Wskaźnik określający poziom ochrony budynków i budowli przed skutkami pożaru nazywa się stopniem odporności ogniowej. Stopień odporności na ogień i produkty spalania zależy od wartości granicznych odporności ogniowej konstrukcji i materiałów, z których wzniesiono budynek. Przy określaniu bezpieczeństwa pożarowego budynku bierze się pod uwagę wielkość budynku, jego lokalizację i temperaturę graniczną zapłonu materiałów.
Z definicji odpornością ogniową obiektu budowlanego jest jego zdolność do wykonywania funkcji operacyjnych przez pewien czas przy ciągłym narażeniu na ogień. Odporność ogniowa oznacza całkowite zachowanie nośności i możliwości ograniczania konstrukcji (ściany lub dachy nie zapadną się pod wpływem ognia, stworzą barierę dla produktów spalania, ognia).
Granice odporności ogniowej elementów budowlanych
Odporność budynku lub konstrukcji na działanie ognia zależy od czasu, który ustala początek próby i momentu pojawienia się znaku zniszczenia:
- pojawienie się otworów przelotowych w badanej próbce (wypalenia, pęknięcia), ułatwiających penetrację ognia i penetrację gazu;
- przekroczenie średniej temperatury w punktach pomiarowych nieogrzewanej części konstrukcji o 160 ° C lub przekroczenie 190 ° C w jednym z punktów pomiarowych nieogrzewanej powierzchni (wskaźniki nie uwzględniają początkowej temperatury powierzchni);
- utrata nośności, zapadnięcie się lub odkształcenie poszczególnych elementów.
Ogólne parametry odporności ogniowej budynku
Ogólna zdolność budynku do wytrzymania zniszczenia przez ogień zależy od stopnia odporności ogniowej. Dokumenty prawne określają 8 stopni odporności ogniowej budynku. Zmniejszenie limitu odporności ogniowej następuje wraz ze wzrostem liczby jego kategorii. Odporność ogniowa budynku lub konstrukcji jest określana na podstawie odporności ogniowej elementów konstrukcji, prędkości rozprzestrzeniania się płomienia, a także temperatury granicznej zapłonu zastosowanych materiałów budowlanych.
Odporność ogniowa obiektów przemysłowych
Określając zdolność budynku przemysłowego do blokowania lub ograniczania rozprzestrzeniania się ognia, dodaj poziom do ogólnych parametrów zagrożenie pożarowe mieści się w budynku produkcyjnym. Uwzględnia się liczbę kondygnacji konstrukcji i powierzchnię każdego terenu.
Granice odporności ogniowej konstrukcji charakteryzują się grupą znormalizowanych czasowo stanów granicznych utraty nośności, integralności strukturalnej i zdolności izolacji cieplnej.
W zależności od stopnia zapłonu materiału budowlanego budynek dzieli się na następujące grupy:
- niepalne - budynki wznoszone z materiałów, które nie są w stanie się spalić lub zwęglić;
- powolne palenie - materiał budowlany może zapalić się wyłącznie pod ciągłym działaniem ognia, na przykład drzewo chronione przed ogniem specjalnymi impregnatami;
- łatwopalny - materiał budowlany wspomaga samozapłon po usunięciu źródła zapłonu.
Obliczane są wskaźniki odporności ogniowej wszystkich elementów budynku: odporność ogniowa drzwi, bloków okiennych, luków i przegród. Podczas badań rozprzestrzeniania się ognia należy zwrócić należytą uwagę na rozmiar uszkodzeń konstrukcyjnych. Obliczane są dokładne parametry uszkodzenia skurczu poza strefą bezpośredniego ognia.
Klasyfikacja i cechy konstrukcji ogrodzeń
Obiekty o znormalizowanych limitach odporności ogniowej mogą zapobiec rozprzestrzenianiu się otwartego ognia i produktów jego spalania w sąsiednich pomieszczeniach, które nie zawierają źródła zapłonu. Bariery ogniowe mogą obejmować konstrukcje wznoszone z niepalnych materiałów, kurtyny wodne, sufity, specjalne zbiorniki zapobiegające rozprzestrzenianiu się ognia.
Klasyfikacja barier
Bariery blokujące produkty pożarowe i spalania są podzielone na klasy w zależności od metody ochrony:
- ognioodporne pionowe ściany nośne;
- ogrodzenie podłóg;
- przestrzenie blokujące rozprzestrzenianie się ognia i szczeliny w połączeniach konstrukcji budowlanych;
- blokowanie przedsionków;
- ekrany przeciwpożarowe;
- kurtyny wodne blokujące rozprzestrzenianie się ognia;
- paski chroniące przed ruchem ognia.
Osłony budynków, w zależności od dopuszczalnych wartości odporności ogniowej i rodzajów elementów konstrukcyjnych, mają następującą gradację:
| № | Bariery przeciwpożarowe | Rodzaje regulacji |
| 1 | pionowe konstrukcje wsporcze | 1, 2 |
| 2 | poziome ściany | 1, 2, 3, 4 |
| 3 | przedsionki | 1, 2 |
| 4 | kurtyny wodne | 1 |
| 5 | zamykanie ekranów, luków, bram i bloków okiennych | 1, 2, 3 |
Cecha budowy barier przeciwpożarowych
Ściany z materiałów ognioodpornych są wznoszone do wysokości pomieszczeń. Granice ognioodporności otaczających ścian i ścianek działowych komora pożarowa muszą być zgodne z ognioodpornością barier krycia. Celem stosowania ścian przeciwpożarowych jest blokowanie przenikania ognia do sąsiednich pomieszczeń, nawet jeśli budynek zostanie jednostronnie zawalony.
Bariery ogniowe wykluczają instalację otwieranych jednostek okiennych. Mechanizmy wymagające działania w pozycji otwartej (drzwi, zawory, luki itp.) Są wyposażone w automatyczne mechanizmy awaryjnego zamykania i blokowania, które uruchamiają się w razie pożaru.
Całkowita powierzchnia otworów barier ognioodpornych nie może przekraczać 25% całkowitej powierzchni pomieszczenia. Bariery ogniowe oddzielające wybuchowe i niebezpieczne i wybuchowe pomieszczenia (przedziały) od innych pomieszczeń wyposażają przedsionek w ciągły system zasilania powietrzem.
Jak określić odporność bariery na ogień?
Określenie odporności ogniowej budynku odbywa się z uwzględnieniem wartości wszystkich elementów, z których się składa:
- elementy konstrukcyjne ogrodzenia;
- mechanizmy mocujące;
- konstrukcje wsporcze.
Tabela norm:
| Nazwa ogrodzenia | Zrównoważony rozwój | Rodzaj ogrodzenia | Rodzaj
przedsionek |
| pionowe konstrukcje wsporcze | 150 (rei) | 1 | 1 |
| 45 (rei) | 2 | 2 | |
| poziome wewnętrzne konstrukcje ochronne | 150 (rei) | 1 | 1 |
| 60 (rei) | 2 | 1 | |
| 45 (rei) | 3 | 1 | |
| 15 (rei) | 4 | 2 | |
| dzielenie struktur pionowych | 45 (ei) | 1 | 1 |
| 15 (ei) | 2 | 2 | |
| dzielące pionowe konstrukcje zawierające przeszklenia o powierzchni 25% | 45 (eiw) | 1 | 1 |
| 15 (eiw) | 2 | 2 |
Granicą ognioodporności rei jest czas przed wystąpieniem stanu utraty nośności, integralności strukturalnej i izolacji termicznej.
Limit odporności ogniowej ei jest limitem czasowym przed zniszczeniem i utratą zdolności do izolacji cieplnej.
Granica odporności ogniowej eiw - graniczna granica czasu utraty integralności konstrukcji, izolacji termicznej lub utraty zdolności do zatrzymywania ciepła pod wpływem 3,5 kW / m2 na płaszczyźnie strumienia ciepła.
Odporność ogniowa konstrukcji
Każdy budynek lub konstrukcja składa się z elementów konstrukcyjnych. Elementy konstrukcyjne spełniają określone funkcje i mają indywidualne cechy odporności na ogień. Odporność ogniowa konstrukcji budowlanych i poszczególnych elementów jest inna. Pod ogólną odpornością ogniową konstrukcji rozumie się zdolność obiektu do uniknięcia zniszczenia, przy jednoczesnym zachowaniu zdolności do zamykania ognia i produktów spalania.
Budynki są podzielone na typy według ich przeznaczenia.Ponadto każdy typ konstrukcji musi być zgodny z właściwościami ognioodpornymi określonymi dla niej w dokumentach prawnych. Klasyfikacja konstrukcji budowlanych według wartości odporności ogniowej i wymagania dotyczące elementów konstrukcyjnych są określone w specjalnych kodach odniesienia do kodów budowlanych SNiP.
Reguły i normy ochrony przeciwpożarowej budynków - SNiP
SNiP - dokument zawierający listę aktów prawnych, wymagań technicznych, ekonomicznych i innych związanych z pracami budowlanymi. SNiP można dostosować i uzupełnić dokumentami regulacyjnymi. Na przykład reguły i normy bezpieczeństwa pożarowego z dnia 21.01.1997 r. uzupełnione przepisami technicznymi dotyczącymi wymagań bezpieczeństwa przeciwpożarowego dla ogrodzeń dachowych z dnia 28 lipca 2008 r. nr 123-ФЗ.
SNiP od 01.21.97 reguluje prace budowlane w zakresie bezpieczeństwa przeciwpożarowego na etapach budowy i eksploatacji różnego rodzaju budynków. Główną uwagę przywiązuje się do konstrukcji samonośnych, odporność ogniowa ścian jest wskazywana w zależności od rodzaju konstrukcji i charakterystyki działania konstrukcji.
Przepisy bezpieczeństwa pożarowego zawierają 5 poziomów odporności ogniowej. Wskazano również parametry, które musi spełniać zbudowana konstrukcja:
- maksymalne obciążenie przenoszone przez konstrukcję budynku - (R);
- utrzymanie integralności strukturalnej w przypadku pożaru - (E);
- umiejętność izolowania ciepła - (I).
Stopień odporności konstrukcji budowlanych na ogień oblicza się z uwzględnieniem utraty tych wskaźników.
Kontynuując rozważanie kwestii odporności ogniowej budynków, należy wziąć pod uwagę podział odporności budynków na ogień na dwa typy: wymagana i rzeczywista odporność ogniowa.
Wymagana jest minimalna wartość rezystancji, jaką musi spełniać każdy budynek w związku z bezpieczeństwem przeciwpożarowym. Stopień odporności ogniowej konstrukcji oblicza się empirycznie (w przeciwieństwie do rzeczywistego stopnia określonego na podstawie obliczeń).
Rzeczywistym wskaźnikiem odporności ogniowej jest wartość uzyskana w wyniku obliczeń wykonanych na etapie tworzenia projektu. Rzeczywistą odporność ogniową określają eksperci z wyspecjalizowanych służb.
Odporność ogniowa materiałów budynków i konstrukcji
Materiały budowlane są podzielone na różne grupy. W każdym z nich materiały budowlane są klasyfikowane według stopnia odporności na ogień i produkty spalania. Ogólny wskaźnik odporności budynku na ogień jest obliczany i całkowicie zależy od wskaźników materiałów użytych do jego budowy. Kodeks budowlany wskazuje gradację materiałów w dwóch grupach - grupie materiałów łatwopalnych i niepalnych.
W odniesieniu do rodzaju palnych materiałów budowlanych istnieje dodatkowa gradacja określona w GOST 30244:
- wysoce łatwopalny - obejmuje zrolowane podłogi polimerowe o temperaturze poniżej 300 ° C;
- normalnie łatwopalne - materiały, których temperatura utrzymywania spalania wynosi ponad 300 ° C;
- umiarkowanie łatwopalny - wyklucza się wszelkiego rodzaju polimerowe materiały budowlane;
- niska palność - materiały wykorzystywane są głównie do budowy centrów handlowych, pomieszczeń technologicznych, klatek schodowych i wiatrołapów (na przykład: gres porcelanowy i płytki ceramiczne).
Wszystkie środki mające na celu określenie stopnia odporności ogniowej budynków mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludzi podczas eksploatacji budynków. Zaniedbanie bezpieczeństwa pożarowego w budownictwie zagraża zdrowiu i życiu ludzi.
Jak samodzielnie określić odporność ogniową konstrukcji budowlanych?
Testy ogniowe są często stosowane do obliczania limitów odporności ogniowej. Aby samodzielnie obliczyć czas odporności na ogień, należy mieć projekt budowlany pod ręką, a następnie postępować zgodnie z instrukcjami.
Instrukcja: procedura określania limitu odporności ogniowej
- Podczas opracowywania dokumentacji projektowej eksperci wskazują szacunkową ognioodporność budynku. Powinieneś niezależnie porównać strukturę budynku z kodami budynków odzwierciedlonymi w SNiP.
- Za granicę odporności ogniowej uważa się czas, jaki upłynął od rozpoczęcia pożaru na umowie budowlanej do momentu pojawienia się krytycznych zmian w jego stanie (zniszczenie, odkształcenie lub utrata integralności).
- Ogólny wskaźnik odporności ogniowej jest określony przez wartości graniczne odporności na ogień i produkty spalania kluczowych konstrukcji budowlanych budynku. Uwzględnia się limit odporności ogniowej: przegrody, pionowe konstrukcje wsporcze, drzwi, bloki okienne itp. Dane, które odzwierciedlają poziom zapłonu użytych materiałów budowlanych, muszą zostać wprowadzone do obliczeń. Szczegółowo przeanalizuj projekt budynku.
- Informacje o głównych elementach budynku nie są wystarczające do obiektywnego obliczenia odporności ogniowej budynku. Konieczne jest uwzględnienie wskaźników wszystkich elementów, w tym biegów schodów, ścianek działowych, luków, bloków okiennych itp.
- Aby szczegółowo przestudiować mechanizm i zasady obliczania granic odporności ogniowej, należy zwrócić uwagę na korzyści dla SNiP.
