Przeniesienie własności towarów, Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej

Umowa o dostawę towarów stanowi transakcję, która w tym przypadku jest wykonywana przez osoby fizyczne lub prawne wyłącznie w celu spowodowania konsekwencji cywilnych. Taka umowa nazywa się konserwatywna, do jej zawarcia wystarczające jest porozumienie między stronami dotyczące wszystkich istniejących warunków transakcji. Kiedy następuje przeniesienie własności towarów w takich stosunkach prawnych?

Jak to reguluje prawo?

Jeśli chodzi o umowę na dostawę, wchodzi ona w życie tylko wtedy, gdy strony są w stanie uzgodnić ilość i jakość produktów. Ale warunki dotyczące jego kosztu, terminu płatności i transferu są drugorzędne.

Zgodnie z ogólnie uznanymi normami Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej umowy o dostawy, a także współpraca osób prawnych ze zwykłymi obywatelami muszą być zawierane na piśmie. Ale transakcję dostaw uważa się za przedsiębiorczą, jeżeli sama umowa ma szczególny przedmiot lub gdy co najmniej jedna ze stron działa jako podmiot o oficjalnym statusie przedsiębiorcy. Wśród cech transakcji handlowej wyróżnia się zarówno stosowanie prostych form jej zawarcia, jak i jasne sformułowanie podstawowych warunków, które wynikają z przepisów oficjalnych umów lub transakcji łączenia.

Przeniesienie własności towarów na podstawie umowy dostawy

Rozważ podstawowe metody pojawienia się własności dostarczonych towarów. Z reguły dzieli się je na instrumenty pochodne i początkowe. W szczególności te ostatnie obejmują te, w których powstaje prawo własności, niezależnie od woli poprzedniego właściciela. Ale do instrumentów pochodnych - tych, w których prawo własności powstaje na wniosek poprzedniego właściciela. Z kolei, zgodnie z kryteriami dziedziczenia, pierwotne metody tworzenia prawa własności mogą obejmować te, w których prawo własności może powstać nawet w odniesieniu do rzeczy, która wcześniej nie należała do nikogo. Ale do instrumentów pochodnych - tych, w których prawo własności powstaje sukcesywnie.

Muszę powiedzieć, że przy obecności lub braku przeniesienia praw i obowiązków z jednego na drugiego prawodawca wiąże pewne konsekwencje notarialne.

Przeniesienie własności towarów na podstawie umowy dostawy zwykle zależy bezpośrednio od momentu ich oficjalnego przekazania nabywcy. Chociaż umowa może zawierać całkiem inną. Przykłady mogą być następujące:

• moment rozładunku jednostek towaru do pierwszego przewoźnika;
• czas dostawy towaru do kupującego;
• moment przekazania pieniędzy;
• inne warunki.

Tak więc formalne przeniesienie własności na nabywcę w takiej sytuacji można uznać za opóźnione w stosunku do zwykłej sekwencji przeniesienia własności towarów w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej.

A co najważniejsze, nie zapominaj, że przeniesienie własności oznacza nie tylko faktyczną dostawę określonego produktu, ale także oficjalne przekazanie własności określonej osobie. Duże znaczenie ma właściwe zrozumienie momentu przeniesienia własności towarów podczas zbycia nieruchomości, ponieważ od pewnego momentu następują następujące konsekwencje prawne:

• odbiorca staje się właścicielem wszystkich trzech zalet właściciela;
• odbiorca przechodzi ryzyko utraty lub uszkodzenia rzeczy;
• windykacja lub zajęcie może być dokonane na majątku osoby;
• właściciel ponosi wszelkie koszty utrzymania nieruchomości.

Jak to się dzieje z importowanymi towarami?

W przypadku nabywania importowanych produktów stosunki prawne automatycznie odnoszą się do handlu zagranicznego. Transakcje te podlegają ustawie federalnej nr 164 przyjętej w 2003 r. Zgodnie z powyższym aktem ustawodawczym pozyskiwanie towarów z zagranicy jest możliwe za pomocą jednej z trzech metod:

• w związku z zawarciem umowy dostawy bezpośrednio z podmiotem zagranicznym;
• we współpracy z rosyjskim pośrednikiem;
• we współpracy z zagranicznym pośrednikiem.

Prawo do przeniesienia własności importowanych towarów powinno być bezpośrednio określone w umowie. Jego kryterium może być konkretna data lub lokalizacja produktu. Jeżeli umowa nie zawiera takich wskazówek, stosunek prawny reguluje ustawodawstwo strony, z którą umowa jest najściślej związana. Artykuł 1211 Kodeksu cywilnego uznaje to prawo kraju sprzedawcy. Ponadto stosunki te podlegają Kodeksowi postępowania Incoterms.

Cechy przepisów podatkowych

Jak już ustalono, przeniesienie własności towarów zgodnie z kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej jest po prostu regulowane. Takie stosunki prawne są jednak nierozerwalnie związane z podatkami. Jak zachodzą takie regulacje prawne?

W bieżącym okresie głównym źródłem regulacji stosunków podatkowych w naszym kraju jest Kodeks Podatkowy Federacji Rosyjskiej (Kodeks Podatkowy). Oprócz Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej do źródeł regulujących stosunki w tym obszarze należą przepisy i instrukcje opracowane przez Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej i Inspektorat Ministerstwa Podatków Federacji Rosyjskiej. Niektóre przepisy kodeksu wyjaśniono za pomocą pism Federalnej Służby Podatkowej i Ministerstwa Finansów Federacji Rosyjskiej, a także innych prawnych aktów prawnych. Pisma nie mają jednak mocy prawnej, mogą służyć jako rekomendacje i są odzwierciedleniem opinii agencji, która je napisała.

W celu ustalenia procedury nakładania podatku dochodowego odroczenie stosowane w przypadku przeniesienia własności towarów nabiera praktycznego znaczenia. W dniu 01.01.2006 weszły w życie zmiany w Kodeksie Podatkowym Federacji Rosyjskiej (zmiany znajdują odzwierciedlenie w ustawie nr 158-FZ z 6 grudnia 2005 r.), Zgodnie z którą, przy obliczaniu podatku od wartości dodanej, wcześniej przyjęta specyfika przy przeniesieniu własności nie wpływa na procedurę obliczania podatku VAT na podstawie umów dostawa. Artykuł 167 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, ustalając podstawę opodatkowania do obliczania podatku VAT (w tym w odniesieniu do sprzedaży), odnosi się do konieczności zastosowania wcześniejszej z następujących dat:

1. daty przeniesienia praw do własności, towarów, usług;
2. data przekazania (częściowego przekazania) środków na nadchodzące przeniesienie praw majątkowych, w tym dostawę towarów.

Jeżeli prawa do towarów zostały przeniesione, a jednoczesny transport i wysyłka towarów nie została dokonana, do celów określonych w art. 21 kodeksu podatkowego taka zmiana własności towarów jest równoważna z faktyczną wysyłką.

Główna uwaga zasługuje na rozważenie konsekwencji podatkowych obliczania podatku dochodowego z odroczoną procedurą przeniesienia własności towarów po dokonaniu płatności.

Regulacja stosunków podatkowych związana z procedurą prawidłowego obliczania i płatności podatku dochodowego od osób prawnych została ustanowiona w rozdziale 25 Kodeksu podatkowego.

Jakie są główne trudności?

Problemy podatkowe są złożone i mają pierwszeństwo w bieżącej działalności państwa. W ciągu ostatnich 8 lat ustawodawca wprowadził ponad sto trzydzieści poprawek do Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej.

Przy stosowaniu metody memoriałowej art. 271 ust. 3 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej uwzględnia datę faktycznej sprzedaży towarów, określoną w art. 39 s. 1 kodeksu podatkowego., Data otrzymania rzeczywistej gotówki ze sprzedaży. Uwzględnia się odpłatne przeniesienie towaru wraz ze zmianą własności. W takim przypadku faktyczna płatność za towar i faktyczny odbiór nieruchomości lub pieniędzy na rachunku płatniczym nie są brane pod uwagę.

Jeżeli umowa dostawy przewiduje zachowanie własności towarów przez sprzedawcę do momentu faktycznej zapłaty za towar lub innych okoliczności, a także zmianę własności w umowie, kupujący traci możliwość zbywania towarów, w tym poprzez przekazanie ich stronom trzecim, chyba że cel i właściwości towarów stanowią inaczej inne warunki są przewidziane przez prawo lub w umowie. Jest to ustalone w artykule 491 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej (Kodeks cywilny).

W przypadku braku zapłaty za towar w terminie określonym w umowie lub w przypadku braku innych okoliczności zmiany własności towaru, sprzedawca ma prawo zażądać zwrotu towaru (nie następuje przeniesienie własności towaru), chyba że umowa stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 223 Kodeksu cywilnego, własność nowego właściciela powstaje od momentu przekazania rzeczy, przy braku innych warunków ustawowych lub umownych. Daje to prawo do wskazania stanu szczególnego momentu przy zmianie właściciela i w umowie dostawy. Nie należy jednak mylić charakteru prawnego zmiany własności i momentu przeniesienia przez stronę towarów określonych w art. 458 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. W pierwszym przypadku mówimy o prawie rzeczowym, aw drugim - o wypełnieniu zobowiązania. W obu przypadkach procedura przeniesienia własności towarów może się różnić.

Spełnienie zobowiązania przez sprzedającego nie zawsze pokrywa się ze zmianą własności rzeczy: ze sprzedającego na kupującego. Warunki umowy mogą przewidywać opóźnienie zmiany własności towarów na określony czas, pod warunkiem zwrotu rzeczy z powrotem do sprzedawcy. W tym przypadku nie ma implementacji. Zawierając umowę, należy pamiętać, że według własnego uznania moment zmiany własności i przeniesienia własności towarów może się zmienić tylko w odniesieniu do ściśle zindywidualizowanej rzeczy. Jednocześnie kupujący musi również spełnić ten warunek bez zmiany jednego produktu na inny po otrzymaniu. Gdy kupujący zastępuje lub łączy produkt z podobnym (na przykład w pojemnikach, pojemnikach), warunek zmiany momentu przeniesienia własności towarów (importowanych lub krajowych) traci ważność. Własność towaru w tym przypadku przechodzi w momencie jego przekazania, a zwrot towaru będzie jego realizacją.

Jakie są wyjaśnienia dotyczące praktyki?

Opinie i zalecenia Ministerstwa Finansów dotyczące przeniesienia własności po zapłacie za towar i opodatkowania w przypadku odroczenia są następujące.

Obecnie istnieją dwie wersje szacunków i konsekwencji tej operacji w zakresie płatności podatkowych przed potwierdzeniem prawa do posiadania określonego produktu i, odpowiednio, płacenia podatku dochodowego od jego sprzedaży.

Uznanie przychodu od daty określonej w umowie

Ministerstwo Finansów komentuje swoją opinię na temat tego listu w następujący sposób: ust. 1 art. 39 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej od pracy i usług organizacji lub indywidualnych przedsiębiorców przewiduje, że sprzedaż towarów lub usług odbywa się w następujący sposób.

Sprzedaż produktów do momentu pełnego zatwierdzenia bezwzględnego prawa do posiadania osoby N w imieniu K, począwszy od zapłaty przez osobę K za osobę N do ostatecznego zatwierdzenia umowy o prawach własności. Jest to fakt prawny potwierdzający absolutne prawo do sprzedaży towarów lub dowolnych usług przez osobę N. W związku z tym przesyłka towarów i przeniesienie własności zazwyczaj się pokrywają.

Zgodnie z art. 39 ust. 2 kodeksu podatkowego ustala się miejsce i datę sprzedaży towarów (lub dowolnych usług). Zatem zapłata podatków przez stronę nabywającą towary rozpoczyna się po zatwierdzeniu własności towarów, organizacji lub usług.

Z kolei w art. 271 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej podano: Jeżeli przeniesienie własności jest zawarte w umowie dostawy, gdy towary są dostarczane w momencie otrzymania go przez osobę Н od osoby К, wówczas dochód z tego tytułu, a zatem podatek naliczany jest od dnia, w którym towary przybywają na terytorium osoby N.

Sprzedawca nie ma prawa wyznaczać innej daty dochodu. Termin określony w umowie dostawy jest jedyny i nie może ulec zmianie.

Artykuł 30 Kodeksu cywilnego (ust. 2 i 3) reguluje również następujące kwestie. Jeśli daty zawarcia umowy i jej wykonania nie pokrywają się i nie ma dokładnej daty dostawy, wówczas takie dostawy produktów muszą odbywać się w oddzielnych partiach. Aby współpracujące strony nie miały sporów dotyczących czasu dostawy, należy zapoznać się z zasadami przewidzianymi w art. 314 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej i art. 457 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.

Musisz więc zrozumieć, że czas dostawy produktów jest najważniejszym punktem porozumienia stron. Opodatkowanie sprzedaży towarów rozpoczyna się na podstawie tej umowy. Prawo do przeniesienia własności towarów powstaje właśnie od tego momentu. Istnieją oczywiście wyjątki - dobrowolne uznanie dochodu podatnika ze sprzedaży towarów, przed ustalonymi prawami do sprzedaży lub innymi usługami.

Inne opinie

Istnieje również drugie stanowisko Ministerstwa Finansów w tej sprawie, zgodnie z którym należy ujmować przychód w dniu wysyłki. Wpływy ze sprzedaży towarów są opodatkowane, jeżeli pełna płatność została dokonana po zawarciu umowy przeniesienia praw do sprzedaży.

Wiedząc o tym, należy zrozumieć, że wpływy ze sprzedaży towarów są opodatkowane na podstawie daty w dokumentach rozliczeniowych i przekazania towarów kupującemu. Zasada ta odzwierciedla rzeczywistą relację sprzedawcy i kupującego (na przykład zakup i sprzedaż samochodu) oraz właściwe wykonanie umowy sprzedaży i przeniesienie własności towarów w dokumentach.

Inspekcja podatkowa ostrzega: włączenie odroczenia do warunków umowy nie wystarczy, konieczne jest spełnienie dodatkowych wymagań w tej kwestii, zgodnie z ust. 7 listu informacyjnego Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 22 grudnia 2005 r. Nr 98

Szczegółowe wyjaśnienie opisano w stanowisku Ministerstwa Finansów. Kupujący musi podjąć środki w celu pełnego indywidualnego wykorzystania towarów, których właścicielem stał się. W przeciwnym razie nie będzie w stanie w pełni pozbyć się towarów (sprzedaż, wynajem itp.). Dokumenty potwierdzające indywidualne wykorzystanie i przeniesienie własności towarów muszą być przechowywane osobno.

Sprzedawca towarów musi kontrolować integralność i dostępność towarów u nabywcy przed upływem terminu pełnego posiadania towarów przez kupującego. Takie środki ostrożności pomogą uniknąć dodatkowego podatku dla sprzedawcy w przypadku sprzedaży lub jakichkolwiek działań, które generują dochód z użytkowania towarów przez kupującego. Ponadto pomoże to uniknąć dodatkowych formalności i sporów między kupującymi a sprzedającymi.

Jak to wygląda na przykładzie?

Pewna spółka LLC „X” (zwana dalej po prostu sprzedawcą), działając na podstawie zawartej umowy, dostarczyła kupującemu pewne istotne wartości. Dodatkowe umowy do tej umowy określają, że towary stają się własnością kupującego natychmiast po pełnej zapłaty. Odpowiada to artykułowi nr 491 Kodeksu cywilnego. Tak uważa się przeniesienie własności towarów. W momencie kontroli podatkowej sprzedawcy towary już wysłane zostały tylko częściowo opłacone, ale zostały już przekazane do magazynu kupującego. Organ podatkowy zignorował fakt, że sprzedawca nie otrzymał środków na towary w całości oraz obliczony podatek dochodowy i kary, chociaż dochód ze sprzedaży uznano za jeszcze nieotrzymany.

Opierając się na umowie i jej dodatkowych umowach, a także na klauzulach i artykułach przepisów podatkowych, sprzedawca w tym przypadku ma prawo wystąpić do sądu niezwłocznie po kontroli podatkowej.

Z uwagi na ogromną liczbę takich spraw Najwyższy Sąd Arbitrażowy Federacji Rosyjskiej uznał za konieczne napisanie pisma wyjaśniającego interpretację przepisów podatkowych w podobnych sytuacjach. W liście nr 98 z 22 grudnia 2005 rinstrukcje zostały przekazane sądom arbitrażowym w podobnych przypadkach, procedura ich rozpatrywania oraz specyfika stosowania niektórych rozdziałów i paragrafów Kodeksu podatkowego.

Sąd nie zakwestionował legalności i możliwości specjalnej procedury przeniesienia na nie towarów i praw wynikających z umowy, ale aby nie móc płacić podatku dochodowego przed jego faktycznym otrzymaniem - otrzymanie środków na towary, sprzedawca i kupujący powinny przestrzegać określonych warunków, które nie zostały zaobserwowane.

Pierwszym błędem było to, że ani sprzedawca, ani kupujący nie podjęli działań w celu rozgraniczenia towarów od wszystkich innych wartości materialnych nabywcy od momentu wysyłki do zakończenia wzajemnych rozliczeń.

Szczegółowe wyjaśnienie

Ze stanowiska organów podatkowych wynika, że ​​data wydatków będzie zależeć od szczegółów księgowania towarów w konkretnym przedsiębiorstwie, ale data otrzymania dochodu w tym przypadku (towary nie zostały zindywidualizowane podczas wysyłki i późniejszego przechowywania) będzie równa dacie samej wysyłki, pomimo klauzul umowy, to wnioski, artykuły zarówno kodeksu podatkowego, jak i cywilnego oraz fakt, że towary nie są sprzedawane, a dochód, od którego należy zapłacić podatek, nie jest otrzymywany ani częściowo otrzymywany. W ten sposób sprzedawca płaci podatek dochodowy z kieszeni.

Ponadto sprzedawca nie mógł i nie sprawował żadnej kontroli nad bezpieczeństwem swoich towarów, nie był pewien, czy towary były u nabywcy, co oznacza, że ​​nie uwzględnia się cech umowy do celów podatkowych. Sąd zgodził się z tą pozycją podatkową.

Ponadto w piśmie Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej wyraźnie wymieniono prawa dostawcy do żądania zwrotu przesłanych wartości, jeżeli nie zostały one w całości opłacone w wyznaczonym terminie. W tym celu kupujący otrzymuje zakaz dotyczący zbywania towarów, wyobcowania ich i odsprzedaży. Okazuje się, że istnieje związek między tym zakazem a obowiązkami podatkowymi istniejącego dostawcy. Jeśli dostawca nie chce płacić podatku od przyszłych zysków natychmiast po wysyłce, musi upewnić się, że towary są nie tylko oddzielone, zindywidualizowane od innych nieruchomości nabywcy, ale także monitorować bezpieczeństwo towarów, dopóki nie zostaną w pełni zapłacone. Gdy tylko to nastąpi, odliczanie rozpoczyna się od przeniesienia własności towarów.

Jak fizycznie można to zrobić lokalnie, Trybunał nie wyjaśnił.

Co to znaczy

Jest technicznie możliwe, że sprzedawca ma prawo zażądać od kupującego dokumentów, że towary są bezpieczne w magazynie, dosłownie w przechowalni i odpowiednio odzwierciedlone w bilansie przedsiębiorstwa.

Ponadto konieczne jest sporządzenie dokumentu stwierdzającego, że produkt jest zindywidualizowany i oddzielony od innych właściwości. Ten dokument powinien być sporządzony przez obie strony. Obecność dodatkowych dokumentów, czas ich złożenia i procedura wykonania muszą być wskazane w umowie dostawy lub w jej załącznikach.

Szczegóły muszą być również kompletne i zgodnie z art. 9 ustawy federalnej nr 129 „O rachunkowości”, a raczej muszą mieć tytuł dokumentu oraz daty jego przygotowania, podpisania, treści transakcji biznesowej i jej instrumentów pomiarowych w gotówce lub w naturze, pełne nazwy z dane organizacji uczestniczących, odpowiedzialnych urzędników za transakcję biznesową i ich podpisy.

Przykład takiej nazwy: „Akt inwentaryzacyjny towarów otrzymanych na podstawie umowy nr X na przechowanie”. Wszystkie takie niuanse, a także specjalne klauzule umowy i jej załącznika, które opisują kontrolę nad stanem towarów, będą dodatkowymi, ale niewystarczającymi argumentami i dowodami słuszności sprzedawcy.Oczywiste jest, że praktycznie całkowitą kontrolę nad towarami można przeprowadzić tylko pod warunkiem stałego, pełnego dostępu dostawcy do pożądanego terytorium nabywcy.