Współczesne społeczeństwo nie może normalnie funkcjonować bez interakcji ludzi. Każda osoba jest indywidualna, ale oczywiście uważa się, że w różnych sytuacjach powinna się dostosować. To pozwala osobie znaleźć pracę, partnera, podróżować. Sposób komunikacji i ludzkie zachowanie kształtuje się przez całe jego życie. Mogą się zmieniać, uzupełnione innymi technikami, a każdy rodzaj może zostać utracony. Czynniki i przyczyny są bardzo różne. Cel jest jeden: osiągnąć wynik. Poprzez komunikację człowiek może wiele osiągnąć, wystarczy wybrać odpowiedni styl komunikacji i zachowania.
Style komunikacji
Styl komunikacji charakteryzuje się zwykle stabilnym połączeniem między sposobami i metodami komunikacji a celami, do których dąży. To są niektóre cechy interakcji między ludźmi. Mężczyzna szuka nowej pracy, przyszedł na rozmowę kwalifikacyjną - tutaj stosuje jeden styl komunikacji, podczas interakcji z kolegami - inny, w rodzinie i w komunikacji z krewnymi - trzeci. Różne style komunikacji są wybierane dla każdej konkretnej sytuacji. Niezależnie od tego, jakie działania zostaną podjęte, słowa osoby będą zawsze podstawą komunikacji.
Psychologiczne style komunikacji
Psychologia zawsze zajmowała się problemami ludzi wchodzących w interakcje. Według psychologów o stylu komunikacji decyduje umiejętność wyboru określonych sposobów zachowania w konkretnej sytuacji. Podzielili style komunikacji na trzy kategorie:
- elastyczny
- sztywny;
- przejściowy.
Dzięki elastycznemu stylowi osoba jest dobrze zorientowana w społeczeństwie, może odpowiednio ocenić, kto jest przed nim, szybko zrozumieć, o co toczy się gra, a nawet zgadywać o stanie emocjonalnym rozmówcy. Przy sztywnym stylu osoba nie może szybko przeanalizować nie tylko swojego zachowania, ale także zachowania rozmówcy. Ma słabą samokontrolę i nie zawsze może wybrać odpowiedni sposób zachowania i komunikacji. W stylu przejściowym osoba ma znaki z dwóch powyższych stylów. Nie w pełni rozumie, co dzieje się wokół niego, z kim się komunikuje i który sposób interakcji lepiej wybrać.
Uczenie się stylów komunikacji
Ucząc się technik komunikacji, musisz wiedzieć, że styl komunikacji sam w sobie i styl komunikacji w każdej sytuacji to różne pojęcia. Jeśli nie weźmiesz pod uwagę cech charakteru danej osoby i cechy sytuacji, w której się znajduje, wówczas wyjaśnienie będzie po prostu bez znaczenia. Istnieje wiele metod badania stylów komunikacji. Na przykład A.V. Pietrowski stworzył system interakcji pedagogicznych, składający się z dwóch elementów. Nazywano ją stylem komunikacji pedagogicznej.
W 1938 r. Po raz pierwszy zwrócono uwagę na style komunikacji. Niemiecki psycholog Kurt Levine przeprowadził badanie i wydedukował klasyfikację relacji między ludźmi kontrolującymi a ludźmi zmuszonymi do posłuszeństwa. Następnie został ogólnie zaakceptowany i nadal obowiązuje. Jego style komunikacji pedagogicznej obejmują:
- autorytarny;
- demokratyczny;
- liberalny.
Charakterystyka pedagogicznych stylów komunikacji
Style komunikacji pedagogicznej zostały zdefiniowane jako techniki emocjonalne i działania nauczyciela w stosunku do ucznia. Zachowanie nauczyciela jest zdeterminowane jego zrozumieniem celu, do którego dąży w nauczaniu dziecka. Najczęściej jest to nic innego jak nauczenie dziecka podstaw jego przedmiotu, przekazanie umiejętności, których uczeń będzie potrzebował do wykonania zadania lub które będą mu przydatne w późniejszym życiu. W takim przypadku nauczyciel bierze również pod uwagę style komunikacji dziecka.W przypadku dzieci komunikacja w ogóle nie występuje, podobnie jak w przypadku dorosłych. Nauczyciel potrzebuje trochę więcej czasu, wysiłku i uwagi, aby wyjaśnić dziecku ten materiał. Sama komunikacja odbywa się za pomocą instrukcji, wyjaśnień, pytań, komentarzy, a nawet zakazów.
Autorytarny styl komunikacji
Autorytarny styl komunikacji oznacza, że nauczyciel zastrzega sobie prawo do samodzielnego rozwiązywania problemów. Mogą odnosić się do relacji między uczniami, aktywności w klasie lub osobiście do każdego ucznia. Z reguły taki reżim obejmuje zarówno dyktaturę, jak i troskę o podwładnych. Dzięki takim nauczycielom uczniowie rzadko potrafią się w pełni otworzyć i pokazać swoje możliwości. Inicjatywa może spowodować konflikt między nauczycielem a uczniem. Przekonanie nauczyciela, że tylko jego myślenie jest prawidłowe, a cała reszta jest fałszywa, nie pozwala obu stronom na produktywną interakcję. Reakcji dziecka nie można odpowiednio ocenić, ponieważ nauczyciel po prostu nie rozumie ucznia i opiera się wyłącznie na wskaźnikach wydajności. Jego złe uczynki w oczach nauczyciela koniecznie wychodzą na pierwszy plan, podczas gdy motywy jego zachowania nie są brane pod uwagę.
Demokratyczny styl komunikacji
Demokratyczny styl komunikacji jest uważany za najlepszy, ponieważ nauczyciel stara się pomóc uczniowi, wykorzystać całą swoją siłę i możliwości, aktywować rolę dziecka w życiu klasy. Interakcja i współpraca to główne cele tego stylu. Nauczyciel ocenia przede wszystkim dobre uczynki ucznia, traktuje go dobrze, rozumie i wspiera. Jeśli nauczyciel zobaczy, że dziecko nie ma czasu na przyswojenie informacji lub czegoś nie rozumie, z pewnością zwolni tempo i dokładniej wyjaśni materiał, odkładając wszystko na półki. Nauczyciel odpowiednio ocenia możliwości oddziału i potrafi przewidzieć kierunek jego rozwoju. Bierze pod uwagę zainteresowania i życzenia swoich uczniów. Niektóre metody nauczania i komunikowania się z uczniami nauczyciela w stylu demokratycznym są nieco gorsze od metod autorytarnego stylu ich kolegów, ale ci pierwsi mają lepszy klimat w klasie. Dzieci czują się znacznie swobodniej.
Liberalny styl komunikacji
Metody nauczania nauczyciela w stylu liberalnym różnią się od metod zawartych w innych stylach komunikacji nauczyciela. Stara się zmniejszyć wszelkie szanse na udział w życiu klasy, nie chce ponosić odpowiedzialności za uczniów. Nauczyciel ogranicza się do wykonywania wyłącznie swoich funkcji pedagogicznych. Style komunikacji nauczyciela, które łączy w swojej pracy, powodują słabe wyniki w nauce. Jest obojętny na problemy zarówno szkoły, jak i dzieci, przez co bardzo trudno jest mu kontrolować uczniów.
Charakterystyka stylów komunikacji biznesowej
Style komunikacji biznesowej oznaczają wszelkie działania lub metody komunikacji mające na celu osiągnięcie dowolnego rezultatu. Jednocześnie głównym zadaniem uczestniczących w rozmowie jest wzmocnienie idei siebie jako członka zespołu lub całego społeczeństwa. Uczestnik niejako zakłada swoją świąteczną maskę i na jakiś czas staje się inną osobą. Ten szczególny rytuał z jednej strony wydaje się czasem bezcelowy i nudny, az drugiej strony jest to gra, której zasady człowiek zna z góry i musi go przestrzegać.
Rytualny styl komunikacji
Style komunikacji biznesowej, takie jak rytuał, są często stosowane w firmach, których członkowie od dawna się znają. Spotykają się, spędzają razem trochę czasu i wydaje się, że po tych latach tematy omawiane w tych firmach w ogóle się nie zmieniły. Czasami możesz nawet przewidzieć, co powie konkretny uczestnik rozmowy, ale jednak wszyscy są zadowoleni ze wszystkiego, a po dniu niektórzy nawet odczuwają satysfakcję z czasu.Taki styl komunikacji jest uważany za typowy przypadek stylu rytualnego, w którym na pierwszym miejscu stoi jakość komunikacji, a nie jej treść. Tak więc, samo wzmocnienie idei siebie jako członka zespołu ma miejsce, gdzie każdy ma swoje miejsce, każdy jest ważny. Ważne są jego opinie, wartości, światopogląd.
Przypadki, gdy osoba, która odpowiada na pytanie „Jak się masz?” Zawsze odpowiada jednoznacznie: „Normalnie”, a teraz nagle zaczyna opowiadać szczegółową historię o swoim życiu, rodzinie, dzieciach i pracy, nazywa się je wyjściem poza rytuał. Takie nietypowe ludzkie zachowanie, którego reakcję można zawsze odgadnąć, narusza ideę rytuału, ponieważ najważniejsze jest noszenie maski, czy to relacji społecznych, czy interpersonalnych.
Manipulacyjny styl komunikacji
Przy takim stylu komunikacji dana osoba postrzegana jest jako środek do celu. Z reguły rozmówca stara się pokazać najlepsze strony swojego celu, aby mu pomóc. Pomimo faktu, że obaj uczestnicy rozmowy mają różne poglądy na temat tego celu, wygra ten, który jest bardziej wykwalifikowany w manipulowaniu metodami. W takich przypadkach rozmówca zna przyczyny zachowania partnera, jego aspiracje, pragnienia i może obrócić bieg wydarzeń w kierunku, którego potrzebuje. Manipulacja niekoniecznie jest złą metodą. W ten sposób osiąga się wiele celów. Czasami, aby przekonać osobę do zrobienia czegoś, aby skłoniła ją do działania, konieczne jest zastosowanie manipulacyjnego stylu komunikacji.
Można to porównać do metody komunikacji menedżera średniego. Rozmawia ze swoimi przełożonymi jednym tonem, ale ze swoimi podwładnymi w zupełnie innym tonie. Czasami jest to nieprzyjemne, ale jest niemożliwe w inny sposób.
Zdarzają się przypadki, gdy cały styl komunikacji osoby sprowadza się do manipulacji. Ze względu na zbyt częste stosowanie tej metody wobec osoby, jej ciągłą perswazję i popychanie, ta ostatnia może uznać manipulację za jedyne właściwe wyjście z sytuacji.
Humanistyczny styl komunikacji
Humanistyczny styl komunikacji dotyczy relacji międzyludzkich, w których człowiek chce być rozumiany, wspierany, udzielany radom, z którymi należy się wczuć. Początkowo ten rodzaj komunikacji nie implikuje żadnego celu; sytuacja składa się z bieżących wydarzeń. Ten styl komunikacji można nazwać najbardziej szczerym ze wszystkich istniejących, gdzie te same wydarzenia są intymne, spowiedź. Główną metodą, która tu działa, jest sugestia i wzajemność. Każdy partner inspiruje drugiego, że jest godny zaufania, że jeden jest gotowy słuchać, a drugi mówi, co go martwi.
Taka komunikacja może zachodzić nie tylko między bliskimi a krewnymi. Na przykład osoba w ciągu kilkudziesięciu minut może rozpoznać rozmówcę, który jedzie z nim autobusem na sąsiednim siedzeniu lub powiedzieć mu wiele o sobie, ale nie zna osoby, z którą pracował od kilku lat. Rozmowa z innym podróżnikiem prowadzi do objawień o tobie, sprawia, że ludzie się czują, współczują. Ale rozmowa z kolegą ma zupełnie inne cele.
