Science fiction od dawna zakłada rzeczywistość przeszczepów narządów. Umiejętność korzystania z narządów lub tkanek jednej osoby w celu ratowania życia i zdrowia drugiej osoby jest marzeniem lekarzy wszechczasów. W XXI wieku stało się rzeczywistością, która wymaga nie tylko pewnego poziomu postępu naukowego, ale także ustalonych ram prawnych.
Państwo opiera się na domniemaniu chęci obywatela do przeżycia w przypadku choroby lub poważnego urazu, wykorzystując osiągnięcia współczesnej medycyny, w tym przeszczep organów. W takim przypadku pojawia się dyskusja na temat jego dobrowolnego udziału jako dawcy na rzecz innego. Rozwiązaniem jest domniemanie zgody na dawstwo narządów.
Rozwój transplantologii
Naukowcy zmagają się z problemem przeszczepów narządów od początku XX wieku. Dopiero w 1965 roku dokonano pierwszego udanego przeszczepu nerki w naszym kraju. W XXI wieku transplantolodzy nauczyli się przenosić ponad 16 tkanek i narządów od żyjącego lub zmarłego dawcy.
Ustawa Federacji Rosyjskiej „W sprawie przeszczepiania narządów i (lub) tkanek ludzkich (zmieniona 23 maja 2016 r.)” Nie ma zastosowania do krwi, narządów rozrodczych i tkanek. Reszta przeszczepu jest ściśle przez niego regulowana.
Dlaczego zmieniają się przepisy?
Wraz z rozwojem nauki rośnie liczba możliwych narządów do przeszczepu. Zmienia się również stosunek ludzi do problemu dawstwa. Prawnicy ulepszają prawo w miarę rozwoju społeczeństwa i jego potrzeb.
Transplantologia ratuje nieuleczalnie chorych pacjentów i powraca do pełnego życia osób niepełnosprawnych. Z finansowego punktu widzenia jest to bardziej opłacalne dla państwa niż wypłata emerytur lub regularne drogie kursy leczenia dla bezrobotnych obywateli.
Jednocześnie wymaganych jest coraz więcej narządów dawców. Z prawnego punktu widzenia państwo dąży do ochrony dawców, eliminacji przestępstw w tym obszarze i zwiększenia liczby narządów do przeszczepu. W tym celu wprowadza się domniemanie zgody. Media promują darowiznę jako przejaw ludzkości i ludzkości.
Plusy i minusy darowizny
Opinia publiczna w Rosji zmienia się przy ocenie idei swobodnego przenoszenia części ciała z jednej osoby na drugą. Zalety darowizny obejmują zdolność do czynienia dobrego uczynku: ratowania życia lub utrzymania zdrowia bliźniego. Jest to pomoc nie tylko dla umierających, ale także dla jego rodziny. Ratowanie życia ojca lub matki małych dzieci oznacza ratowanie ich przed sieroctwem. Dać nadzieję na pełne życie dziecka oznacza uszczęśliwić jego rodziców i uratować je przed samotną starością w przyszłości.
Ale ludzie w naszym kraju obawiają się, że oddane narządy zostaną sprzedane. Albo oni sami, deklarując chęć zostania dawcą, przyciągną uwagę „czarnych transplantologów”.
Istnieją obiektywne powody do wątpliwości:
- operacja usunięcia dożylnego może powodować powikłania lub śmierć;
- dawca straci pracę wymagającą doskonałego zdrowia i cierpi finansowo;
- zrozpaczeni krewni są głęboko zranieni myślą o pobieraniu organów od zmarłego krewnego;
- przekazanie części ciała jest sprzeczne z przekonaniami duchowymi.
Według badań większość członków naszego społeczeństwa zdecydowanie sprzeciwia się darowiznom osobistym lub trudno jest wskazać przyczynę odmowy. Ponadto prawie 100% osób chciałoby otrzymać narząd dawcy, który uratuje im życie w razie śmiertelnej choroby lub wypadku.
Darowizna dożylna
Osoba w ciągu życia może zostać dawcą krwi, tkanek rozrodczych lub sparowanych narządów: płuca, nerki, części wątroby.Usunięcie narządów nie powinno powodować znacznej szkody dla zdrowia dawcy. Wiek dawcy wynosi od 18 do 65 lat. I z konieczności jest bliskim pokornym krewnym odbiorcy. Mąż lub żona pacjenta mogą zostać jego dawcami dożylnymi szpiku kostnego.
Lekarze nalegają, aby uszkodzenie spowodowane pobraniem organów od żywego człowieka było uzasadnione niskim ryzykiem odrzucenia przez biorcę. Jest to możliwe tylko przy podobieństwie tkanek wśród krewnych.
Na przykład pierwsza udana operacja przeszczepu nerki została przeprowadzona u bliźniaków. W przyszłości lekarze stanęli w obliczu odrzucenia narządów dawcy u innych pacjentów. Odkryli przyczynę licznych niepowodzeń i zdali sobie sprawę, że pierwszy sukces nastąpił właśnie dzięki tożsamości tkanek i krwi badanych.
Aby uzyskać wskazówki dotyczące przeszczepu, pacjent jest badany. Jego celem jest ustalenie, czy możliwe jest wyleczenie lub znaczna poprawa zdrowia w jakikolwiek inny sposób niż wymiana uszkodzonego narządu. Dawanie dożylne jest dozwolone, jeśli nie ma odpowiedniej tkanki dla zmarłego dawcy, a jego oczekiwanie doprowadzi do śmierci samego pacjenta.
Pośmiertna darowizna
Dzięki pośmiertnej darowiznie decydujące znaczenie ma terminowe uznanie śmierci całego mózgu. Aby uniknąć naruszeń i nadużyć, dokonuje tego komisja lekarska, w skład której wchodzą lekarze z co najmniej 5-letnim doświadczeniem niezwiązanym z transplantologią.
Ciała są przejmowane na polecenie naczelnego lekarza placówki medycznej. W Rosji ma to prawo tylko 15 federalnych i 30 regionalnych centrów medycznych.
Prywatnym klinikom i innym szpitalom spoza zatwierdzonej listy zabrania się pobierania, przechowywania i przeszczepiania narządów za darmo lub za darmo.
Do niedawna dawstwo dzieci nie było określone prawem. Teraz jest to możliwe za zgodą rodziców. Strażnicy nie mają prawa wyrazić zgody na pobranie narządów z sierot.
Kto nie zostanie dawcą
Dziecko nie może wyrazić zgody na przekazanie narządu, jeśli jego rodzice są temu przeciwni. Darowizna sierot jest prawnie wykluczona. Osoby powyżej 18 roku życia, których sąd uzna niezdolność do czynności prawnych, mogą oddać swoje ciało tylko za zgodą opiekuna. Osobom cierpiącym na wiele chorób odmówiono prawa do bycia dawcą medycznym.
Co oznacza domniemanie zgody?
Wszyscy inni obywatele Federacji Rosyjskiej są potencjalnymi ofiarami pośmiertnymi. Nazywa się to domniemaniem zgody.
Tylko odmowa oddania wyrażona w ciągu życia i wyrażona przez krewnych po śmierci staje się zakazem pobierania organów. We wszystkich innych przypadkach dana osoba jest uważana za domyślnego dawcę. Domniemanie zgody działa na zasadzie „co nie jest zabronione, jest dozwolone”.
Dlaczego to domniemanie obowiązuje w Federacji Rosyjskiej?
W światowej praktyce istnieją dwa podejścia do tego problemu: domniemanie zgody i brak zgody na przeszczep. Każdy kraj dokonuje wyboru na korzyść jednej lub drugiej instalacji. Domniemanie zgody na pobranie organów w Rosji przyjęto w 1992 r.
Uważa się, że domniemanie sporu jest bardziej demokratyczne, ale wymaga intensywniejszego propagowania darowizny przez państwo. To nie tyle kampania w mediach czy szlachetny wizerunek dawcy na ekranie, ale umiejętna praca specjalnie przeszkolonych osób w placówkach medycznych. Ich zadaniem jest pomoc w podjęciu decyzji o oddaniu narządu lub przekonanie nieszczęśliwych krewnych zmarłego, aby ze względu na jego błogosławioną pamięć dać szansę śmiertelnie chorym.
Domniemanie zgody ma także swoich zwolenników. W krajach, w których zapotrzebowanie na narządy dawców jest wielokrotnie większe niż ich dostępność, metoda ta jest stosowana w celu zapewnienia ośrodkom transplantacyjnym materiałów do pracy, a pacjenci muszą skrócić czas oczekiwania na pomoc. Domniemanie zgody na dawstwo narządów spełnia oczekiwania mieszkańców krajów, które ją wybrały.
Obie opcje - zgoda lub brak porozumienia - prowadzą do zmniejszenia wskaźnika niepowodzenia w przypadku wysokiej odpowiedzialności społecznej w społeczeństwie i zaufania do państwa.
Jak odmówić darowizny
Osoba może zawsze wydać zakaz lub zezwolenie, aby nie wpaść w sytuację, w której domniemanie zgody na datek pośmiertny zadziała automatycznie. Nowa wersja prawa obejmuje tworzenie rejestrów zezwoleń, odmów lub wniosków o przekazanie ciała in vivo. Planowane jest również otwarcie federalnej linii odbiorców w Internecie dla jego uczestników.
Teraz możesz zarejestrować odmowę na piśmie, zapewnić ją przez notariusza i zawsze mieć ją przy sobie lub przekazać krewnym na wypadek nagłej śmierci. Po utworzeniu rejestru woli, informacje o zgodzie lub zakazie będą dostępne dla lekarzy w odpowiednim czasie, zniknie potrzeba poszukiwania krewnych w celu wyjaśnienia woli zmarłego. Ponadto czas na ich powiadomienie jest ograniczony do 2 godzin.
Rejestr będzie zawierał wiarygodne informacje o woli potencjalnego dawcy. Często krewni zmarłego odmawiają, opierając się na własnych przekonaniach i zasadach moralnych, i nie znają planów zmarłego.
Prawa dawcy i biorcy
Nawet przed podpisaniem umowy o przekazanie narządu do przeszczepu dawca otrzymuje pełną informację o operacji, jej możliwych konsekwencjach i ryzyku powikłań. Po tym wszystkie niezbędne leczenie i rehabilitacja są przeprowadzane na koszt państwa. Dawca może zmienić zdanie i rozwiązać umowę w dowolnym momencie przed operacją. Nie pociągnie to za sobą kar ani przymusowego wykluczenia z rejestru dawców. Domniemanie zgody na wycofanie się nie ma zastosowania w tej sprawie.
Podejmując decyzję, osoba opiera się na interesach własnego zdrowia i osobistej chęci pomocy krewnemu. Zainteresowanie go pieniędzmi jest czynem niezgodnym z prawem. Niedopuszczalne jest również wywieranie presji psychologicznej lub wykorzystywanie zależności dawcy od biorcy narządu.
Odbiorca ma prawo odmówić przyjęcia ciała na każdym etapie przygotowania do operacji. Pacjent bada informacje o zbliżającym się przeszczepie, ocenia ryzyko powikłań i odrzucenia tkanek, jego moralną odpowiedzialność za uszkodzenie zdrowia krewnego dawcy. Jeśli biorca jest świadomy i kompetentny, ma prawo odmówić przeszczepu, nawet jeśli jest to jedyny sposób na uratowanie mu życia.
ROC i opinia publiczna na temat darowizny
Rosyjski Kościół Prawosławny przypisuje darowiznę na cele charytatywne. Jednocześnie kapłani nie mają prawa przekonywać ani domagać się przeniesienia narządów, jeśli parafianie zwrócą się do nich po radę. Spowiednicy w prywatnej rozmowie pomagają zrozumieć prawdziwe motywy dawcy, jego gotowość do takiej miłości, ale nie używają domniemania zgody jako argumentu.
Społeczeństwo świeckie również nie ma prawa narzucać każdemu chęci zostania dawcą. Podczas dyskusji na temat najnowszych zmian w prawie wyrażono pogląd, że osoba, której nazwisko jest zarejestrowane na liście osób, które odmówiły darowizny, powinna zostać automatycznie wykluczona z listy odbiorców. Działacze na rzecz praw człowieka nie poparli tej propozycji. Ale uwzględniono poprawkę, która chciała zostać dawcą w ciągu życia lub po śmierci, otrzymuje świadczenia na promocję w kolejce po narządy.
Odpowiedzialność instytucji medycznych
Bez względu na to, czy dana osoba znajduje się w rejestrze testamentów, na liście darczyńców czy potrzebuje organu, jego dane osobowe nie są przekazywane ani publikowane. Ujawnienia nie można uzasadnić domniemaniem zgody na pobranie narządów. W przypadku przeszczepu narządów dożylnych informacje o dawcy i biorcy są również uważane za poufne.
Instytucje medyczne są odpowiedzialne za badania, operacje, bezpieczeństwo zatrzymanej tkanki i późniejszą rehabilitację.
Ośrodki transplantacyjne nie są uprawnione do oferowania pacjentom eksperymentalnej operacji przeszczepu narządu.Przeprowadzają wyłącznie zatwierdzone interwencje władz wyższych. Tylko specjaliści z Ministerstwa Zdrowia i Rozwoju Społecznego Federacji Rosyjskiej i Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych oceniają gotowość kliniki na tę lub inną operację, czy niezbędny sprzęt jest dostępny i czy kwalifikacje personelu medycznego są wystarczające.