne jest stałe odchylenie.Ruch jego wartości ma tendencję do przekraczania wartości. Pod tym względem płaca nominalna sama w sobie nie może pokazać dynamiki kosztu pracy. Nie pokazuje również liczby usług i towarów, które otrzymuje pracownik. Wszystkie te wartości można zobaczyć tylko za prawdziwe wynagrodzenie.
Obniżenie wynagrodzenia
Przeludnienie jest głównym czynnikiem tego procesu. Ogromna liczba bezrobotnych znacząco destabilizuje sytuację. Obywatele oferujący swoją siłę roboczą umożliwiają jej zakup po cenie znacznie niższej niż jej wartość. Wraz z tym poziom tygodniowych płac realnych jest obniżany. Wynika to z faktu, że przedsiębiorcy kupują siłę roboczą po niższej cenie (w porównaniu do wyższych cen) niż wcześniej. Średnie stawki roczne również spadają z innych powodów. Najważniejszy z nich to fakt, że przez większość roku obywatel nie był w ogóle zatrudniony, co oznacza, że nie otrzymał wynagrodzenia za swoją działalność zawodową.
Wniosek
Różnice krajowe w poziomie płac nominalnych i realnych, które wystąpiły w krajach kapitalistycznych, zostały znacznie wyrównane w ciągu ostatniej dekady. W większości krajów liczby te są zbliżone, aw niektórych krajach już przekroczyły wartości odnotowane w Stanach Zjednoczonych. W krajach rozwijających się sytuacja jest odwrotna. Na przykład w Nigerii, Egipcie i Boliwii dzienna płatność jest 2,5-3 razy mniejsza niż stawka godzinowa dla ludu pracującego w krajach kapitalistycznych. Ta sytuacja daje monopolistom wyjątkowe możliwości. Na przykład, wykorzystując swój kapitał, przemysłowcy mogą manewrować na zatłoczonym rynku pracy i przekupić niektóre kategorie pracowników.
