Στο πλαίσιο της εμπορικής δραστηριότητας υπάρχουν διάφορες σχέσεις μεταξύ επιχειρηματιών. Οι συνέπειές τους μπορεί να είναι υποχρέωση χρέους. Υποδεικνύει συμμετοχή δανειακά κεφάλαια κυκλοφορία. Στη συνέχεια, εξετάζουμε λεπτομερέστερα τι συνιστά υποχρέωση οφειλής. 
Νομική πτυχή
Σύμφωνα με το άρθρο 307, παράγραφος 1 του Αστικού Κώδικα, μια υποχρέωση είναι μια αστική σχέση, σύμφωνα με την οποία ένα άτομο πρέπει να εκτελεί ορισμένες πράξεις υπέρ ενός άλλου ή να απέχει από αυτές. Στην πρώτη περίπτωση, μπορεί να είναι η εκτέλεση εργασίας, η μεταβίβαση περιουσίας, η πληρωμή χρημάτων κ.ο.κ. Στο πλαίσιο αυτής της νομικής σχέσης, ο πιστωτικός φορέας μπορεί να απαιτήσει την εκπλήρωση της υποχρέωσης που έχει ανατεθεί στον οφειλέτη.
Γενικό χαρακτηριστικό
Οι συμβατικές υποχρεώσεις ενδέχεται να προκύψουν ως αποτέλεσμα πράξεων ατόμων που δεν προβλέπονται από το νόμο. Εντούτοις, ταυτόχρονα, δεν πρέπει να αντιβαίνουν στους κανόνες δικαίου εάν, ως αποτέλεσμα αυτών, προκύπτουν συνθήκες που ρυθμίζονται από τους γενικούς κανόνες και τους κανόνες του Αστικού Κώδικα.
Ταξινόμηση
Μέσα μονόδρομη συμφωνία μια υποχρέωση οφειλής μπορεί να προκύψει μόνο σε σχέση με πρόσωπο που έχει συνάψει σύμβαση. Η διάταξη αυτή καθορίζεται στο άρθρο. 155 GK. Ειδικότερα, αυτό μπορεί να είναι μια ενέργεια προς το συμφέρον κάποιου χωρίς εντολή. Υποχρεώσεις μπορεί να προκύψουν από την έκδοση πράξεων από δημόσιες αρχές. Αυτές περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τις διοικητικές διατάξεις των κρατικών φορέων και των δομών τοπικής αυτοδιοίκησης. Μια υποχρέωση χρέους μπορεί επίσης να βασίζεται στο γεγονός της ζημίας σε άλλα πρόσωπα ή άδικου πλουτισμού σε βάρος τους. Αυτές οι περιστάσεις μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα πράξεων τόσο νομικών οντοτήτων όσο και πολιτών, καθώς και δημόσιων αρχών, συμπεριλαμβανομένης και της υιοθέτησης τοπικών ή άλλων πράξεων που αντιβαίνουν στη νομοθεσία και σε άλλα πρότυπα. 
Νομικές συνθήκες-γεγονότα μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως βάση. Σύμφωνα με το Art. 307, Ρήτρα 2 του Αστικού Κώδικα, οι υποχρεώσεις απορρέουν μόνο από πραγματικά περιστατικά που προβλέπονται άμεσα από το νόμο. Αυτή η κατάταξη έχει μεγάλη πρακτική σημασία. Ορισμένες από τις υποχρεώσεις καθορίζονται από τη βούληση των μερών ή από τους κανόνες διακριτικής ευχέρειας του Αστικού Κώδικα, ενώ άλλοι σχηματίζονται κυρίως βάσει επιτακτικών συνταγών.
Λογιστική
Οι πληροφορίες σχετικά με τις υποχρεώσεις που έχει ένας οργανισμός πρέπει να αντικατοπτρίζονται στον ισολογισμό παθητικού (έντυπο αριθ. 1) και στο προσάρτημα (έντυπο αριθ. 5). Ωστόσο, ούτε στον ομοσπονδιακό νόμο που ρυθμίζει τη λογιστική διαδικασία ούτε στην αντίστοιχη διάταξη υπάρχει ερμηνεία αυτού του δείκτη. Από την άποψη αυτή, η πλέον ενδεδειγμένη είναι η προσφυγή στα ΔΠΧΑ (διεθνή πρότυπα). Σύμφωνα με αυτά, οι υποχρεώσεις ταξινομούνται ως στοιχείο που σχετίζεται άμεσα με την εκτίμηση της οικονομικής κατάστασης μιας εταιρείας.
Δρουν επίσης ως μέρος της ευθύνης που προκύπτει από προηγούμενα γεγονότα, η πληρωμή των οποίων αναμένεται λόγω της διάθεσης πόρων. Επιπλέον, οι υποχρεώσεις είναι αποτέλεσμα άμεσων γεγονότων ή άλλων συναλλαγών. Όλα τα παραπάνω μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε ότι, σε αντίθεση με την άποψη του αστικού δικαίου, σύμφωνα με την οποία το θεωρούμενο στοιχείο των νομικών σχέσεων αποτελεί προϋπόθεση για την εκτέλεση ή μη εκτέλεσης ενεργειών, η λογιστική προσέγγιση τις χαρακτηρίζει ως συνέπειες μιας ή άλλης συμπεριφοράς, ως αποτέλεσμα της οποίας υπάρχει ανάγκη διάθεσης των πόρων. Σύμφωνα με αυτή τη διάταξη, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι υποχρεώσεις της οργάνωσης:
- Υποχρεώσεις χρέους (δάνεια και δάνεια, χρέη και άλλα).
- Ίδια κεφάλαια που δεν περιλαμβάνονται στο κεφάλαιο (αναβαλλόμενο εισόδημα, αποθεματικό για μελλοντικές δαπάνες και ούτω καθεξής).
Οι υποχρεώσεις που πρέπει να έχει ο αγοραστής στον πωλητή πρέπει να αναγνωρίζονται, λαμβανομένης υπόψη της ημερομηνίας απευθείας απόκτησης του προϊόντος ή της μεταβίβασης της κυριότητας, αλλά όχι κατά τη στιγμή που τίθεται σε ισχύ η σύμβαση προμήθειας.
Είδη χρεωστικών υποχρεώσεων
Στις οικονομικές καταστάσεις χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες κατηγορίες:
- Βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
- Έληξε και επείγει.
- Ασφαλής και ασφαλής.
Οι λογιστικοί κανόνες απαιτούν την εύλογη αποπληρωμή του χρέους.
Χαρακτηριστικά σταθεροποίησης
Οι περισσότερες από τις υποχρεώσεις χρέους θα πρέπει να αντικατοπτρίζονται στις δηλώσεις στα ποσά που προκύπτουν από τα αρχεία αναφοράς του οργανισμού και αναγνωρίζονται από αυτά ως σωστά. Οι εξαιρέσεις είναι οικισμοί με τον προϋπολογισμό και τις τράπεζες. Πρέπει να συντονίζονται με τις σχετικές δομές. Οι υποχρεώσεις χρέους περιλαμβάνονται στο ποσό του κύριου χρέους. Εξαίρεση στην προκειμένη περίπτωση είναι τα δάνεια και τα πιστωτικά ταμεία. Καταγράφονται μαζί με το ποσό που αντανακλά τους τόκους από τις οφειλές. 
Ένα δάνειο μπορεί να προσελκύσει με την έκδοση ενός λογαριασμού ή την έκδοση ενός ομολόγου. Στην περίπτωση αυτή, οι υποχρεώσεις μπορούν να αναγνωρίζονται λαμβάνοντας υπόψη τους οφειλόμενους τόκους. Τα ποσά που αγοράζονται σε ξένο νόμισμα αναπροσαρμόζονται με την ισοτιμία. Αποτυπώνονται σε ρούβλια.
Απαιτήσεις
Οι οικονομικές καταστάσεις υποδεικνύουν την απουσία προϋποθέσεων για την αναγνώριση του εισοδήματος στην παροχή υπηρεσιών, την εκτέλεση εργασιών και την πώληση προϊόντων. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Η επιχείρηση έχει το δικαίωμα να εισπράττει εισόδημα που προκύπτει από συγκεκριμένη συμφωνία ή να επιβεβαιώνεται με άλλο τρόπο.
- Η ικανότητα προσδιορισμού του ποσού του κέρδους.
- Η εμπιστοσύνη ότι, ως αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης επιχείρησης, το οικονομικό όφελος της οργάνωσης θα αυξηθεί.
- Μεταβίβαση της κυριότητας, διάθεση, χρήση ή ιδιοκτησία αγαθών στον αγοραστή από την επιχείρηση, αποδοχή από τον πελάτη του αποτελέσματος της εργασίας, το γεγονός της παροχής της υπηρεσίας.
- Η ικανότητα προσδιορισμού των δαπανών που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ή πρόκειται να πραγματοποιηθούν σύμφωνα με τη λειτουργία.
Εάν σε σχέση με μετρητά ή άλλα περιουσιακά στοιχεία που ο οργανισμός έλαβε ως πληρωμή, τουλάχιστον μία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν πληρούται, αυτό αντικατοπτρίζεται στις οικονομικές καταστάσεις. Μαζί με αυτό, αναφέρεται η διάρκεια των υποχρεώσεων χρέους. Αφού λήξει, τα κεφάλαια χρεώνονται σύμφωνα με τα στοιχεία του αποθέματος, γραπτή αιτιολόγηση και εντολή (διαταγή) της διοίκησης της επιχείρησης σε σχέση με το μη λειτουργικό εισόδημα. 
Υποχρεώσεις οφειλής της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Υπάρχουν τρεις μορφές για την έκφρασή τους. Είναι κατοχυρωμένα στην Art. 2 Ομοσπονδιακό δίκαιο που διέπει τις κρατικές οφειλές. Αυτές οι μορφές είναι οι εξής:
- Δάνεια που λαμβάνει η κυβέρνηση.
- Δάνεια που χορηγούνται με την έκδοση τίτλων για λογαριασμό της κυβέρνησης.
- Άλλες μορφές εγγυημένες από την αρχή.
Πιο συγκεκριμένα, οι υποχρεώσεις του δημόσιου χρέους καθορίζονται στον Κώδικα Προϋπολογισμού. Ειδικότερα, παρέχει τις ακόλουθες μορφές:
- Συμφωνίες και συμφωνίες που συνάφθηκαν για λογαριασμό της Ρωσίας με πιστωτικές εταιρείες, ξένες χώρες και διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς προς όφελός τους.
- Κυβερνητικοί τίτλοι που εκδίδονται για λογαριασμό της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
- Συμφωνία εγγύησης, εγγύηση για την εξασφάλιση της εκπλήρωσης των όρων από τρίτους.
- Ανανέωση υποχρεώσεων τρίτων στο δημόσιο χρέος.
- Συμβάσεις και συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών, σχετικά με την αναδιάρθρωση και την επέκταση των όρων.
Ομοίως, μπορεί να εκφραστούν οι υποχρεώσεις χρέους μιας περιφέρειας ή ενός δήμου. Ωστόσο, για το Υπουργείο Άμυνας, η τελευταία από τις εν λόγω μορφές (διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες) αποτελεί εξαίρεση.Ταυτόχρονα, οι υποχρεώσεις των δήμων, σε αντίθεση με τις κρατικές, μπορούν να εκφραστούν υπό μορφή ανανέωσης των οφειλών νομικών προσώπων σε δημοτικά, σύμφωνα με τις κανονιστικές πράξεις των τοπικών αρχών. Οι διατάξεις σχετικά με τις μεθόδους κυκλοφορίας των τίτλων κατοχυρώνονται στο άρθρο. 4 του αντίστοιχου ομοσπονδιακού νόμου.
Οι ιδιαιτερότητες του Κώδικα Προϋπολογισμού
Μετά την εισαγωγή του το 2000, οι οφειλές της Ρωσίας αντιστοιχούν σε εκείνες τις μορφές που αναφέρονται στο άρθρο. 98. Ειδικότερα, η χρήση κρατικών δανείων οφείλεται σε ανεπαρκή δημοσιονομικά κονδύλια. Πριν υιοθετηθεί ο ομοσπονδιακός νόμος που ρυθμίζει το ζήτημα του εγχώριου δημόσιου χρέους της Ρωσίας, ο άμεσος όρος για τη δυνατότητα κάλυψης του ελλείμματος με την εισαγωγή δανεισμένων πόρων περιλαμβανόταν στον νόμο RSFSR, ο οποίος ρύθμιζε τη βάση της δομής και της διαδικασίας του προϋπολογισμού στη χώρα.
Όμως, ο μεταγενέστερα υιοθετημένος ομοσπονδιακός νόμος για το δημόσιο χρέος έλυσε πρώτα αυτό το ζήτημα συνολικά. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι την 26η Απριλίου 1995 - τη στιγμή που εγκρίθηκε η νέα έκδοση του νόμου «για την Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας» - δόθηκαν δάνεια στην κυβέρνηση απευθείας από την Κεντρική Τράπεζα. Αυτός ο οργανισμός χρησιμοποίησε ως πόρους τόσο τα δικά του κεφάλαια όσο και τις κρατήσεις από άλλα εμπορικά τραπεζικά και πιστωτικά ιδρύματα. Οι πληρωμές αυτές, με τη σειρά τους, αντιπροσώπευαν μέρος των ποσών κεφαλαίων που αντλούνταν από νομικά πρόσωπα και πολίτες σύμφωνα με τα πρότυπα μεταβίβασης στην Κεντρική Τράπεζα για αποθήκευση, καθώς και δωρεάν (προσωρινές) καταθέσεις του πληθυσμού στα καταστήματα της Sberbank στα ποσά που καθορίζονται στις ετήσιες συμφωνίες.
