Kapitał to różnorodne dobra, które są inwestowane w produkcję dla zysku. Założyciel nowoczesnej ekonomii, Adam Smith, zdefiniował go jako część własności osoby, z której oczekuje dodatkowych dochodów. Do tej pory istnieją różne rodzaje kapitału. Zanim jednak to słowo oznaczało cały majątek ruchomy firmy. W średniowieczu pożyczki nazywały się kapitałem we Francji, a ich odsetek spłacano w głowach bydła. Jest to zgodne z pierwotnym znaczeniem łacińskiego słowa caput, od którego pochodzi ten termin. We współczesnej gospodarce środki trwałe to budynki, konstrukcje i sprzęt wykorzystywany do produkcji towarów, a kapitał obrotowy to materiały i surowce, które są w pełni zużywane w jednym cyklu produkcyjnym.
Definicja
Tak więc pojęcie kapitału oznacza wszystkie dobra trwałe lub wszelkie aktywa niefinansowe, które są wykorzystywane do produkcji towarów i usług. Ich aktualizacja w postaci kosztów amortyzacji jest ujęta w koszcie wytworzenia. Ale tutaj wszystko zależy od formy kapitału.
Funkcje
Kapitał stały różni się od ziemi lub innych nieodnawialnych zasobów tym, że można go zwiększyć dzięki pracy ludzkiej i zdolnościom przedsiębiorczym. Za pomocą strzały jaskiniowiec może zastrzelić bestię lub ptaka. Ponieważ zwiększa to jego zdolność do wykonywania użytecznej pracy, jest to jego stolica. Dla współczesnego człowieka strzała jest najczęściej kolekcjonerską. Jeśli na tym nie zarabia, to nie jest to jego stolica. Nie dotyczy kapitału dla większości ludzi i mieszkań oraz ich samochodów osobowych. Wyjątkiem są ci, którzy pracują w domu, i taksówkarze. W marksistowskiej teorii ekonomii politycznej kapitał jest rozumiany jako pieniądze, które są używane do kupowania czegoś, a następnie odsprzedaży dla zysku. Proces takiej wymiany handlowej jest podstawą gospodarki kapitalistycznej. We współczesnych szkołach myśli ekonomicznej jest to tylko jeden rodzaj kapitału - finansowy.
W wąskim sensie
Klasyki i neoklasycy rozumieją kapitał jako czynnik produkcji, który jest wykorzystywany wraz z ziemią i pracą. Jego cechą jest to, że nie jest on od razu wykorzystywany w procesie produkcyjnym, jak ma to miejsce w przypadku surowców, a jego koszt może wzrosnąć z powodu ludzkich wysiłków. Teoria marksistowska rozróżnia następujące rodzaje kapitału:
- Stałe Należą do nich korzyści wykorzystywane w produkcji (budynki, lokale, wyposażenie).
- Zmienne Korelują one z wydajnością pracy, która jest szacowana w wynagrodzeniach pracowników w produkcji.
- Fikcyjne. Należą do nich aktywa niematerialne, takie jak akcje, obligacje i inne papiery wartościowe.
Szeroka definicja
Najwcześniejsze pomysły na temat kapitału opisywały go jako rzeczy materialne. Mogą to być konstrukcje, maszyny, urządzenia używane w procesie produkcyjnym. Jednak od lat 60. ekonomiści zaczęli stosować szerszą interpretację tego terminu. Na przykład inwestowanie w rozwój umiejętności i edukację pracowników może być postrzegane jako wkład w kapitał ludzki. Problem szerszej definicji tego terminu jest wciąż dyskutowany przez wielu ekonomistów. Oddzielnie alokowany kapitał zaawansowany. Reprezentuje aktywa zainwestowane w produkcję dla przyszłego zysku.Najczęściej są to fundusze przeznaczone na konkretne zadanie reorganizacji procesów lub tworzenia nowego przedsiębiorstwa.
Nowoczesne rodzaje kapitału
- Finansowe. Stanowi zobowiązanie przedsiębiorstwa wobec akcjonariuszy i służy jako pieniądze na wymianę handlową. Jego wartość nie zależy od przesłanek historycznych.
- Naturalne Charakteryzuje się stanem ekologii i ilością zasobów, takich jak drzewa.
- Społecznościowy. Obejmuje reputację i wartość marki.
- Inteligentny Nie ma ogólnie przyjętego punktu widzenia, co należy rozumieć przez ten rodzaj kapitału. Jednak w szerokim sensie wszystkie formy transferu wiedzy od jednej osoby do drugiej należą do tej kategorii.
- Człowiek To bardzo szeroka koncepcja, która obejmuje wszystkie formy rozwoju osobowości. Często jest stosowany w teorii zrównoważonego rozwoju.
Interpretacje
Ekonomista Henry George uważał, że takich rodzajów kapitału, jak akcje, obligacje, pożyczki, weksle i inne certyfikaty, w rzeczywistości nie należy przypisywać do oddzielnej grupy. Wzrost lub spadek ich wartości nie wpływa na ogólny dobrobyt społeczności (państwa). Dlatego nie można ich przypisać do rodzajów kapitału. Werner Sombart i Max Weber odkryli genezę nowoczesnej koncepcji tej koncepcji w księgowości z podwójnym wpisem. Definiują kapitał jako ilość bogactwa wykorzystywanego do osiągnięcia zysku. Zwrócił uwagę na tę koncepcję w swojej słynnej książce „Wealth of Nations” i Adam Smith. Alokował kapitał stały i obrotowy. Do pierwszego przypisał aktywa fizyczne, które nie są zużywane w procesie produkcyjnym. Na przykład samochody lub magazyny. Drugi to zasoby fizyczne zużywane w procesie produkcyjnym.
Na przykład surowce i półfabrykaty. Marks wprowadza do nauki pojęcie kapitału zmiennego. Rozumie przez to inwestycje w siłę roboczą. Jego zdaniem tylko one tworzą wartość dodaną w kapitalistycznej gospodarce. Inwestycje w inne czynniki produkcji Marks nazywa kapitałem stałym. Konieczne jest rozróżnienie koncepcji oszczędności i inwestycji. Jak zauważył Keynes, ten pierwszy powstaje, gdy jednostka gospodarcza nie wydaje wszystkich swoich bieżących dochodów, a ten drugi oznacza zakup pewnych towarów, na których można zarobić. Zatem zakup samochodu osobowego nie jest inwestycją, chyba że dana osoba jest taksówkarzem lub dobry samochód jest potrzebny do poprawy jego wizerunku firmy. Przedstawiciele austriackiej szkoły ekonomii rozumieli kapitał jako produkty „wyższego rzędu”, ponieważ z ich pomocą powstają inne towary i usługi. Najczęściej dyskutowane są dziś trzy formy kapitału: społeczny, indywidualny i intelektualny. Wszystkie są związane z osobistymi zdolnościami i zdolnościami ludzkimi, ponieważ to on jest centralnym przedmiotem nowoczesnej gospodarki.
