Κατά τη διαδικασία ανάλυσης των οικονομικών αποτελεσμάτων από την πώληση περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης, ελέγχεται η αξιοπιστία της αξιολόγησής τους. Επιπλέον, το εκτιμώμενο εισόδημα συγκρίνεται με το πιθανό κόστος των σχετικών συναλλαγών πωλήσεων. Στη διαδικασία της μεταγενέστερης ανάλυσης, το πραγματικό οικονομικό αποτέλεσμα συγκρίνεται με το προηγουμένως προγραμματισμένο αποτέλεσμα.
Κατά την πώληση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων, είναι απαραίτητο να συγκρίνουμε το πιθανό κέρδος με το εισόδημα που μπορεί να λάβει η εταιρεία εάν συνεχίσει να λειτουργεί. Εάν αποδειχθεί ότι η πώληση κεφαλαίων είναι πιο κερδοφόρα, τότε πρέπει να εφαρμοστεί. Εκτός από τα κέρδη και ζημίες από πώληση στοιχείων ενεργητικού, η εταιρεία ενδέχεται να λάβει μη λειτουργικά αποτελέσματα. Οι δείκτες τους δεν σχετίζονται με την πώληση περιουσιακών στοιχείων, περιουσιακών στοιχείων κ.λπ.
Μη λειτουργικά αποτελέσματα
Αποτελούνται από:
- Λειτουργικά κέρδη / ζημίες.
- Μη λειτουργικά έσοδα / έξοδα.
- Έκτακτα έσοδα / έξοδα.
Τα τελευταία περιλαμβάνουν:
- Η αξία των τιμών που παραμένουν από τη διαγραφή περιουσιακών στοιχείων ακατάλληλων για μεταγενέστερη χρήση και δεν υπόκεινται σε ανάκτηση.
- Ασφαλιστικές αποζημιώσεις.
Έκτακτα έξοδα προκύπτουν λόγω εξαιρετικών περιστάσεων (πλημμύρες, πυρκαγιές, εθνικοποίηση ιδιοκτησίας, ατυχήματα κλπ.). Το λειτουργικό κέρδος αποτελείται από:
- Τόκοι εισπρακτέοι.
- Έσοδα από τη συμμετοχή σε άλλες εταιρείες.
- Άλλα εισοδήματα.
Τα έξοδα αυτής της κατηγορίας σχηματίζονται από πληρωτέους τόκους και άλλα έξοδα.
Ειδικότητα ανάλυσης
Οι μη λειτουργικοί, έκτακτοι και επιχειρησιακοί δείκτες επιδόσεων της επιχείρησης συνήθως δεν σχεδιάζονται. Από αυτή την άποψη, η μελέτη της δυναμικής τους είναι η κύρια μέθοδος ανάλυσης. Οι δείκτες της τρέχουσας και της προηγούμενης περιόδου αναφοράς συγκρίνονται. Στη διαδικασία ανάλυσης για κάθε στοιχείο αυτών των εσόδων / εξόδων, είναι απαραίτητο να εντοπιστούν τα αίτια της εμφάνισής τους, να καθοριστεί εάν ελήφθησαν έγκαιρα μέτρα για την εξόφληση του χρέους, να προσδιοριστούν οι υπεύθυνοι για τη μη τήρηση των προθεσμιών κ.ο.κ. Η μελέτη των μη λειτουργικών αποτελεσμάτων μας επιτρέπει να αξιολογήσουμε το επίπεδο οργάνωσης της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών μάρκετινγκ, το βαθμό συμμόρφωσης με τους συμβατικούς όρους.
Καθαρά έσοδα εκμετάλλευσης
Είναι ένας δείκτης της απόδοσης μιας οικονομικής οντότητας, η οποία προκύπτει από την αφαίρεση των δαπανών από τις συνήθεις δραστηριότητες από τα καθαρά έσοδα. Τα λειτουργικά κέρδη είναι σχεδόν ισοδύναμα με τα έσοδα από πωλήσεις. Ωστόσο, θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε ένα αρκετά συνηθισμένο λάθος. Το λειτουργικό κέρδος θεωρείται ότι έχει το ίδιο νόημα με τα έσοδα προ φόρων (EBIT). Υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των δεικτών. Το EBIT περιλαμβάνει τα έξοδα και τα έσοδα της επιχείρησης που δεν σχετίζονται με την κύρια δραστηριότητά της. Δηλαδή, είναι ένα μη λειτουργικό κέρδος. Αν η εταιρεία δεν έχει άλλα έξοδα και έσοδα, τότε τα στοιχεία θα είναι ίσα.
Σύνθεση εισοδήματος
Οι κύριοι παράγοντες στη διαμόρφωση του λειτουργικού κέρδους είναι:
- Όγκος των πωληθέντων τελικών προϊόντων.
- Η δομή και το εύρος των αγαθών.
- Κόστος των βιομηχανικών προϊόντων, λιανική και χονδρική τιμή.
Κάθε καθορισμένος παράγοντας περιλαμβάνει μικρότερα στοιχεία. Έτσι, για παράδειγμα, το κόστος περιλαμβάνει το κόστος προσωπικού, την απόσβεση.
Λειτουργικό κέρδος: τύπος
Για να προσδιοριστεί ο δείκτης, χρησιμοποιείται η ακόλουθη εξίσωση:
- Λειτουργικό Κέρδος = GP + OR - ΟΕ, όπου:
Ακαθάριστο εισόδημα - GP.
Λειτουργία: Τα έσοδα ή τα έξοδα του ΟΕ.
Διαδικασία υπολογισμού
Ο υπολογισμός του λειτουργικού κέρδους πραγματοποιείται σύμφωνα με το ακόλουθο σύστημα:
- Καθορίζονται τα έξοδα.Για το σκοπό αυτό, προστίθενται τα έξοδα για τους μισθούς των υπαλλήλων και τα λοιπά διοικητικά έξοδα, τα επιχειρησιακά έξοδα (για παράδειγμα για τις υπηρεσίες ενός διαφημιστικού οργανισμού). Αυτές οι δαπάνες περιλαμβάνουν επίσης το συνολικό ποσό που οφείλεται στους πιστωτές.
- Ο δείκτης προσδιορίζεται λειτουργικά έσοδα. Περιλαμβάνουν έσοδα από αντισυμβαλλόμενους, τόκους που εισπράχθηκαν από τοποθετημένους πόρους, πληρωμή μισθωμένου χώρου ή άλλα αντικείμενα.
- Το ακαθάριστο εισόδημα υπολογίζεται. Ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ του συνολικού κέρδους και του κόστους παραγωγής.
Τα αποτελέσματα που λαμβάνονται αντικαθίστανται στην παραπάνω εξίσωση.
Διαχείριση εισοδήματος
Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας, η εταιρεία επιλύει αρκετά σημαντικά καθήκοντα που μπορούν να θεωρηθούν ως στάδια της διοικητικής της εργασίας:
1. Καθορισμένο σημείο ανανέωσης - ένας τέτοιος όγκος πωλούμενων προϊόντων που θα μπορούσε να καλύψει το κόστος της παραγωγής του.
2. Καθορίζεται το κατώτατο όριο της μακροπρόθεσμης κερδοφορίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μακροπρόθεσμες δραστηριότητες έχουν ορισμένες διαφορές από τις βραχυπρόθεσμες. Από αυτή την άποψη, οι ειδικοί διαχωρίζουν αυτό το καθήκον ως ανεξάρτητο. Οι βασικές διαφορές μεταξύ μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων λειτουργικών δραστηριοτήτων είναι οι ακόλουθοι παράγοντες:
- χάρη στην αποτελεσματική χρήση των υλικών, το μεταβλητό κόστος ανά μονάδα παραγωγής μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.
- η αύξηση του όγκου πωλήσεων αυξάνει το πάγιο κόστος, καθώς απαιτούνται πρόσθετοι υπάλληλοι και νέες μηχανές.
3. Προσδιορίστε τον αριθμό των πωλήσεων που θα επιτύχουν το προγραμματισμένο κέρδος. Το έργο μπορεί να τεθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση: να προβλεφθεί το εισόδημα με βάση τις τρέχουσες πληροφορίες πωλήσεων.
4. Καθορίζεται το "περιθώριο ασφαλείας". Αυτός είναι ο ελάχιστος δείκτης εφαρμογής, επιτρέποντας στην εταιρεία να μην υποχωρήσει. Το περιθώριο ασφαλείας θεωρείται ένας από τους βασικούς παράγοντες τιμολόγησης.
5. Αξιολογούνται οι δυνατότητες αύξησης του λειτουργικού κέρδους με τη μείωση των μεταβλητών και των σταθερών δαπανών.
Έτσι, η διαχείριση της παραγωγής εσόδων επικεντρώνεται όχι μόνο στον προσδιορισμό του απαιτούμενου όγκου πωλήσεων αλλά και στην εξεύρεση τρόπων αύξησης του δείκτη. Το λειτουργικό κέρδος αυξάνεται με διάφορους τρόπους. Τα πιο συνηθισμένα είναι η ελαχιστοποίηση του κόστους, η επιδίωξη μιας αποτελεσματικής πολιτικής ταξινόμησης και η βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών ενός προϊόντος.
