Jedną z ważnych koncepcji obecnego systemu prawnego jest kara oparta na całości wyroków. Ma to znaczenie w sytuacji, gdy sąd musi wybrać karę dla osoby, która popełniła kilka udowodnionych wykroczeń jednocześnie. Przepisy ustaliły, w jaki sposób określone są konkretne środki w tym przypadku. Rozważ podstawowe pojęcia i kluczowe czynniki wpływające na ostateczną decyzję organu odpowiedzialnego za sprawiedliwość.
Warunki i trudności
Bezpośrednio kodeks karny Federacji Rosyjskiej nie podaje dokładnego zestawu zdań jako zjawiska, chociaż wyrażenie to pojawia się więcej niż jeden raz w akapitach aktów. Oceniając charakter prawny takiego faktu, warto dodać go do wielości działalności przestępczej. W takiej sytuacji wybór kary powinien podlegać przepisom artykułu siedemdziesiątego, który reguluje prawo karne w naszym kraju. Wielu prawników zwraca uwagę na fakt, że obecna sytuacja jest raczej niejednoznaczna, dlatego ważne jest, aby zaktualizować dokumenty prawne, aby wyraźnie rozróżnić, kiedy należy zastosować art. 70, a kiedy należy wziąć pod uwagę inne względy.
Kluczową trudnością, jak widać w Kodeksie karnym, wszystkich wyroków jest problem zidentyfikowania sytuacji opisanej takim terminem. W rzeczywistości nie zawsze jest możliwe prawidłowe sformułowanie i udowodnienie faktu prawnego, który powoduje przekształcenie powtarzającego się przestępstwa w całość. Dawno temu ta kontrowersyjna chwila stała się przedmiotem zainteresowania. W 1999 r. Zorganizowano spotkanie, po którym na sesji plenarnej wydano decyzję pod czterdziestym numerem. Nie ma także ostatecznej jednomyślnej interpretacji. Oczywiście od tego czasu zgromadzono znaczne doświadczenie sądowe, ale nie upraszcza to sytuacji, ale wymaga jedynie wczesnej zmiany przepisów w celu wyeliminowania spornych sytuacji.
Co robić
W tej kontrowersyjnej sytuacji zasady dotyczące sumowania wyroków mają zastosowanie do sytuacji, w której udowodniono fakt ponownego popełnienia przestępstwa, a prokuratura podjęła już ostateczną decyzję, ale jeszcze nie weszła w życie. W rzeczywistości powtarza to praktykę charakterystyczną dla okresu władzy radzieckiej. To podejście ma wielu zwolenników. Rzeczywiście, obywatel, który jest winny wielokrotnego przestępstwa, znajduje się w sytuacji, gdy został już skazany za czyn, który nie wszedł w życie, jest bardzo niebezpieczny dla społeczeństwa. Poziom tego niebezpieczeństwa jest porównywalny z cechą obywatela, który popełnił drugie bezprawne działanie po wejściu w życie wyroku za pierwsze przestępstwo.
Przeciwną opinię można jednak nazwać nie mniej uzasadnioną. Wielu prawników jest głęboko przekonanych, że nałożenie kary na wszystkie przestępstwa i wyroki jest prawnie, moralnie i społecznie uzasadnione tylko wtedy, gdy skazanie aktu oskarżenia weszło już w życie w odniesieniu do pierwszego niezgodnego z prawem czynu, a dopiero potem obywatel ponownie popełnił przestępstwo. Podstawowym czynnikiem prawnym dla takiej sytuacji jest moment, w którym werdykt dla zdarzenia pierwotnego stał się w pełni aktualny.
Aspekty teoretyczne
Kodeks postępowania karnego w artykule 392 zasługuje na szczególną uwagę w kontekście rozważanego tematu, którego pierwsza część dotyczy sytuacji mającej znaczenie dla orzeczenia sądu.To z tym dokumentem regulacyjnym należy ściśle wykonać wyrok, ustalenie, czy taka decyzja weszła w życie. Dotyczy to obywateli, osób prawnych, władz, agencji rządowych i innych stowarzyszeń, wszystkich członków społeczności. Oprócz wszystkich wyroków sądowych, z norm konstytucyjnych można sformułować pewien pogląd, że wina jest ustalana dopiero po wejściu w życie wyroku sądowego. Deklaruje to pierwsza część numeru artykułu 49.
Już z Konstytucji można wyciągnąć rozsądny wniosek, że całość wyroków jest stosowana tylko w sytuacji, gdy kara za przestępstwo pierwotne już weszła w życie, co oznacza, że mogą wystąpić konsekwencje związane z taką sytuacją. Jeśli sąd wydał akt oskarżenia, który jeszcze nie wszedł w życie, ale obywatel, osoba prawna ponownie popełnił przestępstwo, wszystko to jako całość można przeanalizować jako kumulatywne przestępstwo. Ale przedwczesne jest mówienie o całości zdań tutaj.
Zdania i ich cechy
Aby zrozumieć wszystkie cechy wszystkich zdań, musisz poruszać się po ich znaczeniu. Szczegóły decyzji opisano w Kodeksie postępowania karnego w art. 302. Temat analizowany jest bardziej szczegółowo w części piątej, która stanowi, że wyrokowi może towarzyszyć brak kary, wybór jakiegoś środka, od którego zostanie następnie zwolniony, a także określenie, na podstawie której skazany będzie odbywał karę.
Mówiąc o całości wyroków, należy wziąć pod uwagę sytuację, w której pierwotne przestępstwo sprowokowało karę związaną z jego odbywaniem w wyspecjalizowanych warunkach, ponieważ prawnym charakterem łącznego zjawiska jest popełnienie niezgodnego z prawem ponownego działania w okresie, w którym obywatel został już ukarany (w odpowiednich warunkach) za to, co się wydarzyło wcześniej Ale jeśli w początkowej sprawie sąd postanowił zwolnić z kary lub w ogóle nie zastosowano środków zapobiegawczych, powtórne przestępstwo nie może zostać wykorzystane do ustalenia całości.
Różne opcje
Równie ważnym aspektem całości wyroków jest ustalenie, który czyn przestępczy uważa się za powtórzony. W jakich sytuacjach dwa wydarzenia stają się wspólnie podstawą wyroku, a gdy nie jest to możliwe, różni prawnicy oceniają inaczej. Literatura specjalistyczna zawiera kilka opcji podejścia do problemu, z których każda ma swoje zalety i wady. Jednym ze sposobów, który ma wielu zwolenników, jest uznanie możliwości skazania łącznie, jeśli obywatel całkowicie przeszedł karę za pierwsze przestępstwo (podstawowe, dodatkowe).
Jak poprawnie obliczyć?
Rozsądna wydaje się ocena możliwości wydania kumulatywnego wyroku, jeżeli obywatel został zwolniony w okresie próbnym, a okres próbny upłynął, a przy warunkowym wczesnym zwolnieniu okres nieprzekraczalny dobiegł końca. Zestaw zdań można również omówić w sytuacjach, w których przed sądem pojawia się kobieta niosąca płód, a także matka małoletniego dziecka (kilku). W takiej sytuacji możliwe jest opóźnienie pobytu. Jeżeli taka decyzja została podjęta, a termin wygasł, ale popełniono nowe przestępstwo, można zastosować zasady dotyczące kary łącznej.
Istnieją spory
Opisana pozycja ma wiele słabych punktów, a pierwszy z nich dotyczy warunków zdań sumarycznych. Jeżeli zgodnie z wynikami pierwszego przestępstwa określony obywatel został skazany na karę pozbawienia wolności, warunkowe zwolnienie z wyprzedzeniem lub odroczenie związane ze szczególnymi czynnikami (małe dzieci, ciąża), a termin określony w decyzji upłynął, można to zrównać z całkowitym odejściem .Prawidłowość tego wniosku wskazuje decyzja wydana w 1999 r. Pod czterdziestym numerem, która była wynikiem posiedzenia plenum Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej. W szczególności pkt 22, 23 poświęcono temu aspektowi.
W oparciu o wskazaną obserwację można wykluczyć szczególne rozpatrzenie szeregu spraw, wskazując jedynie, że czyn przestępczy, który miał miejsce do czasu pełnego odbycia kary za pierwsze zdarzenie, jest ponownie rozpatrywany.
Specjalna okazja
Szczególne podejście jest wymagane w takiej sytuacji, gdy w przypadku pierwszego przestępstwa obywatel już w całości odbył karę wyznaczoną jako główna, ale dodatkowe jeszcze nie wygasło. W takiej sytuacji, popełniając powtarzające się przestępstwo, wychodzi na jaw jeden z rodzajów wyroków, który wymaga rozważenia władzy prawnej. Prawo w równym stopniu ocenia znaczenie każdej formy kary - zarówno wybranej jako głównej, jak i mianowanej dodatkowo. Jeżeli wcześniej miało miejsce przestępstwo, a przynajmniej część nie została jeszcze doręczona, nowa staje się przyczyną oceny sytuacji na podstawie takiego podejścia prawnego.
Należy pamiętać, że prawo określa pewne ograniczenia. Nawet jeśli wszystko opisane powyżej w odniesieniu do konkretnego przypadku zostanie spełnione, istnieje prawdopodobieństwo, że ocena sytuacji przy użyciu takiej logiki jest nadal nielegalna. Każde nielegalne działanie w ramach sprawy prowadzonej przez instytucję państwową musi mieć własne konsekwencje prawne i karne. Warunek ten jest obowiązkowy dla możliwości sklasyfikowania tego, co się stało z wyznaczeniem zdań łącznie.
Aspekty i niuanse
Aby ostateczna kara w sumie zdań była zgodna z prawem i poprawna, konieczne jest sprawdzenie sytuacji pod kątem szeregu znaków. Pierwsze przestępstwo, w stosunku do którego decyzja prawomocna weszła już w życie, zakładało karę, która w momencie drugiego aktu nie została w pełni doręczona. Drugi akt, który był niezgodny z prawem, został popełniony po wejściu w życie decyzji, ale do czasu pełnego wykonania wyroku. Kryminalne i prawne konsekwencje pierwszego elementu zdarzenia nie budzą wątpliwości, ponieważ dana osoba ma rejestr karny w chwili, gdy sędzia wyda wyrok winy. Deklaruje to 86. artykuł Kodeksu karnego, pierwsza część dokumentu regulacyjnego.
Nie takie proste
Aby zastosować normę w działaniu, musisz najpierw zabrać ze sobą podstawę dowodową dotyczącą faktu skazania, a następnie zebrać dokumentację potwierdzającą, że termin nie został jeszcze w pełni doręczony. W sytuacji, gdy okaże się, że kara została już w pełni skazana, jedynie karalność nie będzie podstawą do przyjęcia kary łącznej. Niedopuszczalne jest stosowanie takiej normy w sytuacji, gdy pierwsze przestępstwo stało się przyczyną zwolnienia z kary.
Niuanse: ciągłe rozważanie
Zbiór zdań ma zastosowanie tylko wtedy, gdy drugie przestępstwo spełnia określone kryteria. Przede wszystkim jest to konsekwencja: kryminalna, legalna. Można to anulować, jeżeli sąd zdecyduje o zwolnieniu obywatela z odpowiedzialności za czyn.
Teoria i praktyka
W celu bardziej szczegółowego rozważenia tej koncepcji konieczne jest szczegółowe przestudiowanie artykułu opublikowanego w Kodeksie karnym pod numerem 17. Pierwsza część dokumentu wskazuje, że kombinację przestępstw można uznać za taki przypadek, gdy dochodzi do dwóch lub więcej czynów przestępczych. Ważny warunek: należy je oceniać zgodnie z różnymi artykułami aktów normatywnych lub przynajmniej z różnymi częściami jednego artykułu. Ważnym warunkiem dla popełnienia kombinacji przestępstw jest brak decyzji w sprawie któregokolwiek ze zdarzeń.
Jeśli w takiej sytuacji wszystkie zidentyfikowane przewinienia zostaną sklasyfikowane jako niewielkie, surowa kara pochłonie słabe opcje.Czasami sąd decyduje o dodaniu (częściowo, w całości). Ostateczna wersja sumy kar może być równa okresowi odpowiadającemu standardom dotyczącym najpoważniejszych popełnionych czynów udowodnionych podczas spotkania.
Sytuacja się pogarsza
Jeden z czynów rozpatrywanych w ramach agregatu przestępstw może należeć do średniego, poważnego lub bardzo poważnego. W tej sytuacji obowiązują dwie opcje kary - dodanie w całości lub w części. Ostateczna decyzja nie może być ograniczeniem wolności przez okres dłuższy niż ćwierć wieku, ale dotyczy to tylko głównej kary. Ze względu na swoją wagę sąd może dokonać dodatkowej. Jest także ograniczony przez prawo. Koncentrują się na ogólnej części Kodeksu karnego w zakresie działań niezgodnych z prawem rozpatrywanych w konkretnej sprawie, określają maksymalną opcję surowości kary. To on staje się górną granicą dla dodatkowej normy w konkretnym przypadku.
Wybierając dodatkowy środek, sąd najpierw ocenia każdą z popełnionych czynów niezgodnych z prawem, a dopiero potem stosuje zasady sumowania w celu wydania wyroku łącznie. Procedura określania dodatkowej kary na podstawie art. 45 kodeksu karnego jest uregulowana. Wynika z tego, że można nałożyć grzywnę, ograniczyć możliwości kariery, działalności, a także pozbawić rangę, rangę, nagrodę. Inną opcją jest konfiskata mienia.