Oskarżenie w postępowaniu karnym to zespół faktów postawionych obywatelowi (obciążonych nim).
Art. 175 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej określa zasady uzupełniania lub zmiany oskarżenia. Rozważ cechy normy. 
Specyfika opłaty
Może zawierać znaki składu jednego aktu, zakwalifikowane zgodnie z jedną normą Kodeksu karnego lub idealne połączenie kilku kompozycji przewidzianych w odpowiednich artykułach Kodeksu. Jego rzeczywista podstawa jest zawsze tworzona przez ten sam rodzaj akcji, pojedyncze wydarzenie. Przepis ten dotyczy przypadków, w których do oceny prawnej konieczne jest odniesienie się nie do jednej, ale do kilku norm Kodeksu.
Wszystkie inne rodzaje wielu napadów (ich rzeczywista całość przewidziana w pierwszej części 17. artykułu) wymagają przedstawienia kilku zarzutów. Na przykład, jeśli obywatel w różnych momentach uczestniczył w kradzieży i chuligaństwie, jest oskarżony odpowiednio o dwa akty. Jeśli zostanie ustalone, że podmiot dokonał napadu, gwałtu i morderstwa, zostaną oskarżone 3 przestępstwa.
Modyfikacja i dodanie zarzutów karnych
Ujednolicenie tej procedury w Kodeksie wynika z potrzeby zapewnienia realizacji prawa pozwanych do obrony. Artykuł 175 reguluje procedurę zmiany i uzupełnienia zarzutu przed przekazaniem sprawy prokuratorowi do zatwierdzenia przez niego aktu oskarżenia. Następnie obowiązują inne zasady.
Ogólnym celem procedury zmiany i uzupełnienia oskarżenia jest poprawa pozycji obywatela. Innymi słowy, odpowiedzialność osoby można złagodzić.
W celu zmiany i uzupełnienia zarzutu prokurator może zwrócić materiały śledczemu. Jeżeli sprawa została już przekazana do sądu, nie można zmienić kwalifikacji czynu w celu zaostrzenia kary. 
Kwestie proceduralne
Jeśli zachodzi potrzeba zmiany i uzupełnienia zarzutu, śledczy musi powtórzyć całą procedurę doprowadzenia pacjenta do statusu oskarżonego. W szczególności urzędnik sporządza nową rezolucję, wnosi nową opłatę, ponownie wzywa obywatela do przesłuchania.
Specyfika procesu
Zmiany i uzupełnienia prokuratury można przeprowadzić na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest dostosowanie rzeczywistej części (objętości) ładunku. W takim przypadku ocena prawna (kwalifikacja) karnego aktu pozostaje taka sama.
Na przykład zmieniono wnioski dotyczące miejsca i czasu zdarzenia, uwzględniono dodatkowe działania osoby (odcinki), dostosowano wstępne dane o sprawcy itp.
W takich sytuacjach dotkliwość ataku może wzrosnąć lub pozostać taka sama. Jednak w tym przypadku faktycznie pojawia się nowy zarzut, a osoba, której został przedstawiony, powinna móc się przed nim obronić.
Zmiana strony faktycznej jest dozwolona tylko w granicach czasoprzestrzennych wydarzeń, w związku z którymi wszczęto postępowanie i przeprowadzono postępowanie karne. 
Korekta wyceny prawnej
Ona sugeruje:
- Przekwalifikowanie aktu. Na przykład zamiast kradzieży obywatel jest oskarżony o napad.
- Zmiana indywidualnych cech kwalifikacyjnych. Na przykład zamiast groźby przemocy podczas wymuszenia osoba jest oskarżana o groźbę zniszczenia / zniszczenia mienia.
- Dodanie do kwalifikacji dodatkowych związków w agregacie.Może to być spowodowane zarówno zmianą stanu faktycznego, jak i oceną karną wcześniejszych okoliczności.
Poprawa pozycji przedmiotu
Zmiana lub uzupełnienie opłaty może być korzystne dla osoby. Wynika to z:
- Odejście od całego aktu oskarżenia.
- Zmiana kwalifikacji poprzez wyeliminowanie wskazania określonego artykułu lub przekwalifikowanie się do normy w przypadku mniej poważnego napaści.
- Poprzez odpadnięcie epizodów (jednego lub więcej) z trwającego przestępstwa.
- Zmiana wielkości szkód wynikających z czynu w kierunku zmniejszenia.
Niuanse
Przekwalifikowanie pierwotnego zarzutu nie tylko w kierunku zaostrzenia, ale także złagodzenie pociąga za sobą obowiązek upoważnionego detektywa do ponownego wydania i przedstawienia decyzji, zgodnie z którą osoba zostanie oskarżona o status oskarżonego.
Wydaje się, że konieczność przeprowadzenia tej czynności proceduralnej nie może być spowodowana zapewnieniem obywatelowi prawa do obrony. Faktem jest, że nie implikuje to istnienia mechanizmów zapewniających wyrażanie nieporozumień przy zmianie pozycji podmiotu w kierunku poprawy. Umocnienie takiej strony ochrony byłoby samo w sobie zbędne.
Najwyraźniej przepis art. 175, przewidujący obowiązek śledczego, wiąże się z prawem ofiary napaści do wiedzy o oskarżeniu. Ważne jest, aby ofiara otrzymywała w odpowiednim czasie informacje o zmianie sformułowania prokuratury w celu poprawy pozycji oskarżonego, ponieważ może to być sprzeczne z jego interesami i stanowić podstawę do zakwestionowania decyzji o przekwalifikowaniu. 
Część 2 175. artykułu CPC
Jeżeli w ramach nowego postępowania karnego oskarżenie nie znajdzie potwierdzenia w żadnej jego części, śledczy musi zarządzić jego zakończenie w tej części. Pracownik musi powiadomić prokuratora, obrońcę i oskarżonego.
Brak potwierdzenia jakichkolwiek okoliczności jest uważany za podstawę do zmiany i uzupełnienia opłaty. W takich sytuacjach śledczy może ograniczyć się do częściowego zakończenia ścigania i zwykłego powiadomienia osób wskazanych w ust. 2 175. artykułu. Według ekspertów takie rozwiązanie nie jest idealne zarówno z praktycznego, jak i teoretycznego punktu widzenia.
Częściowe zaprzestanie ścigania jest wskazane i logiczne tylko w tych nielicznych sytuacjach, w których zmiana związana jest z utratą niezależnego i całego oskarżenia wniesionego przez resztę.
Na przykład, jeśli obywatel został oskarżony o chuligaństwo i kradzież, jednak podczas dochodzenia jego udział w jednym z czynów nie został potwierdzony, śledczy może przerwać ściganie tej osoby w odpowiedniej części (za kradzież lub chuligaństwo), ograniczając się do zadeklarowania oskarżonemu za jego otrzymaniem. 
W innych przypadkach częściowe zaprzestanie ścigania jest niemożliwe tylko dlatego, że nowy zarzut ma inną treść.
Na przykład, jeśli w trakcie dochodzenia zostanie ujawnione, że szkoda z przestępstwa jest mniejsza niż poprzednio stwierdzona, a zatem przestępstwo zostaje ponownie zakwalifikowane w kierunku poprawy dla oskarżonego, ogranicza się do zakończenia ścigania dodatkowego miliona, zmieniając kwalifikację z jednej części normy z drugiej strony byłoby źle. W przeciwnym razie nowy zarzut straci jasność, a obrona może się zdezorientować w aktach sprawy.